Wie heeft er nog meer een man die nog lang geen 2e wil en jij wel? Bij mij is het al een tijdje aan het kriebelen en heb mijn man dat ook al wel meerdere keren voorzichtig meedegedeeld, maar ik krijg of geen antwoord of iets vaags van, "ff rustig aan doen". Ik had mijn zinnen erop gezet om in het najaar er weer voor te gaan en ik had even het gevoel dat hij daar wel mee instemde, maar gisteravond liep het zelfs uit op een discussie. Hij is er nog lang niet aan toe en weet ook niet of dat ooit ook wel komt.... hij snapt uberhaupt al niet dat ik over een 2e aan het nadenken was. Eerst wil hij genieten van benthe en dat snap ik ook wel, ik wil en doe dat ook wel, maar straks wil hij helemaal niet meer of pas over jaaaren en het leek me juist zo leuk om er niet al teveel leeftijdsverschil tussen te hebben zitten. Zo af en toe komt er zelf een soort jaloezie te voorschijn als ik hoor dat juist de man graag snel weer een 2e wil of iig veel kinderen. Ik ben ook niet het type voor een groot gezin hoor, maar ik vind het heerlijk als mannen zo entousiast erover kunnen praten!!! Dat is hier dus verre van dat zeg maar.... Mijn man is nogal nuchter en zit met name de praktische bezwaren straks, nog minder vrije tijd, nog minder slaap, financieel bla, bla bla.... En hij zou het prima vinden als het er bij eentje blijft, maar ik niet!!! Ben zelf enig kind en daar is niks mis mee, maar als ik mocht kiezen... Maar goed, geduld is een schone zaak.... He,he... dit moest er even uit dames!! Toevallig nog meer mensen met moeilijke kerels???
Hier wil manlief ook geen 2e. Hij heeft de zelfde overwegingen als jou man. Ook is hij bang dat een 2e kindje misschien niet gezond zal zijn. Bij mij dringt de tijd erg want ik ben al 36!!! Hopelijk krijg ik hem toch nog zover...... groetjes Jootje
och meisje die van mij riep in januarie nog, ik wil geen kinderen, nu wil hij nog meer dan mij. nou wil ik je geen valse hoop geven, maar ken nu al 8 mannen, die riepen voor een jaar geleden nog geen kids meer te wilen of het bij dit te laten, 2 ervan worden binnekort vader, 1 is al vader, en 3 willen nu toch ook wel, 2 twijfelen nog, vinden dat ze eerst alles goed op orde moeten hebben.
Heb net zo'n man. Alleen hebben wij nog geen kinderen en hebben we de discussie wanneer we voor de eerste gaan. Het kan zo frustrerend zijn als jij graag wilt en hij (nog) niet. Ik heb nu met man-lief de compromie gemaakt dat we halverwege 2010 gaan beginnen. Maar met klapperende eierstokken en een ware babyboom om me heen lijkt dat nog onmenselijk ver weg. En ik kan dan ook heel jaloers zijn op van die enthousiaste mannen. Kan alleen maar sterkte zeggen en ik zal duimen dat hij zich gauw bedenkt. liefs
Ja hier ook. We zijn al wel tot een compromis gekomen. Volgend jaar gaan we voor een 2e. Is nog wel lang wachten, maar het is in ieder geval iets.
Hey meiden. Jammer om te horen dat jullie nog niet op 1 lijn zitten voor wat betreft de volgende. bij ons is het een tijd andersom geweest. Ik wilde echt (nog) geen kinderen en mijn vriend wel. Sinds een jaar of wat geleden begon ik er ook positiever over te denken en na nog geen kwart jaar, werd mijn verlangen in eens enorm groot. Nu ben ik zwanger van de eerste en zit al bijna te bedenken of het ons gegeven zal zijn om nog een kindje te krijgen. Ik wil hiermee maar zeggen, dat ik geen man ben, maar dat dus iedereen zich van het ene op het andere moment kan bedenken. Toevallig vandaag nog een gesprek over gehad tijdens de lunch, dat mannen echt van de een op de andere dag ineens anders gaan denken, dus er is zeker hoop als ik de verhalen van vandaag mag geloven!!
Een compromis had ik ook al voorgesteld. "We zien wel" krijg ik dan te horen. Tjonge... lekker enthousiast zeg! Misschien dan toch maar een paar eicellen in laten vriezen... Hij vond dat uiteraard een heel goed plan. Nou ja, we zien wel. En wie weet slaat ie alsnog als een blad om de boom om, dat komt toch voor dus... Ik begin er iig niet meer over heb ik besloten, je moet wel met z'n tweeen helemaal achter staan natuurlijk.
Ik sta voor ''de uitdaging'' dit gesprek deze zomervakantie aan te kaarten.... Onze dochter is nu bijna 15 maanden en wil eens voorstellen om tegen het eind van het jaar, als ze zo'n 20 maanden is, voor de 2e te gaan. Mede omdat het bij ons niet zo makkelijk gaat en omdat manlief haast wel zeker in mei voor 5 maanden weg is voor werk. Tja en dan komt er ook niks van natuurlijk. Dan hebben we dus maar 5 maanden...terwijl onze dochter er na 13 maanden was....... Dus ergens heb ik wel een goed argument haha. Weet je wat het is....ik ben gewoon BANG voor een negatief antwoord...eigenlijk ook omdat het steeds meer begint te kriebelen bij me en ik ben toch ook al 30........ pffffff....mannen. iemand anders ook nog in de ''onderwerp-aankaart fase''?
Volgende week gaan we bij een goede vriend van hem op kraambezoek. Ik hoop zo dat dat het vaderschap voor hem wat in een positief daglicht stelt. Duim, duim, duim, duim Iedereen heel veel sterkte met de rammelende eierstokken
Hoi allemaal, In ons geval gaat het om een eerste kindje... Mijn naam is Chantal en ik ben 26 jaar. Mijn vriend en ik wonen nu bijna 8 maanden samen! Sinds een aantal maanden begin ik nogal last te krijgen van mijn biologische klok. Het lijkt wel steeds heftiger te worden, zelfs zo erg, dat als ik in de week zit dat ik ongi moet worden,, ik er gewoon helemaal depri van kan zijn, omdat het gevoel zo aanwezig is. (Om gek van te worden) Onder tussen raken heel veel bekenden om mijn heen zwanger. Natuurlijk ben ik heel bij voor hun, maar ik merkte laatst aan mijzelf dat ik helemaal jaloers werd en er verdrietig van werd.. Want ik wil het ook zoooo graag! Nu komt het Punt.. Mijn lieve vriend, die zegt er nog niet klaar voor te zijn! Hij wil nog even wachten tot volgend jaar.. Maar dat lijkt voor mij nog zooo ver weg We hebben er al verschillende keren over gesproken, maar hij lijkt maar niet te begrijpen hoe ik me voel,, en dat is heel erg lastig. Ik weet op dit moment ook echt niet meer wat ik moet doen! Aanstaande maandag, ga ik bij de huisarts langs om hierover te praten! En ik hoop via dit forum het er ook met jullie over te kunnen hebben en ervaringen uit te wisselen! Dus als jullie advies hebben, hoor ik het graag.. Groetjes Chantal
Bij ons komen er ook nog 2 kraambezoekjes aan. Maar het kan 2 kanten op natuurlijk, of hij wordt 'weer' aangestoken of hij denkt 'ben blij daar van af te zijn'.... Gister kreeg ik een geboortekaartje met de tekst "met z'n viertjes is veel leuker!" Dat hem ik hem maar even onder de neus geschoven.
Ow, lastig he... Het is wel zo, althans dat merk ik bij mezelf, als je er éénmaal mee bezig bent, je er maar weer moeilijk van af kan zetten. Ik denk ook dat geduld dus een hele schone zaak is... Maar je gaat naar de huisarts met dit verhaal lees ik, dan zit het erg hoog idd, lastig. Maar volgend jaar is al best snel toch??? Over een paar maanden liggen de kerstballen alweer in de winkels . En wie weet gaat hij eind van het jaar al wel overstag, want wat zijn nu een paar maandjes... (ik heb makkelijk praten, dit roep ik ook namelijk en helpt ook niet hoor ). Hier leek het mijn man wel leuk wanneer benthe naar school gaat om voor een eventuele 2e te gaan. Dat zijn nog 3 lange jaren!! Getsie!
hier wil manlief pas als ons moppie 4 is!! voor een 2e gaan, maar ik ben dan al 37, ik heb tegen hem gezegd dat het dan voor mij niet meer hoeft en kan (ivm chronische ziekte) en dat het dan bij 1 blijft (zei ik heel stellig maar ik meende er niks van hihi ) ik zou het er begin volgend jaar wel eens weer met hem over willen hebben, ik wil in ieder geval 9 maanden ontzwangeren namelijk, en toen zei hij: oh, okay! dan hebben we het er dan wel weer over. geen toezegging hier dus maar ook geen vrieskist!
Het is inderdaad nu ik er eenmaal zo mee bezig ben, ook heel moeilijk van mij af te zetten! Eigenlijk als ik er weer even wat nuchterder naar kijk, is een paar maanden ook niks.. Dat is zo om! Maar voor me gevoel lijkt het nog zo ver weg.. Maar dat komt natuurlijk weer door dat ik er zo veel mee bezig ben. En inderdaad net wat je zegt, eind oktober liggen de kerstballen weer in de winkel haha. Nou zei mijn vriend nog vorige week.. Dat we dus volgend jaar voor een kindje gaan.. Toen zei ik, ja maar wanneer volgend jaar?? dat kan je ruim zien toch.. Waarop ik snel zei, ok dan stop ik per 1 januari... dat vond ik eigenlijk wel een goeie.. en hij reageerde daar ook verder niet op.. Dus dat staat in ieder geval helemaal open! Bedankt voor jullie reacties, zo krijg je weer even een andere en heldere blik van iemand anders erop! En het lucht ook wel even lekker op, om er met vrouwen over te praten die weten wat je voelt etc...
Nou mijn man is idem dito hoor. Bij de eerste hoefde het voor hem ook niet perse. Ik was wel gestopt met de pil en we gebruikte condooms. Van de een op de andere dag gebruikte hij ze niet meer en ik was gelijk zwanger... hahahaha... Nu een tweede hoeft van hem ook niet. Hebben het er pas over gehad en hij zei stellig nee. Maar vervolgens zei ik dat ik dat voor Sophie niet leuk zou vinden (ik ben ook enigskind) en toen zei hij, dat is een punt waar ik het mee eens ben en een reden kan zijn om het wel te doen.... hmmm... Met andere woorden ik zal hem moeten gaan ompraten, en daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in. Mara goed, alles voor de goede zaak he. Tweede is dat ik zelf ook geen idee heb wanneer ik het weer zou willen. En ik moet er pas over beginnen als het ook daadwerkelijk bij mij aan de orde is. Hij zegt ook, ik kan nu ja zeggen voor over 6 maanden, maar dan kan ik er weer anders over denken. Mannen.... zo ingewikkeld altijd...
en daar heb je helemaal gelijk in die van mij ook altijd, gewoon zo simpel.... dat het ingewikkeld wordt als je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn man wilt ook geen 2e... helemaal niet, niet nu, straks ook niet... Hij vond de bevalling maar niks, ik had complicaties en hij kon verders niks doen en dat vond hij maar niks... Nu mijn zwager net is getrouwd en er een kindje op komst is, is het nog erger... want zwagerlief zal wel voor het verdere nageslacht van de familie zorgen, wij hoeven niet... Het ergste vind ik eigenlijk dat mijn schoonouders denken dat het aan mij ligt, terwijl ik wel een 2e wil...
Maar als ze dat denken, dan kun je toch een keer door laten schemeren dat je het eigenlijk wél wilt een keer een opmerking laten vallen ... Enigs kind vind ik op zich best ''zielig'' als je begrijpt wat ik bedoel
Nou, ik heb vaak zat gezegd dat ik wel wou hoor, maar op een of ander manier blijven ze toch denken dat het aan mij ligt... weet ook niet waarom... misschien omdat ze alleen zien dat mijn man lief voor melissa is en niet zien dat ik graag kinderen heb... misschien vinden ze het wel niks dat ik ben blijven werken en melissa dan af en toe meeneem naar kantoor... ik weet het niet... het ligt volgens hun in ieder geval aan mij... Iedereen zegt ook altijd, de vrouw beslist, maar ik kan manlief toch moeilijk een 2e opdringen als hij niet wilt??? Of wel soms??? Iemand die hier ervaring mee heeft??? ik vind enigs kind niet zo zeer zielig, maar 2 vind ik gezelliger.... snap je...