een 2de??

zo te zien twijfel je nog heel erg. dan zou ik het niet doen. omdat ik zelf vind dat je het 'niet even' moet doen. je moet er vol voor gaan en het kindje echt verwelkomen.
daarbij: zorg goed voor jezelf, zowel geestelijk als lichamelijk. volgens mij zou een 2e zwangerschap je nu veel stress opleveren en das ook weer niet gunstig voor je zwangerschap. ik zou eerst zorgen dat ik mezelf weer goed voel.

waarom is het nu of nooit eigenlijk?

 

Ik wilde ook graag zo'n twee jaar tussen mijn kinderen hebben, maar het is anders gelopen
Mijn zoon is december 2007 geboren terwijl hij in februari 2008 geboren had moeten worden. Door deze (extreme) vroeggeboorte verliep het eerste jaar heel anders en dachten we pas aan een tweede toen onze zoon een maand of 14- 15 was. Maar... aangezien we toen ook al trouwplannen hadden )deze oktober) en ik niet ´dik´ in een jurk wil, gaan we er na de bruiloft pas voor. Onze zoon is dan 22 maanden (20 mnd gecorrigeerd).
Ik ben zelf ook 30 (word 31 in september) en wil dus ook niet te lang meer wachten. Heb mezelf altijd als een jonge moeder willen zien, dus wel vergelijkbaar met jouw situatie.

Achteraf vind ik het ook niet erg: ik ben veel rustiger nu dan een half jaar geleden en heb dingen beter verwerkt. Bovendien ontwikkelt onze zoon zich (motorisch) wat minder snel dan gemiddeld (loopt net een heel klein beetje), dus is het voor hem en ons als heel gezin ook beter zo!

 

Nou goed als die redenen voor jou heel belangrijk zijn, waarom post je dan een berichtje hier Ik zou er voor gaan, maar ik zou wel zorgen dat alle twijfels aan de kant zijn geveegd! nog eens goed met de aanstaande man erover kletsen, misschien voor jezelf nog een aantal dingen op een rij zetten en vertrouwen hebben dat het niet weer zoals de vorige keer wordt.

je zou ook kunnen zeggen: ik wacht tot na mijn bruiloft. dan ben je misschien 1 a 1,5 jaar langer onderweg en ben je misschien net 32 als je 2e kindje er is

 

Ik kan alleen maar bedenken: Hoe realistisch is die grens? Ik dacht vroeger met 23 al een kind te hebben en wilde er het liefst 4. Nu ben ik 30e en is mijn leven er nu pas naar dat er een kindje past binnen mijn relatie/situatie. Daarvoor had ik er niet aan moeten denken. Als je die regeltjes hebt en jezelf eraan wilt houden, zou ik er nu voor gaan. Maar als je je realiseert dat 31 of 32 ook niet uitmaakt kun je nog wachten. En met alle respect, maar wie bepaalt of het ook daadwerkelijk gaat lukken een tweede (en dan ook nog binnen de door jouw bepaalde grens). Als alle meiden op dit forum zulke 'regeltjes' voor zichzelf hadden, denk ik dat er een hoop meiden hun dromen zien vervliegen. Konden we het maar zelf bepalen...
Ik begrijp trouwens wel heel goed dat je twijfelt aan de hand van je vorige ervaring. Maar ze zeggen dat geen een zwangerschap hetzelfde hoeft te zijn (en het is fijn om je daar aan vast te houden denk ik)...

 

Ik herken je twijfel, maar wat maakt het uit als je nou 31 of 32 bent? Beter is dat je er helemaal achter staat en ervoor wil gaan. Ik ben zelf 28 en een half en wilde ook het liefste voor mijn 30ste 2 kids maar op dit moment staat mijn hoofd absoluut niet naar een 2e en ik zeg nu ook van ik wil het bij eentje laten. Als de tijd rijp is zal je wel van gedachten veranderen. Omdat de komst van je eerste kind nu even je leven op zijn kop heeft gezet ben je gewoon nog niet toe aan de 2e. (en het moet natuurlijk ook nog lukken..)