dag allemaal ik ben dus zelf 17 nu en zit dus binnenkort in men laatste jaar, ik en men vriend hebben samen een kinderwens (al ik misschien net iets meer). Hij heeft de keuze tussen een kindje of eerst verder studeren aan mij overgelaten...Maar nu zit ik met het dillema, wil heel heel graag een kindje, heb al een lange tijd een kinderwens. Maar langs de andere kant zit dan het studeren, hoe moet dat dan? Niet? En zal het zo wel allemaal lukken ook? Mensen die misschien me even kunnen helpen? Alvast bedankt
Ik vind dat je eerst moet gaan door studeren. 17 is wel heel erg jong om zwanger te worden. Ik werd ook op mijn 17e zwanger, en dat was niet gepland. En weet wel dat ik graag had willen verder studeren. Kinderen krijgen kun je over een aantal jaar nog, als je wacht tot je 21e ben je ook nog jong, En dan ben je al langer samen met je vriend en heb je een stabielere relatie als nu lijkt me ( ik weet overigens niet hoelang jullie samen zijn) maar als je 17 bent, ben je zelf nog een kind. Dat heb ik ook heel erg gemerkt dat het niet gemakkelijk is om op zon jonge leeftijd een kind te krijgen. Dus mijn advies is om eerst verder te gaan studeren voordat je aan een kindje begint
hoi ik ben het wel eens met jootje eens hoor geniet nog lekker van je vriijheid en van het studentenleven dat is ook leuk hoor! Ik had ook zo jong al een kinderwens en toch maar gewacht...en ben nu niet meer met de relatie van toen en heb nu een hele mooie dochter met mijn huidige vriend... buiten het feit dat ik je wel erg jong vind mag ik vragen hoe jullie situatie is...woon je samen, hebben jullie werk/inkomen. dat is namelijk ook belangrijk dat je in ieder geval samen woont en niet thuis bij je moeder...die staat er denk ik ook niet op te wachten om een zwangere dochter te hebben die thuiswoont...
Ja snap da twijfel wel, maar toch We gaan binnenkort samenwonen, en dan wou ik zo ie zo nog effe wachten, maar dan zal ik idd waarschijnlijk toch eerst verder moeten studeren Mijn vriend gaat werken, en ik in de weekends ook. Hierdoor ookwel twijfel
Lekker door studeren en láter pas aan kindjes denken. Nu heb je waarschijnlijk een ideaalbeeld voor je. Lieve kleine kindjes etcetera, maar ik ben zelf van mening dat je eerst financieel alles op orde moet hebben. En dus ook weet hoe het reilt en zeilt als je op jezelf woont........ Er komen een hoop kosten bij kijken hoor!
Studeren! Nu kun je daar dan nog al je energie in steken, en je hebt dan in ieder geval een diploma waar je op de banenmarkt iets mee kan. Ik heb zelf mijn Mavo nooit afgemaakt, en wat heb ik daar een spijt van! Ja, 10 jaar werkervaring is leuk, maar ze blijven naar die diploma vragen. Een kind is leuk en geweldig, dat is zo. Maar vergeet niet dat je vooral in het begin (ik hoorde laatst iemand zeggen totdat ze gaan puberen) bijna al je tijd doorbrengt met je kindje, of de rest denk je aan je kindje. Als ik naar mezelf kijk: Man, kleintje, huishouden, baan, soms sporten.... waar zou je de tijd vandaan halen om een afgebroken studie af te maken, of een nieuwe studie te starten? Maar dit is mijn mening, en een ander zal het misschien wel lukken.
Ik zou eerlijk gezegd in jouw geval ook eerst verder studeren. Er zijn toch ook zat studies van 3 of 4 jaar, dus dan ben je ook pas 20 of 21. Maar die volgorde is wel veeel makkelijker!!
ik zou ook gewoon eerst gaan studeren en dan kan je altijd in het laaste jaar alvast voor een kindje gaan zodat als je je diploma hebt mischien al zwanger bent of bijna gaat bevallen dan kan je eerst even lekker genieten van je kind en daarna werk gaan zoeken
Ik raad je ook aan om eerst te studeren. Dat is echt veel makkelijker dan andersom. Ik studeer nog en het valt me lang niet altijd mee om het te combineren. Zwanger worden tijdens je laatste jaar weet ik ook niet of dat handig is. Ik had bij deze ('geplande') zwangerschap geen rekening gehouden met dat ik hondsberoerd zou zijn. Hoe mijn scriptie tot stand is gekomen vind ik nog steeds wonderlijk.
Zéker eerst studeren! Niet alleen ben je erg jong om nu al gepland aan kinderen te beginnen, als je 4 jaar of zo eerst studeert en je begint er dan aan, ben je nóg jong (even ter info: ik ben 34 en sinds 5 maanden voor het eerst moeder geworden). Ik kan je uit ervaring vertellen dat een kindje hebben niet alleen maar leuk, lief en makkelijk is. Je moet 's nachts uit je bed om te voeden, je hele dagplanning draait om je kind, je staat ermee op en je gaat ermee naar bed. Ook je relatie kan daar soms wel onder lijden. Mijn mening is dat je soms toch net iets makkelijker begrip kunt opbrengen wanneer je wat ouder bent, het stappen, uitslapen en zo wel hebt gehad en een vaste baan hebt. Als je financieel geen zorgen hebt, is het verzorgen van een baby toch iets handiger want een kind kost nou eenmaal geld. Niet alleen een lief rompertje of een leuke rammelaar, maar luiers, voeding, verzorging, aanschaf van de kinderwagen, kamertje, noem maar op. Daarbij ben je gewoon gebonden en zou ik zeggen: geniet, geniet, geniet eerst nog wat jaren van jullie vrijheid en ga daarna voor een baby. Ik kan nu terugkijken en zeggen: ik zou het niet eerder gewild hebben. Ik heb alles gedaan wat ik zou willen en de garantie dat ik dat nog kan als ik 50 of 60 ben heb ik niet, die heeft niemand. Succes met het nemen van je beslissing maar denk er niet te licht over!
bedankt voor de reacties allemaal, zal er nog eens over denken. En ja is maar logisch dat het dan simpelder gaat zijn dan nu ma das weer 3 tot 4 jaar erbij..Ma goed , we zien wel
Ik wilde ook al heeeeel vroeg mama worden, maar ben blij dat ik toch maar eerst ben gaan reizen en studeren. Nu ben ik mama geworden op mijn 21e, mijn studie afgerond en net een baan gevonden. En ik ben nog steeds jong. Ben ook niet meer met de verkering die ik desijds had, moet er nu niet meer aan denken dat ik met hem kinderen had gehad!!!!
Precies, en dan is dat op ZICH niet erg als je de hele dag hebt om je alleen daarmee bezig te houden. Maar als je dan vervolgens ook nog eens een studie moet gaan volgen... Dat is echt heel erg heftig!
ik zou zeggen maak eerst je studie af! je bent nog erg jong en je als je 21 22 ben je nog jong genoeg om een kindje te krijgen.. 17 vind ik persoonlijk wel heel jong! ga eerst lekker van je jeugd genieten! stappen lol maken.. hoop dat je een verstandige beslissing neemt.
Ik zou je ook adviseren om eerst je studie af te maken en nog een paar jaar te wachten. Maar dan niet zozeer om het studeren zelf. Ik vind 17 wel erg jong om dan al zo'n grote beslissing te nemen en ik denk dat het verstandiger is om een paar jaar te wachten en kijken hoe je leven loopt. Je bent pas zelf een paar jaar van de basisschool af en eigenlijk moet je eigen leven nog beginnen. Ik ben zelf op mijn 21e moeder geworden en ik studeer rechten. Ik vind het prima te doen en denk niet dat ik het zwaarder heb dan andere moeders die gewoon werken. Toch heb ik ongeveer 6 maanden van mijn studie gemist en die ik moet inhalen. Ik moet vaak verschrikkelijk creatief zijn om soms even een paar uurtjes te kunnen studeren, meestal doe ik dit als mijn zoontje slaapt. Ik heb het geluk dat mijn vriend een goede baan heeft, we een mooi huis hebben en 2 auto's. We hebben het financieel goed en zijn een gelukkig gezin. Maar het is wel keihard werken! En al ben ik maar 4 jaar ouder dan dat jij bent ik had mezelf dit niet zien doen op mijn 17e. Alhoewel ik toen vast gedacht had dat ik het allemaal prima zou kunnen . Er komt zoveel meer bij kijken dan alleen het zorgen voor een lief klein kindje. Tussen de colleges door zat ik te kolven en reed ik heen en weer om live te voeden. 8 weken na de geboorte van mijn zoontje zat ik tentamens te maken terwijl ik al weken niet langer dan 3/4 uur per nacht geslapen had. Mede studenten hebben een heel ander leven dan dat ik heb en kunnen zich eigenlijk niet vinden in mijn leven. Tuurlijk zijn ze heel aardig maar echt contact zoals ze met anderen hebben dat hebben we niet. Ik zou hier nog veel meer over kunnen typen maar de keuze is natuurlijk aan jou. Succes!
ik zou eigenlijk wel een aantal vragen aan je willen stellen: - ben je van plan thuis te blijven zodra je een kindje heb? - heb je een bepaalde richting die je GRAAG wil voor studeren?
altijd dan? neen, alle effe mss wel ma ni constant denk ik Het enige wa ik echt echt wilde doen kan ik niet meer doen door iets aan men knie, daar door is de motivatie om te studeren onder nul ook..Wat ook geen super resultaten zal geven zo
dus als ik het zo begrijp is er geen baan waar je wil/kan voor gaan studeren. wat wil je gaan studeren en hoe lang studeren is dat ? maar ik begrip dat je toch een werkend moeder wil zijn?? je eigen geluk (buiten dat van een gezin stichten) is zeer belangrijk en dat gaat gepaard met wat je doe ook in het werkgebied. daarom is het wel belangrijk goed te bedenken en ZEKER van te zijn wat je graag wil gaan doen.
ja heb verschillende dingen, ma de fut om dan nog es 3 jaar te gaan studeren ontbreekt me echt...Dus ben aan het kijken of ik ofwel korter kan studeren of deeltijds mss. Denk da het wel nodig zal zijn om te werken? En anders toch op zen minst partime wel ja, of mss eens ze naar school gaan. Mmm ja begrijp je, ma da is het hem net e
Ik zou verder studeren! Je bent nu nog jong en nu is het nog makkelijker om die stap te nemen! Straks ben je ouder en heb je een kindje en dan denk ik echt niet dat je nog zin hebt om te studeren! Geniet nu nog even wat je vrijheid die je hebt! Ik ben gestopt met de pil in m'n laatste jaar van mijn opleiding! En 10 maand later werd ik pas zwanger! Kortom; ik heb net mijn diploma gehaald en dus nu ook zwanger. Achteraf gezien ben ik blij dat ik niet zwanger ben geworden tijdens mijn studie, aangezien ik nu dood en dood moe ben en ook weinig energie heb om een hele dag te werken! Tegen die tijd is de basis er ook meer die een kindje nodig heeft. Jullie wonen nog niet samen en tijdens het samenwonen leer je, je partner ook op een andere manier kennen! Je leefpatroon wordt anders! Probeer eerst daar aan te wennen, voordat er een kindje komt.