Franak: JOEPIE!!! Bijna bij de 12 weken!!!! Minka: rustig aan he! Heel goed dat je realiseert dat je een stapje terug moet nemen....Zo'nfiets kan daar goed bij helpen hahaha lekker ontspannen en met Eline van de natuur genieten op de fiets! Jette: heerlijk he als die kleintjes het lopen hebben ontdekt! JP werd er ook zo vrolijk van! Jammer dat er nu geen broertje of zusje voor Do komt....Je zegt dat het je wel aan het denken zet...betekent dit dat jullie er nu wel voor gaan?
meiden eerst even ik ga nog maar 1 keer per week en deze week is het zaterdag de meting dag dus niet vandaag nog even geduld hievoor. heb amber net een sms gestuurd hoe het nu gaat wacht op antwoord jette dus toch ongi en denk je nu toch na over om de pil aan de kant te leggen? liefs miriam
nee miriam heb besloten dat nu nog niet te doen, maar ik sluit ook niet helemaal uit om b.v. volgend jaar nog eens een poging te wagen! ik ben dan 37 wordt 38 dat moet nog kunnen !!! Ik kom dit weekend bij jou in de buurt volgens mij, we gaan een weekend naar hellendoorn, Zilverberkpark hellendoorn, dat is niet ver bij jou weg of wel?? jette
nou meiden, ik wens jullie een heel fijn weekend, wij gaan morgen heerlijk een weekend genieten in een bungalowpark in hellendoorn, hopen dat het weer een beetje mee zit!!! Lekker genieten met ons gezin!!! heerlijk !!!!!!!!!! Prettig weekend!!!! (enne miriam ik neem mijn laptop mee dus ik zal zaterdag even piepen hoe het is gegaan sterkte!!) liefs jette
He meiden, even heel snel.... ik zie mijn berichtje op merel's verjaardag er niet meer tussen staan. wel raar hoor, had een lang bericht....vraag me nu af of hij wel gepost is. Sindsdat die nieuwe site er is gaat er nogal wat mis..... Amber, verschrikkelijk om te lezen dat Sam toch opgenomen moest worden. Ben heel erg benieuwd hoe het met jullie gaat! Miriam, geniet van deze mooie dagen en succes zaterdag!! Flyke, bij deze nog een keer van harte GEFELICITEERD met merel! Franka, oooooooooooh ik ben zo blij voor jullie! Minka, meis doe het alsjeblieft rustig aan, Je kunt niet alles perfect doen, en je gezin is echt het belangrijkste. Dikke knuffel! Hier alles oke, wel druk druk druk. Afgelopen weekend een mega migraine aanval gehad en ik ben er nu nog van aan het bijkomen. Neia heeft last van haar tandjes, echt enorm zielig, hopelijk komen ze snel door. Dit was het even voor nu, voor iedereen een hele dikke knuffel! X Marieke
hey vlug es gepiept franka heel blij voor jullie! wat leuk alles zo te zien op echo miriam jij zaterdag ook een goed echo he! wij vertrekken vrijdag voor lang weekend naar frankrijk, dichtbij de vogezen, is overdekt zwembad dus eerste keer met Merel gaan zwemmen, de rest sorry reageer later, site is echt wel vervelend en onbereikbaar soms, jammer, hoop dat het terug betert iedereen een goed verlengd weekend liefs flyke
ja dat ben ik helemaal met jullie eens heb er ook soms problemen mee maar het is niet anders we doen het er mee bericht names amber: Ze hebben gesprek met arts gister gehad weet niet wat er uit is gekomen maar alles doen ze volgens protocol en amber en amber man hebben aangegeven dat er 1 onderzoek is die ze niet wou dat die uitgevoerd zou worden en nu willen ze het daar dus wel doen heel naar en klote allemaal dus sam heeft een slechte avond en nacht gehad van dinsdag op woensdag en nu willen ze hem langer houden observeren wat amber ook niet begrijpt Ze heeft het gevoel dat het niet helpt omdat ze niet naar hun als ouders luisteren heel zwaar dus hoop maar dat het gesprek die ze hebben gehad iets positiefs heeft gebracht in iedergeval amber meid knuf sterkte en laat je niet op je kop zitten he meid zoals we in de sms zeiden jij bent altijd de baas en mama instinct is het beste he knuf meiden fijne dagen voor de gene die weg gaan heerlijk ben jaloers en jette je bent heel dicht bij 20 min van me af hihi hopen dat jullie met de mini vakantie's mooi weer krijgen liefs miriam
Hee lieve dames, Heb maar weer eens de moed verzameld om te komen posten - is de site bij jullie ook zo extreem traag? Niet te geloven, en ik had daarnet ook ingelogd, wil ik een reactie plaatsen, moet ik opnieuw inloggen en dat duurt weer lang... Hopelijk wordt het gauw beter. Lieve Hope, hoe is het gesprek met de Arbo arts gegaan? Durf je al aan het verwerken te beginnen? Dikke knuffel voor jou. Marieke, hoe is het met jou? Nog op controle geweest bij de gyn? Vervelend dat Neia zo'n last heeft van haar tandjes. Je kunt er ook zo weinig aan doen... Guus heeft nu eindelijk zijn eerste boventand (!!! had tot nu toe alleen twee ondertandjes) door, de tweede en derde komen eraan. Hij gebruikt zijn tandenborstel als bijtring, vindt hij heerlijk. En hoe is het nu met je vader? Heeft hij aanvaard dat er geen operatie meer komt? Moeilijk hoor... Amber, he meis het gaat helemaal niet lekker bij jullie als ik het zo lees. Hebben de artsen enig idee waar ze voor moeten kijken? Bah helemaal niet leuk . Sterkte voor jullie allemaal! En vergeet jezelf niet he. Miriam, overmorgen weer een meting, en dan ben je al bijna 25 weken - geweldig! In de VS behandelen ze al vroeggeboren kindjes vanaf 25 weken, ongelofelijk he. Dus nog ruim twee weken tot de toch wel belangrijke mijlpaal van 27 weken - het gaat nu echt snel. Ik kan me je gevoel goed voorstellen. De komende weken lijken me nog het lastigste omdat je nu zo dicht bij de 27 weken komt (al moet je beebje natuurlijk liefst 40 weken blijven zitten!), ik hoop dat je daarna opgelucht adem kunt halen en nog een hele tijd van de beeb in je buik kunt genieten! Franka, heerlijk weer een goede echo! Moest lachen toen ik je "nu PAS met 12 weken weer een echo" las , zo voelt dat natuurlijk wel, maar het is nog maar 2 weekjes! En bij mij zeiden ze dat als je twee echo's hebt gehad met bijv. 8 en 10 weken, en de groei klopt in die tijd, dat de kans op een miskraam erg klein is. Durf je al een beetje te genieten? Jette, weer aan de pil maar toch meer over een tweede aan het denken dan ervoor, of niet? Hoe is het met je mooie veulentje, begint hij al wat zwarter te worden? En hoe is het met Jetteman en met je ouders? Marla, hoop dat met jou ook alles goed is, lang niks gehoord. Jude, ben je weer een beetje in het werk ritme gekomen? Valt niet mee met al die lange weekenden natuurlijk 8) . Gaat het nog steeds goed met Rick op het kinderdagverblijf? Minka, oei meis, tsja met een kleintje erbij krijg je opeens zoveel andere taken dat je wel op bepaalde terreinen moet gaan inleveren - je man, jezelf, of je huishouden... Belangrijkste is inderdaad dat je goed om jezelf denkt en niet teveel van jezelf eist. Mij viel op dat het met een kindje opeens veel makkelijker is om prioriteiten te stellen. Niet jezelf voorbij rennen he! Flyke, jullie lekker een weekendje weg in Frankrijk, veel plezier! Alles goed bij jullie? Me2, hoe is het eigenlijk met de ontsteking gegaan, heb je er niet meer over gehoord dus neem aan dat het goed is? Voel je je alweer wat meer hersteld? En ik weet niet of ik ernaar mag vragen (zo niet, dan heb ik dat ergens gemist), maar eigenlijk vroeg ik me af of je nog contact met je zus hebt gehad, en hoe het met haar is - aan jou natuurlijk de keuze om wel of niet te antwoorden, alle begrip. Hm, hoop dat ik niemand vergeten ben... Hier alles goed, wij zouden dit weekend naar de Ardennen gaan maar gaat niet door door zieke schoonmoeder - zij heeft niet Pfeifer maar CMV, dat is eraan verwant. Mannetje heeft geen resultaat gekregen tot nu toe dus we weten niet wat het bij hem was, misschien volgende week. Ik wacht voor de zekerheid maar even met bloed doneren. Had ik verteld dat Thijs vorige week opeens zo'n pijn aan z'n been had? Dat was gelukkig snel over. Guus krijgt eindelijk boventanden, bij CB geweest, onze kleine beer is 86 cm en 13 kilo! Hij doet het prima. Op het werk druk, verkoop is lastiger omdat klanten alleen nog maar voor de laagste prijs gaan en vaak ook alleen maar inkopen per keer wat ze nodig hebben ipv de prijs voor 3 maanden vast te leggen, veel meer werk dus voor veel minder business. Verder bevalt het goed, maar het wordt wel tijd dat het weer aantrekt hoor. Vandaag met z'n vieren naar Xanten (Dld) geweest, daar is dit weekend een ridderfestival, erg leuk! Thijs vond het natuurlijk helemaal geweldig. Guus hield het tot half drie vol en toen was hij echt kapot. Tsja, en zondag verjaardag van schoonfamilie, tussen 11.30 - 14.30 - erg handig met een kleintje dat tussen die tijden altijd slaapt... Guus zal het dan dus nog een keer tot half drie moeten volhouden. Ben benieuwd... Had ik verteld over vriendin met tweeling die met ruim 30 weken geboren was? Ze doen het erg goed en mogen waarschijnlijk eind volgende week (bij "37 weken") naar huis. Morgen en zaterdag lekker effies sjoppen (Thijs heeft een nieuw bed nodig) en verder lekker cocoonen, niet teveel gedoe. Veel liefs voor allemaal! Neeke
Jette: heel veel plezier dit weekend en geniet van je gezinnetje!!! Marieke: ja als je zo druk bent dan is het wachten op een migraine aanval! Heb je er vaak last van? Hoe is het nu met neia's tandjes? Flyke: Klinkt ook heerlijk!! Echt zo leuk voor het eerst zwemmen!!! Miriam: dank voor de uopdate van Amber...wat een klote situatie.....over niet luisteren naar de ouders ken ik helaas.....Met JP maanden getobt met verstopping voordat iemand ons serieus nam (terwijl ik continue met een krijsend kind zat) en nu heeft Fee volgens onsj hetzelfde maar de kinderarts hier wil het als maar aankijken omdat ze nog zo klein is...nou bij jP begon het nu ook al op deze leeftijd....
Neeke: ja site hier ook heel traag en heel veel foutmeldingen. Posten wordt een beetje een opgave zo.... Jij allemaal leuke dingen in het verschiet vandaag! Inderdqaad lekker onhandig zo'n verjaardag rond slaaptijd van de kleintjes....Hier wordt ook alles gepland voor 1-en en na 3-en hahahahah klopt wat je zegt over prioriteiten stellen. De kleintjes gaan nu gewoon voor alles..... Jeetje, dus geen Pfeiffer bij je schoonmoeder maar CMV. weet daar weinig vanaf behalve dat je het absoluut niet moet krijgen tijdens je zwangerschap....Ik hoop dat je mannetje snel weet wat hij heeft.... Was de pijn in het been van Thijs groeipijn? Wow eindelijk een boventand voor Guus!!! hahahah Ziet er beter uit he! Naar mijn zusje mag je vragen hoor, maar weet zelf niet goed hoe er mee om te gaan...We hebben nu nauwlijks contact, terwijl we normaal heel close zijn.....ook heeft een en ander geleid tot ruzie met mijn moeder , die gelukkig wel weer voorbij is. Moest ook wel want zij zou mij 2 weken helpen na de keizersnee Mijn moeder kiest de kant van mijn zusje omdat ze niet anders kan dan haar kind beschermen (ik denk dat zij in haar hart ook heeeeeeel veeeeeel moeite heeft met hetgeen is gebeurd). Mijn zusje heeft anderhalve week voordat onze Fee werd geboren de zwangerschap beeindigd. Dat betekende in haar geval of onder algehele narcose "een operatie" of het kind krijgen. Het laatste werd afgeraden door de gynaecologen in het UMC omdat mijn zusje dat waarschijnlijk lichamelijk (ruptuur van baarmoeder en/of hartfalen) (en geestelijk) niet aan zou kunnen. Maar aan de andere kant zou een algehele narcose ook fataal kunnen zijn omdat zij te weinig calium heeft (kan dan hartstilstand krijgen). Na heel veel heen en weer gepraat en overleg heeft de anaestesist toch besloten het aan te durven. Ondertussen bleek ze al erge weeen te hebben. In eerste instantie krijg je dan ook weeopwekkers om de baarmoedermond te verweken en daarna kwam de algehele narcose. Ze heeft dus eerst heel veel pijn gehad en is 3 keer knock out gegaan. Het kindje bleek al in het geboorte kanaal te liggen (bij anorexia patienten zijn vroeggeboorten altijd een groot risico) en achter te liggen op groei. Ze vond het allemaal een hel...dat was het denk ik ook.......ook voor het kindje *snif* huil*. "Geluk" was dat uiteindelijk een goede vriend van mijn ouders de operatie heeft gedaan dus ze is goed verzorgd en er is heel goed op haar gelet....Ik wil er helemaal niet meer aan denken en er niet meer over praten met mijn familie....ik vind het te moeilijk en de relatie met mijn zus is momenteel niet best. erg verdrietig met de komst van Fee die zij dus nog niet heeft gezien.....hoe het verder moet weet ik niet maar dat zal de tijd leren... Met mijn wond gaat het goed. Is goed genezen en de ab hebben hun werk gedaan. Fee is een schatje. Slaapt en eet goed. Geniet echt zoveel, ook omdat ik nu een stuk meer ontspannen ben dan na JP. Ben ook niet echt moe en voel me goed. JP gaast overdag gewoon naar de oppasmama om hem zoveel moeglijk zijn eigen ritme te laten houden dus heb ook alle tijd voor mijn kleine meisje. Smiddags heb ik dan ook alle aandacht voor JP! Ik voel me zo ontzettend gezegend met deze twee heerlijke kinderen!!!! Wat een rijkdom!
Ik lees net dat de site vandaag weer overgaat naar een nieuwe! Het kan een paar dagen duren en wat er dan geschreven is gaat weer niet mee naar de volgende site! Ik hoop dat alles dan beter werkt als nu want zo traag en veel foutmeldingen is zo onderhand niet meer leuk! Ik stond gisteren om 08.50 u bij de Gamma voor de moederfiets. Ik was als eerste en na mij werd het steeds drukker. Er was dus 1 mamafiets, en die was voor mij 4 anderen die voor de fiets kwamen hadden pech! Wel belachelijk dat er dan maar 1 fiets was en niet meer besteld kon worden. Maar ik ben er blij mee en hij fietst erg lekker. Mijn moeder is gisteren en vandaag op bezoek (vandaar ook even kort mailtje) en die heeft nog een halve fiets gesponserd Miriam, succes morgen Amber, dikke knuf Voor de rest allemaal alvast een fijn weekend. Minka
dank je meiden hoop morgen hier te kunnen posten maarmocht het niet lukken geen zorgen he dan na het weekend liefs miriam
Hoi Meiden, hier even een berichtje van mij. Het gaat nog niet best. Lichamelijk gaat het iedere dag een beetje beter, op de kwalen van de bloedarmoede na dan. Want bij inspanning klopt mijn hart bijna uit mijn borstkast. Psychisch heb ik het heel zwaar, ik weet niet waar te beginnen. Ik hoef gelukkig van de Arbo arts niet te gaan werken, daar ben ik ook niet toe in staat, maar ik weet echt even niet hoe ik dit weer een plekje moet geven. Zeker als door meerdere mensen ( gyn, arbo arts, enz) wordt gezegd dat het niet niks is wat ik heb meegemaakt. Dan schrik ik echt en denk ik: shit dit gaat over mij. En dan besef ik idd hoeveel we al te verduren hebben gekregen. Ik zal wel weer gaan vechten....ooit, maar nu is alle vechtlust uit me gevloeid. Zie mijn gedicht: Ik kijk in de spiegel en zie een uitdrukkingsloos gezicht Ik schrik van de schade die dit verdriet nu al heeft aangericht Mijn ogen spreken niet meer, maar is het zwijgen opgelegd Mijn oren horen wel, maar luisteren niet, naar wat wordt gezegd En als je denkt dat ik lach, is dat iets wat je verkeerd ziet Want eerlijk gezegd, alles wat om me heen gebeurt, interesseert me niet Mijn armen zijn loom en mijn benen zijn te moe om mij te dragen Om maar te zwijgen over de duizeligheid die op komt zetten, met vlagen Mijn hoofd loopt over van gedachten en is niet te stoppen Als ik aan ons verlies denk, lijkt mijn hart dubbel zo vaak te kloppen In elk deel van mijn lichaam lijk ik het verdriet te voelen Is dit nou wat ze met verwerken en rouwproces bedoelen? Sorry dat ik verder niet echt van anderen gelezen heb, alleen toevallig net dat stukje van ME2. Pfff wat moeilijk. Ik kan me voorstellen dat je even niet weet hoe ermee om te gaan. "by the way" ik vind het echt lief dat enkelen van jullie me steevast blijven steunen in mijn eigen topic, dat doet me echt goed om daar wat van jullie te lezen / horen. Zeker omdat ik hier momenteel nog moeite heb om mee te lezen. Maar mijn eigen topic blijf ik bijhouden. Iedereen fijn weekend, en Miriam succes met de meting morgen. Liefs Hope ( PS: bloemen hebben lang gehouden, maar ben bang dat ik ze morgen toch echt weg moet doen )
Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op za mei 23, 2009 1:23 pm we zijn weer terug uit het ziekenhuis ons uitje. En wederom is het met de meting het zelfde gebleven nooit gehoopt wel gedroomt maar nog steeds stabiel. Wat onwijs top is het dat het tegen verwachting in zo goed eigenlijk gaat, ik weet dat we er nog lang niet zijn maar dit is toch top maandag 25 weken en donderdag mag ik terug komen voor controle en dan krijg ik direct de eerste longrijpingspuit en vrijdag met de injectie krijg ik de tweede longrijpingspuit. ik ben even weer helemaal gelukkig op naar de komende weken hihi gr miriam Danique* voor altijd in mijn hart Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op za mei 23, 2009 8:30 pm Oh wat super fijn Miriam en ook al longrijpingsspuiten!!! DAt geeft echt hoop!! Je gaat het echt redden lieverd!!!! Hope: ik zou ook echt niet weten hoe je dit een plaatsje moet geven.....het is inderdaad niet niks dat je hebt meegemaakt. "Fijn" dat het wordt onderkend en dat je ook niet hoeft te werken nu...pfff ja, kan me er iets bij indenken dat helemaal NIETS je nu interesseeert. |Ben wel blij te lezen dat je lichamelijk wat beter gaat want als je je ook lichamelijk vreselijk voelt dan lijkt het alsof je ecvht niet meer kan....Ben je nog bij een psycholoog? Kan die je eene beetje op weg helpen...?? Hele dikke knuffel van mij! Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Minka op zo mei 24, 2009 7:55 am Joehoe Miriam, weer een goede meting! En komende week al de eerste spuiten, dit moet toch wel iets vertrouwen geven meid. Je klinkt ook positief, blijf het rustig aan doen dan komt het vast wel goed. Hope, Neem je tijd voor alles, praat inderdaad met een psycholoog, dat kan nooit kwaad. Gooi de bloemen maar weg meid, misschien geven ze ook wel steeds een herrinnering. Knuf meid! Neeke, Heeft Guus nog last gehand van zijn tandjes? Nu nog groeien die kleine witte dingetjes, dan ziet het er echt wel grappig uit. Me2, Fijn dat de AB geholpen heeft en dat je er minder last van hebt. Erg moeilijk je verhaal over je zus, maar uiteindelijk (denk ik, maar dat is mijn mening) waarschijnlijk toch een juiste keuze gemaakt. hoe moeilijk het ook is. Geef het de tijd, het zal voor haar ook erg moeilijk zijn geweest. Neia, van harte gefeliciteerd met je 1e verjaardag. Ook jij behoort nu tot de "grotere"! Hoop dat je een leuke dag zult hebben met papa en mama , het is iniedergeval erg mooi weer! Voor de rest ook een mooie zondag, ik ga mijn meissie uit bedje halen, ze is wakker aan het worden Allemaal dikke kus Minka Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op zo mei 24, 2009 12:27 pm HIEP HIEP HOERA VOOR NEIA marieke van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je meisje mooi weer hebben jullie erbij geniet ervan liefs miriam Danique* voor altijd in mijn hart Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op zo mei 24, 2009 12:51 pm NEIA VAN HARTE MET JE VERJAARDAG!!!! Je bent nu ook al een grote meid! Heel veel plezier vandaag met je papa en mama!! Minka: je hebt gelijk dat het voor mijn zusje ook heel erg moeilijk is geweest en in mijn hart weet ik dat dit voor haar en het kindje het beste is.....toch kan ik mijn gevoelens moeiljk opzij zetten. het gaat dan voornamelijk hoe ze het benaderd heeft en de dingen die ze heeft gezegd.......het zal inderdaad wel tijd nodig hebben.... Wij gaan vanmiddag naar de dierentuin!
Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door franka op zo mei 24, 2009 1:57 pm Neia: Gefeliciteerd met je eerste verjaardag. Een héél fijn feestje vandaag en nog vele gezonde jaartjes! Hope: Je bent aan niemand iets verplicht. Je moet doen waar jij je op dit moment goed bij voelt. Gelukkig denken de Arbo-arts en de anderen met je mee en word je niet gedwongen keuzes te maken, waar je niet aan toe bent. Nogmaals héél véél sterkte lieverd. Miriam: Joepie, weer goed nieuws. Wat enorm fijn, dat het stabiel is gebleven en nog één nachtje slapen en dan ben je 25 weken! Ik ben ook zo blij je opgelucht te 'horen' en dat je vol goede moed bent. Minka: al lekker wezen fietsen met dit prachtige weer op je nieuwe moederfiets? Me2: Jeetje, wat een heftig bericht van je zusje. Ik kan me indenken, dat je het er super moeilijk mee hebt. Amber: hoe gaat het met Sam en met jullie? Jette: Heb je een fijn weekend gehad? Neeke: heerlijk die lange posten van jou! Hoe gaat het met de ziekenboeg? Zijn jullie ook lekker aan het genieten van het heerlijke weer? Jude: Hoe gaat het met Rick en met het werken? Ben je alweer gewend en alles op het KDV nog oké? Flyke: Hoe gaat het bij jullie en hoe was het in Frankrijk? Vandaag een dipdagje. De hele dag al lichte steekjes en als klap op de vuurpijl gaan onze beste vrienden na een huwelijk van 10 jaar uit elkaar (met 2 kleintjes van 4 en 2 jaar) We hebben het totaal niet aan zien komen. Met Hemelvaart zijn we nog met z'n allen (met nog een bevriend stel en hun 3 kleintjes) heerlijk naar Zeeland geweest en hebben het super gehad en dan nu uit het niets..... We zijn er samen echt even stuk van. We hadden het er nog over, dat we volgend jaar 4 dagen met 3 huisjes naast elkaar op vakantie zouden gaan (zaten nu in caravans op verschillende campings) en er dan weer een kleintje bij zou zijn. Zo raar, dat het nooit meer hetzelfde zal zijn Allemaal nog een fijne zondag en geniet van het mooie weer. Liefs Franka Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Jette op zo mei 24, 2009 8:05 pm meiden dit is kloten, heel stuk getypt en alles weg@! zal proberen mijn tekst weer tevoorschijn te bedenken!! ik zit nu nog in het vakantiehuisje we hebben een heerlijk weekend achter de rug, we zitten aan een speelvijver met strand wat soms wat lastig is want dominique wil niks anders dan in het water! We hebben vandaag haar zwembad opgezet wat heeft ze hier in gesparteld, gegierd, gelachen heerlijk gewoon!!! Neia van harte gefelicteerd, ook al weer 1 jaar, waar blijft de tijd. Ik weet nog dat wij vorig jaar een weekend waren weggeweest, en tegen elkaar zeiden, als ze eerst maar loopt dan wordt het een stuk makkelijker ja duhhhh we moesten er behoorlijk achter aan vangen vandaag! Maar wat hebben we genoten zo met zijn drietjes. MIRIAM YES YES YES geweldig meis je bent nu 25 weken, je gaat het echt halen meis, ik ben zo blij voor je!! Me2 tja wat moet ik zeggen van je zus, ik vindt het erg jammer dat jullie relatie zo verstoord is, maar ik had er echt niet aan moeten denken als je zus een kindje had gekregen, sorry voor mijn directheid, hoop dat je dat kunt hebben!! Hope meis ik leef met je mee, ik blijf toch voor je hopen hoor dat het toch nog mag gebeuren voor jullie! Neeke ik herken het gevoel, onze vrienden zijn vorig jaar ook bij elkaar weg gegaan, inmiddels weer bij elkaar en een tweede dochter gekregen, maar hetis erg vreemd. liefs jette Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op zo mei 24, 2009 8:07 pm Franka: heftig nieuws zeg van jullie vrienden en helemaal als je het niet ziet aankomen....nee het wordt nooit meer hetzelfde zo.....Wat naar ook voor die kindjes.....wat was voor hen de reden als ik vragen mag? Kennelijk kunnne ze heel goed toneel spelen als jullie niets hebben gemerkt met hemelvaart....
Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Neeke op zo mei 24, 2009 10:13 pm Hee lieve dames, Met het risico dat deze post verdwijnt plaats ik toch vandaag nog een reactie (lekker eigenwijs! En jullie lezen 'm vast toch wel voor de overgang - en ik wil onze jarig natuurlijk niet vergeten!). Lieve Neia, van harte gefeliciteerd met je eerste verjaardag! Je had er in elk geval prachtig weer bij! Paar heftige posts hier de afgelopen dagen, poeh! Franka, vervelend he die lichte steekjes - maar dat klinkt eerder als het oprekken van je baarmoeder dan als een slecht teken. Houd moed! Die paar goede echo's zijn echt een heel goed begin. Beter kun je je niet wensen! Gelukkig nog minder dan 10 dagen tot de volgende echo (toch?). Heftig dat goede vrienden uit elkaar gaan - toevallig hadden we het er vandaag over, 1 op de 3 huwelijken gaat geloof ik stuk, nou als je dan het aantal berekent dat in je eigen kennissenkring zou kunnen sneuvelen kun je je dat absoluut niet voorstellen. Niet leuk . Miriam, super dat het zo stabiel is - morgen alweer 25 weken! Wij slepen je wel door de komende twee weken heen, en dan nog drie weken, en dan nog zo lang als jij dat wil! Me2, heftig verhaal. Ik was er helemaal stil van. Zo te lezen heeft je zus de enige mogelijke keuze gemaakt - maar makkelijk is het natuurlijk niet voor jullie allemaal. Ik denk dat je gelijk hebt dat je het contact nu even afhoudt - soms kun je maar beter even wachten voordat je misschien dingen gaat zeggen waar je spijt van krijgt. Dikke knuffel voor jou! Hope, je gedichtje raakte mij in m'n hart, er spreekt zoveel verdriet en onmacht uit dat ik het liefst mijn armen om je heen zou slaan om je te troosten **hug**. Kon ik maar wat voor je doen. Veel sterkte meid! Minka, lukt het jou om het wat rustiger aan te doen? Goed aan jezelf denken he! Amber, ik hoop dat het de goede kant op gaat met jullie kleine Sam, en ook met jullie en Lize natuurlijk - hoe is Lize eronder? Snapt ze een beetje wat er allemaal gebeurt? Jette, lekker weekend gehad zo te horen, heerlijk he zo'n ondernemend meiske! Maar ook vermoeiend inderdaad . Wij hebben hier een fijn weekend achter de rug, halfhoog bed voor Thijs gekocht (mét riddertent eronder), zelfs een beetje geklust in huis. Alleen vandaag was een minder groot succes: schoonzus had een restaurant gereserveerd dat niet echt op kinderen ingespeeld was. Zo hadden ze gisteren pas een kinderstoel aangeschaft... Ook waren er hier en daar trapjes van een paar treden dus we moesten de kids constant in de gaten houden. Het duurde ook allemaal erg lang voor de jongens. Tsja, en kindjes zijn zo eerlijk, dus na een uurtje gaf Guus aan dat hij in de kinderwagen wou zitten, en toen hij daar zat, begon hij naar iedereen te zwaaien - meneer wou naar huis! Gelukkig (hoewel?) waren wij de enigen die dat begrepen, de rest vond het alleen maar schattig dat hij zo enthousiast naar iedereen zwaaide. Ben een stukje met hem gaan lopen, maar toen ik terugkwam wou hij pertinent niet uit de wagen gehaald worden, en hij riep de hele tijd "Mama!" en wees dan naar de achterkant van de wagen (ofwel: of ik weer weg wou met hem...). Maar goed, schoonzus laat zich niet kennen, gaat nog advies vragen over desertwijn en peuzelt zo traag mogelijk haar nagerechtje op. Ach ja... Genoeg hierover. Dames, ik ga nog even bij mijn mannetje zitten en dan op bed (afgelopen nacht was Guus voor de derde keer op rij om 10 voor 4 wakker - zullen de tandjes wel zijn ). Veel liefs voor allemaal, Neeke
tussen realiteit en gedwongen positivisme · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 25 mei 2009 11:46 franka het is zo raar en vreemd als je vrienden uit elkaar gaan bij ons is het ook gebeurd in januari beide stellen uit elkaar en hoe raar het ook is het is verre weg van hoe het was. met twee pers hebben we bijna geen geen contact meer en met de andere twee een daarvan wel op de normale manier en eentje ook minder het is zo vreemd het veranderd in het geheel en ik vind dat moeilijk dan denk ik hallo wij zijn niet uit elkaar waarom moet het zo anders maar het zal het leven wel zijn. vandaag inderdaad 25 weken meiden donderdag de eerste longrijpingspuit zie ik best tegenop.ookal ben ikheel dol gelukkig dat ik die krijg hoormaar heb zoveel horror verhalen gehoord dat het echt pijn doet afwachten maar voel me nog steeds goed vanmorgen toen ik wakker werd op mijn rug keek ik naar mijn buik en dacht ik ook voor het eerst zo die begint nu echt te groeien heel appart meiden fijne dag liefs miriam Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op 25 mei 2009 14:02 Jette: heerlijk klinkt het in je vakantiehuisje...Over mijn zus mag je dat prima zeggen hoor want voel het ook zo...het is alleen de manier waarop waar ik bij haar heel veel moeite mee heb. Ik vond het wel erg fgijn dat JP kon klopen omdat ik een stuk minder hoef te sjouwen maar er komt inderdaad weer een ander nadeel bij: weglopen hahahahahahaha!! Neeke : gaaf dat bed voor Thijs! Ik denk dat JP at ook wel wil! JA contact afhouden voorlopig met mijn zusje is het enige dat ik kan doen want zoals je zegt ga ik anders nare dingen zeggen. Kijk, de keus was al voor haar gemaakt min of meer omdat het kindje niet wilde blijven zitten..... Haha dat vehaal over Guus in de wagen! Super grappig dat niemand dat behalve jullie doorhebben hahaha Ja en dan duurt zo'n etentje lang! Miriam: doen die longrijpingsspuiten pijn?? jeetje dat wist ik niet! Maar het is wel een mijlpaal! · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op 25 mei 2009 14:02 Jette: heerlijk klinkt het in je vakantiehuisje...Over mijn zus mag je dat prima zeggen hoor want voel het ook zo...het is alleen de manier waarop waar ik bij haar heel veel moeite mee heb. Ik vond het wel erg fgijn dat JP kon klopen omdat ik een stuk minder hoef te sjouwen maar er komt inderdaad weer een ander nadeel bij: weglopen hahahahahahaha!! Neeke : gaaf dat bed voor Thijs! Ik denk dat JP at ook wel wil! JA contact afhouden voorlopig met mijn zusje is het enige dat ik kan doen want zoals je zegt ga ik anders nare dingen zeggen. Kijk, de keus was al voor haar gemaakt min of meer omdat het kindje niet wilde blijven zitten..... Haha dat vehaal over Guus in de wagen! Super grappig dat niemand dat behalve jullie doorhebben hahaha Ja en dan duurt zo'n etentje lang! Miriam: doen die longrijpingsspuiten pijn?? jeetje dat wist ik niet! Maar het is wel een mijlpaal! · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 25 mei 2009 19:33 ja dat is het ook maar gewoon die angst hoe pijn zal het gaan doen weet je ik heb geen idee en ik heb van een collega gehoord dat ze moest huilen ervan en ze is een bikkel hoor ik daarintegen niet echt vind prikken al eng maar ja Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Minka op 26 mei 2009 11:30 Hé allemaal, Hebben jullie ook noodweer gehad? Hier viel het wel mee, maar ben wel 1/2 uurtje beneden gaan zitten. Ik lig nooit rustig in bed als het slecht weer is. Wel jammer dat in de tuin alle planten plat zijn geregend! Gisteren voor het eerst Eline in het zwembadje in de tuin gezet. Ze vond het wel leuk, maar nog erg voorzichtig (en natuurlijk lekker geweest fietsen ) Morgen weer werken, maar gelukkig 2 korte weken. Komend weekend vieren we mijn moeders verjaardag (75 jaar!) we gaan met z'n allen zaterdag wokken, zondag naar de dierentuin en daarna pannenkoeken eten. Ik ben benieuwd hoe Eline het vol gaat houden! Jette en Flyke, al weer terug van jullie weekendje? Hoop dat jullie het leuk hebben gehad. Voor allemaal dikke kus Minka
· Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 26 mei 2009 13:48 hier ook even noodweer gehad voor het eerst lag ik ook niet lekker op bed net of je ineens iets moet en wilt beschermen heel vreemd was blij dat het voorbij ging binnen een half uur. hoe is het verder met iedereen? gr miriam Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Jette op 26 mei 2009 14:06 hoi meiden, ben terug van ons weekend, en weer aan het werk, we hebben het echt heerlijk gehad, gisteren het zwembad nog weer opgezet in de tuin en wat heeft dominque er van genoten, een echte waterrat hoor, ze duikt gewoon voorover in het water met haar gezicht onder water schrok er best van de eerste keer maar ze komt lachend weer boven!!! Nu op naar de vakantie hi hi hi!! Hey miriam hoe gaat het met je, kun je het nog een beetje volhouden?? jette · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door flyke op 27 mei 2009 16:14 hey vlug es piepen heb wel nog niet alles kunnen bijlezen, mir, blij dat alles terug goed was! franka ook voor jou blij, nu nog even aftellen en je 12weken zijn bijna voorbij, de rest, sorry probeer later te reageren terug van maandagavond heerlijk weer gehad zelfs 28 graden, 3maal gaan zwemmen met Merel, slechts de 3e keer met succes ( de eerste twee keren continu bang en huilen) toen we thuis waren hier ook mooi warm weer en zwembadje buitengezet en ook spetteren maar ze is best flink geweest tijdens de autorit, had het niet verwacht, zo, ik ga terug wat verder doen, de gebruikelijk was en plas vanmorgen kort naar het werk geweest, hadden inspectie en nu terug thuis, dinsdag 2 juni opnieuw werken, nog even genieten dus, alleen zit het weer niet mee vandaag, beste voor iedereen! liefs flyke 11e ronde na MK zwanger geworden · door Minka op 28 mei 2009 12:36 Hé Flyke, ook weer terug! Zo te lezen ook echt even lekker er tussenuit geweest. Leuk gezicht toch, die kleintjes in een zwembadje! Ook al was Eline wat voorzichtig, ze vond het wel erg leuk. Wat een leuke avator van Willy trouwens, doet me weer echt denken aan vroeger en ik heb steeds de tekst in mijn hoofd: er was een land ik weet niet waar.....daar leefde eens een kleine bij.....en die beleefde het klinkt raar......een avontuur voor jou en mij. Dat kleine bijtje had een naam en heette Maja.....M A J A kleine bijtje Maja Ik word er helemaal vrolijk van! Ik hoop dat er snel weer wat meer geschreven gaat worden hier, iedereen is druk, ook ikzelf hoor Maar toch mis ik jullie verhalen allemaal wel. Ik hoop dat het goed gaat met iedereen. Kus Minka · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 28 mei 2009 13:07 Heey meiden ik ben er weer, en de meting was weer stabiel begin er langzaam aan van te glunderen de eerste longrijpingsspuit heb ik ook gehad op zich viel deze mij mee. nu heb ik er iets last nog van 10 juni pas weer een meting mijn gyn heeft vakantie volgende week maar heeft er vertrouwen in, wel werd me nogmaals even heel erg duidelijk gemaakt dat mocht ik buikpijn krijgen of iets wat ik niet vertrouw direct bellen dus ze denken niet dat ik nog lang dit volhou denk ik nou meiden rustig aan doen liefs mir Danique* voor altijd in mijn hart
· Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Jette op 28 mei 2009 16:13 MIRIAM niet zo negatief, die laatste zin "ze denken niet dat ik het nog lang volhou" meis je gaat hardstikke goed, dit is een standaard advies wat ze geven! Wat moeten ze dan zeggen "hey miriam als je buikpijn krijgt niks doen hoor!!" meis meis meis, het is toch logisch dat ze dit zeggen! Als ze het niet vertrouwden lieten ze je gewoon komende week weer komen hoor, maar ze hebben er zoveel vertrouwen in dat je een week kan overslaan, wees er blij mee meis!!! je gaat hardstikke goed!!! jette · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op 28 mei 2009 23:01 Leuk al die verhalen over zwembadjes ed!! Hier ook al een zwembadje aangeschaft, maar nog ehlemaal geen tijd gehad om er in te zitten!!!! We zijn telkens op pad! Miriam: inderdaad wat Jette zegt, ze laten je niet een week ongecontroleerd als ze zouden denken dat het niet goed ging. Bij buikpijn bellen is een standaard advies!! Niet zo negatief he!! Je gaat het echt redden! Blij dat de spuit meeviel!!! · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door franka op 29 mei 2009 12:28 Hey Miriam: ik ben het eens met Jette en Me2. Ze zou dit niet doen, wanneer er maar enige twijfel zou zijn, dat de situatie nu zou veranderen! Maar ik begrijp je angsten maar al te goed. Echobericht: Ik was ook twee dagen weer enorm aan het twijfelen geslagen en had last van buikpijn. Na aandringen van mijn zus heb ik de verloskundige gebeld en kon ik gisteravond nog langskomen voor een echo. Gelukkig is alles goed en ik heb er nu héél véél meer vertrouwen in. Vandaag zijn we 11 weken en op de 4 echo's loopt het kindje nog 3 dagen voor in groei (zou je denken, dat de bevruchting misschien iets eerder is geweest, dan de IUI, maar ja, het is alleen maar gunstig) Het is een erg beweeglijk kindje. Ze konden er haast geen foto van maken, hij/zij bleef maar draaien en "springen". Raar idee, dat ik daar (nog) helemaal niets van voel. Heeft hij/zij vast van zijn/haar vader Heel bizar om de knietjes, tenen, vingers, neusje, etc te zien. Het is echt een compleet kindje. De laatste week komen we ook wel door. Ik heb er in ieder geval veel meer vertrouwen in en volgende week nog een echo (inmiddels hebben we al een hele reportage van 14 foto's) Woensdag heb ik het aan mijn collega verteld (die laatst een miskraam heeft gehad) en ze was superblij voor ons. Gelukkig! Vannacht weer slecht geslapen. Ik denk deze keer van euforie. Ik sliep om 3.00 uur en om 6.15 uur ging mijn wekker af. Ik ga dadelijk maar even een tukkie doen op onze nieuwe loungebank (in de tuin) Allemaal een fijn Pinksterweekend en de badjes kunnen weer op! Liefs Franka · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Jette op 29 mei 2009 13:31 Hey franka, fantastisch nieuws meis goed van je dat je toch gebeld hebt, nu ben je vast een stuk rustiger. En geloof me je zult nog wel een aantal keren twijfelen en onzeker worden maar dit heb je in je zak meis!!! gefeliciteerd!!!! fijn weekend allemaal Jette · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Minka op 29 mei 2009 15:46 Miriam, ik sluit me ook bij de rest aan. Als je pas 10 juni weer hoeft te komen, doen ze dat met vol vertrouwen, anders hadden ze je wel bij een andere arts laten komen. Maar het blijft spannend, wel weer een goede meting. Als je zo door gaat haal je zelfs de 42 weken nog wel! Doe rustig aan meid! Franka, goed dat je hebt gebeld en weer een mooie echo hebt gezien. Twijfel zal er nog steeds blijven, maar als je je beweeglijk mensje strakjes gaat voelen, komt alles goed. Inderdaad lekker badjes weer ik heb het al in mijn hoofd voor maandag! Morgen en zondag dus lekker met de familie op pad, zal wel druk en vermoeiend zijn, maar we hebben de maandag nog extra natuurlijk. Vanmiddag vrij genomen, Eline is nog op het KDV. heb de boodschappen gedaan, cadeautjes gekocht, stof gezogen, opgeruimd, was 1 hangt en was 2 staat net aan, oude fiets in orde gemaakt (komen ze straks ophalen via marktplaats) en nu eerst even rustig hier zijn met een bakje koffie! Vanavond maar eens alles klaarzetten, is soms net zo'n volksverhuizing wat we mee moeten nemen. Niet qua eigen spullen, maar omdat we elkaar niet zo vaak zien is het al snel een hele lijst. Ik heb er zin in Fijn weekend iedereen Kus Minka
· Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 29 mei 2009 18:59 franka fijn dat je langs mocht komen en dat het goed er uit ziet die enorme angst elke vreselijk he maar je doet het goed hoor. ik ben vandaag de stad ingeweest heerlijk alle winkels leeggekocht wel raar hoor in een rolstoel maar heerlijk als je je er maar overheen zet straks personeelsfeest van manlief zijn werk zin in fijn weekend iedereen o ja mijn vader zei precies het zelfde zul je zien dat je gewoon tot september zwanger bent dat zou gaaf zijn. Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op 29 mei 2009 22:09 Franka: wa goed dat je gewoon even hebt gebeld!! NU inderdaad lekker genieten en meer vertrouwen hebben! Fijn dat je collega goed reageerde. Is toch ebst mnoeilijk denk ik voor haar...Gaan jullie nog een nekplooimeting laten doen? Jette: ja heerlijk he dat badjes weer!! Lijkt me wel eng als Do zich voorover inhet water laat vallen, maar gelukkig doet ze het uit plezier!!! Minka: veel plezier van het weekend. JA maandag nog lekker even thuis tutten na zo'n vermoeiend weekend! Fijn dat je vanmiddag even je handen vrij had en als ik het zo hoor ben je erg productief geweest!!! Miriam: lekker geshopt dus!! Goed zo!! Geniet van het feest vanavond, heb je echt verdiend! en uh...zul je inderdaad zien dat je voor de 42 weken gaat hahahahahahaha · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Neeke op 29 mei 2009 22:11 Hee lieve dames, Kom eens even kijken hoe het met jullie gaat, ben erg moe na een korte nacht van 1 tot half 6 dus ga zo op bed... Miriam, Ook ik kan me alleen maar bij de rest aansluiten: ze hebben er gewoon alle vertrouwen in!!!Hoe lang is het nu al stabiel, 6 weken of zo? Kun je nagaan! Alweer bijna 26 weken, wat gaat het hard! Je doet het helemaal super meid, gewoon goed blijven broeden, en bij onraad aan de bel trekken - maar alle dames moeten bij deze tekens de vk bellen dus niks geks! Ik hoop zo dat je inderdaad nog heel lang zwanger bent, want dan kun je er nog lekker even van genieten. Dat hoort er ook bij! Franka, wat een lieve vk en wat heerlijk dat het er allemaal goed uitziet. Komt goed! Durf je er al een beetje van te genieten? Doen hoor! Voor alle dames een hele dikke knuffel en fijn weekend, Neeke · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 30 mei 2009 11:44 ja gek he 26 weken klinkt al heel ver voor ons nog niet ver genoeg maar dit hadden we 7 weken geleden niet verwacht ben dan ook echt dankbaar hoor en hoop er nog weken aan te mogen plakken iedereen een top fijn pinksterweekend liefs miriam Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door miriam25 op 31 mei 2009 13:12 Heb amber nog een berichtje gestuurd hoe het gaat met Sam en Sam worstelt nog veel maar begint wel door te slapen van 21.00 uur tot 6.00 uur super z'n lijfje kan wat gaan herstellen dagen zijn nog zwaar maar we gaan door. dit heeft ze me gestuurd dus langzaam aan lijkt het iets beter te gaan. amber toi toi toi het moet goed komen meiden fijne dag verder Danique* voor altijd in mijn hart · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Me2 op 31 mei 2009 14:13 Amber: ik denk elke dag aan jullie!!!! · Re: tussen realiteit en gedwongen positivisme door Jette op 02 jun 2009 07:49 Amber het lijkt iets beter te gaan met sam als ik je sms zo lees, weten jullie nou al precies wat er met hem aan de hand is? miriam hoe was het feest van je man zijn werk? je zult wel moe zijn van zo'n lange tijd niets mogen doen en nu geshopt en gefeest (zittend natuurlijk) maar goed het is wel even iets heel anders dan thuis zijn?! Maar geniet er van meis, je zult merken dat je daar weer een tijdje op kunt teren! Je gaat heel goed meis, zoals je zelf al aangaf dit hadden jullie 10 weken geleden niet kunnen dromen en kijk nu eens aan!!!!! Weet je trouwens al wat het wordt??? liefs jette