Wij hebben de test ook laten doen. Ik ben er zelfs voor heen en weer gevlogen vanaf mijn vakantieadres. (en dat met vliegangst...). Als ik NL was geweest had ik het laten doen, dus vandaar dat ik maar op en neer ben gegaan. Ik ben heel heerlijk, ik weet niet wat ik gedaan had met (uiteindelijk) een negatieve uitslag, dan bedoel ik na verdere onderzoeken zoals de VWP. Niet uit de combi-test (dat is enkel een risicoberekening op Down), maar mocht je een risico hebben en je gaat voor een vervolgonderzoek, dan kunnen er ook andere chromosoom-afwijkingen aan het licht komen, daar ging het mij ook om. Ik kwam overigens niet voor de test in aanmerking, niet vanwege mijn leeftijd (30) en niet vanwege erfelijke factoren, toch de test gedaan. De uitslag was 1 op 4600. De echoscopist zei al, vanuit deze echo kan je geen slecht nieuws verwachten, de nekplooi was mooi dun, de bloeduitslagen, daar wist zij natuurlijk op dat moment niets van. Al met al, op maandag 15 juli de nekplooimeting gedaan en op donderdag 18 juli kreeg ik de uitslag al op de mat. (mn moeder belde mij op mn vakantieadres dat de envelop er al lag) Ik ben nu 17 weken onderweg en desondanks denk ik wel eens, ik zal toch niet die 1% zijn....(ik kan nogal doemdenken en last hebben van bijgeloof). Maar goed, soort van 'angst' over je kindje schijnt wel normaal te zijn tijdens zwangerschap. Dit is imijn eerste zwangerschap en ik weet sowieso al niet wat me allemaal overkomt, huilbuien, onzekerheid, ruzie als mn vriend niet reageert zoals ik wil, bijgelovig worden, angstig over de gezondheid van het kindje, doe ik het wel goed....pffff, jaja, het is niet niks, voor de eerste keer een kindje verwachten!
Wij hebben besloten om het niet doen. Heb hiervoor 2x een missed abortion gehad. Daardoor vind ik het nu erg moeilijk om te genieten. Hebben met 8 weken een goede echo gehad en super blij natuurlijk! Toch ben ik weer erg zenuwachtig voor de echo van morgen. Zal het nog steeds goed zijn?! Of zal het hartje weer gestopt zijn?! Mocht het morgen goed zijn (ik hoop het!!!), dan pas kan ik echt gaan genieten, denk ik. Kan ik het eindelijk van de daken schreeuwen en shoppen! De combinatietest is een kansberekening. Als er wat uitkomt, betekent dat niet dat je een grote kans hebt, maar een grotere kans. De 20 weken echo willen we wel graag laten doen, puur omdat dat geen kansberekening is. En mochten ze daar wat op zien, zal het ook geen 'leuke' en onbezorgde zwangerschap meer zijn, maar ben je wel voorbereid.
wij hebben geen combitest laten doen, omdat de test op mijn leeftijd (25) minder betrouwbaar is dan bij vrouwen die iets ouder zijn. met de 20 weken echo werd een afwijking (softmarker) gevonden die op down kon wijzen. mijn vriend en ik waren het gelijk eens dat als na de volgende echo dat nog steeds zo zou zijn, we het niet wilden laten onderzoeken. een kindje met down is hier welkom. andere levensbedreigende afwijkingen zijn hier door de uitgebreide echo niet uitgesloten maar de kans erop is minimaal. ook de softmarker is inmiddels verdwenen.
Wij hebben het niet laten doen. Ten eerste is die kleine hoe dan ook welkom, zolang het tenminste levensvatbaar zou zijn. Ik denk dat ik het wel moeilijk zou hebben gehad met een kindje waarvan je weet dat het niet langer dan een dag zal leven (heeft een lerares van mij gehad en die is er nooit meer overheen gekomen). Ten tweede vind ik de combitest net een beetje te vaag. Ik zou echt niet weten wat ik met een score als 1:1000 zou moeten.. "Niets is zeker en zelfs dat niet." Aan de andere kant... heb ik wel een 20 weken echo laten doen, omdat je dan echt dingen kan zien. Met als gevolg dat ik de schrik van mijn leven heb gehad omdat die kleine teveel vocht in zijn hoofdje had. Uiteindelijk zegt de dokter nu dat alles wel goed komt, maar oh man, dat wil ik dus echt NOOIT MEER meemaken.
Ik ben onder de 30, en wij hebben allebei geen afwijkingen in de familie. Wij doen de test niet, het is een kansberekening en we zouden de zwangerschap niet om laten afbreken. Bovendien is de kans op een kind met Down bij ons heelveel kleiner (1 op 1000) dan de kans dat het uiteindelijk door een punctie op een miskraam zou uitlopen (1 op 150). Dit zijn cijfers van de vk op basis van onze gegevens, en daarom hebben we besloten het niet te doen.
De combinatietest gaan we niet doen maar de nekplooimeting wel. In eerste instantie wilden we dit ook niet omdat we toch geen verdere onderzoeken zouden laten doen naar een evt. Downsyndroom. Maar een nekplooimeting wordt ook voor verschillende hartafwijkingen gedaan en deze zijn vaak behandelbaar als er direct bij de geboorte hulp aanwezig is. Bv: er wordt een bepaalde hartafwijking vastgesteld, dan worden we doorverwezen naar Gent voor de bevalling omdat daar een of andere hartchirurg is die dan ons kindje direct kan behandelen. Ben wel blij dat onze gyn dit zo heeft uitgelegd want wij dachten dat het enkel om Down ging.
Wij hebben bij de tweeling ook een nekplooitmeting laten doen. Een combinatietest was niet mogelijk omdat het om een tweeling ging. Wij zouden de kindjes ook niet verder laten onderzoeken. Maar wij wilden wel dat als er iets aan de hand zou zijn, we dmv een kansberekening er toch een beetje op voorbereid zouden zijn.
Wij hebben gister de test gehad, ik vond het fijn om te weten wanneer er wat was omdat we al een dreumesje hebben rondlopen. Meer om wat beter voorbereid te zijn in geval van.. Gelukkig was er niets aan de hand en hebben wij een kans van 1 : 10144
Ik heb er wel voor gekozen. 2 weken geleden heb ik bloed afgenomen en vandaag ben ik voor een nekplooimeting gegaan. Ik heb de afgelopen weken echt helse weken beleefd. Heel veel bloedverlies, heel veel onderzoeken, een grote kans op kwaadaardig gezwel in mijn baarmoeder, etc. etc... Dat alles is positief uitgepakt. Vanmorgen ging ik voor het eerst voor een echo om te kijken hoe het ging.. niet omdat ik weer heftige bloedingen had... Daar lag ik. De baby zwom en zwaaide en deed zo druk. De dame die de echo afnam heeft echt alle tijd voor me genomen vermoedelijk omdat ze wist dat de afgelopen weken geen pretje waren. Ze zag zoveel. Ik ben vermoedelijk iets verder omdat alles al zo volgroeid was zei ze, de berekening gaf aan 12 weken en 6 dagen. Ze zag niertjes, een maag, een duimpje, maar die nekplooi, die kreeg ze maar niet te pakken. Toen een inwendige echo, weer alles bekeken. Toen weer uitwendig en daar had ze de nekplooi te pakken. 1.6mm dat is een prima nekplooimeting, maar het gaat ook om mijn bloed en mijn leeftijd. Ik ben 35 jaar, mijn partner 25 jaar. Volgende week horen we de uitslag van de test bij de vk. Als het een slechte uitslag is ga ik door voor de vruchtwaterpunctie. Stap voor stap, maar alle stappen zijn wel al vooraf besproken door mij en mijn vriend. We staan hier allebei het zelfde in. Hopelijk, eindelijk, gaat het goed. Ik heb al 2 miskramen gehad en ik heb zo'n zin in dit kindje.
Wij hebben het niet laten doen. Ik wilde het niet en van mijn vriend hoefde het niet per se. Bij ons komt Down in de familie wel voor, maar ja, so be it. Ik zou er toch niks mee doen mocht het zo zijn, het kindje is ook dan gewoon welkom.
hier ook geen combinatietest laten doen, het is voor osn duidelijk dat het kindje welkom is met welke hadicap dan ook, van te voren hoef ik het niet te weten we zijn wel wat er komt, heb dan nu liever een zorgeloze zwangerschap
Wij laten het wel doen. Al zijn we nog jong en komt het niet voor in de familie. Wil het toch liever gewoon weten. Een zwaar gehandicapt kindje willen we gewoon liever het lijden besparen en ik denk ook aan onszelf. Hoe zwaar ik het ook zou vinden om de zw.schap af te breken na een mk en bbz. Dat er wordt gezegd: 'vroeger had je die testen toch ook niet?' daar kan ik niks mee. Vroeger had je bepaalde medicijnen en behandelingen tegen ziektes ook niet en daar kies je nu ook voor als het je kan helpen. Ik wens jullie allemaal een fijne zw.schap toe en ik hoop dat de uitslag bij ons ook goed zal zijn.
Hier hebben we het twee keer gedaan. Niet om de zwangerschap af te breken als de uitslag negatief zou zijn, maar om voorbereid te zijn op eventuele ziektes.
Wij gaan ook de combinatietest wel laten doen. Vroeg me alleen af, als ze toch aan het kijken zijn, krijg je dan misschien ook meteen een echofotootje mee na afloop?
hier niet laten doen. ik ben nog jong (21 nu 22) in de familie overigens wel afwijkingen waaronder down.wij hebben veel overlegd en wij kwamen tot de conclusie dat het voor ons niets zou veranderderen wij zouden sowieso van het kindje houden. daarbij was het voor ons eigenlijk ook zo dat een kennis van ons een kans had van 1 op 14000. en hun waren die ene. het is en blijft een kans berekening die nooit 100% zekerheid geeft
Wij hebben het wel gedaan. Ik weet dat het "maar" een kanberekening is, maar het stelde me toch behoorlijk gerust dat we maar een kans van 1 op 9500 hadden. Ik heb 2 tantes met het syndroom van down (zusjes van mijn moeder) Nu is het hoogstwaarschijnlijk niet erfelijk, maar toch...vandaar dus de test.
Heb zojuist de uitslag gekregen 1:4835, en ik ben 35 jaar. Een goede uitslag..... en toch zegt het niets.... ik ben meer van de 'zekerheid'. Maar soms moet je dat loslaten.
wij hebben er bewust niet voor gekozen. Omdat wij allebei meteen zeiden is hetgehandicapt is het net zo welkom, Bij een 20 weken echo komen eventuele behandelbare (of ergere niet behandelbare) afwijkingen aanbod en die wil ik dan wel weten, maar mocht het kindje syndroom van down hebben wil ik liever een onbezorgde zwangerschap en het dus niet van tevoren weten. Ik lees al veel te veel in boeken online enz en ga dan alles opzoeken en ik denk dat je dan alleen maar ongerust begint aan iets wat (weet ik uit ervaring door mijn werk) niet altijd een nadeel hoeft te zijn maar ook een geschenk kan zijn!
Ja, ook bij de 2e laten wij combitest doen. Vooral vanwege mijn leeftijd (ben nu 37) - door die leeftijd is mijn kans op een kindje met Down of een andere chromosoomafwijking best groot. Maar om nu gelijk een vlokkentest of vruchtwaterpunctie te laten doen... vind ik te riskant. Daarom nu combitest. Als daaruit een verhoogde kans zou blijken, zou ik verder onderzoek laten doen. Dan kan blijken dat het een 'niet met het leven verenigbare afwijking' is, dan laten we de zwangerschap beeindigen. Ik wil die dan niet uitdragen als mijn kind gelijk na geboorte zou overlijden. Als er een afwijking uit zou blijken waarmee wel te leven is, gaan we veel meer informatie inwinnen, voordat we een verder besluit nemen. Maar ik realiseer me heel goed dat de tijd dan waarschijnlijk dringt... En ik hoop natuurlijk op een net zo goede uitslag als de vorige keer (1:5000 of zoiets), dan is het voor mij echt een geruststelling, ook al is het 'maar' een kansberekening.