Vanmiddag gaan we nog even naar mn opa.. Hij is ziek.. zijn nieren werken amper meer, hij eet en drinkt niet veel meer en is heel suf. Waarschijnlijk duurt t niet lang meer, voor hij overlijdt.. Aan de ene kant zou dat mooi zijn, ik bedoel.. Dit is geen kwaliteit van leven en als opa dit vooraf had geweten had hij zelf gezegd "dat wil ik niet".. Ook weet ik dat opa graag naar oma wil, maar hier nog wilde blijven voor ons (kinderen en kleinkinderen).. Aan andere kant.. de geboorte van ons kindje zal ook niet lang meer duren, ik ben de 39 weken voorbij.. Eigenlijk is mn grootste "angst" dat ik straks in t kraambed lig en mijn ouders/familie aan zijn graf staan.. Dat ik er niet bij zou kunnen zijn.. 't Voelt ook zo dubbel, aan de ene kant de blijdschap en vreugde voor ons kindje, aan andere kant ook verdriet.. Zijn er meer meiden die in soortgelijke situatie zitten/ hebben gezeten? Ik vind t best lastig om hier mee te dealen, dus tips/ervaringen zijn welkom..
Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Opa erg ziek en kregen te horen dat het niet lang meer zou duren. Dit was 1,5 week geleden. Nu is hij dinsdag overleden en gisteren was de uitvaart.. op mijn uitgerekende dag. Had het vooral moeilijk met het feit dat hij de kleine niet zou zien. Theeft zo weinig gescheeld.. Veel sterkte!
Heel veel sterkte, wat moeilijk voor je! Ik weet niet of je opa nog genoeg bij bewustzijn is om even met je te praten? Maar ook als dat niet zo is kun je hem vertellen dat je bang bent dat je er straks niet bij kunt zijn en dat je dat heel erg zou vinden. En dat je graag zou willen dat hij je kleintje nog zou leren kennen, maar dat dat misschien net niet meer lukt en dat je dat erg vindt omdat hij zo'n lieve opa is. Dat je van hem houdt en altijd aan hem zult denken. Wie weet krijgt hij het toch nog mee... En weet je? Ik denk echt niet dat hij het je kwalijk zal nemen, als het zo gaat dan is het overmacht! Nogmaals sterkte want het is inderdaad heel dubbel.
Ik sluit me bij Tink aan....verder heb ik gelukkig daar geen ervaring mee..wel wil ik je heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Onze zoon werd vrijdag geboren en mijn opa werd zaterdag opgenomen en zou waarschijnlijk snel komen te overlijden. Ik had het hier heel moeilijk mee. Zeker ook dat ik zeker wist dat ik dan niet naar de uitvaart zou kunnen en dus niet echt afscheid kon nemen.(opa woont 165km verder) Opa was wat verward en kon geen telefoongesprek voeren. Maar mijn opa ging niet slechter maar knapte zelfs op. Twee weken na zijn opname ging hij weer naar huis en vierde een maand geleden zijn 88 verjaardag. Hij heeft onze zoon gelukkig al een paar keer gezien. Ik snap dus precies wat je bedoeld, je gevoelens worden heen en weer geslingerd. Ik wil je dan ook heel, heel veel sterkte wensen met alles!!!
Sterkte Annemarie! Ik heb er wel ervaring mee maar meer op andere manieren. Mijn oma overleed op de dag dat er een nichtje geboren werd. Mijn oom overleed toen ik er net achter was dat ik zwanger ben. Er zijn ondertussen al 2 andere (een ex familielid en aangetrouwde neef) overleden (allebei onze leeftijd) en op de dag dat wij onze pretecho hadden overleed een tante van mijn vriend. Helaas houdt het nog even niet op daar, omdat mijn kindje is uitgerekend voor de periode dat de zus van mijn vriend een ongeluk heeft gehad en een week later aan haar verwondingen overleed. Volgens mij zit leven en dood juist daarom zo dicht bij elkaar. Om ons door de moeilijke tijden heen te trekken. Ik ben niet heel spiritueel of gelovig maar na deze maanden geloof ik echt dat nieuw leven jou weer nieuwe energie geeft om de 'dood' een plekje te geven.
annemarie76 ik zit zelf niet in de situatie, maar herken wel het dubbele gevoel mijn oma is in korte tijd sterk gedementeerd en de vraag blijft maar in hoeverre ze haar kleinzoon zal kunnen leren kennen ik wil je heel veel sterkte wensen en ondanks alles een toch nog aangename tijd met je opa, met een liefdevol afscheid je kindje zal nooit zijn overgrootvader vergeteb zolang jij er veel over praat, zo is je opa toch nog een beetje bij je kleintje niet? XXX
We zijn vanmiddag langs geweest, mijn ouders waren er ook. Dat was wel prettig. Opa was amper aanspraakbaar..Ook doordat hij zijn hoorapparaten niet inhad, vanwege t op bed liggen. Lag veel te slapen. Gelukkig deed hij zijn ogen wel even open, toen we bij zn bed stonden.. maar een gesprek voeren ging niet meer.. Hij zag er slecht uit.. Ingevallen wangen en zijn gezicht was gelig.. Ik ben wel blij dat ik hem nog heb gezien... Dank jullie voor t hart onder de riem.. Dat doet me goed.
Hij heeft je in elk geval even gezien en heeft dat ook vast fijn gevonden. Door zijn hand vast te houden of over z'n wang te aaien kun je ook heel veel zeggen... Goed dat je gegaan bent. En ik hoop voor je lieve opa dat hij een rustig einde krijgt. Lekker zijn ogen dicht doen en niet meer wakker worden. Het klinkt echt alsof hij helemaal op is. Sterkte Annemarie!
Dag lieve mensen allemaal, Ik zit ook in deze situatie. Mijn enige nonkel (oom) heeft kanker en we hebben enkele weken geleden te horen gekregen dat hij nog zo een 2 maanden te leven heeft. Er is niets meer aan te doen. Hij ligt momenteel op paliatieve zorgen, voor de rest van de tijd die hij nog heeft. Zelf ben ik zo een 4 weken voor mijn uitgerekende datum, dus de gedachte speelt ook in mijn hoofd dat de bevalling en de begrafenis op hetzelfde moment zou vallen. Langs de ene kanst staat er dus iets heel leuks en positiefs voor de deur, maar langs de andere kant.... Ik wens in elk geval iedereen hier ook sterkte, zowel in de leuke als in de slechte tijden... Liefs Nanske.
He jakkes meid, wat een nare situatie! Heel veel sterkte, en vergeet niet van je kleintje te genieten ondanks je verdriet.
Ik wil iedereen hier die met dit verschrikkelijk verdriet en pijn moet dealen heel erg veel sterkte toe wensen !!
Heel veel sterkte in elk geval. Ik heb van dichtbij hetzelfde meegemaakt een vriendin beviel op dinsdag van een gezonde dochter en diezelfde dag verloor ze haar moeder aan een ernstige ziekte.... Je bent zo blij maar ook zo verdrietig....
Hoi Annemarie en Nanske, Allereerst heel veel sterkte. Helaas weet ik uit ervaring dat het erg moeilijk is. Aan 1 kant een mooie spanning voor het kindje dat gaat komen en aan de andere kant slechte spanning door een ziekte van een naaste. Mijn moeder is overleden aan kanker toen ik 39 weken zwanger was. Ik had ontzettend veel verdriet, omdat ze mijn kindje (haar eerste kleinkind) niet kon zien. Ik had zelfs met de verloskundige over inleiden gesproken. Later was ik opgelucht dat ik dat toch niet heb laten doen en dat me zoon Koen na bijna 42 weken zwangerschap is geboren. Ik kon nog afscheid nemen van me moeder en bij de crematie zijn. Ook had ik nog een week de tijd om rust te nemen voor de bevalling (wat best moeilijk was), maar later bleek dat wel goed te zijn geweest. Alleen ik had niet echt de tijd om het rouwproces door te gaan en een half jaar later ben ik er alsnog onderdoor aan gegaan. Gelukkig gaat het nu weer stukken beter met me, maar ik heb wel geleerd dat je jezelf ook in bescherming moet nemen en de tijd moet nemen om dit allemaal te verwerken. Het zijn erg grote gebeurtenissen, een bevalling en een overlijden van een naaste. Dat gaat niet zomaar in je koude kleren zitten. Nogmaals heel veel sterkte en probeer toch van de mooie dingen te genieten die gaan komen. Ook al lijkt het op dat moment super moeilijk. Groetjes, Kim
Gistermiddag hoorde ik van mijn moeder dat t niet goed meer ging met opa.. Dokter was geweest en had een injectie morfine gegeven.. Ook ademde hij heel oppervlakkig. Medicijnen toedienen was dinsdags al gestopt ( hij slikte t niet meer weg) en drinken wanneer hij er zelf om vroeg..( eten kreeg opa ook al een aantal dagen niet meer) Gisteravond rond 20.30 uur belde mn vader.. Om 19.15 is opa overleden.. Ik denk dat dinsdag de begravenis is.. ik hoop dat ik er bij kan zijn..
Hey Annemarie76, Heb net even meegelezen met je topic. En zie dat je opa toch overleden is. Gecondoleerd meis. Heel veel sterkte toegewenst. Ik hoop ook dat je er dinsdag gewoon bij kunt zijn. Probeer straks wel van je kindje te genieten, en niet alleen maar verdrietig zijn. Je opa heeft dat niet vast niet gewild. xxx