Gek van de vraag of wanneer we kinderen willen

Hoi,
Wij zijn 29-8-08 getrouwd en kregen na een paar maanden ook vaak deze vraag. Vooral omdat vele weten dat we graag een kindje willen. Echter voor ons is dus de normale weg niet weggelegd en zonder medicijnen zal ik niet zwanger raken. Dus begin dit jaar doen we naar het ziekenhuis gingen hebben we ook direct openheid aan familie en vrienden gegeven. Als iemand een grappige opmerking maakte, zeiden wij direct van goh helaas gaat het niet zo snel vooral nu we bij ene vruchtbaarheidsarts lopen. mensen schrikken dan soms en realiseren zich dan wat ze eigenlijk zeggen.
Denk echt dat heel veel mensen zich niet realiseren dat het niet bij iedereen vanzelf gaat. Vooral mensen die zelf wel snel zwanger raken.

 

Wij zijn vorig jaar september getrouwd en van ons wordt nu dus ook een baby verwacht (wat we dus ook heel graag willen). Zelfs op sommige kaarten die we kregen op de bruiloft en op de dvd waar mensen wat in konden spreken worden dingen gezegd over babies. Aan de ene kant snap ik t wel en kan ik er ook wel om lachen, maar het begint nu onderhand wel behoorlijk irritant te worden. 2 van onze beste vriendenkoppels weten dat we bezig zijn.

 

bij ons heb ik het ook 2 jaar aan moeten horen. Maar we waren er toen gewoon niet aan toe. Ik snap ook niet waarom iedereen zich eigen er mee bemoeid. Vreselijk. We zijn al bijna 10 jaar samen en iedereen om ons heen heeft gewoon al kinderen. Maar ik was pas 23 toen iedereen begon te zeuren. Nu 2 jaar later zijn wel zwanger en wel gepland maar eerder waren we er niet klaar voor. Ik ben nu wel blij dat dat gezeur over is maar ja nu komt er weer ander gezeur

 

Ook bij ons stond er op onze wensboom verdacht veel over vruchtbaarheid en beebies. Maar wij hebebn het opgevat van dat mensen ons het gewoon heel erg gunnen en dat voelt dan ook wel weer fijn.

 

Helemaal mee eens:

Kinderen neem je niet, maar je hoopt ze te mogen krijgen!

Ik heb daar echt een hekel aan als mensen zonder dat ze zwanger zijn zeggen, wij nemen dan en dan kinderen ofzo. Ik ben dan ongepland zwanger geraakt (maar super super super welkom natuurlijk ) waar ik me super gezegend mee voel, maar dan nog heb ik nooit gespot met Ik neem kinderen, alsof je een pakje boter gaat kopen grrrrrr.

Sorry moest ff mijn frustratie kwijt en hoop dat jullie snel en gezond zwanger zullen zijn!

xje

 

Ik herken het helemaal! Wij zijn september 2008 getrouwd en ik voel de ogen prikken als ik op een verjaardag ofzo binnenkom. Ik zie ze gewoon denken...zou ze al zwanger zijn?
Af en toe word ik echt moe van de opmerkingen, maar ik laat ze het ene oor ingaan en het andere weer uit. Al is het af en toe wel moeilijk.

 

Wij zijn 6 juni 2008 getrouwd en al vanaf het aanzoek kregen we die vraag. We waren er toen nog niet eens aan toe. Bij ons begon het in augustus een beetje te kriebelen en in oktober zijn we ervoor gegaan. De vragen bleven en sinds vorige maand zijn we er heel erg open over. We willen heel graag en we gaan ervoor, maar het duurt gewoon even iets langer. En we horen er nu niemand meer over, maar als ik mijn hart wil luchten zijn ze er allemaal voor me en iedereen gunt het ons heel erg. Héérlijk, wat ben ik blij dat we er geen geheim meer van maken!

 

Wij zijn sinds 2005 getrouwd en horen amper mensen deze vragen stellen. Dit komt ook wel omdat we altijd heel duidelijk niets met kinderen konden. Waren er niet klaar voor. Intussen zijn we al dik 1,5 jaar bezig, maar dat weten niet veel mensen. Als ik zwanger ben horen ze het vanzelf wel.

Op onze bruiloft is maar een kleine verwijzing naar kinderen geweest. Onze ceremoniemeesters en mijn ouders hadden een wensput gemaakt voor de enveloppen met 3 gleuven, waarbij eentje stond; voor de kinderkamer (??????) Daar kon ik wel om lachen, maar had er geen gevoel bij. Tantes hebben met een brede glimlach (natuurlijk) juist daarin hun bijdrage gedaan.

 

Wij zijn 16 mei 2009 getrouwd en ook ik word gek van die vraag. Gelukkig bedoelen de mensen in mijn omgeving het allemaal aardig, maar af en toe ben ik het wel een beetje zat. Natuurlijk willen wij ook heel graag een kindje, maar jammer genoeg weet ik dat dit niet altijd even makkelijk gaat. Mijn beste vriendin is al jaren bezig zonder enige vorm van succes.
Nou ben ik ongeveer 2 weken geleden gestopt met de pil, maar naast mijn man weet niemand dit. Wij houden dit lekker voor ons zelf omdat we anders bang zijn dat iedereen anders elke dag gaat vragen of het al is gelukt!

 

hi jufd,

beter dat hje niets hebt gezegd.
in mijn omgeving weten een aantal mensen het wel, vrienden, en zelfs van hun krijg af en toe de irritante vraag.
mijn vriend en ik zijn al 4 jaar samen. hij wilde wel maar steeds wachten, meer zekerheid.
heb heel erg moeten knokken om "echt"samen te beginnen.
Ergens had hij gelijk want ik moest nog eenopleiding afmaken en die heb ik vorig jaar dan ook afgerond.
Ik moet er bij zeggen dat hij nu niets lever wil en er ontzettend naar uitkijkt.

Mijn kinderwens is altijd veel sterker geweesr dan die van de meiden in onze vrienden/kennisenkring. waarvan er een hoop binnen no time zwanger waren, alsof he niets is en daar ook constant op terugkomen.

Eentje vroeg mij half jaar lang elke maand èn ben je zwanger?
Ik zal NOOIT meer zo een stomme vraag stellen aan een jonge vrouw, én hoe zit het nou met jullie?/ ga jij nog es een kindje maken/ wat erg dat het al zo lang duurt/ het moet niet lang duren , dat is niet leuk/ ooooh nog niet zwanger, ja je zal er nu wel alleen MAAr mee bezig zijn alst zò lang duurt.
en ga zo maar door. allemaal goed bedoeld maar heel kwetsend vooral die paar laatste.

In principe ben ik nit superlang bezig, maar heb die wens al heel lang en heellang in de wachtstand gehad. 3 maanden strondziek van t ontpillen, afgelopen maand 10 dage novertijd. was superblij, gebeurd me nooit.
nega testen, toch ongesteld, enk dat eht stress was van nare situatie op mijn werk.
Ga dit weekend op vakantie 3wk en hoop op niet ongi worden aan het eind

Sorry voor mijn lange verhaal,

liefs voor iedereen

 

Ik wilde nog iets aan mijn roman van hierboven toevoegen
Ik voel niet altijd jaloezie wanner er (op een gegeven moment waren het er9!!!!) mesnen in mijn omgeving zwanger zijn.
HEb bijvoorbeeld vriendin die hele kleine kans had om moeder te worden en heeft binen no time 2 kleintjes!
Of vrienden die al 40 zijn en nog kleintje hebben gekregen.
HEt is gewoon wat lastig omdat je eigen wens net zo sterk is. Maar den kwel dat mensen wat voorzichtiger met hun woorden moeten zijn. Zonder dat je het weet kwets je iemand.

HEt is echt een wondertje en een cadeautje besef ik nu wanneer je een kleintje mag krijgen. Ben soms ongeduldig en misschien moet ik eerst'leren'voor ik aande beurt ben, geduldiger te zijn.

Mijn ex die kinderen haatte (hoe dat kan??) krijgt komende maand zijn 2e kindje, weer niet gepland.
Het ironische is dat hij zijn eerste kreeg, erg tegen zijn zin in, ("het is niet anders") in de week dat ik een hele heftige miskraam had. Dat was wel even een heel lastig momentje voor mij.


excuses voor de enorme lap tekst maar moest dit even kwijt....

 

Ik vind het ook irritant als ze er elke keer op zinnespelen. Vooral mijn schoonmoeder is irritant af en toe. Haar dochter heeft al 2 kleine kindjes en elke keer als het over die kleintjes gaat dan zegt ze iets in de trant van het zou nu wel eens leuk zijn als jullie ze ook nemen dan zit er niet zoveel leeftijdsverschil tussen. Dus ik zeg nemen? Waar kun je ze kopen dan? Haha dan heb ik ze meestal tuk met een of ander gevatte opmerking.

Ook irritant als we een keer bellen naar het een of andere familielid om gezellig op visite te komen. Het eerste wat ze vragen is oh hebben jullie een nieuwtje? Nou ja zeg, alsof we alleen daarvoor komen. NEE we hebben geen nieuwtje we wilden op visite komen, maar laat maar zitten!

GGGGGGRRRRRRR!!!!!

 

Ik vind het raar dat als je er wél open over bent, dat je dan nog rare vragen en opmerkingen over krijgt.
Ik ben blij dat mijn vrienden/familie zo niet zijn. Ze houden er nu tenminste over op en gaan er heel positief mee om. Helemaal niet van ... én én... ze weten echt wel dat ik het ook vertel als het wél raak is.

 

Ik vind inderdaad dat mensen heel voorzichtig moeten zijn met het stellen van zo'n vraag. Mijn zus kan moeilijk kinderen krijgen (onder medische behandeling) en mijn man en ik zijn al zes maand bezig zonder 'resultaat'. Dus als iemand mij die vraag zou stellen, wat volgens mij ook al weleens gebeurd is, dan zou ik dat heel erg vinden. Zoiets is prive. Als je een bollere buik krijgt dan zien mensen het wel!!!!

 

Ik ken een meisje dat zich eens lelijk had vergist met de vraag of iemand zwanger was. Nu houdt ze zich (met moeite) erg in en probeert via een omweg erachter te komen. Zo ook via mijn ouders en die laten niets los.

Mijn schoonmoeder zit al jaren op het puntje van haar stoel.
We zaten er eens te eten en wilden heel blij een nieuwtje vertellen. Zij dus helemaal in de startblokken... en toen bleken we weer een konijntje te hebben. Je had haar gezicht moeten zien!
Even geleden wilde ze perse weten of wij haar oude kinderwagen (zo'n oude grote bak) wilden hebben. Nou nee. veel te lomp en te laag. Maar goed, ik ben nog niet eens zwanger! We hebben geprobeerd dit duidelijk te maken. Ze wilt maar oma worden.

 

Gelukkig krijgen wij die vraag niet vaak, vooral niet nu we geëmigreerd zijn Mijn moeder grapte weleens over haar 'recht' op kleinkinderen, maar altijd als een geintje. Mijn schoonmoeder was zelfs het tegenovergestelde: toen mijn schoonzus een zoontje had gekregen, vroeg ik haar: 'Hoe zou je het vinden snel weer een kleinkind te krijgen?' en zij zei: 'Laat dat nog maar even uit je hoofd!' Niet dat zij daar wat over te zeggen heeft, maar toch

 

Ik herken het wel. Op onze bruiloft werd ons zelfs gevragd of we nu snel aan kinderen zouden beginnen. We waren toen heel wat jaartjes samen en hadden een paar jaar samengewoond, dus er werd heel wat gebabbeld over dat we wel zouden trouwen om kinderen te krijgen. Dat was wel het laatste idee wat wij over trouwen hadden, maar goed.

Een aantal maanden is die vraag doorgegaan en op verjaardagen werd ook wel eens gevraagd van 'nou, hoe staat het ermee'. We zijn altijd heel duidelijk geweest dat wij niet trouwden om dan maar aan kinderen te beginnen.

Op mijn werk wordt ik er soms ook gek van. Als ik me eens een dagje niet lekker voel, heb ik altijd collega's die zeggen 'toch niet zwanger?'. Dus daar zeg ik maar niets meer als ik me eens niet lekker voel.

Het is nu eindelijk afgelopen met het gevis. Mijn moeder is vorig jaar ernstig ziek geworden en door haar behandelingen was het beter dat ik niet zwanger zou worden. Ik zou het denk ik ook niet aankunnen met al die stress. Maar we waren er toen ook helemaal niet mee bezig. Ik ben toen wel eens uit mijn slof geschoten naar mensen die weer een 'leuk' vroegen hoe het ermee stond. Dat ik op dat moment niet zwanger mocht raken. Dat is volgens mij goed in de oren geknoopt, want sindsdien krijg ik nooit meer de vraag. Met mijn moeder gaat het nu weer wat beter en we hopen haar toch nog een kleinkind te kunnen geven. We hebben het tegen niemand gezegd, maar mijn man en ik zijn nu wel bezig gegaan. We hopen heel erg dat we een kindje mogen krijgen. Gelukkig krijgen we nu alle rust van de omgeving. Hoewel........mijn schoonmoeder vroeg pas geleden of het ook niet eens onze tijd is. Mijn man heeft haar toen heel kwaad aangekeken en sindsdien houdt ze zich rustig.

Nou, een heel lang verhaal, maar moest het even kwijt.

Veel succes allemaal met zwanger worden!