Hoi meiden, Het is misschien een beetje een raar verhaal maar ons meisje is nu 3 maanden, de bevalling is best heftig geweest ( totaal ruptuur opgelopen.) en ons kleine meisje kwam helemaal blauw op de wereld. Toe ze net geboren was dacht ik dit wil ik nooit meer, maar nu ben ik soms een beetje jaloers als ik een zwangere vrouw zie lopen.. Dan mis ik dat gevoel echt heel erg! In oktober krijg ik nog onderzoeken (schijnen ze altijd te doen na een totaal ruptuur) Mijn man en ik hebben het erover gehad dat we rond die tijd voor een tweede willen gaan. (dan is ons meisje 7 maanden)... Hebben wel meer vrouwen dit jaloerse gevoel soms?? Liefs
Ik wa niet echt jaloers (maar zo ben ik ook niet). Wat ik wel had, was dat ik mijn buik miste. Die kleine die zo dicht bij me was, 24/7. Maar eigenlijk miste ik nog meer de aandacht van anderen. Eerst had je als vrouw-met buik alle aandacht. Die aandacht ging na de geboorte opeens richting de kleine, en als moeder hang je er wat bij Dat is inmiddels allang over. Een kwestie van alles een plekje geven (het moederschap, het ik-zijn, het partner-zijn etc). Als de hormonen echt weg zijn wordt het ook wel beter. Bij mijn totaalruptuur ben ik trouwens na 6 weken OK verklaard door de gyn, maar ik had toen al geen problemen meer. Ik mocht ook al aan een 2e denken. Maar als je wat meer restverschijnselen hebt, is zo'n extra nacontrole waarschijnlijk wel nuttig.
Jaloers.. niet echt, meer op mezelf, toen. Ik denk wel es terug aan die "onbezorgde" zwangere tijd. Niet voor iedereen natuurlijk, maar zelf heb ik sindsdien erg veel zorgen en zorgjes gehad, en geen nacht meer goed geslapen. We zijn nu 4,5 maand verder. Normaal heb ik niet vaak te doen met mezelf, ben meer het "schop-onder-de-kont" type, maar nu is het echt lastig soms. Ik moet juist leren toegeven dat het inderdaad lastig is waar ik in zit. (maar het is niks ernstigs hoor, een fase waar we wel doorkomen) Gelukkig kregen een schat van een ventje waar we allebei erg gek mee zijn! Maar als ik naar mezelf kijk, ik voel me best slecht nu. Maar jou situatie is wat anders: klinkt als een hele heftige bevalling, waardoor je angstig kan zijn geworden? Heb je de mensen die je begeleid hebben al weer eens gesproken? Ik heb na de bevalling een heel fijn gesprek met de verloskundige gehad, waardoor alles meer op zijn plek viel voor me. Sindsdien voel ik me er veel beter over, kijk er goed op terug. Misschien is het voor jou ook handig om te bespreken wat er steeds terugkomt bij je? Misschien hebben zij er een andere kijk op dan jij, dat kan helpen? succes en liefs, bbelly
Jaloers niet maar ik kijk er wel weer naar uit om weer zwanger te zijn. Niet dat ik zwanger zijn prettig vond maar de spanning van het krijgen van een kindje, het bijzondere gevoel etc.. ja, dat wil ik wel weer. Voorlopig wachten we nog even. Ik wil eerst even genieten van deze jonge man (bijna 11 maanden)
Ik had een zeer prettige zwangerschap, ik voelde me helemaal geweldig! Als ik in de stad liep kreeg ik spontaan complimenten dat ik mooi zwanger was en ik een prachtige buik had. Toen ik eenmaal bevallen was en ik een zwangere vrouw zag lopen, wenste ik weer naar die tijd. Ik ben dan ook na 5 maanden weer zwanger geworden. Hopelijk ben ik na deze bevalling van dat gevoel af, want ik wil toch nog wel ff wachten met een 3e kindje
heb ik helemaal niet, wie weet komt dat nog, ik weet wel dat ik gelijk na de bevalling zei DIT NOOIT WEER, maar dat is nu wel weg dat gevoel, ik twijfel eigenlijk nog, een vriendin van me is nu zwanger en ik ben eigenlijk alleen maar blij dat ik dat nu niet ben, maar ik ben een rare hoor, hihi
Ik heb het ook als ik een zwangere vrouw zie ! Ik kan niet wachten als wij weer voor een 2e gaan !!( maar eerst willen we een groter huis) Lijkt me echt heerlijk weer de spanig van wat het woord de echo's en het kopen van de kleertjes het kaamertje inrichten hihi HEERLIJK maar ik moet nog even geduld hebben. Mijn zoontje is nu 6 maanden.
Ik heb het helemaal niet, en dat terwijl ik een heerlijke zwangerschap heb gehad. Nou ja, de laatste 20 weken dan. De bevalling vond ik ook erg meevallen. Ik wil ook nog helemaal geen 2e. Ik geniet zo van Sterre, ik kan me ook niet voorstellen dat een 2e net zo leuk is als zij haha Zal over een paar jaar wel weer komen, maar als ik nu een zwangere zie lopen denk ik, pfew, ik ben blij dat ik dat gehad heb!
Ik vind zwanger zijn helemaal niets. Anderen hebben over spanning, maar ik vind het een tijd van onzekerheid en angst. Ik wil over een paar jaar dolgraag een tweede baby, maar ik zou die negen maanden graag overslaan en gelijk een kindje in mijn armen houden. Dus als ik een zwangere vrouw zie gun ik haar de zwangerschap van harte, maar ik ben blij dat ik het niet ben.
@Devy: dat heb ik ook, maar dan omdat ik 7 maanden kotsmisselijk ben geweest, en vervolgens enorme maagzuur, verstopping en bekkeninstabiliteit kreeg... Doe mij de ouderwetse ooievaar maar, riep ik tijdens de zwangerschap steeds, Maar... ik herken wel dat gevoel van het in afwachting zijn van je kindje, en dat heb ik af en toe ineens wel weer heel sterk, zo van: Ja, dat gaan we echt nog wel een keertje doen, Thirza is zooooo leuk, een kindje is echt veels te leuk om maar 1 keer te doen, hihi. Maar kan dus tegen het zwanger zijn zelf als fysieke toestand wel weer erg op zien Kan dus af en toe wel een beetje jaloers zijn op vrouwen die vrij klachten-loos de zwangerschap doorgaan... NOuja, misschien is dat me bij de tweede gegund en anders moet ik maar weer bedenken dat misselijkheid goed is voor de houdbaarheid van het brein van het kleintje, LOL
Bbelly, ik heb al een gesprek gehad met mijn verloskundige maar die verteld mij dat het in het ziekenhuis waarschijnlijk precies hetzelfde was gebeurt.. ( ik heb daar mijn twijffels over er werd zelfs gezegd toen ik aangaf dat ze wel heel erg blauw was, beter blauw dan wit!) Ik moet gewoon zelf proberen om deze bevalling een plekje te geven! Ik ben iig heel erg blij dat er meer vrouwen zijn met dit zelfde gevoel en dat ik niet de enige ben!
ik vond het zwanger zijn geweldig en dat is iets wat ik zeker miste toen ik eenmaal was bevallen. na de bevalling van me dochter zij ik dit doe ik nooit meer en dat terwijl ik niet mag klachen als ik andere verhalen hoor. ik heb echt 6 maanden een trauma gehad van de bevalling en droomde er zelfs regelmatig over dat ik weer moest bevalllen. ik had toen maar 2 hechtingen en de weeen duurde 14 uur (waarvan 2 uur de laatste heftige centimeter) en persen 46minuutjes. toch toen ze 1 jaar werd begon het wel degelijk weer te kriebelen en al die zwangere vrouwen om me heen deden ons besluiten er toch voor te gaan. continu bang voor wat er ging komen maar genoot redelijk van de zwangerschap tot met 33 weken me water brak. totale bedrust, ziekenhuis in en weer uit etc. en met 37 weken ben ik bevallen. het duurde 4 uurtjes en met 3 persweeen was onze zoon er. dit keer dus een shit zwangerschap en een bevalling waar je u tegen kunt zeggen. geen knip, scheur of iets anders en na 1 dag liep ik al rond als of ik nooit bevallen was. nu kijk ik tegen zwangere vrouwen aan van o mooi maar nee voor mijn echt niet meer. ik vind me gezin zo compleet en ben dan ook echt niet meer jaloers. als ik nu een zwanger zie lopen denk ik, pff liever zij dan ik haha
Ik geef het toe, ik ben verschrikkelijk jaloers. Nou ja, jaloers is het niet echt, maar meer dat ik het ook zo graag wil! Ik gun het een ander ook van harte. Toen Eva geboren was zijn wij meteen voor een 2e gegaan. 8,5 maand na de bevalling werd ik weer ongesteld, de 3e cyclus was ik zwanger, maar dat werd een miskraam . Nu is het de 3e cyclus na de miskraam en ik voel gewoon dat ik zwanger ben.... had ik bij mijn vorige zwangerschap ook. Ik hoop dat mijn gevoel dit keer weer klopt, het kan ook goed zijn dat ik het zo graag wil en het daarom voel . Het voelen van leven in je buik is gewoon zo geweldig, weer een nieuw mensje (en dus broertje of zusje voor Eva) er bij gaan krijgen. Maar ook veel onzekerheid, ik vind het ook doodeng.
Hier ook een moeilijke bevalling. Ik heb na 20 uur een tangverlossing gehad. Dat vond ik al verschriikelijk. Maar toen hebben mijn hechtingen losgelaten en is de wond gaan ontsteken. Dat is best traumatisch... Ik ben niet echt jaloers op zwangere vrouwen. Ik vond zwanger zijn wel leuk, maar vond het erg zwaar (bekkenpijn, misselijk en overgeven, ander werk moeten doen, enz). Ik merk dat ik eerder jaloers ben op vrouwen die een makkelijke bevalling hebben. Die er zomaar 1 neerleggen (sorry voor taalgebruik). Ik merk dat ik er bijna sla neigingen van krijg. Graag zou ik nog een kindje willen (over een paar jaar). Maar nu wordt ik soms weleens bezweet wakker van een nachtmerrie waarin ik heb gedroomd dat ik zwanger ben en dus weer moet bevallen. De bevalling vond ik al erg, maar alles wat daarna kwam NOOIT MEER!:x Tja, voor een kindje moet je wat overhebben
Ik ben totaal niet jaloers op zwangere vrouwen, ik heb een zwangerschap from hell gehad waarbij zowel baby als ik nog weinig overlevingskansen hadden. Wel kan ik een soort van jaloezie voelen als ik een gezinnetje met 2 kindertjes zie lopen omdat ik zelf ook heel graag een 2e zou willen. ( maar zwangerschap word door diverse artsen zwaar afgeraden)