Of op het einde met een dikke buik ergens in een kledingzaak man achter de kassa: "hoe lang moet je nog?" ik: nog 3 dagen hij "je gaat toch niet in m'n winkel bevalen he?"
Ik heb een collega die nadat wij getrouwd waren zo'n beetje elke maand wel vroeg of ik al gestopt was met de pil of wanneer er nou eens een kindje kwam... wat ze niet wist was dat we in aug '08 gestopt waren en dat het best even geduurd heeft, ik had een hele onregelmatige cyclus. Ik werd zo moe van haar. Zelfs sommige ouders van kinderen van mijn werk (ik werk op een kinderdagverblijf) maakten dubbelzinnige opmerkingen, zo van: he die bal (had een voetbal onder mijn arm) die je daar onder je arm hebt, die hoort binnenkort toch wel ergens anders te zitten etc etc... Nu ben ik dus zwanger en ga ik die collega lekker op het allerlaatste op de hoogte stellen, pas als iedereen het al weet vertel ik het haar Ik vind het namelijk zo brutaal dat ze dat elke keer vroeg, voor het zelfde geldt waren we al jaren bezig of lukte het niet en dan moet je die vraag elke keer aanhoren... wacht maar tot ze zelf bezig gaat, heb de neiging om het ook aan haar te vragen, ze is zelf ook net 2 maanden getrouwd haha...
hier voornamelijk over leeftijd, (ben 23, zw van de 2e). en echt belachelijk, wil aan de ene kant van de daken schreeuwen dat ik weer zwanger ben, aan de andere kant zit ik er over te denken nog niks te zeggen tot mila jarig is. er zit een jaar verschil tussen of 9 maanden, klinkt toch net wat anders. vind het echt belachelijk dat ik me daar mee bezig houd, maar heb al zoveel over me heen gehad toen ik zwanger raakte van mila.. nu tegen 2 mensen verteld, en ook 2 x: ben je niet aan de pil dan. eh nee, we waren van plan om volgende maand (of iig zodra we een huis hebben) te proberen, het kleine leeftijdsverschil is wel gepland. sorry jongens, dat het een paar weken eerder raak was. begin er echt tegenop te zien om te vertellen, laat mij maar lekker met mijn gezinnetje op mijn zwangerschapswolk zitten.
ik vind de meeste opmerking hier ook niet echt ernstig, ik zou er echt niet mee zitten als iemand me vraagt hoelang nog, en of we weten wat het word. Die tietopmerking vind ik dan wel weer te ver gaan, en de is het wel gepland vragen zijn ook niet echt aardig. Om die opmerking van niet in mijn winkel bevallen moest ik wel gniffelen, ik denk dat ik spontaan was beginnen te puffen ofzo hahaha
Vragen als hoe ver ik ben ofzo vind ik niet zo erg, alleen maar interesse. Maar kan me er ook wel aan irriteren dat mensen vragen of we het geslacht weten of dat ze de naam mogen weten. Ook buikvoelers zijn erg vervelend! Mensen vragen ook regelmatig hoeveel ik aangekomen ben. Nou is het niet veel, dus vind het niet zo heel erg om het te zeggen, maar dat weten ze vtv niet. Werk in een huisartsenpraktijk. Als vrouwen daar bellen en zeggen dat ze zwanger zijn moet ik ook vragen of ze er blij mee zijn. Al vind ik dat zelf ook erg vervelend.
@Suzie83: Is het normaal dat jullie dat meerdere keren moeten vragen? Dat je het moet vragen kan ik me indenken. Maar ik heb bij mijn 1e zw in sept (helaas mk) een HA assistente aan de lijn gehad die wel 4 keer aan mij vroeg of ik het wel wilde houden (en dan de procedure van een abortus ging vertellen). Ik was hier niet blij mee. Ik heb toen aangegeven dat 1 keer zo iets vragen ook voldoende is en dat ze zo (onbedoeld) vrouwen kan kwetsen. Ze begreep het niet echt volgens mij. Ik vind de opmerkingen die ik heb gekregen nog wel gaan. Wel wordt ik er langzamerhand een beetje moe van dat ik de grootste stukken taart of het meeste eten op m'n bord krijg omdat "ik voor twee moet eten".
Hihi, ik moet bekennen dat ik soms ook zulke vragen stel. heb nu zoveel zwangeren om me heen. ik vraag (nu ik al een paar maandjes bezig ben) aan iedereen (die ik ken, dus geen wildvreemden) eerst de vraag of ik iets persoonlijks mag vragen, en dan stel ik de vraag hoe lang het heeft geduurd. gewoon omdat ik nieuwsgierig ben. heb tot nu toe nog niet gehad dat ze geen antwoord daarop wilden geven. Verder vind ik het eigenlijk idd niet kunnen om te vragen hoe veel kilo iemand is aangekomen enzo. Wat ik wel irritant vind, is dat ik van de zwangeren die niet weten dat ik al een tijdje bezig ben, telkens aan mij wrijvend over hun buikje, vragen, of het geen tijd wordt voor ons om een kindje te krijgen, dus...
hahaha.. vind deze wel errug grappig !! (zou ook spontaan naar mijn buik grijpen en puffen.. ghghgh) ach, tot nu toe geen vervelende dingen te horen gekregen, alleen de wel-bekende vragen/ opmerkingen: - wel voor 2 eten hé... (als het niet hoeft ) - al zin in gekke dingen ?? augurken met slagroom ofzo ?? ( alleen het idee al, gruwel ik ) en mijn zwager die ineens aan mijn buik zit, er is nog niets te zien, maar toch ff aan me zitten.... ieghhhhhh, deed hij voorheen ook niet.. (heb een lieve zwager hoor, maar hoeft voor mij niet hoor, zeker nu nog niet ) En voor de tijd vroeg ik ook wel eens, maar alleen aan bekenden, met de opmerking, mss brutaal, maar lang bezig geweest ?? Alleen omdat we zelf 'bezig' waren en gewoon nieuwsgierig was. Maar geen vervelende opmerkingen/ vragen van hoeveel aangekomen, vind ik toch te ver gaan hoor ! Maar ik ben iig voorbereid door dit topic !! hahaha Weet ik wat me te wachten staat !!
Ik kreeg in mijn zwangerschap ook veel vragen, meestal de bekende: "weet je wel zeker dat het er maar een is?" en "hoe lang moet je nog?". Ik kreeg ook een paar leuke reacties. Zo stond ik met mijn rug naar de deur op het werk, toen er iemand naar me toe kwam waarmee ik een afspraak had. We kenden elkaar nog niet dus hij vroeg naar mij, ik draaide me om en hij zei heel hard: "Oh my god! Jij bent pas écht zwanger". Al mijn collega's op de gang moesten heel hard lachen. Van de achterkant zag je namelijk niks terwijl ik een enorme buik had... De uitsmijter kwam echter van de schoonmoeder van mij zus en ging over de bevalling van mijn zoontje. Mijn zus had uitgebreid het verhaal verteld, zij was namelijk ook bij de bevalling geweest. Ze vertelde over de weeen, het niet indalen van het hoofdje met als gevolg een keizersnede. Na het hele verhaal vroeg mijn schoonmoeder: "en, is ze erg uitgescheurd?". Nou, we kwamen écht niet meer bij toen we het hoorden!
Nou ik moet zeggen dat ik dát dus ook wel eens vraag, zeker wanneer de vrouw in kwestie begin 20 is. Dat doe ik vóór ik haar feliciteer, want ik kan me goed voorstellen dat het niet altijd even gewenst/gepland is. Felicitaties kunnen dan juist bijzonder tactloos overkomen. Bij de meeste mensen die hier op dit forum zitten zal het meer dan gewenst zijn, maar vergeet niet dat dat een specifiek publiek is Overigens krijg ik een enkele keer ook het antwoord dat het niet gepland was, maar dat ze er nu eenmaal maar voor gaat (of niet, komt ook voor). Dus zo'n gekke vraag is het in mijn ogen niet.
Ik ben zelf ook onverwacht zwanger geworden en helaas is de 'vader' buiten beeld.. In het begin vond ik het wel vervelend dat veel mensen heel blij op mij af kwamen om me te feliciteren.. Ik moest er zelf nog zo aan wennen, als je het niet verwacht is het wel een enorme schok. Natuurlijk heb ik er voor gekozen het te houden en ben er nu ENORM gelukkig mee en ik heb geen moment spijt gehad, maar toch was het best moeilijk in het begin. Ik vond het eerst fijn dat mensen dat vroegen, nu (en toen eigenlijk ook wel) ben ik er natuurlijk ontzettend blij mee.
Whahaha, die vind ik eigenlijk wel grappig.. Die arme man. Maar ja, als je zwanger bent ben je ineens zoiets als een BN'er. IEDEREEN wil graag weten hoe het met je is en iedereen die nooit zwanger is geweest realiseert zich niet dat je schijtziek wordt van steeds hetzelfde zeggen..
Bij mijn tweede zwangerschap zei een nieuwe collega een keer tegen me "goh je bent flink wat aangekomen volgens mij hé".Mijn antwoord was "ja ik ben zwanger wat is jou excuus"? Groetjes Najet
Oei, van deze word ik ook zoooo moe. Samen met 'is het er wel één?' en ronduit: 'wat ben je dik!'. Maar op de markt bij de wc's zat er een Sjonnie die de allerergste had. Hij zei: "Ik weet niet hoe je heet, maar ik weet wel wat je hebt gedaan". Ik geloof dat ik heel ongelovig uit mij ogen heb gekeken. Het is niet gelukt om er een goede reactie op te geven...
Niet zozeer een domme of vervelende maar eerder een grappige opmerking. Ik heb een collega die 17 weken geleden weg was gegaan en nu weer terug is gekomen. Collega: zo meid die buik is groot. Ik: nou dat valt wel mee hoor (ik heb ook geen grote buik, gewoon normaal) Collega: nou ja voor zo'n klein frummeltje is ie best groot. ( houd haar handen op een afstand van 10 cm) Ik: lieve schat die kleine frummel is inmiddels bijna 40 cm groot. Collega: mond valt open. Ik: over een week of 9 ben ik uitgerekend en kindertjes zijn gemiddeld tussen de 50 en de 56 cm lang bij de geboorte. Collega: pakt een meetlint, komt terug en zegt dan: "dan is je buik inderdaad niet zo groot" Moest heel erg hard lachen toen ik haar verbaasde gezicht zag.
Over het algemeen vond ik het juist leuk die belangstelling. Het is voor veel mensen toch bijzonder om een zwangere vrouw te zien, en dat ze belangstelling tonen is toch alleen maar leuk? Dat deed je zelf waarschijnlijk ook bij anderen voordat je zelf zwanger was. Alleen nu krijg je zelf tig keer per dag/week dat soort vragen en opmerkingen en is het af en toe wat veel. En soms inderdaad ook erg bot. Zo van: Sooooo wat ben jij dik geworden zeg! En bedankt... Maar verder zou ik toch zeggen: geniet maar gewoon van de aandacht. Zou toch wat zijn als niemand belangstelling voor je toonde! Ik denk dat dat vervelender is eerlijk gezegd.
haha dat dacht ik ook. Volgens mij ben ik geen haar beter geweest en maakte waarschijnlijk de ene stomme opmerking na de andere. Uit interesse en niet omdat ik een ander wilde kwetsen of boos maken.