Hoi meiden, ons dochtertje is net 1,5 jaar geworden. Mijn vriend wil al heel lang een 2e kindje. Sinds 2 weken heb ik ook enorm de kriebels. Ik kan aan niks anders meer denken. En zit de hele dag op internet te kijken naar leuke wiegjes, stoere peuterkamers, schattige kleertjes in maat 50 enz. Als het aan mijn vriend ligt trekt hij mijn spiraaltje er persoonlijk uit maar ik wil nog even wachten. Het liefst tot na de zomer. Ik heb namelijk een erg verantwoordelijke baan en ben bij Isabella in het begin erg misselijk geweest. Dat wil ik niet in de drukke zomerperiode van mijn werk ha ha. En bij Isabella was ik ook direct zwanger. Ik wil het zo graag maar als ik meteen weer zwanger ben zit er nog niet eens 2,5 jaar tussen de 2 kindjes. Ik vraag me af hoe je dan bijv uit wandelen gaat met de baby. Isabella rent nu nog alle kanten op behalve de goede kant en zit zelf ook nog graag in de kinderwagen. En dan heb ik nog wel meer dingen waar ik me onzeker over voel. Hoeveel jaar zit er tussen jullie kindjes? En wanneer weet je nou zeker dat je toe bent aan een 2e? Wil mijn twijfels graag even met jullie bespreken.
Hoi mama van Isabella Mijn zoontje is nu bijna 2,5. Wij zijn sinds februari bezig voor een tweede. Net als jij vind ook ik t erg spannend. Bij de 1e was ik ook heel snel zwanger, nu ben ik al langer bezig. Dus probeer je niet te focussen opdat je weer heel snel zwanger zult zijn. Deze zwangerschap kan heel anders zijn, je hoeft niet misselijk te worden. Ga er gewoon voor als je t voelt kriebelen! Maar als je t vanwege je baan in de drukke periode wilt wachten dan moet je dat eerst doen. Geniet alvast lekker van de voorpret en als je niet langer kan wachten..doen.... Groetjes Hippemams
Was je meteen zwanger van je zoontje? Ik heb voor Isabella een MK gehad maar die zwangerschap was meteen raak en na de MK was ik meteen weer zwanger van ons meisje. Maar eigenlijk hoop ik erop dat het wat langer duurt want ik wil wel iets meer dan 2,5 jaar verschil er tussen hebben. Ik ben dus eigenlijk eerder "bang" dat ik meteen weer zwanger ben want voor mijn gevoel ben ik daar nog niet helemaal aan toe maar eigenlijk ook weer wel omdat het zo kriebelt allemaal. Stom he
Wat herkenbaar! Ik ben bezig met afvallen en wil heel graag mijn streefgewicht bereiken... ik heb een tijdje gehad dat ik stiekem liever niet zwanger wilde worden, want dan kon ik nog afvallen. Maar nu sinds een week heb ik ineens zo erg de kriebels, ik MOET nu gewoon zwanger zijn . Dat gevoel is nu even belangrijker dan de rest. Over andere dingen maak ik me ook druk, maar meer of een volgend kindje gezond is. Dat wilde ik bij Eva natuurlijk al erg graag, maar nu helemaal, omdat ik Eva niet te kort wil doen met een ziek broertje/zusje (en dus minder aandacht). Maar goed, die gok moet je maar nemen. Praktisch gezien zie ik er soms ook wel tegenop, Eva is echt een kleine boef, maar luistert daarentegen vaak ook wel goed, met meelopen dus enzo. En daarvoor kan je ook een duowagen aanschaffen natuurlijk . En hier ook een drukke zomerperiode voor de boeg waarin ik 'onmisbaar' ben. Mocht ik nu zwanger zijn, dan valt het dus precies in die periode, maar we zien wel hoor. Ik vind mijn zwangerschapswens nu even het belangrijkste en kan het echt niet aan de kant zetten. En ik denk dat als je op dat punt komt, je er ook gewoon voor moet gaan.
Hoi Snoopy, ik zat al eerder op het forum maar onder een andere naam. Iemand anders las mee (die ik niet zo leuk vond) dus heb me opnieuw aangemeld onder een andere naam. Toen spraken we ook wel eens met elkaar. Onze meiden schelen niet zoveel. Maar jij bent al langer bezig toch? Het is toch een keertje misgegaan? Wel spannend allemaal he. Ik vind het zo eng maar eigenlijk wil ik toch ook nog even wachten. Anders zit er nog niet eens 2,5 jaar tussen haha. Onze meid was voorheen ook nog wel eens aan het omspoken 's nachts en wilde soms nog een fles melk midden in de nacht. Ik zit ook niet te wachten op 2 kinderen die midden in de nacht melk willen. Bovendien wil ik nr 2 (net als Isabella) ook weer minstens een half jaar borstvoeding geven als het lukt. Pfff wat een gedoe. Krijg er nu al stress van. Maar ja, die kriebels he........ haha. Ik moet trouwens eerst nog naar de huisarts om mijn spiraaltje te verwijderen en als je aan de pil oid bent is de stap toch sneller gemaakt om aan een 2e kindje te beginnen heb ik het idee.
Ik wilde na de geboorte van Nova niet meer aan de pil en heb nog het e.e.a. geprobeerd, maar niks werkte voor mij. Dus liepen we met condooms te klooien. Ik denk dat Nova een maand of 9 was toen we dat echt zat waren en die ook aan de kant gooiden. Bij Nova duurde het ook 8 maanden voor ik zwanger was, dus dacht dat het nu ook wel niet zo'n vaart zou lopen. Dat klopte gelukkig want af en toe moest ik er niet aan denken om zwanger te worden, maar soms kon ik ook juist niet wachten. Erg dubbel dus. 1 Mei testte ik positief en m'n eerste reactie was inderdaad: phoe nu gaan we het echt druk krijgen en kunnen we echt niet meer terug. Niet echt jubelend dus... Nu ben ik een dag later uitgerekend als van Nova. Er zit dus straks maar 2 jaar tussen, maar ik kan nu al niet meer wachten tot het er is. Opeens zie ik geen beren meer, maar heb ik er alleen maar zin in. We hebben inderdaad een duowagen gekocht (kon gelukkig op ons oude onderstel), maar verder voorzie ik geen problemen. Ik denk inderdaad wel vaker als de vorige keer na over de gezondheid. Voor mijn gevoel is de kans dat er iets is nu wel groter na een gezonde dochter, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Ik heb dus geen idee wanneer je er 'klaar' voor bent. Wij hebben de natuur z'n gang laten gaan en als het eenmaal zo is ben je er ook klaar voor denk ik.
tussen oudste en middelste zat 2.5 jaar precies... en ik moet zeggen dat ik dat prima vond. Oudste was zelfstandig genoeg om dingetjes alleen te doen, hoefde niet meer getild te worden, kon me helpen met kleine dingen zoals luiers aangeven etc.. hij snapte als ik met zijn broertje bezig was hij even moest wachten met zijn dingetjes.. hij wilde ook niet meer in een kinderwagen.. wilde altijd zelf lopen, ik heb wel nog klein tijdje voor zekerheid zon buddyboard gebruikt.. zodat bij grote afstanden hij gewoon erop kon staan. Nee hoor, 2.5 jaar beviel prima.. daarna heb ik 12 jaar gewacht hahahahahaha... dat is weer iets te lang
Ik weet al wie je bent, ik dacht het al, maar ik herkende je gebruikersnaam niet . Heb het even gedubbelcheckt en je bent het dus . Wij zijn inderdaad al wel langer bezig, zo'n anderhalf jaar (meteen weer begonnen toen Eva er was). Maar ik gaf borstvoeding en had pco, dus we gingen er al vanuit dat het niet snel zou gaan. Ik werd met 8,5 maand ongesteld en de 3e (lange) cyclus erna was ik zwanger. Helaas werd dat dus een miskraam, ik heb me toen op het afvallen gestort (wat dus heel goed gaat), maar nu heb ik het weer erg moeilijk met de miskraam en wil zo graag weer zwanger zijn! Bezwaren zullen er toch altijd wel blijven... ik denk dat je echt naar je gevoel moet kijken. Is ook erg moeilijk, ik weet het . Ik ben dolgelukkig met Eva en het kan haast niet mooier vind ik, daarom is een 2e kindje erbij ook zo eng. Maar ik denk dat als je eenmaal zwanger bent en zeker als je 2e kindje er is, het over het algemeen wel meevalt en je juist nóg gelukkiger bent. Eva is er nu juist heel erg aan toe, ik merk dat ze baby's erg leuk vindt (en ook een beetje vreemd ). Maar als ze ergens een baby ziet (buggy, foto), dan roept ze heel enthousiast: baby! Ik kan me er al helemaal op verheugen dat ze de baby in mijn buik kusjes gaat geven.... het lijkt me weer zo bijzonder allemaal.
Hier besloten we er weer voor te gaan toen ukkie 13 maanden was. Leeftijdsverschil van ongeveer 2 jaar heb ik altijd heel mooi gevonden (toen ik klein was hadden bijna al mijn vriendjes/vriendinnetjes een broer of zus waarmee ze 2 jaar scheelden). En we hebben het enorme geluk gehad dat het net zoals bij de 1e al in de tweede ronde raak was! Dus een maand voor hij 2 wordt, krijgt onze kleine een broertje of zusje. Daar had ik echt niet op durven hopen dat het zo snel al zou lukken, maar ik heb superveel geluk gehad! Er is nooit een tijd waarin het handig is, denk ik. Ik heb het nu heel erg druk op mijn werk, het is daar ook erg spannend, en ik ben doodmoe... Maar op mijn leeftijd (37) kan ik het me ook niet veroorloven nog lang te wachten, vind ik. En ik geloof ook vast en zeker, dat als het eenmaal zo ver is, je overal een oplossing voor vindt. Wandelen gaan we met meerijdplankje doen (ukkie loopt nu al goed en heel graag, dat is over een maand of 8 alleen maar beter). Het wordt vast zwaar, maar ik vind het eigenlijk alleen maar goed voor ukkie dat hij de aandacht moet gaan delen; ik wil niet dat hij een soort kroonprinsje wordt dat zich nog lang het middelpunt van de aarde voelt!
Tussen Layla en de nieuwe uk zit dalijk maar 15 maandjes... Layla was zoo snel baby af, en kan dalijk al lopen, dus verwacht dat dat wel goed zal gaan. Qua wandelen gaan we het straks eerst proberen met een meerijdplankje.
Wij wilden ook graag een tweede kindje, maar nu wordt ons zoontje straks al 4 en nog geen tweede kindje, na heel veel mk's en een ma, dus ik zou zegge waar maak je je druk om laat het gewoon komen zoals het komt!! succes ermee
mama van isabella, helemaal niet stom hoor, dat je gevoel zegt dat je er nog niet helemaal aan toe bent maar aan de andere kant het wel heel graag wilt! ik voel me precies hetzelfde!! het is gewoon eng (dit gevoel had ik bij jamie ook) wij zijn deze maand gestopt met de pil. bij jamie was het ook van de 1ste x prijs! aan de ene kant hoop ik dat dit nu weer zo zal zijn. aan de andere kant denk ik, laat het maar wat langer duren. vind het ook heel erg gek dat ik me zo voel jamie is nu 8 maanden, dus als het weer meteen raak is zal jamie een maand of 17 zijn als de 2de er komt! vind het super spannend ben helemaal nog niet aan het denken over hoe het allemaal moet met 2, het wandelen enzo. je zal zien dat valt allemaal op zijn plek! think positif!
Hey, Ik heb ook heel lang getwijfeld over de 2e. Uiteindelijk knoop doorgehakt en nu zwanger. Onze 1e is 26 juni 3 geworden, maar ik vind het juist fijn dat ze niet zo kort op elkaar zitten. Maar dat is natuurlijk heel persoonlijk! Succes! Groetjes
Ik vind het ook enorm spannend . Het zou nogal druk worden met kleintjes hier in huis Ik zal eht om 6u vanavond weten of er eentje bijkomt of niet
Wat een leuk onderwerp, past helemaal bij mijn situatie van het moment dus ik snap je heel goed. Inmiddels heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een afspraak gemaakt bij de ha voor het verwijderen van de spiraal. Dat gebeurt al aankomende maandag en ik vind het echt heel spannend! Ik heb ook een heleboel vragen en onzekerheden, precies zoals jij en Snoopy al hebben geuit. Het is zo dubbel, want we hebben nu echt een fijn gezinnetje en met onze dochter (van 19 maanden) gaat het gewoon echt heel goed. Waarom zou je dat mooie ritme verstoren, vragen om nog meer geluk terwijl we al zo gelukkig zijn. Maarja, het is ook een compliment voor onze dochter want ze is echt heel leuk... ik wil wel zes exemplaren van mijn dochter! Afgezien daarvan ben ik zelf enig kind. Toen ik klein was, had ik - op wat eenzame momenten in de zomervakantie na - daar geen last van, maar nu ik ouder ben vind ik het verschrikkelijk. Ik hoop ons kleintje een leuk brusje te kunnen geven waar ze mee kan spelen en later als ze groot zijn een goed contact mee heeft, zodat ze niet alleen is. Dus, hup huisarts, haal dat ding er maar uit... (sprak ze enigszins overmoedig, vind het best spannend! ) Dochtertje is dan op z'n jongst 2,5 jaar, als het in augustus meteen raak is. Mooi verschil, denk ik.
Goh ik ben blij om te horen dat jullie precies hetzelfde voelen en het zo spannend vinden. Ik heb gister de gynaecoloog gebeld. Toen de telefoon overging zat het hart me al in de keel. Totdat ze vertelden dat de gyn geen spiraaltjes verwijderd. Wist ik veel, ze had 'm er namelijk wel ingezet. Ik moest de ha bellen haha. En daarna durfde ik niet meer. Ik denk dat ik nog een maandje wacht en daarna een afspraak maak. Half augustus ofzo. En dan koop ik een lief baby cadeautje voor m'n vriend om 'm te verrassen met het feit dat ik er nu wel aantoe ben. Wat zal hij blij zijn.
MvI, oh jee, dat was misschien een teleurstelling... of opluchting? Leuk om een cadeautje te geven aan je vriend. Dat heb ik destijds bij de eerste ook gedaan. Ik heb een ledikantenlakentje gekocht, met de mededeling 'zullen we de lakens delen?' Hij moest wel lachen
Mijn man en ik hadden altijd het 'idee' om voor een tweede te gaan zodra ons zoontje een jaar is. De natuur besliste echter anders en ik bleek vorige maand zwanger te zijn! Onverwacht, maar intens gelukkig waren we! Tot eergisteren, toen ging het helaas mis..... Inmiddels waren we zó aan het idee gewend, dat we hebben besloten om er nu dan maar ook helemaal voor te gaan! Ondanks het verdriet dat ik voel om m'n MK, voel ik toch ook weer die spanning van het proberen zwanger te worden opborrelen in m'n buik nu hoor! Ik hoop ècht met heel m'n hart dat het ons gegund is om een tweede wondertje te krijgen!
leuk topic! Wij wilde altijd als de natuur mee zou werken weinig verschil tussen de kinderen. Al snel na de makkelijke zwangerschap, makkelijke bevalling en een makkelijk kindje wilde ik heel graag weer zwanger worden. 1x onveilig gedaan en tot ze 4 maanden was condooms gebruikt. Nu gaan we er weer voor, maar ineens vind ik het doodeng :S Ik geef nog volledig borstvoeding en ben nog niet ongesteld geworden, maar daarvoor krijg je eerst een eisprong dus in theorie kan ik elk moment zwanger raken (of het duurt nog maanden voor ik vruchtbaar ben...) Sinds 2 dagen ben ik misselijk en heb ik zoiets van: ik zal toch niet echt alweer zwanger zijn? Gek, want een maand geleden wilde ik dat heel graag en nu zie ik ineens allerlei beren op de weg!