Dag dames! Mijn kleine meid gaat de laatste tijd steeds moeilijker naar bedje toe, vooral overdag. Als ik haar dan in haar ledikantje leg begint ze eerst te brabbelen en dat gaat na een kwartiertje ofzo over in jengelen en dan uiteindelijk in krijsen. Als ik dan terug kom om de speen erin te doen of te checken of alles goed is met haar, houdt ze gelijk op en begint me bang aan te kijken. Als ik bij haar blijf is het goed en begint ze weer te brabbelen, maar slapen, ho maar. Daarom moet ik altijd weer weg, maar zo gauw ze mij naar de deur ziet lopen, gaat ze krijsen :x. Ik ben altijd een paar keer terug gegaan om speen in te doen of aai over haar bol maar de laatste tijd wordt het dan nog moeilijker om weg te gaan. Hebben die kleintjes nu al verlatingsangst? Als ik over haar bol aai grijpt ze me ook echt zo vast (hartje mama breekt dan natuurlijk helemaal). Gister had ze echt weinig geslapen en had helemaal van die rode moeie ogen maar ik kreeg haar bijna niet in slaap. Van elk heel licht geluid wordt ze al wakker. Uiteindelijk is ze pas in de late middag echt goed gaan slapen nadat ik haar een paar minuutjes heb laten krijsen alleen...(niet leuk) en toen maar in slaap heb gewiegd...Ze slaapt dan wel snel. Is dit verlatingsangst? Of kunnen ze al door hebben dat door te huilen mama weer terug komt? Vanaf welke leeftijd is dat eigenlijk dat ze beginnen met uitproberen? Ik heb namelijk echt niet het idee dat er echt iets met haar is. Ze wil gewoon mama/papa bij zich hebben, althans zo komt het op bij over. Nou, heel verhaal geworden ! Wie herkent dit? En wat te doen?
je meisje zit inderdaad al op de leeftijd dat ze door begint te krijgen dat mama eraan komt als ze huilt, ze zeggen dat dat zo rond de 6 maanden begint maar het ene kindje zal dat eerder door hebben dan het andere. is er iets veranderd in haar slaapkamertje?
Is het slaap patroon van je kleine niet verandert? Misschien heeft ze minder slaap nodig als eerst en lukt t daarom niet in eerste instantie. Huilen om eruit te worden gehaalt en mama te vertellen dat je niet hoeft te slapen kan dan zo vermoeient worden dat het lijkt alsof de kleine slaap te kort komt met als gevolg dat mama kindje lief toch weer in bed doet waarna kindje weer probeert en maar kort of helemaal niet slaapt met nog meer verwarring als gevolg.
Sterre had ook even een paar gekke weken, ze heeft inderdaad minder slaap nodig. Ik haal haar dan weer uit bed en wacht nog 3 kwartier, meestal kan ik haar dan zo weg leggen, ze slaapt binnen 2 minuten. Eerst sliep ze 2 keer 2,5 uur per dag, nu slaapt ze 'sochtends nog 2 uur en 'smiddags een uur meestal.
zoiets hebben wij hier ook gehad, dat we ze op gebruikelijke tijd in bed legde, maar dat ze eigenlijk verder niet moe oogde (besefte we later) . Dan hielde we haar er ook maar even langer uit, dan ging ze hartstikke vrolijk en fit nog 20 minuten zitten spelen en dan was ze wél moe en dan ging het slapen later makkelijker. Langzaamaan ging ze uiteindelijk weer op haar normale tijd slapen. Dat ging weer vanzelf terug.
ooh zoo herkenbaar!! Ik laat haar gewoon huilen, als ze echt alles heeft gehad (fles en schone luier e.d.) dan ga ik nog 2 keer terug als ze echt overstuur is 1e keer stop ik haar in, zeg ik dat alles oke is en ga dan weer weg. 2 keer stop ik haar ook in maar zeg ik niets. en daarna laat ik haar in slaap huilen. duurt nog geen 2 min. Vond het in het begin enorm erg om haar te horen huilen, nu ik weet dat het goed werkt is het een beetje routine. Als ik terug blijf gaan of bij haar blijf dan wil ze niet gaan slapen en wil ze spelen of heel vervelend gaan doen, ze is namelijk echt moe en gaat heel erg vervelend doen. Hangen en huilen en jammeren en aandacht vragen dus ze moet echt slapen. enige wat hier helpt is weglopen. 1e paar keren huilde ze echt 15 tot 20 min en vond ik het vreselijk. nu houd ze het nog geen 2 min vol. Als ze dan eenmaal slaapt ga ik nog even terug om haar goed in bed te leggen en toe te stoppen (ze ligt dan meestal achterstevore opdekop met haar hoofd onder de dekens of knuffels en haar kont recht omhoog in de lucht! (haha) ) denk dat dat bij jou ook helpt. het is in het begin echt kwestie van volhouden, het lijkt vreselijk allemaal en ze is echt overstuur hier hoor, maar daarna weet ze dat je niet meer komt en geeft ze het al heel snel op. soms probeert ze het zelfs niet eens meer en gaat ze gewoon meteen slapen. Succes!!
Okee, dus ze is nu op zich wel bezig met haar zinnetje doordrijven? Ik vind het zo moeilijk wanneer ik haar in bed moet leggen. Ze laat het namelijk erg slecht zelf zien dus denk ik na 2 uurtjes meestal dat het wel even mooi is geweest en dat ze een tukkie moet doen. Gapen doet ze nooit maar meestal als ik haar in bed leg gaat ze wel in haar oogjes wrijven... Ik heb ook begrepen dat als je te laat bent met naar bed brengen dat ze dan juist ook moeilijk in slaap komen omdat ze oververmoeid zijn dus dacht ik, beter eerder dan te laat, maar uit jullie antwoorden denk ik dat dat dus wel meevalt? Moeilijk! Ze heeft net maar een half uurtje geslapen nadat ze 10 minuten had gejengeld en 1 minuut had gekrijst. Ik moet zeggen dat ik het echt niet leuk vind om haar zo in slaap te laten vallen maar het lukt gewoon niet meer op een andere manier.
Ik vind het helemaal niet haar zin doordrijven, als je zelf in bed wordt gelegd terwijl je nog niet moe bent ga je toch ook niet slapen? Ik denk echt dat ze nu gewoon langer op kan blijven, tenminste dat is hier wel het geval.