Ik heb lang getwijfeld of ik dit onderwerp zou aansnijden, maar ik doe het toch..... want ik voel me heel erg rot. Afgelopen maandag hebben we een 20 wk echo gehad en duidelijk gezien dat we een tweede dochter krijgen. En wat ik toen voelde, en nu nog voel is onbeschrijflijk en onbegrijplijk: teleurstelling! Ik vind het zo verschrikkelijk van mezelf en ook zoo ondankbaar. We hebben lang moeten wachten op een tweede ukkie voor onze dochter van 3. Ik weet dat het krijgen van een kind niet vanzelfsprekend is en dat we zooo dankbaar moeten zijn dat het ons een tweede keer gegund is. En de afgelopen maanden heb ik ook heel hard geroepen dat het me nix uitmaakte wat het zou zijn. Maar dat is dus niet waar. Ik had zoooo graag een zoon gewild! Ik vind het shocking om dit gevoel te ervaren en weet gewoon niet meer hoe ik ermee moet omgaan. De hormonen maken het er niet beter op! Ik voel me alsof ik gefaald heb: ik had mijn man zo graag een zoon willen 'schenken' (omdat ik weet hoe graag hij dit wilde..) En omdat we altijd hebben gezegd dat twee kindjes ons gezin compleet maken, voelt het nu alsof ik def afscheid moet nemen van het idee ooit een zoon te mogen hebben. En dat terwijl ik altijd dacht moeder te zijn van een of twee zonen (ik zag mezelf meer als jongensmoeder, dan meidenmoeder) Mijn man is echt heel lief voor me en zegt dat het niets uitmaakt: dat het een kind van ons samen is en (ogenschijnlijk) ook helemaal gezond, is het allerbelangrijkste zegt ie. Dat weet ik rationeel ook wel, maar mijn gevoel zegt nu iets anders....... Herkent iemand dit gevoel? (in meer of mindere mate?) In ieder geval dank voor het lezen, het helpt ook al een beetje om het toch een keer van me af te schrijven. Want het is en blijft taboe om een voorkeur te hebben - heb ik de afgelopen dagen al gemerkt als ik het voorzichtig ter sprake bracht bij familie/vrienden. Groet, charlie
oei meis wel knap dat je voor je gevoelens uit durft te komen hoop dat iedereen dit leest zonder je meteen aan te vallen het is idd wel een gevoelig onderwerp en zoals je zelf al zegt moet je blij zijn dat je überhaubt een kindje mag baren vind het rot voor je dat je je zo voelt kan me niet verplaatsen in je gevoel want ik ben erg blij met wat ik heb maar heb ik dan ook wel een zoon en 2 dochters dus ik ben bevoorrecht met mijn kids hopelijk veranderd je gevoel nog ten opzichten van jullie as. kleine ps gefaald heb je niet hoor want de man geeft aan welk geslacht het wordt , misschien een pleister op de wonden
ik heb hier al eens een topic over geopend en ik vindt die hele onzin over dat JIJ niet je eigen voorkeur hardop mag zeggen BULLSHIT! ik heb ook de voorkeur gehad voor een jongetje en ik krijg er ook 1 (ik had van een meisje ook gehouden als ze in mijn armen werd gelegd hoor) maar je mag best een beetje teleurstelling voelen, zodra je kind dalijk maar geen liefde tekort komt vanwege de teleurstelling, dat is een gevoel wat komt zonder overleg dus je kan er ook niets aan doen. Lieve meid ik weet hoe dom sommigen kunnen reageren hierop (je moet kennelijk een kuddedier zijn die het maar met het merendeel eens is ) maar laat ik je nu alvast zeggen schenk daar maar niet teveel aandacht aan! LEKKER BELANGRIJK, jij hebt je gevoel ge-uit en ik in ieder geval begrijp je!
Meid ik vind het gewoon heel eerlijk van je. Dat gevoel heb je nu eenmaal even. Mischien moet je jezelf een stukje toestaan het te mogen voelen. Hopelijk gaat het snel over en wordt het vervangen door blijdschap. Ik geloof dat die tijd echt wel weer komt, alleen nu moet je het even een plekje geven dat het anders is dan je had gehoopt. Fijn dat je man zo lief reageert. Groet
Jeetje wat eerlijk van je.. Ik snap het wel dat je het van je af wilt schrijven. Ik heb dan nog geen kinderen mijzelf nu al als meisjes mama.. Als ik denk over ons toekomstig kindje en onze toekomst is het in mijn hoofd een meisje. Ik heb vaak gedacht wat nou als ik een jongen krijg..daar kan ik niet mee winkelen, kletsen en die worden alleen maar vies.. Grote onzin natuurlijk. Ik denk als ik in verwachting zou zijn van een zoon en hem in mn armen zou hebben dat ik de gelukkigst mama ooit zal zijn. Het is denk ik hoe je je jeugd zelf als kind hebt doorgebracht. Ik was een echt meisje-meisje, was nooit vies, had jurkjes en mooie schoentjes en nu vind ik het heerlijk om met mn mams te winkelen en te beppen. Omdat het mij zo een fijn gevoel geeft is het waarschijnlijk dat het krijgen van een meisje voor mij vanzelfsprekend is en bij mij past en ik mijn dochter dat ook mee wil geven. Ik weet zeker als je straks ape trots zal zijn op je 2 dochters. En ik kan natuurlijk niet in jullie gezinsituatie kijken maar...waarom zou je stoppen als je nog niet het gevoel hebt dat je gezin compleet is? Focus je nu eerst maar op je zwangerschap en geniet ervan. Zie het eens anders..waar zullen die 2 meiden van jou straks staan als ze 25 zijn? Uiteindelijk brengen ze hopelijk ook een leuke schoonzoon mee naar huis...
het is eerlijk kan me (NOG) niet voorstellen maar wel iets erbij indenken, wij hebben 2 meiden thuis en mijn pa hoopte op een jongen... Trouwens kunnen meiden ook heel jongensachtig zijn hoor, lekker bomen klimmen, stoeien e.d. Moet meteen aan die reclame van mc donalds denken
Hey Charlie, Ik snap je wel hoor, wij hebben met hetzelfde gezeten. Mijn man had dolgraag een dochter gehad en mijzelf leuk het ook fantastisch een dochter te krijgen, ZEKER als je al die leuke kleertjes ziet denk ik ohhhh dat zou ik gekocht hebben als...... Maar wij krijgen een zoon. Natuurlijk ben ik dolblij dat we een kind mogen en kunnen krijgen, daar zijn we heel erg dankbaar voor, maar mij laat het niet los dat ik wel heel graag een dochter zou hebben. Waar ik namelijk bang voor ben is dat ik bij een volgend kindje ik NOG meer hoop dat het een meisje wordt. En als het dan weer een jongen wordt...... Stom he? Ik voelde en voel me daar nog steeds ontieglijk schuldig om. En ik weet ook zeker dat ik van onze zoon ga genieten en dat ik straks dolblij ben als hij er eenmaal is. Volgens mij heeft iedereen wel een bepaalde voorkeur voor een jongen of meisje, maar dit openlijk toegeven is natuurlijk een tweede, ongeacht van het feit dat gezondheid natuurlijk het belangrijkste is! Groetjes, Emma
Charlie, Ik ben blij dat je tenminste hier je hart kunt luchten. Ik snap ook wel wat je bedoelt een jongetje en een meisje zou natuurlijk leuk zijn, maar ja, je kunt nu eenmaal niet van te voren bepalen of het een jongetje of een meisje wordt... (Robert ten Brink, etc. ) Wij verwachten ons eerste wondertje en wij willen het geslacht eigenlijk niet van te voren weten om het een verrassing te laten zijn. Dat ons wondertje gezond is is voor ons het belangrijkste, maar dat is natuurlijk voor iedereen zo.
Hihi, dirt doet me denken aan die ene reclame van tv... Papa hoort dat zijn vrouw zwanger is en hij koopt meteen een voetbalpakje voor het ongeboren kindje. Later bij de echo wordt er blij geroepen: een meisje! Je ziet papa denken: roze, jurkjes, glitters, kroontjes, toverstafjes, elfenvleugels... En je moet je voorstellen, die papa is ca 100 kg en dat ziet er erg lachwekkend uit met elfenvleugels Even terug on-topic: jammer dat je teleurstelling voelt nu je weet dat je geen jongen zal krijgen. Dapper ook dat je het opschrijft. Ik had bij de 20 weken echo ook een beetje teleurgesteld gevoel toen ze vertelden dat het een zoontje zou zijn. Had stiekem weer een meisje gehoopt, maar eigenlijk was voor mij de teleurstelling meer het idee dat de verassing eraf was. Tel daar nog een handvol hormonen bij en janken maar. Het heeft bij mij tot 2 maanden na de geboorte geduurd voordat ik vol trots kon zeggen: "Het is een zoon!" Groet van Kiki
ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ons eerste kindje een jongen zou zijn en had ook cht schrik dat het een meisje zou zijn! Ik had alles al in gedachten voor dat ventje! Had de gyne mij gezegd dat het een meisje was, dan zou ik vreselijk teleurgesteld zijn! Ik was dan ook super blij dat het toch een jongen bleek! Dus ja, ik snap je volledig! Er zijn wel meerdere mensen die dit meemaken, hoor! Mijn ene schoonzus was voor de 2de keer zwanger en hoopte deze keer op een jongen! Het bleek terug een meisje en zij was echt vreselijk teleurgesteld. Ze begon te wenen en heeft er een hele zwangerschap mee ingezeten. Maar toen ze geboren was was dat gevoel weg! De andere schoonzus en haar man wilden alleen een meisje, het was een meisje. Nu durven ze niet meer voor een 2de gaan omdat het dan een jongen zou kunnen zijn en dat zien ze niet zitten! Ach meis, het komt allemaal wel goed! Geef het gewoon wat tijd!
Wat stoer van je om je gevoel zo te uiten. Ik heb zelf nog geen kinderen, dus voor mij maakt het nu helemaal niks uit. Maar ik kan me best in jou gevoel verplaatsen( zover dat kan) dat je toch teleurgesteld bent. Uiteindelijk zul je natuurlijk super veel van je tweede meid houden, met haar eigen karaktertje, maar dat neemt je gevoel nu niet weg. Flink huilen en jezelf niet te schuldig voelen. Je kunt je gevoel nu eemaal niet wegstoppen. Je kindje neemt het je echt niet kwalijk hoor, nu niet en later ook niet.
Ach lieve schat er is niets mis met je gevoel hoor ik kan het me indenken. Ik stuur je even een pb'tje xxx jet
Je mag je mening hierover best geven, wij weten wat het word en ik zal eerlijk zeggen mochten ze het toch verkeerd hebben gehad en we krijgen het andere geslacht zal het me ook ff tegenvallen maar dat is puur omdat ik er nu op ingesteld ben
het is alleen maar heel eerlijk dat je er voor uit durft te komen.. Ik zal ook heel eerlijk zijn, ik hoop ook op een meisje... Ik heb zelf altijd al het gevoel gehad dat ik nog een jongen krijg.. Ik weet niet, dat riep ik al toen ik nog niet eens zwanger was.. is een gevoel.. dus ik stel me er wel een beetje op in.. Maar denk dat ik het ook wel heel jammer zal vinden als het dit keer geen meisje is... Maar ja, een 2e ventje is ook super en ook wel heel leuk voor Merijn uiteraard.. Maar ja, vlechtjes en rokjes lijken me toch wel heel leuk hihi
=D> =D> Knap van je dat je je gevoel hier hebt durven uiten...en ik vind dat het moet kunnen ook. Dus schrijf het hier van je af en praat erover met je man. Kan me ook wel wat voorstellen bij je gevoelens... Wij hebben nu 3 meiden en gaan vanaf januari voor een 4de en laatste kindje. Nu weet ik dat mijn man een jongen wel erg leuk zou vinden en dus hoop ik stiekem op een jongen. Mij maakt het wat minder uit, maar een jongen zou idd wel leuk zijn na 3 meiden. Wel hebben we besloten om het geslacht van ons 4de kindje vantevoren te willen weten, iets wat we de vorige keren niet wilden weten. Misschien dat we onbewust voorbereid willen zijn?
mij maakt mijn eerste kindje niet uit wat het word , maar kan me voorstelllen dat je wel een voorkeur naar een tweede kindje hebt meisje of jonge. maar zoals je ook al zij het krijgen van een kind is al een wonder zelf
Ik ben een moeder van een zoon. Ik had eigenlijk een lichte voorkeur voor een meisje. Nu ik weer zwanger ben, hoopte ik dat het deze keer dus wel een meisje zou zijn. Waarin ik niet echt geloofde (in mijn man's familie zijn de kleinkinderen verdeeld onder ongeveer 20 % meisjes (en dus 80 % jongens) ). Nu ben ik vanochtend voor de 20 weken echo langsgeweest bij de echobureau, en wat denken jullie..................Jaaaa het wordt weer een jongetje (we willen het niet vertellen, dus ik hoop niet dat er bekenden zitten mee te lezen). Ik ben wel teleurgesteld, maar ik voel nu ook een opluchting. Nu hoef ik niet meer te hopen, nu ik weet dat het een jongetje wordt. En ik ben meteen gaan kijken naar de geboortjekaartjes en spullen voor onze zoontje.
Hoi, Ik denk dat iedereen stiekem zijn eigen voorkeur wel heeft, dat hebben we immers met alles toch! De een heeft nu eenmaal meer met een jongen en de ander met een meisje. Maar ik weet zeker dat het voor je gevoel(liefde) niets uit zal maken wat het nu eenmaal word. Wij hopen op een jongen, maar zijn met een meisje natuurlijk even blij. LIefs Jetje
Ik vind het eerlijk dat je hier voor uitkomt! Zijn er weinig die dat zullen doen. Zelf kan ik het met totaal niet voorstellen (teleugesteld zijn over het geslacht) maar ik kan er ook helemaal niet over oordelen, aangezien wij nog altijd kinderloos zijn. Het lijkt me vooral voor jezelf heel rot, ik denk wel dat ik het vreselijk zou vinden om die teleurstelling te voelen. Misschien is het ook wel zo dat je graag een jongetje wilde omdat je al een meid hebt. Bij een eerste is het natuurlijk allemaal nieuw. Denk niet dat het iets te maken heeft met "houden van"....je had gewoon anders gehoopt. Als het er is zal je er net zo veel van houden (neem ik aan). Succes met het uitzoeken van de kleertjes van je dochter! Wat kan de nieuwe beeb aan en wat niet Elmo
Knap hoor dat je dat zo durft uit te spreken. Ik weet niet hoe het voelt. Ik denk dat iedere vrouw haar man een zoon wilt schenken. Ben je ook niet blij dat je het nu weet zodat je het nu kan verwerken dat het een meisje is? Ik denk dat je er nog rotter over voelt als je het bij de geboorte pas weet. Nog maals ik vind het heel kanp dat je het kan vertellen en hopelijk kun je wel ewoon van alles genieten