Donderdag 2 juli ben ik na een inleiding bij 39+3 vanwege bekkenklachten bevallen van onze dochter Nova. Tijdens het persen bleek dat het hoofdje niet wilde draaien. Uiteindelijk gynaecoloog erbij gehaald en nadat het gelukt was het hoofdje te draaien, bleek dat er sprake was van een schouderdystocie. De schoudertjes van Nova zaten vast achter het schaambot. Er moest (omdat het hoofdje inmiddels al geboren was) heel snel gehandeld worden anders had ze blijvend letsel over kunnen houden door zuurstofgebrek of zelfs dood kunnen gaan. Er is dus een grote knip gezet, mijn benen werden langs mijn oren gelegd en er werd door 2 man op mijn buik geduwd. De gynaecoloog is vervolgens met zijn hand naar binnen gegaan bij mij (langs het lijfje van Nova, die dus nog in het geboortekanaal zat) en haar armpje gebroken zodat deze geboren kon worden. Vervolgens kon hij bij haar andere schoudertje komen om deze los te krijgen. Het was dus een behoorlijk heftige bevalling waarbij ik ook meer als een liter bloed verloren heb. Ik moest even mijn verhaal kwijt en vroeg me af of er meer mensen dit hebben meegemaakt en hoe ze het gebroken armpje verzorgden. Ik mag Nova dus niet in het badje doen omdat ze ingezwachteld is. Borstvoeding lukt ook al niet en zelf ben ik een soort van uit elkaar gerukt van onderen. Na 5 dagen ziekenhuis en nu de kraamhulp weg is, valt het best tegen om zelf weer verder te gaan, terwijl ik amper kan lopen vanwege mijn bekkenklachten, aambeien en wondinfectie bij de knip (de hechtingen zijn ook nog eens losgesprongen, door de megazwelling).
Jemig meid wat heftig. Ik heb het zelf niet meegemaakt maar het lijkt me heel moeilijk. het enige advies dat ik je kan geven is er veel over te praten en vanwege de heftigheid van je bevalling zou ik als je een week of 6 verder bent een afspraak maken met een orthomanueel of manueel om jezelf weer goed in balans te laten zetten. Sterkte meid!
Poeh wat heftig, Ik heb het zelf gelukkig niet meegemaakt, maar heel veel sterkte en ik hoop dat jullie er weer snel bovenop komen.
Pff meid; wat heftig! Hier was mijn vk ook bang voor; omdat ze mij een dikke 9-ponder voorspeld hadden. Ik ben uiteindelijk bevallen met 37 weken met een ks. Ik had ook ernstig BI. Hoe is het met je BI afgelopen na deze zware bevalling? Sterkte met jouw herstel en dat van je dochtertje!
Nou mijn bekkenklachten zijn dus nog erger geworden na de bevalling. Dit is ook niet zo gek gezien het feit dat ze flink staan rukken hebben aan Nova om haar er uit te krijgen en mijn benen en een hele bekkenonvriendelijke stand gezet waren. Maar nu zijn we 2 weken verder en ik begin een beetje op te knappen. Ik voel me wel fitter ( de staalpillen beginnen denk ik te werken ) en ik heb al een rondje rond het huis gelopen met de wagen. Mijn 'onderkantje' is niet goed aan het herstellen. De wondinfectie is minder, maar de wondranden groeien niet aan elkaar. Het zit er zeer waarschijnlijk in dat ik nog een hersteloperatie moet ondergaan. Kan er ook nog wel bij. Met Nova's armpje gaat het beter. Ze heeft ontdekt dat ze haar goede armpje ook kan bewegen en het gebroken armpje beweegt ze ook bij het verversen van het verband. Dinsdag weer naar de chirurg voor Nova en dan zien we wel weer verder.
Heftig zeg, Zelfs het armpje gebroken. Wel iets schouderdystocie gehad bij onze tien ponder, met de benen naast m'n oren gelegen en er is hard op m'n buik geduwd. Daar heb ik wel last van m'n bekken van gehad. De eerste dagen kon ik bijna niet lopen. Toen knakte er iets en zat het weer goed. Of en toe gaat het bij lange wandelingen nog wel eens fout, even draaien met mijn been en het zit weer op z'n plek. Ook mocht ik een inwendige hersteloperatie een half jaar na de bevalling, tot nu toe nog niet gedaan. De eerste maanden had ik moeite met ontlasting ophouden, moest echt rennen. Gelukkig heb ik een zeer regelmatige stoelgang , een half uutje na m'n eerste kopje thee 's ochtends, dus overkwam me dit niet op werk of in de winkel. Zelfs dat is helemaal goed gekomen! ( had m'n gyn niet verwacht) Als deze bevalling goed verlopen is , laat ik me misschien wel opereren, zie er wel tegen op.
Vandaag had ik een goede dag qua bekkenpijn. Heb een stuk verder gelopen en kon zelfs met minder pijn de trap op en af. Gelukkig ben ik niet incontinent. De eerste week wel hoor, toen liep de urine zo ineens langs mijn benen. Maar gelukkig heb ik veel bekkenbodemoefeningen voor de bevalling gedaan en daar heb ik nu profijt van denk ik. Ik ben benieuwd wat de gyn donderdag zegt over het herstel van de onderkant. Gisteren had ik ineens weer een inzinking. Helemaal verdrietig omdat ik mij zo'n zorgen maak of het allemaal wel goed komt. En dan met name of we nog wel een normaal sexleven kunnen hebben. Gelukkig is mijn man daar helemaal niet mee bezig en vindt het belangrijker dat Nova en ik herstellen. Zullen ook de hormonen nog wel zijn dat ik zo snel aan het huilen ben. Normaal gesproken heb ik zo iets van we zien wel hoe het loopt. Anina; ga jij nu met een keizersnede bevallen? Ik mag bij een tweede ieder geval niet meer gewoon bevallen, maar moet dan met 38 weken een keizersnede.
Arja; hoe zwaar was jouw dochter? Hadden ze tot inleiding besloten puur om de BI of ook omdat ze groot geschat was en daardoor de kans op complicaties groter? Omdat ik ook een 9/9,5 ponder verwachtte en BI had, hadden ze me wsl ingeleid met 38 weken. Dit liep dus anders vanwege zwangerschapsvergiftiging. Doe maar rustig aan; het hoeft allemaal nu nog niet. Een paar weken geleden kwam bij mij de pijn aan m'n symfyse weer terug, terwijl ik de weken ervoor nergens last van had als ik met de wagen naar buiten ging. Maar je gaat toch meer doen in het huishouden. Heb jij wel huishoudelijke hulp oid? Lijkt me in jouw geval geen overbodige luxe! Sterkte!