Ik ben het helemaal met bovenstaande reacties eens, als mijn zoon later met zijn gezinnetje bij mij woont en hij blijft onverwacht een nacht weg zonder even te bellen (hele kleine moeite lijkt mij..) zou ik ook pissig zijn! Zo lang je bij haar in huis woont gelden haar regels, lijkt me helemaal logisch!! Laat de opmerking over abortus ook even achterwege, dat kan natuurlijk niet!
Pardon.. jij vind het vreemd dat je je jas op moet hangen, deur achter je dicht moet doen en lampen uit als je er niet bent. Dit lijkt mij niet meer dan logisch. Mag je schoonmoeder zelf uitmaken wanneer ze stofzuigd en wat ze doet in haar eigen huis! Dit is haar huis en jij woont bij haar. Komt misschien een beetje hard over, maar jullie mogen bij jullie schoonmoeder inwonen en horen dankbaar te zijn (wil echt niet iedereen hoor!)
Sorry, maar hier had ik echt ff zoiets van . Ik vind het eerder belachelijk dat je schoonmoeder je achter je kont moet aanzitten. Als je ergens te gast bent dan is helpen in het huishouden toch wel het minste wat je kunt doen? Ik zou me werkelijk waar doodschamen als mijn schoonmoeder me zou zeggen dat ik mn jas netjes op moet hangen of de boel moet opruimen, alsof ik mn moeder weer tegen me zou horen praten toen ik een jaar of 15 was.
Over de opmerking van abortus..ik zou er niet zo zwaar aan wegen. Weet niet hoe oud jullie zijn. Maar aangezien je vriend nog studeert denk ik dat zijn moeder een heel andere toekomst in gedachten had. Ik werd op mijn 18de onverwachts zwanger, studeerde nog woonde thuis. Mijn moeder was behoorlijk geschrokken en kwam ook met het idee om abortus te doen. Dit heeft me behoorlijk gekwets en heb het haar ook heel lang kwalijk genomen. Maar ze heeft mijn keuze wel geaccepteerd dat ik onze prachtige zoon ter wereld heb gebracht. Ze heeft ons onderdak geboden net zoals jouw schoonmoeder! Na enkele jaren ben ik in therapie geweest wegens enkele gebeurtenissen uit het verleden. Ik heb toen een sessie met mijn moeder gehad en haar verteld dat ze met de optie abortus mij ontzettend heeft gekwets en dat ik door die opmerking nu elke dag het idee heb dat haar kleinzoon voor haar niet gewenst is. Mijn moeder heeft me toen kunnen uitleggen waarom ze dit zei. Ze was ontzettend geschrokken dat haar meissie zwanger was, een jonge vrouw met nog zoveel in het vooruitzicht die nog moest genieten van het leven zou verantwoordelijk worden voor een kleine baby. Zo had ze nog nooit over mijn toekomst gedacht. Ze had het anders gepland. En nu begrijp ik wel waarom ze deze opmerking heeft gemaakt. Als mijn dochter op haar 18de plots zwanger zou zijn zou ik ook even moeten slikken. Sorry een lang verhaal maar wat ik wil zeggen is dat je de opmerking misschien ook van haar kant moet begrijpen en dat ze het misschien wel helemaal niet slecht bedoelde.
Ik ben daar gaan wonen met afspraken, we zouden met een schone lei beginnen. Maar ik krijg nu het gevoel dat ze me op alles wil terug pakken. En mijn vriend was niet zonder iets te zeggen nog een nachtje blijven slapen. We hebben netjes gebeld dat het een extra nachtje zou worden. Ik ben streng en netjes opgevoed en ik ben ze natuurlijk heel dankbaar dat ik daar mag wonen, maar ze doet gewoon heel kinderachtig en stookt mij tegen mijn vriend op. Omdat ze weet dat hij niet tegen haar in durft te gaan omdat we daar wonen. Dat we bij haar onder haar dak wonen betekend niet dat ze zich zo kan gedragen. Soms zegt ze tegen mij ga maar boven opruimen dan let ik wel op de baby. Ik doe dat natuurlijk meteen omdat ik vind dat ik zulke dingen moetdoen. Vervolgens laat ze Shayden gewoon huilen in de box en gaat lekker met de buurvrouw lopen kletsen. Voor andere mensengedraagt ze zich als de liefste oma. Maar zodra ik alleen met haar en Shayden thuis ben doet ze zo gemeen. Dan bestaat hij niet meer. We houden ons wel aan de huisregels. Ik doe veel in huis omdat ik niet werk en nu vakantie heb. Als ze thuis komt is alles gedaan en er is gekookt opgeruimt etc. Maar nog is het niet goed. Als iksoms zeg tegen mijn vriend dat hij zijn kleding niet op de grond moet gooien zegt ze: nou ik denk niet dat hij dat doet hoor. Kom op zeg ik zie hem toch elke avond zijn kleding op de grond laten liggen. Het zijn kleine dingetjes maar op den duur kan je niet alles blijven pikken. Een eigen woning probeer ik elke dag te zoeken maar word steeds afgewezen omdat ik geen vaste dienst heb.
Als je je niet aan de regels of gedragingen van anderen kan aanpassen zal je een volwassen beslissing moeten nemen en je eigen stek moeten zoeken. Je woont tenslotte met jullie kind in HAAR huis. Wat ze ook zegt, wat ze ook doet...het blijft HAAR huis. Elmo
Ja, ik ben nu ook bij mijn eigen ouders en ik blijf hier tot ik een eigen huis heb. Ik wil niet dat er dalijk ruzie komt tussen mijn vriend en zijn ouders. Dat zou ik heel jammer vinden.
ik vind het wel een beetje een akelige titel voor een topic als je je schoonmoeder echt wilt vermoorden wat let je dan? Anders moet je zo iets ook niet schrijven vind ik.
Mijn zoontje is bij mij nu. Ik wil niet met hem heen en weer. En als het zo doorgaat loopt het dalijk uit de hand. Dus ben de hele tijd op zoek op internet naar woningen. Heeft iemand misschien tips?
De tip (klinkt mij echt ongezond en onvolwassen in de oren allemaal hoor): JE EIGEN STEK ZOEKEN! Je hebt niet alleen verantwoording voor jezelf maar ook voor je kind. Denk niet dat er een andere oplossing voor is. Elmo
gelukkig is hij bij je. zou je niet particulier iets kunnen huren? of krijg je geen urgentiepunten bij de woningbouw met je kindje en de situatie nu?
Oh: Mijn zoontje... Vindt de papa dat zomaar goed? Dat je hem meeneemt? Uit zijn "normale" situatie, weg van zijn spulletjes....de opvang als jullie werken / naar school gaan?
jemig wat reageren we gezellig zeg meid succes met deze lastige situatie, het is idd het beste zo gauw mogelijk een eigen plekje te vinden zodat jullie zoontje ook wat stabilieit krijgt in zijn leven. Ik zou je situatie eens voorleggen bij de woningbouw en je zou eens kunnen kijken voor particulier verhuur.. is even wat duurder maar ondertussen sta je dan op de wachtlijst van de woningbouw.. succes er mee!
Mijn zoontje heeft hier bij mijn moeder een eigen bed, commode alles wat hij nodig heeft. We hebben hier 6 maanden gewoont voordat we weggingen. Shayden is heel erg gewend aan mijn ouders, hij lacht en speelt met mijn vader en moeder hoe hij dat met mn schoonouders niet doet. Hij komt niks tekort daar zorg ik wel voor. Ik ben jong moeder maar hij komt op de eerste plaat hoor Ik heb alles geprobeerd urgentie krijg ik niet.. En zodra particulieren horen dat ik student met een kind ben zeggen ze dat ik niet in aanmerking kom.
nou idd ik vind de reacties ook wel erg heftig. ik heb ook dagen dat ik mijn schoonmoeder haat en ik woon er niet eens bij in. Kan me goed voorstellen hoe dat gaat daar. Ik heb geen tips maar wens je veel sterkte in deze situatie.
En de titel van dit topic is natuurlijk spreekwoordelijk, ik wil dr heus niet ECHT vermoorden. Maar ik ging ervan uit dat jullie dat wel zouden begrijpen Sorry
pfhoe wat een rot situatie zeg. Maar enigszins ben ik het wel met Elmo eens. Ik zou toch echt een andere woning zoeken want dit is ook voor je zoontje helemaal niks. En hoe staat de vader er tegenover. En waarom hebben jullie niet toen je zwanger was van je zoontje niet al geprobeerd om je eigen huisje te krijgen?Ik wil je er niet op veroordelen hoor weet ook verder je situatie niet maar het lijkt me niet ideaal om bij je ouders/schoonouders te wonen met een kindje. Ik denk ook dat je het idd even bij de woningbouw voor moet leggen en kijken of je urgentie ofzo kan krijgen.