Hier kan ik me ook wel bij aansluiten. Ik ben HBO'er en gaf les op de basisschool. Toen mijn oudste anderhalf was kreeg ik echt het gevoel of ik mijzelf constant moest splitsen tussen werk en gezin. Eigenlijk kon ik er ook nooit aan wennen om dochterlief 3 dagen in de week weg te brengen. Toen heb ik ook bewust de keuze gemaakt om te stoppen met werken. Wel moesten we hierdoor ook verhuizen, want onze woning konden we niet meer betalen met één salaris, maar dat had ik er wel voorover. Op dat moment was ik ook bezig met mijn master pedagogiek, maar toen ik ondertussen zwanger werd van de tweede heb ik dat op de lange baan geschoven. Toen de tweede een jaar was geweest kreeg ik wel weer de kriebels om iets te doen en ben ik Nederlands gaan geven op het vmbo, maar ik vond het wederom verschrikkelijk om de kinderen weg te moeten brengen naar de voor- en naschoolse opvang en kinderdagopvang. Nu willen we graag een derde en voorlopig ga ik maar even niks doen en gewoon heerljik genieten van het moederschap. En ik merk ook wel dat mensen het vaak vreemd vinden dat je niet werkt, maar ik merk ook dat mijn ouders en schoonouders er juist heel trots op zijn dat ik graag thuis wil zijn voor de kinderen. Maar het heeft wel even geduurd voordat mijn draai had gevonden.8)
Zelf ben ik een HBO geschoolde en al 11 jaar TBM. Af en toe meegedaan aan wetenschappelijkonderzoek, tijdelijke baantjes. Steeds wordt me gevraagd, wanneer ga je weer werken? Alsof werken je leven is! We hebben kids met gebruiksaanwijzing. ( ruimte nodig, baasjes, geen verwende drammers, maar eigenheimers net hun vader wilskrachtig) Geen types om mee te hobbelen in een creche. Als ik die karretjes vol geladen met peutertjes zie in de stad krijg ik al medelijden. Daarbij , ik wil er ook straks zijn in hun pubertijd, voor die kleintjes is er genoeg opvang, maar na de basisschool? die thee met koekjes vond ik zelf erg plezierig, die aansporing en zorg om mijn huiswerk was ook erg nuttig, net als dat luisterend oor. Je hebt van die overactieve mensen, die dat alllemaal naast hun baan nog redden, maar ik weet van mezelf, dat ik die energie niet bezit. Onze kids gaan voor, misschien dat in de toekomst mijn man thuisblijft en thuiswerk gaat doen.
Wat verfrissend om te zien dat ik niet de enige ben. Wat ik nu dus wel lastig vind, is dat ik niemand ken in mijn vriendenkring die een kindje heeft en iedereen die wél van mijn leeftijd is met kindje komt weer uit een heel ander milieu en dat is natuurlijk niet erg, maar op de een of andere manier schijnt het daar gewoon niet goed mee te klikken. Weet ook niet hoe dat komt, maar ik vind het erg jammer. Zeker wel geprobeerd, maar die contacten verwaterden heel snel. Nu heb ik twee meiden ontmoet op een cursus babymassage; ze zijn 33/34 jaar oud met een eerste kindje, en die twijfelden eerst heel erg (hoorde ik later) of ze het wel met mij zouden kunnen vinden omdat ik zo jong was, maar gelukkig klikt het helemaal Maar zo voelt het vaak of ik buiten de boot val en alleen maar thuis zit te verpieteren met m'n meiske, terwijl ik zo'n gezelligheidsdier ben en graag alles deel met mensen. Dus ik ben nog naarstig op zoek naar leuke meiden in Den Haag
Hoi moppiepoppie! Hoor je hier ook bij als je de studie niet helemaal hebt afgemaakt? hahaha. Want ik heb 3 jaar rechten gestudeerd, ben toen gestopt en zit nu lekker thuis bij mn zoontje. Maar ik herken het probleem heel erg. Ik ken ook alleen van die vreemde types die thuis blijven en kinderen hebben. De meesten hebben niet eens de middelbare school af bij wijze van spreken... Volgens mij heb je dat probleem bij jonge moeders ook nog vaker, daar zitten echt veel leeg opgeleiden tussen. Ik zou het ook wel eens fijn vinden als ik wat moeders leerde kennen die een beetje op een lijn met mij zaten...
Ik heb HBO gedaan, valt dat ook onder hoogopgeleid? Ik heb eigenlijk niet in mijn vakgebied gewerkt, wegens (psychiatrisch) ziekzijn. Maar nu zit ik heerlijk thuis met de kinderen en voel ik me over het algemeen heel erg goed. Ik vind het soms jammer dat ik niet werk, iedereen die ik ken van mijn opleiding werkt gewoon. Maar ja, eerst kon het niet en nu wil ik het eigenlijk ook gewoon niet meer (voorlopig).
Hier nog één. Ik ben alleen nog wel bezig met m'n studie (min of meer, en dat doe ik vanuit huis). Ik ga alleen nog twee keer per jaar (in december en mei) naar de universiteit om tentamens te maken. En als ik helemaal klaar ben wil ik ook gewoon lekker thuisblijven totdat de jongste (als we er dan al meerdere hebben) op de basisschool zit. Ik volg twee studies (Nederlands en Fiscaal Recht), allebei aan de Universiteit van Tilburg. Hier in de buurt verder eigenlijk helemaal geen thuisblijfmoeder (in ieder geval niet van mijn leeftijd) en al zeker geen hoogopgeleide. Wel jammer hoor!
Ja echt dicht bij elkaar wonen we niet Wel jammer eigenlijk... Ik ga morgen meer schrijven want nu moet ik echt tukken, omdat ik een verschrikkelijk moeilijke slaper ben (grrr )
Oh balen zeg! Ik kom alleen wat lastiger in slaap met dit weer, maar normaal gesproken herinner ik me niet eens het moment dat ik mn ogen ogen dicht deed, want dan slaap ik al zowat...
Ik hoor hier eigenlijk niet helemaal thuis, maar vind het wel leuk om mee te lezen. Ik heb HBO gedaan en werk nog 2 dagen per week. Als er een 2e kindje komt dan is het best mogelijk dat ik ook stop met werken. Vandaar dat ik het wel erg leuk vind om hier even mee te lezen! Ik ben zelf geen carrieretype en mijn gezin komt absoluut op de eerste plaats. Mijn kindje is nu twee dagen bij mijn ouders (die naast ons wonen). Als ik het niet zo op had kunnen lossen dan was ik sowieso gestopt met werken.
hai hai! je was (psych) ziek, zei je, en moeder van meerdere kinderen. ik heb een psychische aandoening, ad(h)d en hsp. en ben moeder. hoe is dat met jou gegaan? kon je je psychiatrische ziekte combineren met moederschap? ik dien nl vreselijke medicatie te slikken van mijn psychiater, maar de bijwerkingen zijn enorm negatief. maar ik wil mijn kinderen ook niet tekort komen. beetje off-topic....groetjes! van een eveneens hoogopgeleide tbm.
hai linda, wat is je leeftijd dan? ik was vrij jong moeder, vwo, maar woonde in studentenhuis, geen studie. wilde eerst au-pair naar parijs, daarna orthopedagogiek in groningen studeren. als alleenstaand moeder werd dat de pabo in breda. te laag niveau voor mij. als vwo-mama ben je vrij eenzaam; mijn vriendinnen studeerden allemaal. in mijn woonomgeving redelijk veel alleenstaande, jonge moeders, uit totaal ander milieu, en dat is dan zwaar. zeker zonder partner! de vader had zijn hts al wel binnen.... nu ben ik wederom zwanger, zonder partner, zonder diploma.....dat klinkt erg dom.... groet, linda 68!!!
@Lieveheersbeestje: Dat klinkt idd wel zwaar. Ik ken het probleem dus van niemand kennen die qua situatie en milieu bij jou aansluit en dus eigenlijk de hele dag maar alleen zijn, alleen heb ik dan nog wel een partner, maar die is wel weer pas thuis als de baby slaapt en maakt huiswerk in het weekend. Dus die gezinnetjes die je dan ziet lopen, daar word ik dan wel eens jaloers van... En nee, ik vind niet dat het dom klinkt. Dingen lopen zoals ze lopen, maar hoe kun je vantevoren niet voorzien. Hoe oud ben jij en waar woon je in de buurt?
Ik mag me sinds kort hier ook aansluiten. Net afgestudeerd en even alleen moeder zijn. In september ga ik voor een paar dagen iets voor mezelf beginnen ( hopelijk het gat in de markt). Maar dat hoeft niet gelijk enorm te lopen. Het is een passie en mag dus ook klein blijven. Ook heb ik gesolliciteerd op een vrijwilligers functie om contact te houden met de arbeidsmarkt en ervaring op te doen in mijn vakgebied. Maar ik vind het enorm belangrijk om te genieten van het klein zijn van mijn kind(eren). Dus ik kies er nu bewust voor om de eerste jaren rustig aan te doen. Zo heeft mijn moeder het ook gedaan. Zij is vanaf 38 jaar aan haar carrière begonnen. Ze heeft nu een geweldige functie. Ze heeft dus "en kunnen genieten van de kinderen "en nu een eigen carrière. Mijn ouders hadden het niet breed maar geld zegt niet altijd iets over je geluk.
Wat een leuk topic! Ik meld me hier dus ook maar ff, Sociaal Wetenschappelijke Informatica gestudeerd aan de UvA (WO), daarvóór Indiase Talen & Culturen + praktijkvakken Archeologie in Leiden (WO, niet afgemaakt). Ik ben nog geen moeder, maar als het goed is, ben ik dat in oktober wel En ik wil dus - als het kan - de eerste twee jaar in het leven van mijn kind zoveel mogelijk thuis zijn bij haar, dus liever niet werken. Nee dat zeg ik verkeerd, ik wil dat een van de ouders thuis is bij haar. Daarom neem ik na mijn bevallingsverlof mijn vakantie van dit jaar op, daarna fulltime ouderschapsverlof (tenzij we een ander huis kopen, dan wordt het hele plaatje anders) om te kijken of ik tegen thuiszitten kan. Voor de zekerheid wil ik dat splitsen in blokken. Daarna ofwel helemaal stoppen met werken, ofwel aangenomen worden bij een bedrijf waar ik op redelijk niveau parttime kan werken. Nu nog wel toestemming krijgen van mijn werkgever om dat half jaar fulltime ouderschapsverlof te mogen doen, anders moet ik misschien tijdens mijn zwangerschapsverlof al ontslag nemen... Mensen kijken me heel vreemd aan als ik zeg dat ik mijn dochter in haar kritieke jaren niet aan kinderopvang over wil laten. Zeker mijn ouders, die snappen dat echt niet, terwijl mijn moeder juist mijn voorbeeld is hierin. Maar ik ben zelf in een weeshuis geboren en daar gebleven tijdens mijn eerste levensjaar, waardoor ik onveilig gehecht ben, en dat is iets wat ik mijn kind niet wil aandoen. Daarnaast heb ik licht Asperger en zit er bij mijn man veel schizofrenie in de familie, dus het is nog maar afwachten wat voor kind we krijgen Ik ben wel bang om wat te vereenzamen wanneer ik thuis blijf. Als Asperger heb ik al moeite met contact met mensen (in real life dan, internet is ideaal voor me) maar ik merk wel dat mijn collega's vaak een "vriendengroep" functie voor mij vervullen die eigenlijk wel essentieel voor me is. Dus ik moet nog zien hoe het gaat bevallen
Meid, inderdaad zie het eerst aan hoe het gaat. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alleen maar thuis kan zitten. Ik moet wel een doel hebben. Voor mij is dat nu een aantal boeken lezen en deze gaan toepassen. Verder wil ook ook vrijwilligerswerk hebben. Dat mensen je vreemd aankijken is helaas nog steeds zo. Ga je fulltime werken kijken ze je raar aan maar blijf je thuis is het ook weer niet goed. Begrijpelijk dat je door je eigen verleden eerder de keuze maakt om het eerste begin zo goed mogelijk te laten verlopen.
@Bosi: waarin ga je een bedrijfje starten als ik zo nieuwsgierig mag zijn? En waarin ben je afgestudeerd? @Geekes: grappig zeg, bij mijn man zit ook veel schizofrenie in de familie.. Nou ja, grappig is niet het juiste woord eigenlijk Je merkt ook wel aan hem dat hij ook wat apart is, dacht zelf altijd een licht autistiforme stoornis, maar ADD kan ook. Ach, je kan wel een hokje eromheen willen plaatsen, maar allereerst heb ik er niet genoeg verstand van en daarnaast, waarom ook eigenlijk...