Hi, Heb een peuter van 2 jr en 5 maanden die zwaar aan t puberen is.... weet soms gewoon niet wat ik er mee aan moet... 'sochtends vroeg begint t al... hij wil niet mee naar beneden.. ok dan blijf je op je kamer spelen... dan toch naar beneden.. halverwege de trap blijft hij staan... wil niet naar boven naar beneden... en sta je dan met ook nog een baby (5 maanden) op de arm die huilt van de honger..... Mijn zoontje speelt bijna niet met speelgoed... zit nog steeds constant aan dingen wat niet mag... en als je er wat van zegt doet hij net of hij je niet hoort.... sindskort april gaat hij naar de psz... en toen is t veel erger geworden... net of hij zich wil bewijzen als kleinste.... wil ik met hem leuke dingen doen... bv kleien stopt hij express de klei in de mond...(terwijl ik al 10x gezegd heb dat t niet mag) potloden in zn oren.... Weet t gewoon niet meer... hoekzetten helpt niet... en ik loop echt heel de dag hetzelfde te zeggen... en de volgende dag begint het weer opnieuw.... paar keer ben ik echt mn zelfbeheersing verloren en echt mn stem verhefd... ja weet dat het niet goed is.... maar was zo gebeurd... kom ik net de buurvrouw tegen.... zegt ze.:."als ik je soms hoor".... Ze heeft zelf een kindje van negen maanden... en dus geen idee hoe een peuter kan zijn...., maar toch voel me momenteel zo'n slechte moeder....
die buurvrouw moet eerst zelf maar eens ervaren hoe het is om 2 kids te hebben. ik begrijp je frustratie heel goed en lijkt me ook heel moeilijk! ik denk dat je het beste zo veel mogelijk moet negeren en als hij iets goeds doet het overdreven belonen want nu krijgt ie steeds negatieve aandacht en dat is ook aandacht
Nou idd die buurvrouw weet helemaal niet waar ze over praat. Hier ook een peuterpuber en een baby en ik weet hoe frustrerend het soms kan zijn. Die peuters voelen feilloos aan wanneer jij even niet in staat bent om in te grijpen en maken daar direct gebruik van (bij mij bijv. tijdens het voeden). Wat hier het beste helpt is positieve aandacht geven. Mijn zoontje kan ook ontzettend vervelend doen en ik ben er inmiddels achter dat ik dat het best kan doorbreken door ineens een grapje te maken of met hem te gaan stoeien of gek te doen. Zoals vanmiddag, hij was aan het brullen omdat er iets niet mocht of zo, ik weet het al niet eens meer. Er was geen land mee te bezeilen, het werd alleen maar erger. Tot ik op een gegeven moment zogenaamd stomverbaasd riep: "Oooooohhh, ik zie een enorme snottebel. Die ga ik pákken!" En dan met een zakdoek bovenop hem duiken op jacht naar de snottebel. Daar moest hij vreselijk om lachen, midden in zijn brulbui en toen was het daarna weer goed. Het is wel moeilijk, want eigenlijk wil je gewoon dat hij luistert en ben je boos als hij dat niet doet, maar met boosheid bereik je zo weinig bij een peuter. Alleen als hij echt iets doet dat gevaarlijk is voor de baby of zo, dan zet ik hem wel eens op de gang. Of als hij voor de tigste keer met z'n eten zit te gooien of zo. Maar vaak is alleen dreigen met de gang al genoeg om hem weer eventjes in het gareel te krijgen. Met de nadruk op eventjes, want volgens mij hebben peuters het geheugen van een goudvis of zo. Dus ik zit hier inderdaad ook vaak te dreigen en nee te roepen. Helaas, krijg je een slechte sfeer van in huis........ En soms nog even extra uitbesteden, is voor jezelf ook lekker om even een dagje tot rust te komen. Vorige week hadden we hier een zware week en ik was hem zoooooo zat vrijdagavond. En mijn man zou zaterdag ook weer heel de dag weggaan en ik zag het helemaal niet zitten om weer een dag met die kids alleen thuis te zijn. Toen heeft mijn man de oudste meegenomen, zodat ik een dagje alleen met het kleintje was. Oudste had de dag van zijn leven, met papa mee, ik had even rust en exclusieve aandacht voor de baby, iedereen blij. En daarna ging het ook weer heel goed tussen mij en peuter.
Bedankt voor jullie reacties... Zat er vanmiddag echt even door..... Stom dat zo'n opmerking je zo kan raken..... maarja.. probeer t juist zo goed te doen.... Bedankt voor de tips om grappen te maken.... zal t eens proberen hier.. of het bij deze puber misschien ook werkt....
ja dat werkt hier ook wel.. soms zeg ik nou kom op we gaan naar boven en dan wil ze bijv niet.. dan zeg ik altijd: wie het eerst boven is en ga ik rennen nou dan weet ze niet hoe snel ze boven moet zijn hahaha...
Ik laat hier meestal kiezen uit 2 dingen (met hetzelfde resultaat natuurlijk.. bijvoorbeeld douchen of in bad, zelf lopen of dragen, puzzelen of kleuren etc) Als de keuze niet gemaakt wordt kiest mama en na een paar keer had ze dat echt wel door.. Wil helaas niet zeggen dat mama nooit haar geduld verliest, maarja ook ik ben maar een mens
Ramona ik heb precies hetzelfde met mijn dochter. OOk werkelijk geen land mee te bezeilen en ze drijft mij echt tot waanzin. De hele dag door!! ik weet soms echt niet meer wat ik moet doen. Jij schrijft dat je je schuldig voelt als je je stem verheft ik sta hier werkelijk de hele dag door te schreeuwen omdat normaal praten niet eens meer helpt. Ik wil nu begeleiding krijgen om te leren omgaan in deze situaties want het wordt van kwaad tot erger. Sterkte meid kan me je gevoel helemaal voorstellen.
Keuze uit 2 werkt hier echt niet..... heb ik zo vaak duidelijk geprobeerd.... hij wil gewoon echt niets... of alles.....
Hier hebben we ook een enorme peuterpuber gehad, was na de geboorte van de jongste echt een periode heel heftig, maar ineens ging het ook weer een stuk beter. Het krijgen van een broertje kostte dus blijkbaar heel veel, en dat moest op zijn manier, met driftbuien verwerkt worden. Wie weet is het bij jou binnenkort ook wel ineens over!
hoop t zo.... nu moet ik zeggen dat het de laatste twee dagen opeens perfect gaat.... hij speelt zelfs opeens echt....!!! hopelijk blijft dit dan zo...
Ik begrijp wel wat je bedoelt, heb het ook af en toe hoor! Ik weet best dat schreeuwen NIET helpt, maar als ik mijn geduld verlies, wordt er al eens geroepen. Schaam me dan wel een beetje, maar zoals al gezegd, we zijn maar mensen.. Positieve aandacht geven is de beste manier, maar helpt ook niet altijd, vind ik.. Doorbijten!
Maak je niet druk hoor en al helemaal niks aantrekken van je buurvrouw. Isabella kan ook zo lekker dwars zijn. Hoort erbij. En dat je je stem verheft is helemaal niet erg dat geeft alleen maar aan dat je boos bent. Daar leert je zoon alleen maar van. Hoe vaak Isabella wel niet mee wil naar beneden. Geen punt dan blijf je lekker boven. Ik maak me er dus niet druk om. Maar ik heb dus alleen maar 1 kind. Ik snap wel dat als je twee hebt dat het een stuk pittiger is. Maar onthoud, de meeste kinderen zijn zo op die leeftijd. Dat is grenzen verkennen. Dus wat je kleine kerel doet is gezond en heel erg normaal.
Heb helaas geen tips voor je. Maar wel een vraag. Wanneer begint dat peuterpuberen eigenlijk? Ik heb namelijk het gevoel dat Sasha daar middenin zit. Ze wilt niets, niet slapen, liever ook niet eten. Overal aanzitten wat niet mag, ik kan dingen blijven zeggen. Ze weet dat het niet mag, want dan gaat ze naar bv de prullenbak, kijkt ze mij aan en dan trekt ze hem alsnog open. Ik loop erheen, NEE Sasha dat mag niet, ze rent er dan giegelend vandoor. Soms ook, dan zet ze me toch een keel op, als ik haar bv oppakt, gooit ze zichzelf achterover of maakt ze zich heel slap, dat ze bijna valt. En gaat schreeuwen. Niet gillen, nee echt hard schreeuwen. Ook in de supermarkt. Laatst schaamde ik me echt kapot. Is dit nu ook 'peuterpuberen'? (terwijl ik een dreumes heb?)
Gewoon even een opmerking tussendoor: Waarom zo moeilijk doen over een hele doodnormale fase van een kind. Het is toch fijn dat een kind de grenzen gaat verkennen? Het lijkt wel of een kind niet eens meer gewoon kind mag zijn en er gelijk een verschrikkelijk drama van wordt gemaakt. pfffff
bosie was het maar zo makkelijk om mee om te gaan met een fase waar je af en toe gek van word, ik kan me niet voorstellen dat iemand heel luchttig over zal doen als je kind 20 keer expres stout wil doen haha , ik las gisteren over machtmiddel bij kinderen /peuters vooral , zo is mij zoon nu ook , hij wil niet eten gooit alles op grond , wat ik ook probeer soms zingen ,leuk praatjes maken , hij kijkt me aan en gooid zijn hele bord op grond , dan geef ik hem een hapje gooit hij die ook meteen weg , dan geef ik hem niks meer en ga dan rustig eten , doe een stukje wortel op de tafel , hij kijkt me aan , als naar hem kijk gooit hij meteen weg , kijk ik niet dan eet hij stiekum op express dus mij dwars zitten soms , dan loopt hij naar prullenbak gooit hij alles ,afstandbediening,kussens/ mobiel alles , dan mag ik eruit halen , maar dan is niet een keer hij doet het meteen weer . tv knopjes zijn allemaal stuk , 1000 keer zeggen nee maar hij gaat gewoon mee door en soms kijkt hij me boos aan zo van ik doe toch waar ik zin in heb voor de rest is hij zoooo heerlijk vrolijke boefje hoor , lachen en knuffeln dan is mama weer helemaal in love met hem , maar af en toe verlies je je geduld gewoon en dat is wel menselijk vind ik , tuurlijk is het een fase maar je kan er ook gek van worden... zo heb je ook met agressie fase , heeft mij buur jongetje , hij slaat iedereen schopt/bijt , kan me voorstellen dat de moeder dan even niet leuk vind en gek word om hem steeds uit te leggen dag het niet mag vervolg doet hij het weer , dus was het maar zo makkelijk om niet druk om te maken ,kleine kinderen kunnen je af en toe gek maken , tegelijke tijd zooo heerlijke lach maakt je dag weer goed
Misschien ben ik wel immuun ervoor. Want ik kan me er echt niet druk om maken. En die van mij is toch erg pittig. Ik geniet er zelfs van als ze haar grenzen weer eens verkent. Laatst gooide ze een vaas omver. Natuurlijk niet opzettelijk maar ze weet dat ze er niet aan mag komen. Gevolg voor haar dat ze nat was en ik natuurlijk boos. Daar heeft ze dus weer van geleerd. En dat ik boos ben is puur voor de vorm want ik ben eigenlijk helemaal niet echt boos. Maar natuurlijk moet ik wel boos zijn.
Hier is mijn zoon er sinds enkele weken geleden mee begonnen, met het puberen!!! Op het kdv is hij poeslief, maar zodra hij thuis komt is het af en toe echt 1 groot drama! Bijvoorbeeld met drinken, laat hij express alles uit zijn mond lopen.. Gooit met de afstandbediening tegen de televisie, gooit met zijn speelgoed tegen de ramen, bijt me als ik hem corrigeer of trekt aan mijn haar, zit overal aan waar hij niet aan mag komen.. Ik kan opzich heel goed mijn geduld bewaren, werk op een kdv dus maak het dagelijks bij verschillende kinderen mee.. Maar zo af en toe haalt hij het bloed onder mijn nagels vandaan!! Ook ik verhef mijn stem wel eens om echt duidelijk te zijn. En ook heeft hij wel eens voor straf 1 minuut op de gang gestaan.. Ik vind het namelijk wel belangrijk dat hij weet dat er regels thuis zijn en dat wij er allemaal aan moeten houden, dus ook hij. Maar het dringt gewoon niet tot hem door, het boeit hem nix! En bij oma en op het kdv is er nooit iets aan de hand, speelt lief, luisterd goed, eet goed.. ach, ooit zal het over gaan... En andere dingen zijn weer heel erg leuk aan deze leeftijd!
Ik ken het ook, af en toe heel vermoeiend!! Ben blij dat ze dan op bed ligt s'avonds. En 100 keer iets zeggen, en dan nog niet luisteren. En bijten, knijpen en slaan als ze haar zin niet krijgt of iets niet mag. Af en toe schreeuw ik ook, heb het dan even gehad met haar, maar zie dat er meerdere zijn. En inderdaad bij oma is ze poeslief.
Ik vind dit een goede regel: 19. HERZIE JE VERWACHTINGEN.Jonge kinderen hebben sterke gevoelens en behoeften, ze zijn van nature luidruchtig, nieuwsgierig, slordig, koppig, ongeduldig, veeleisend, creatief, vergeetachtig, angstig, egocentrisch en boordevol energie. Probeer ze te aanvaarden zoals ze zijn. Komt van deze website: Twintig alternatieven voor straffen door Aletha Solter, Ph.D.