Kylian ligt in het ziekenhuis

Aangezien ik toch niet meer kan slapen heb ik nu even de gelegenheid om het hele verhaal te typen.

Afgelopen vrijdag haalde ik Kylian uit bed met koorts 39.6, heb hem een paracetamolletje gegeven en toen daalde de koorts naar 38.2.
Voor de rest leek hij het goed te doen, speelde heel af en toe, reageerde wel op ons en at gewoon zijn eten (flesjes, fruithapje wilde hij niet maar dat vond ik niet erg).
's middags voor de zekerheid contact gezocht met de huisarts, voornamelijk omdat 2 uur na het geven van een paracetamol de koorts weer begon te stijgen en dus met de vraag of hij eventueel een paracetamolletje extra mocht hebben.
De huisarts vermoedde dat hij last had van het krijgen van tandjes (er zitten ook twee bobbels op zijn onderkaakje dus dat zou heel goed kunnen) en advieseerde om geen paracetamol meer te geven omdat ook koorts een functie had en als de kleine suf werd of over zou gaan geven ik aan de bel moest trekken.

Om 19 uur (vrijdags) is Kylian gaan slapen om 22 uur werd hij huilend wakker en kreeg hij (zoals gewoonlijk) zijn fles.
Vanaf 23 uur werd hij elk half uur wakker (huilend) en moesten we hem troosten, dit de hele nacht door.
Om 2.30 uur besloten wij dat de huisarts met zijn advies 3 hoog de boom in kon en hebben we hem een paracetamolletje gegeven.

Gisterenmorgen leek hij in eerste instantie in goede conditie, hij lachte maar zodra je hem oppakte voor het aankleden enzo begon meneertje te huilen (krijzen).
Om 10 uur dronk hij zijn flesje leeg en om 11 uur gooide hij er alles uit, en dan niet een mondje terug geven nee echt overgeven.
Om 11.45 uur weer getempt en toen had hij 41.2 graden koorts, weer een paracetamol gegeven en contact gezocht met de weekend arts omdat het Kylian ook allemaal niets meer kon schelen.
Die belde terug en wilde hem toch even voor de zekerheid zien.

De weekendarts vertrouwde het niet helemaal en dacht aan hersenvliesontsteking, pa en ma trokken spontaan lijkbleek want dat is gewoon iets wat niemand wil horen ale:
Dus meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis naar de kinderarts.
Die heeft Kylian ook helemaal onderzocht, vond het een goed teken dat meneer de hele keet bij elkaar krijsde, vond een lumbaalpunctie niet nodig omdat hij niet dacht dat het hersenvliesontsteking was.
Maar voor de zekerheid moest Kylian wel een infuus.
Armpjes nagekeken, helaas net als zijn moeder bijna geen ader te vinden.
Op zijn hoofdje zat echter wel een hele mooie ader en dus werd het infuus daar ingezet.
Mijn man heeft Kylian vastgehouden tijdens het zetten van het infuus,bleekjes maar hij kon het gelukkig wel (ben gewoon trots op hem )
Via dit infuus konden ze hem ook bloed afnemen dus dat scheelde ook weer een prik.
Godzijdank bleek uit de uitslagen dat het niet om hersenvliesontsteking ging, wel had hij een hoog bezinksel wat weer wees op een infectie, waarschijnlijk een bacterieële.
De urine is ook onderzocht maar ook daar kwam niets uit.

Nu staat zijn bloed en urine op kweek en zolang we daar nog geen uitslagen van hebben moet Kylian in het ziekenhuis blijven.
Ondertussen krijgt hij elke dag antibiotica, eentje die een wijd spectrum heeft, zodra er meer bekend is uit de kweek kunnen ze er 1 geven die gerichter werkt.
Normaal duurt zo'n kweek 5 werkdagen dus de kans dat Kylian nog voor de kerst weer thuis is is heel klein, (we hopen dus nu dat we oud en nieuw in iedergeval wel met zijn drieën thuis kunnen vieren).

Gisterenavond hebben we hem daar lekker in bed gelegd en het goede nieuws van die dag was dat de koorts op dat moment gedaald was naar 37,1, jullie snappen dat wij daar heel blij mee waren.

De kinderarts vertelde wel dat we misschien wel nooit erachter zouden komen wat de infectie heeft veroorzaakt, maar goed beter worden is nu belangrijker.

Groetjes Anita