Aangezien ik in het verleden een trombose been heb gehad en ook een longembolie. Moest ik vorig jaar dus elke dag mijzelf prikken met bloedverdunners. Nu ik weet dat ik weer zwanger ben en zal ik weer elke dag moeten prikken. Bah! Het is voor een goed doel, dat weet ik en het zij zo. Het is oervervelend. Het ene prikje voel je weinig en bij de andere doet het echt heeel gemeen zeer. En door het veelvuldig prikken (in de buik of bovenbeen) vormen er zich soms pijnlijke harde schijven. En veel blauwe plekken. Ik ben gewoon nieuwsgierig of er nog meer mensen, die zichzelf moet prikken om klonten in het bloed te voorkomen.
vervelend voor je zeg! Heb er geen ervaring mee, maar je moet je maar bedenken dat je nu wel een normale zwangerschap kunt hebben zo... Succes! (ps wat betreft je banner, bij bumpandbeyond kan dat dus wel, wel even registreren!)
Ja! Ik heb mezelf ook de gehele zwangerschap injecties moeten toediennen met bloedverdunners + 6 weken na de bevalling. Ik weet er alles van! Ik heb in het verleden een trombosearm gehad. De ene keer doet zo'n prikje heel veel pijn en de andere keer voel je er helemaal niets van. Ook ik kreeg veel harde, blauwe en rode plekken. Ook jeukte het bij mij veel. Succes met prikken
Oke, ik heb ze bekeken. Echter wil ik de banner die ik nu heb behouden. Onze hobby is duiken en zo heb ik ook mijn man ontmoet. Vandaar. Bedankt voor het meedenken.
Goh bedankt voor je reactie. Jij bent ook jong met het krijgen van trombose zeg. En ik maar denken dat ik zo jong was (toen 26jr). a.s. Maandag zal ik wel een recept mee krijgen van de nieuwe lading spuiten.
Hier ook een rpikker! Ik had een trombosebeen en 2x een longembolie toen ik 24 was, en moet zodoende levenslang bloedverdunners gebruiken. Bij de vorige zwangerschap heb ik ook moeten spuiten en deze zwangerschap ook weer. Ik ben toen al begonnen met spuiten voordat ik zwanger was, omdat de pillen die ik slikte absoluut niet mogen bij een zwangerschap en ik het zekere voor het onzekere wilde nemen en van te voren al begon. Gelukkig was ik de vorige keer in de 3e ronde zwanger en nu in de 1e. Bij de vorige zw heb ik in totaal 20 maanden gespoten, ook tijdens de BV-periode. Inderdaad, de ene keer voel je er niets van en de andere keer doet het ongelooflijk veel pijn. Afgelopen vrijdag heb ik mijn spuit verkeerd gezet, waardoor ik nu een megagrote harde pijnlijke schijf heb (10 bij 5 cm) die ook nog eens alle kleuren van de regenboog heeft. Ik heb een roulatiesysteem qua prikken. Dus eerst linkerkant buik, linkerbovenbeen, rechterbovenbeen, rechterkant buik enzovoort. Zo probeer ik mijn lichaam een beetje te ontzien met de spuiten.
@Judi Ik was ook heel erg jong toen ik het kreeg. Ik was 16 jaar! Het kwam ook totaal onverwachts. Eingelijk had ik 1,5 jaar vantevoren ook al klachten, maar niemand die aan de mogelijkheid van trombose dacht vanwege mijn leeftijd. Hebben ze bij jou een oorzaak gevonden voor het ontstaan van de trombose? @Tantan Jeetje, jij was ook jong toen je trombose kreeg. Hebben ze bij jou een oorzaak gevonden? Levenslang bloedverdunners is nogal wat. Die diagnose werd bij mij destijds ook gesteld. Zo heb ik uiteindelijk 4 jaar bloedverdunners gebruikt met het idee dat dat voor de rest van mijn leven was omdat ze geen oorzaak konden vinden. Toen ik 20 was heb ik het nog eens goed laten uitzoeken in een ander ziekenhuis en er bleek wel degelijk een oorzaak te zijn voor het ontstaan van mijn trombose. Ik mocht gelukkig gelijk stoppen met de bloedverdunners , alleen bij zwangerschap moet ik spuiten.
Nee bij mij hebben ze nooit een oorzaak gevonden helaas. Ik had mijn 1e longembolie en trombosebeen tegelijkertijd en moest toen 6 maanden bloedverdunners slikken en accuut stoppen met de pil. Na die 6 maanden mocht ik ermee stoppen. Maar toen kreeg ik na 6 weken weer een longembolie, dus hebben ze gezegd levenslang aan de meds. Tijdens de 1e zwangerschap ervaarde ik het prikken als een echte last, zag er ook elke keer tegenop en durfde het niet zelf te doen. Maar nu is dat helemaal anders. Ik durf het nu wel zelf en ik ervaar het ook niet meer als een last maar als een must. Het enieg nadeel vind ik, buiten de vele blauwe plekken en harde schijven, is dat ik een medische indicatie heb en dus in het ziekenhuis moet bevallen. Mijn allergrootste wens was altijd om thuis in mijn eigen omgeving te bevallen.
Tjee, eerst een trombosebeen en daarna nog een longembolie! Fijn dat je het prikken nu niet meer als een last ervaart, maar als een must. Ik heb het wel heel erg als een last ervaren en ik ben bang dat ik het bij een volgende zwangerschap weer zo ervaar . Ik zag er elke dag weer als een berg tegenop. Zelf durf ik ze absoluut niet te zetten. Zeker om het de ene keer heel veel pijn doet en de andere keer weer helemaal niet. Mijn man deed het altijd voor me . Dat ik hierdoor een medische indicatie had en in het ziekenhuis moest bevallen, vond ik niet erg. Ik heb natuurlijk nooit keuze gehad waar ik wilde bevallen, maar als ik er over nadenk, denk ik dat ik toch in het ziekenhuis had willen bevallen.
Eline, bij mij heeft het enorm geholpen dat ik het zelf durfde op een gegeven moment. De eerste 10x ofzo waren ook heel eng, maar nu heb ik het gevoel dat ik er meer controle over heb als ik het zelf doe. Bij de 1e zw deed mijn man het ook voor mij. Ik merk wel dat ik niet te snel moet spuiten, echt heel rustig aan. Aan het begin van deze zw had ik een andere gyn dan de vorige keer, en die stelde voor om 2x per dag te gaan spuiten. Dat zou minder belastend zijn. Maar dat wilde ik dus absoluut niet. Bij de bevalling was er nogal verwarring over hoe lang er tussen de laatste spuit mocht zitten en de bevalling zelf. Ik zou ingeleid worden en dat ben ik ook 2x geweest. Ze zeiden dat er 48 uur tussen de laatste spuit moest zitten en de daadwerkelijke bevalling, vandaar de inleiding want dan kunnen ze het controleren. Maar de inleidingen hebben niet geholpen en tijdens de 2x keer moest ik zelfs aan de heparine omdat mijn bloed veel te dik was. Toen kwam mijn gyn er ook achter dat er 12 uur tussen mocht zitten en dat ik wel spontaan mocht bevallen. Zo gezegd zo gedaan. Maar tijdens mijn bevalling had weer een andere gyn dienst en die hield 24 uur aan, waardoor ze me onnodig lang hebben laten lijden. Ik bleef hangen op 6 cm ontsluiting en hij wilde niks doen omdat ik de avond ervoor nog gespoten had. Pas na 24 uur konden ze ingrijpen door de vliezen te breken en me aan het infuus te leggen. Dus nu was mijn eigenlijk mijn vraag aan jou, hoe hebben ze dat toen bij jou gedaan? Wat voor richtlijnen hielden ze daar aan? Want ik wil nu alles zwart op wit hebben en niet hetzelfde rampscenario meemaken als de vorige keer. Het enige wat ik nu weet dat ik deze keer ook weer spontaan mag bevallen. En hoe lang na de bevalling moest jij weer beginnen met spuiten? Ik ben om 0.14 uur bevallen en moest de volgende ochtend meteen weer gaan spuiten. Maaaaaaaaarrrrrr ik kreeg 20 uur na de bevalling nog een bloeding (baarmoeder krimpte niet terwijl ze dachten dat het wel zo was) waardoor ik binnen 5 minuten 1,5 liter bloed verloor. Dus ik was benieuwd naar andere verhalen hierover, hoe het bij anderen gegaan is. Ik wil namelijk niet hetzelfde meemaken als de vorige keer
Wat een verhaal over de bevalling zeg! Gelukkig is het bij mij allemaal iets soepeler verlopen. Het verbaasd met dat er bij jullie in het ziekenhuis richtlijnen zijn voor bevallen met bloedverdunners. Het enige wat er bij ons werd gezegd in het ziekenhuis tijdens een van de controles die ik heb gehad (nadat ik er zelf over begonnen was hoe dat nou allemaal in zijn werk ging als de bevalling zich zou aankondigen in combinatie met mijn bloedverdunners). Het enige wat zij aangaven is als de bevalling begint (dus de 1e wee zich aankondigd of de vliezen breken) moet je gelijk bellen met het ziekenhuis en die avond geen spuit zetten. Nou, dat is dus echt makkelijker gezegd dan gedaan. Want het was mijn eerste zwangerschap. Hoe voelt een wee? Ik had toen nog geen idee. Zo ben ik dus een aantal keren voor niets naar het ziekenhuis geweest omdat ik dacht dit zou weleens weeen kunnen zijn en nu weet ik dus niet of ik moet spuiten of niet. Dus wij naar het ziekenhuis, bleken dat voorweeen te zijn. Wij weer naar huis en die avond gewoon een spuit gezet. In het ziekenhuis gaven ze aan dat ik sowieso natuurlijk kon bevallen en ze hadden liever niet dat de bloedverdunners in mijn lichaam zouden zitten als ik ging bevallen, maar het was volgens hun ook geen ramp. Als het nodig was hadden ze eventueel nog medicijnen om de werking van de fraxiparine (dit heb ik gebruikt, omdat ik allergisch ben voor herparine) ongedaan te maken tijdens de bevalling. Inleiden was dus zeker geen optie. Uiteindelijk ben ik toch op een avond in het ziekenhuis opgenomen met mogelijke weeen. In de loop van de nacht zouden ze kijken of deze zouden doorzetten. Ook die avond moest ik gewoon nog een spuit zetten. De volgende dag ben ik om 14.39 bevallen en die avond moest ik weer spuiten. Waar ze bij ons in het ziekenhuis wel op lette was hoeveel ik bloed ik verloor. Ik heb uiteindelijk 1,8 liter bloed verloren en dat is wel meer dan gemiddeld, maar nog niet zorgwekkend. Dit werd duidelijk wel veroorzaakt door mijn bloedverdunners. Zo zie je dus maar dat alle ziekenhuizen een heel ander beleid hebben blijkbaar. Bij ons deden ze totaal niet moeilijk ove de combinatie bevallen en bloedverdunners. Je kan dus zeker op een natuurlijke wijze bevallen met bloedverdunners!! Ik hoop voor je dat ze je dit keer wel natuurlijk willen laten bevallen... Ik zou er als ik jou was nog een keer een goed gesprek over hebben met je gyn
Hallo, Ik heb in 2005 ook trombose gehad in mijn linkerbovenbeen en aan de linker kant van mijn maag. Ik heb toen ook een half jaar aan de pillen gezeten en behoorlijk wat testen moeten ondergaan om te kijken of ik factor V leiden had. Dit is niet het geval. er werd bij mij gezegd dat ik pech had. Ik was toen net 27. Toen ik voor de eerste keer zwanger was heb ik vanaf week 9 0,8 ml fraxiparine moeten spuiten tot 9 weken na de bevalling. Ik spuit wel zelf. vond het in het begin ook doodeng en moest echt van te voren even moed inpraten bij mezelf. Nu gaat het wel makkelijker. Ik mocht gewoon in het ziekenhuis bevallen zonder dat er iets werd gezegd over wel of niet spuiten die avond daarvoor. Mijn weeen begonnen ook pas 's ochtends rond 6 uur en om kwart over 3 was mijn dochter er. Ik heb ook veel bloed verloren, meer dan een liter. Nu bij deze zwangerschap moest ik beginnen met spuiten (0,3 ml) zodra ik een positieve test had. dus dat was rond de 4 weken. Ik heb nu ook al weer een mooie blauwe buike en dikke plakken. Ik heb alleen van de internist te horen gekregen dat ik ook mag spuiten in de achterkant van mijn bovenarmen (moet je dan laten doen) en in je billen (de bovenkant waar je niet op zit), hier heb ik zelf nog niet gespoten. Misschien ook een tip voor jullie ivm afwisseling. Ik wil even afwachten totdat het echt niet meer lukt in mijn buik of benen, voordat ik mijn man ga vragen of hij mij wil prikken. Ik wissel ook af rechts en links op mijn buik. Mijn benen doe ik iets minder vaak, omdat ik daar echt hele rode dikke bulten op krijg die verschrikkelijk jeuken. Dus daar prik ik alleen maar als het me niet lukt in mijn buik. Ik wens jullie allemaal veel succes toe met het spuiten.
Hier ook een spuiter! In 2005 een longembolie gehad, en nu dus vanaf positieve test 0.3 ml fraxiparine per 24 uur. Ik moet stoppen met spuiten als de bevalling zich aankondigt en in het ziekenhuis bevallen, maar ze hebben niets gezegd over extra controle op bloedverlies. Ik spuit zelf, in mijn bovenarmen (ik vond het zo zonde van die buik op een gegeven moment en op mijn bovenbenen krijg ik inderdaad ook een soort van allergische reactie). Voor meiden die in hun bovenarmen gaan prikken: Ik ben zelf best slank, maar heb daar toch wel wat spek. ik kruis de arm die ik ga prikken voor mijn borst langs en zet daarmee druk, zodat er een mooi vleesje ontstaat waar ik de naald in steek. Mijn ervaring is dat prikken in bovenarm af en toe wel pijnlijker is dan in buik, maar met minder jeuk en bobbels tot gevolg. Overigens is het het beste om in buik of been te prikken, het middel wordt dan het beste opgenomen. Ik las iets over spuiten tijdens de borstvoeding? Moet dat zolang je borstvoeding geeft of alleen de eerste periode na de bevalling? Veel succes allemaal!
Bedankt voor de tip om te spuiten in de bovenarm. Dat ga ik de volgende keer ook proberen, hopelijk krijg ik dan ook minder rode en jeukende plekken. Op het moment dat ik lag te bevallen en aangaf dat ik borstvoeding wilde gaan geven als de baby geboren was, zijn ze pas gaan uitzoeken of ik uberhaupt wel borstvoeing mocht gaan geven met bloedverdunners. Uiteindelijk bleek dat dit geen probleem was. Ik moest gewoon tot 6 weken na mijn bevalling blijven spuiten ongeacht of dat ik dan nog borstvoeding zou geven. Schijnbaar staat borstboeding en bloedverdunners los van elkaar.
Bedankt voor de tip om te spuiten in de bovenarm. Dat ga ik de volgende keer ook een keer proberen. Hopelijk heb ik dan minder last van rode en jeukende plekken. Op het moment dat ik al lag te bevallen en aangaf dat ik borstvoeding wilde gaan geven, zijn ze gaan uitzoeken of ik wel borstvoeding mocht geven met bloedverdunners. Bij deze mogelijkheid had niemand van tevoren stil gestaan (ik trouwens ook niet). Uiteindelijk bleek dit wel te mogen. Ik moest gewoon tot 6 weken na de bevalling blijven spuiten (zoals aan het begin van mijn zwangerschap al aangegeven was) ongeacht of ik dan nog borstvoeding gaf of niet. Blijkbaar staat borstvoeding en bloedverdunners los van elkaar.
Hier nog een prikker.... Voorgeschiedenis met doogeboren kindje met 27 weken. Oorzaak --> Antifosfolipidensyndroom. Ik spuit mezelf met Fragmin en slik ascal. Succes! De prikken zijn soms echt vervelend. In harde plekken moet je in ieder geval beslist niet spuiten omdat dat verhard bindweefsel is en de medicatie minder goed wordt opgenomen.
Ik gebruik normaliter marcoumar als bloedverdunners (pilvorm) en die mocht ik niet gebruiken tijdens de BV. Dan zou ik over moeten stappen op acenocoumarol, maar daar ben ik heel onstabiel op wat gewoon gevaarlijk is. Daarom heb ik toen doorgespoten tijdens de BV-periode. Idem dito tijdens het 2e trimester. Theoretisch gezien mag je dan over op pillen, dus acenocoumarol, maar omdat ik zo onstabiel ben is dat gevaarlijk dus blijf ik gewoon doorprikken. Mijn favo prikplek (voor zover je een favoriet kunt hebben natuurlijk ) is toch ook mijn buik, doet het minst zeer. Maar als je een keer mis prikt heb ik dan wel meteen een knoepert van een blauwe plek. En dat heb ik op mijn benen dan weer niet. Ik gebruik trouwens Fragmin, 18000E / 0,72 ml
Hoi meiden, Ik spuit op dit moment nog niet. Maar omdat mij moeder trombose heeft gehad en ik aanleg heb voor trombose, dus een stollingsstoornis in mijn bloed heb, moet ik na mijn bevalling 6 weken lang elke dag prikken. Vorige week heb ik de spuiten met Fraxiparine opgehaald bij de apotheek. En oh, ik doe het in mijn broek.... Ik zie het echt niet ziten om mezelf te spuiten! Mij vriend wordt al bleek als hij een naald ziet, dus die kan me ook neit helpen. Opzich ben ik niet bang voor spuiten en prikken, maar het idee dat ik dat zelf moet doen! En als ik hier lees dat je er allemaal blauwe plekken, harde schijven en bulten van krijg staan de tranen bijna in mijn ogen... Het komt waarschijnlijk wel goed, en ik moet het wel gaan leren maar oh, wat zie ik er tegenop! Hadden jullie dit ook in het begin? Is dit gevoel herkenbaar of stel ik me een beetje aan....? Heb echt respect en bewondering voor de mensen die dit elke dag moeten ondergaan! Liefs Lisszy