Zijn er nog meer zwangere meiden van wie de vriend/man geen baan meer heeft? Mijn vriend zit per 1 april thuis. We zaten toen middenin de 'wij willen graag een kindje'-periode en besloten er ondanks de/onze werkcrisis toch mee door te gaan. Half mei bleek ik zwanger. Hij is ontslagen vanwege de financiële crisis (dus: bezuinigingen). Hoewel hij een hbo-diploma heeft in de techniek, en elke week minimaal 1 sollicitatiebrief verstuurt of via een uitzend-/detacheringsburo reageert op een vacature, is er nog geen zicht op een baan. Soms reageren er wel 100 (!) man op een vacature, dus de kans is op dit moment gewoon super klein. Ik heb zelf een goede 36-urige baan als managementassistent en verdien ik als freelance redacteur wat bij, dus financieel is het met zijn WW wat krap maar we redden het wel. Het is allemaal niet zoals ik het me had voorgesteld, maar het is niet anders en we roeien met de riemen die we hebben, we proberen positief te blijven. Ik heb mijn auto verkocht (werk en stad zijn op de fiets te doen), maar we hebben besloten toch een weekje low-budget naar Griekenland te gaan in augustus, omdat we dat vooral nu wel even nodig hebben. Ik wil heel graag 20 uren gaan werken na het zwangerschapsverlof, maar als mijn vriend dan nog geen baan heeft, moet ik wel fulltime blijven werken, en blijft hij thuis bij de kleine. Zijn er nog meer meiden die in een soortgelijke situatie zitten? Heb even behoefte aan wat medeleven van mensen die de situatie begrijpen...
Hier een soortgelijke situatie. Vriendlief zijn contract loopt per 1 oktober af vanwege te weinig werk. Hij is druk zoekende naar een nieuwe job maar dat is niet zo heel gemakkelijk in deze tijd...wij zitten met hetzelfde, ik werk nu 5 dagen en ga na mijn verlof 4 dagen terwijl ik liever 2 of 3 dagen wil gaan werken maar als hij geen baan vindt dan zal ik wel moeten blijven werken want er moet wel geld binnen komen natuurlijk groetjes Ilse
Geld geld... soms draait alles om geld... terwijl ik wel besef dat een gezond kind nog 100x belangrijker is!! Zucht!
Tja maar geld heb je nodig om leuk te kunnen leven dus helaas zal het daar altijd om blijven draaien. Mijn vriend heeft op het laatste moment toch zijn vaste contract gekregen, maar daarvoor hebben wij wel een hele spannende tijd gehad of hij wel of niet mocht blijven. Ik wens jullie in ieder geval veel succes en hoop dat je man snel een baan heeft gevonden.
Dat is zeker waar dat het belangrijker is dat je een gezond kindje hebt maar we leven nu eenmaal in een maatschappij waar je wel geld nodig hebt om van te kunnen leven, hoe betaal je anders je rekeningen?
tja hier is manlief op 1 juni op staande voet ontslagen omdat hij in de ziektewet zat met zn beide voeten 2e en 3e graads verbrand dit bedrif had totaal niets van een bedrijfst arts zelf zijn we naar ziekenhuis en ha natuurlijk geweest waar hij werd in gezwachteld met speciale zalf en gazen en al. dit alles werd niet serieus genomen door de werkgever Maar we wisten al dat het sinds afgelopen januari niet goed ging met het bedrijf ondertussen is er een heel getouwtrek geweest tussen de advocaten en hebben we 2 maandsalarissen eruit gesleept nog + vergoeding en dat het opstaande voet ontslag is omgezet in normaal ontslag Dit is uiteindelijk goedgekeurd door de rechter. Ze wilde gewoon goedkoop van hun medewerker af. tja en nu uwv is bezig met de ww, die kunnen nu pas verder omdat we net alle stukken van de rechter hebben ik zelf werkte maar gemiddeld 20 uur per week maar zit nu thuis door zware bekkenproblemen. manlief zoliciteert zich ook helemaal suf minstens 3 p/w het is een grote ellende hij belt er ook steeds achter aan en je krijgt de meest rare antwoorden en smoesen. op mn eigen werk verandert er weer een hoop eind dit jaar in het systeem. (thuiszorg) de vraag is of ik mn eigen clienten kan behouden na mn zwangerschaps verlof, omdat ik al zolang uit de running dan ben. bij mn vaste clienten had ik toestemming de kleine lekker mee te nemen , ik zou dan 4 ochtenden 3 uurtjes gaan werken. Alles komt tegelijk en dat zal je altijd zien het is inderdaad gewoon kl*te omdat je het zo anders 'geplanned' had en in gedachten had. tja nu is het idd roeien met wat je hebt en krijgt
Ik zit nog niet in de situatie, maar die gaat er wel aankomen. Wij hebben allebei een baan als onderzoeker (ik aio, hij postdoc) en dat is allebei... tijdelijk. Ik ben heel gunstig zwanger geworden omdat ik nog net zwangerschapsverlof heb binnen mijn contract. Dat zou half maart aflopen, maar ik ben 11 feb uitgerekend. Zijn contract loopt september hetzelfde jaar (2010) af. En dan? Tja. Zoals het bij alle onderzoekers gaat... je kan een tijd in de WW terechtkomen, maar dat willen we vermijden natuurlijk. Ik heb waarschijnlijk recht op verlenging ivm zwangerschap, maar dat geeft misschien een maand of twee extra. Als ons kindje dus 7 maanden is, is het in principe mogelijk dat we beiden geen baan hebben. We maken de kans daarop zo klein mogelijk door nu al flink te werken aan subsidieaanvragen voor onderzoeksprojecten. Wij hebben het voor een kindje gaan niet laten afhangen van onze carrieres, want in dit soort pad (het academisch traject) hebben mensen van rond de 40 vaak nog geen eens een vaste aanstelling. Wij wilden zo jong mogelijk beginnen en zelfs dat is relatief omdat ik 29 ben en hij 33. Ik ben zelf de dochter van twee zelfstandig ondernemers, en toen mijn zusje en ik heel klein waren zijn er regelmatig tijden geweest dat mijn ouders echt inventief met geld moesten omgaan. Ik heb altijd in goede kleren en met gezonde maaltijden achter de kiezen rondgelopen, zat op een goede school, enz. Ik weet zeker dat we dingen zo kunnen indelen dat het goed gaat. Zo hebben we nu bv. geen auto, dat is zodadelijk niet handig, maar als het niet anders is, dan gaat het prima. Ik hoef geen enorm huis, en de kinderkamer wordt gewoon Ikea en marktplaats. Ik ga mijn best doen voor borstvoeding, dat scheelt alvast, en verder letten we nu gewoon op wat we uitgeven zodat we een buffer hebben. Het enige is dan wel dat we dus nog gaan trouwen en dat kost veel. Dat hebben we ook zo goedkoop mogelijk gedaan, gelukkig met ouderbijdrage
Ook ik snap je helemaal. Het liefst was ik ook een tijdje gestopt met werken na de geboorte van mijn zoon. En mijn man heeft dus ook zijn vaste baan verloren waar hij dus werkte. Maar het scheelt hij was daar dus stok ongelukkig. En nu zijn we dus allebeide uitzend kracht. En het is inderdaad echt!! vetpot. Krabben om de rekeningen betaald te krijgen. En nu ben ik dus zwanger van de tweede. En ja, het is echt heel creatief zijn met het geld om straks de tweede een leuke kamer te geven. Maar markt plaats is zeer gewillig en een potje verf is niet zo duur. En echt we redden het allemaal wel uiteindelijk. Jullie ook. Geniet van wat je wel heb en het word beter. Veel liefs en sucses meid Janna
Hier nog iemand hoor! Mijn vriend is zijn baan 1januari kwijt geraakt. Omdat hij jaren zelfstandig ondernemer is geweest had hij maar recht op 3mnd uitkering! Gelukkig heeft hij nu wel weer een baan, maar 6mnd contract welke in oktober afloopt! Ik ben 100% afgekeurd en krijg WAO uitkering sinds januari dit jaar. Ik kan echt niet werken.....met alle wil van de wereld niet en zeker niet met een kleintje erbij. Mijn vriend verdiende goed en er was ook echt geen reden om niet aan de IVF te beginnen.............maar nu vind ik de onzekerheid soms wel heel erg moeilijk hoor! Het gaat nu wel goed op zn werk, ze zijn tevreden over hem maar het gaat met het bedrijf ook minder als verwacht en hij is wel een van de laatste binnen gekomen.... Iedereen die hier gepost heeft: heel veel sterkte en ik hoop echt dat er betere en ontspannen tijden aan zullen komen! en dat we kunnen lachen om de situatie waar we nu in zitten
Ik ken het helemaal. Mijn man zit sinds 1 April thuis Hij had best een riant salaris waarop we financieel compleet leunde. Ik heb een eigen bedrijf, dat loopt goed, maar met een jong kindje en 1 op komst doe ik het wel rustiger aan. Omdat we vorig jaar verhuisd zijn noodgedwongen en daardoor een salon opnieuw moesten opbouwen is er flink geinvesteerd. helaas kort daarna verloor hij zijn baan Veel kan nu niet meer worden betaald, o.a. de huur, hierdoor moeten we binnenkort weer verhuizen, en staan veel schuldeisers aan de deur Investeringen voor een bedrijf dat in 2 landen werkzaam is... tja dat gaat om behoorlijk hoge bedragen. Dus dat is geen kattenpis Heeeeeeeeeeeeeeel misschien kan hij over 2 weken ergens beginnen voor min. 6 maanden. Dat zou heeeeeeeeeeeeeeel fijn zijn, maar niks is nog zeker.
Ook mijn man is zijn baan kwijt per 01 augustus, wat een rompslomp om een ww aan te vragen zeg! Bij mij op kantoor zijn er afgelopen week ook 6 collega's ontslagen god zei dank zat ik er niet bij, maar in januari gaan ze kijken of er nog meer uit moeten. Het is allemaal klote en zeker als je met een dikke buik loopt en weet dat het er financieel niet beter op gaat worden!
Hoi, Wij zitten nu nog niet in die situatie, maar allebei onze banen zijn erg onzeker de komende maanden. Ik werk als interimmer en in mijn vakgebied is momenteel haast geen werk (marketing/communicatie). Mijn man werkt in de metaalsector en zijn contract loopt na de zomer af. En da's ook al geen beste tak momenteel. Ik ben nu zwanger van de derde, dus knijp 'm af en toe ook wel. Maar ja... tot nu toe is altijd alles op zijn pootjes terecht gekomen, dus daar hoop ik nu ook gewoon weer op! Groetjes!
Wij zaten 3 jaar geleden in hetzelfde schuitje. Op 1-8-2006 liep het contract van mijn man af en verlenging was wettelijk gezien niet meer mogelijk. Hij kwam in de WW maar het lukt hem niet om een nieuwe baan te vinden. Administratief werk maar zonder diploma's. Wij wilden wel graag een kindje en op 11-07-2007 is Emiel geboren. Mijn man was toen nog bij huis en heeft mij veel geholpen met de verzorging van Emiel, ook omdat ik een KS heb gehad. Vanaf 1-10-2007 (ik ben toen weer voor 24 uur gaan werken) is mijn man weer aan het werk gegaan. Hij is totaal iets anders gaan doen en heeft erg moeten inleveren met zijn salaris. Maar goed, beter een lager salaris dan helemaal geen inkomen. (Hij is zelfs gaan werken onder het niveau van zijn WW-uitkering). Natuurlijk was het in het begin even wennen. We houden iedere maand bij wat we waar aan uitgeven en ook onze vaste lasten staan hierin. Dit wordt in een schema gezet zodat we ook weten wat we eventueel over houden en hoeveel we kunnen sparen (bijna niets maar tja tis niet anders). Zo'n financieel overzicht kan ik je echt aanraden. We hebben bewust voor een tweede kindje gekozen en moeten maar even afwachten hoe het allemaal gaat maar ik heb er wel vertrouwen in. Ik ben er wel achter gekomen dat wanneer je je financieën goed op orde hebt. Als je bewust je boodschappen doet en geen gekke dingen koopt (kleding in de aanbieding voor jezelf en je kleine) dan is het best te doen. Mijn ouders hadden het vroeger ook absoluut niet royaal en ik ben er zeker niet slechter van geworden.
Zo te lezen zitten dus best veel (aanstaande) gezinnen in zo'n situatie - en dan is wat hier staat nog maar het topje van de ijsberg. Het is, heel tegenstrijdig eigenlijk, toch wel fijn om te lezen dat je niet de enige bent.... Ik lees wel dat we allemaal positief blijven denken (alsof er een andere oplossing is) en dat alles wel op z'n pootjes terecht gaat komen. Dank jullie wel, (aanstaande) mama's!!!!!!!!
Wij zijn in 2006 begonnen met het bijhouden van onze inkomsten en uitgaven. Dit omdat toen ons bedrijf failliet is gegaan en we er ook schulden bij kregen.... Nu drie jaar verder hebben we nog steeds wankele tijden, maar door het bijhouden van dit schema gaat het eigenlijk wel heel goed. We geven nooit te veel geld uit en we kunnen zelfs heel af en toe sparen Om ons door deze moeilijke tijd heen te slaan zeggen we tegen elkaar als het even wat minder gaat: "alles word beter!" en dat helpt! Voor extra's doen we heel vaak mee aan prijsvragen en we hebben al een reis naar rome gewonnen en kaartjes voor artis en dit weekend gaan we naar de DTM in Zandvoort als VIP! Zo heb je toch nog hele leuke dingen voor weinig!!
Mijn vriend was begin dit jaar zijn baan kwijt geraakt door de crisis. Maar toch beetje geluk bij ongeluk: hij was thuis na mijn keizersnede waar ik een lang herstel van had, dus dat was weer prettig. 1,5 maand erna kreeg hij een andere baan. Hij werd wel doorbetaald trouwens tot hij die andere baan had, dat scheelde wel enorm... Misschien kan de man van TO een lagere baan aannemen? Ik bedoel, ik begrijp dat hij HBO heeft, maar als op dat niveau geen baan te krijgen is, zal hij misschien een baan van MBO niveau aan kunnen nemen en dan ook door solliciteren, maar dan heeft hij iig wél werk en inkomen....denk dat dát nu het meest belangrijk is. Zeker met een kindje op komst. Suc6!!
Wat een ellende meiden,wil jullie even sterkte wensen. Zit zelf niet in zo'n situatie,maar heb 3 jaar in de schuldsanering gezeten dus kan me er iets bij voorstellen. Een goede vriendin van mij en haar man zitten ook al maanden thuis,met koophuis en 2 jonge kinderen. In NL leef je veelal op de overlevingsmodus,ben echt blij dat ik daar van verlost ben.Hier in Azie en Pacific merk je nauwelijks wat vd crisis,terwijl ik van familie/vrienden in NL hoor hoe zwaar ze het hebben... Hoop dat het gauw voorbij is en iedereen weer werk gaat vinden!
Voor alle mama's en soon-to-be-mama's : wat een vervelende situaties allemaal, hopelijk is jullie man/vriend weer snel terug aan het werk!
Mijn vriend heeft ook een baan aangenomen die veel de "makkelijk" voor hem is, maar een baan is een baan en je kan je altijd weer opwerken naar een functie die wel beter bij je past! Voordeel is dat hij zn werk nu zo makkelijk doet dat het lijkt als of hij vakantie heeft
tja mn mannetje solliciteert ook op alles ook op 'lagere banen' mn hele fam zit er boven op en vrienden en kennisen maar t lijkt wel gewoon onmogelijk op t moment. we maken gewoon het beste ervan we proberen maar te denken het moest zo zijn aangezien ik amper een kant uitkan door mn bekken en we genieten gewoon samen van de kleine mn moeder had het ook niet royaal en toch hebben we met zn 4 nooit honger geleden en netjes erbij gelopen en hadden we bergen speelgoed