Hallo allemaal, Ik ben 26 jaar en heb een zoontje die volgende maand 2 jaar wordt. Ik ben heel erg aan het twijfelen of ik/we nu wel of nog niet voor een 2e kindje gaan. Op dit moment heb ik mijn handen vol aan mijn peuter, het huishouden en mijn werk en nu op dit moment zou ik er geen baby bij kunnen hebben, maar ja...in het gunstigste geval duurt het nog 9 maanden en misschien ook veel langer. Van mijn zoontje was ik in de eerste ronde gelijk zwanger, maar dat zegt niks voor een tweede keer. Bovendien weet ik ook niet hoe het ontpillen zal verlopen, aangezien ik voor mijn zoon een spiraal had. Maar ik vind het heel erg moeilijk, ik weet niet of ik over bv 1 jaar wel al een baby erbij kan hebben. Maar als ik pas over 1 jaar ervoor beslis te gaan, en dan merk dat ik het eigenlijk op dat moment wel had aangekund heb ik er misschien spijt van zo lang te hebben gewacht. Mijn vriend zit met dezelfde twijfel, dus dat maakt het er niet makkelijker op Zijn er meer moeders met twijfels? Of moeders die getwijfeld hebben en kunnen aangeven welke keuze ze hebben gemaakt en waarom?Misschien helpt het me met mijn overwegingen en uiteindelijk en beslissing te kunnen maken. Alvast bedankt!
Hey meid, ze zeggen altijd bij twijfel niet doen. Maar aan de andere kant, met een baby erbij weet je ook niet beter als ie er eenmaal is. Het is zowiezo druk denk ik met 1 tot ze wat ouder zijn dus met 2 ook wel. daar is ook wel weer een mouw aan te passen toch?
wij gaan ook binnekort voor een 2e en twijfelde eerst ook omdat ik nu al af en toe bekaf ben met 1 kind...maar ze zeggen dat 2 kinderen soms makkelijker zijn dan 1 kind...ze kunnen elkaar vermaken...helemaal als er straks niet al te veel leeftijds verschil tussen zit..en dit probleem heb je denk ik over 1 jaar over 2 jaar en ook over 5 jaar omdat je altijd je handen vol aan je kind(eren) hebt. maar ik denk dat idd als de kleine er dan eenmaal is het vanzelf gaat en je straks niet beter weet..maar je moet doen wat je gevoel je zegt als je gevoel zegt dat je er nog niet klaar voor bent zou ik nog even wachten..succes met je beslissing!
Denk dat er nooit een goed tijdstip is. Het heeft altijd voor en nadelen. Weinig leeftijd er tussen of wat meer. Ik heb 2.5 jaar er tussen en ben er wel blij mee. Hij is nu zelfstandiger en begint te luisteren. En druk heb je het altijd met een 2e kindje. Dat vind ik nu wel erg wennen.
ik zou zeggen doen.... ik ben er zelf 2 jaar mee bezig geweest zwanger te raken dus misschien kun je het gewoon niet vergelijken... maar als je twijfelt om relatieproblemen ofzo.... dat is een heel andere situatie.. in jouw geval..... volgens mij hebben veel mensen die twijfel. kijk je het het gezien de leeftijd van je kindje nu ook erg druk.... maar dat gaat voorbij. je bent 9 maanden zwanger. en die gebroken nachten???? of je 4 jaar of 10 jaar wacht.... die komen er zowieso gr Jose
Wij twijfelden eerst ook wel, want ons zoontje sliep net een beetje goed. Hij is pas met 15 maanden gaan doorslapen en was geen makkelijke baby, echt een huilbaby de eerste 4 maanden. toch overheersten de kriebels. Ik weet zeker dat het druk gaat worden en vermoeiend, maar dat zal over 2 jaar ook zo zijn. Nu bedenk ik maar dat er heel veel vrouwen zijn die het doen, dus waarom zou het mij niet lukken?
Ik zou zeggen: bij twijfel niet doen. Tuurlijk: met een tweede wordt t sowieso druk. Die gebroken nachten en voedingen om de zoveel uur die hou je toch of je nu niet wacht of nog 2 jaar. Maar t lijkt me toch wat rustiger als je oudste bijv al naar school gaat/ zindelijk is etc. En natuurlijk is het de overweging waard om te denken dat de kindjes dan qua leeftijd meer aan elkaar hebben als er niet veel tijd tussen zit, maar ik heb zoveel voorbeelden in mijjn omgeving van kindjes (broertjes/ zusjes) die niet veel schelen maar bij wie het qua karaktertje totaal niet klikt. Hoeft dus niks te zeggen. sowieso die eerste jaren blijft het leeftijdsverschil enorm. oudere kindjes beleven een tweede juist veel bewuster. Lijkt me ook juist wel leuk! Owwwww...dilemma's dillemma's...je begrijpt: ik ben er zelf nog lang niet aan toe, maar natuurlijk speelt het wel in mn hoofd...
ook ik heb deze twijfels (gehad), mijn kindje is nu 14 maanden en heel wat met haar meegemaakt het eerste jaar, toch overheerste de kriebels en zijn we ervoor gegaan toen ze 7 maanden oud was. helaas ben ik nu nog niet zwanger, maar ook nu heb ik als het even wat drukker is met die kleine de twijfels. ik hou het erop dat het gezonde twijfels zijn ik denk dat er nooit een juiste moment voor is, maar als de wens voor nog een kindje is...zou ik ervoor gaan!! succes!!!
Ik zou wel heel graag een 2de kindje willen. Eerst wilde ik dat zelfs nu al wel (Emma is bijna 7 maanden), maar heb besloten eerst optimaal van dit ukkie te gaan genieten. En dan, ja uhm, mijn man weet sowieso niet of hij wel een 2de wil. Mijn wens is erg groot, maar op dit moment zijn niet-wens ook haha. Ook een zorg van hem is of je wel echt zoveel van een 2de als van een 1e kunt houden...
Hoi hoi Ik snap heel goed dat je twijfelt. Onze dochter is nu 10 maanden en wij hebben besloten om voor een tweede te gaan. Onze beslissing hiertoe: Nu hoeven we niet later nog weer aan de luiers en de flesvoeding, dat kan er gelijk achteraan nu (hoop ik dan, mocht ik snel zwanger raken). Ook lijkt het ons erg leuk als er niet veel verschil zit tussen de 2. Het zal vast wel eens pittig zijn en misschien zal ik heus wel eens denken: poeh! als ik dat had geweten.... Maar toen onze dochter 5 maanden was kriebelde het bij mij alweer! Misschien als we een tweede krijgen en die is ook weer 10 maanden dat we dan wel voor een 3e gaan! Je weet het nooit en de tijd om de beslissing te nemen is nooit goed, maar wij vonden dat we de knoop moesten doorhakken! En gewoon doen! Je bent idd 9 maanden zwanger dus dan duurt het nog even! En bij ons was het de eerste ronde nog niet raak dus een dubbel gevoel: aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant is onze dochter dan ook weer wat ouder mocht er een kleine komen! Succes met je beslissing!
Ik zit ook erg te twijfelen over een 2de. Mijn dochter is niet echt makkelijk, ze heeft echt al mijn aandacht nodig. Ook financieel wordt het anders. We kunnen nu goed rondkomen van mijn man zijn loon en ik hoef er niet bij te werken. En we kunnen alles doen wat we willen. Met een 2de zullen we toch minder te besteden hebben. Daarnaast is mijn man militair en alleen in de weekenden thuis. mits hij niet op oefening of uitzending is. Dan kan het zo zijn dat hij 2 weken niet thuis komt, of 5 maanden van huis is. Alles komt dus echt op mij neer.....en aangezien ik het nu al zwaar genoeg heb met 1 kindje.... Daarnaast heb ik tijdens de zwangerschap van Valerie erg last gehad van mijn rug, kon maar 200 meter lopen. Aan de andere kant vind ik het voor Valerie erg jammer als ze geen broertjes of zusjes krijgt. Dus tja, als die 2de er wel komt, dan moet Valerie in iedergeval redelijk kunnen lopen en zindelijk zijn. Zodat ik haar niet meer hoef te tillen ivm mijn rug.
Dit is de reden waarom wij gelijk weer voor een 2e gaan. Niet echt bewust klussen ofzo nog, maar bij de eerste duurde het ruim een jaar. Wij hebben ook onze twijfels wel, maar voor een kindje is het zowiezo fijner als er straks een broertje of zusje is. Samen spelen is gewoon leuker. Ook wordt gezegd dus dat het verschil tussen 1 en 2 qua opvoeden niet zo groot is. Natuurlijk is het zwaar, vooral de eerste maanden met het vele voeden. En ik denk bij mezelf... Zou je achteraf echt spijt kunnen hebben van de keuze voor een 2e kindje? Ik geloof haast van niet want zo'n kleintje brengt ook enorm veel liefde mee. Andersom kan je zeker wel spijt krijgen van de keuze het niet te doen.
Dit is de reden waarom wij gelijk weer voor een 2e gaan. Niet echt bewust klussen ofzo nog, maar bij de eerste duurde het ruim een jaar. Wij hebben ook onze twijfels wel, maar voor een kindje is het zowiezo fijner als er straks een broertje of zusje is. Samen spelen is gewoon leuker. Ook wordt gezegd dus dat het verschil tussen 1 en 2 qua opvoeden niet zo groot is. Natuurlijk is het zwaar, vooral de eerste maanden met het vele voeden. En ik denk bij mezelf... Zou je achteraf echt spijt kunnen hebben van de keuze voor een 2e kindje? Ik geloof haast van niet want zo'n kleintje brengt ook enorm veel liefde mee. Andersom kan je zeker wel spijt krijgen van de keuze het niet te doen. Ze is nog maar net geboren, zou je dat dan gelijk al weer zien zitten? Ik echt nog niet!! Pff eerst maar is ff ontzwangeren.. Klijk me dat je dan het gevoel heb dat je altijd zwanger ben.. ha ha.
Hier ook enorm veel twijfels. Ik betwijfel of het in dit geval opgaat dat je bij twijfel niet moet doen. Kun je wat dit soort gevallen betreft niet altijd een twijfel vinden? Het ene moment denk ik, laat het los, laten we er binnenkort gewoon voor gaan. Maar aan de andere kant... Dit dat zus zo. Argh! En eerlijk gezegd ben ik JUIST bang dat het met 2 kinderen kort elkaar veel te druk is dan wanneer er bijvoorbeeld 4 jaar tussen zou zitten. Ik hoor zo vaak van mensen in mijn omgeving dat 2 kinderen pas echt druk is, dat je leven dan pas echt "voorbij" is (grof gezegd natuurlijk). Ik verplaats me nu nog heel makkelijk met 1 kind, hoe ga ik dat doen met 2 kleine kinderen? Ik ben bang dan veel minder makkelijk het huis uit te gaan. En hebben mijn man en ik dan nog wel oog voor elkaar? Als constant met 2 kinderen bezig zijn? Zucht.
Hey, Ook wij hebben dit dilemma gehad hoor! Ik vond de eerste periode van onze meid heel zwaar. Zelfs een half jaar geleden toen ze 1 was zag ik het absoluut nog niet zitten... En nu? Nu gaan we ervoor. Onze dochter is een stuk rustiger en ik ben er klaar voor, zo voelt het echt. Nu maar hopen dat het dan ook lukt Ik zou er goed over nadenken, over een paar weken/maanden kan je er al heel anders over denken. En overal zitten voor en nadelen aan. Zo heb je met weinig leeftijdsverschil niet per definitie een 'vriendje' voor je eerste kindje erbij omdat karakters kunnen botsen. Had ik zelf op die leeftijd met mijn zusje. En mijn nichtje van 5 en mijn dochter van 1,5 zijn juist weer superdikke vriendinnen en twee handen op 1 buik. Mensen denken soms dat ze zusjes zijn. Zo zie je maar weer.. Ik wil je iig veel succes met het nemen van je beslissing
Tja, je hebt twee optie's: - nu voor een tweede gaan nu de eerste nog 'jong' is. Slaapjes, vroeg opstaan, enz. - wachten tot de eerste wat groter is en zelfstandiger is. Alleen is dan de stap terug naar 'babydingen, babyritme' erg vermoeiend denk ik. Het klinkt misschien heel stom maar ik denk dat je niet te veel naar het praktische moet kijken. Je bent gezond, je hebt een baan, dus in theorie is er plek voor een tweede. En die praktische dingen, dat komt vanzelf goed denk ik. Volg je gevoel.
ik twijfelde ook heel erg maar zijn er toch voor gegaan toen mijn dochter 1 was met in gedachten het duurt wel even voor het raak is (2eerdere zwangerschappen duurde ieder 6 maanden voor het raak was) en dan kan er nog van alles mis gaan en dachten dat er dan z;n 2.5 jaar tussen zou zitten. de natuur besliste echter anders en het was meteen raak. voor ik besefte dat ik echt zwanger was wat erg lang duurde lag ik in het ziekenhuis met gebroken vliezen. vanaf 33 weken totale bedrust. zit je dan met een dreumes die mama hard nodig heeft. dit zijn dus dingen waar je weer niet bij na denkt na een perfecte zwangerschap van de 1e. uiteindelijk met 37 weken ingeleid en pas toen de kleine er was begon de band te groeien. het ging voor mijn gevoel allemaal zo snel en het bleef onwerkelijk. nu ben ik dolblij met de kids en het is soms wel hectisch maar heb er geen spijt van dat ik toen het besluit heb genomen. ze verschillen nu 21 maanden en mijn dochter is ook dol op hem. ik vond de overstap van 0 naar 1 kind stukken groter dan van 1 naar 2 kids. waar ik wel erg bang voor was dat ik een 2ling zou krijgen. die kans is klein maar pff dan zou het wel erg zwaar worden met 2 babys en een dreumes. gelukkig was het er maar 1 . het is dus zeker druk en vooral als je geen makkelijke baby hebt die vernoemt is tot huilbaby ja huilen kan hij als de beste, niks op schema wil doen en erg slecht slaapt. daarbij moet ik naast het cb ook nog naar fysio met hem en zo heb ik een drukke agenda. de dingen van me dochter gaan ook gewoon door en het is dus erg druk maar o zo leuk. je krijgt er te veel voor terug om er spijt van te hebben. soms denk ik als ik er snachts voor de 5ex uitmoet "waarom wilde ik dit ook alweer" en dan zie ik dat lachende snoetje in bed en denk ik o ja dat was het
Ik twijfelde niet over een 2e kind maar meer op het tijdstip ervan. Ik voelde me namelijk heel snel al weer klaar voor een 2e, toen Yelena zo'n 8 maanden was begon het echt weer te kriebelen. Maar omdat ik mijn lichaam een goed herstel gun en ik Yelena's 1e jaar graag bewust meemaak, kies ik ervoor om te wachten tot zij een jaar is. Ik heb een goede 1e zwangerschap gehad dus ik verwacht dat het best oke zal gaan. Verder: iemand zei hier op het forum dat kinderen onpraktisch ZIJN en waarom je je in helemsnaam af gaat vragen wat het meest praktisch is. Die uitspraak gaf voor mij de doorslag en ik ga lekker voor nummertje 2 omdat ik nummertje 2 heeeeeeel graag wil. En ik geloof erin dat met dit gevoel alles goedkomt en dat creatieve oplossingen straks voor handen liggen met twee kleintjes. Ik steek liever mijn energie in het bedenken van praktische oplossingen dan in al het gemijmer van mezelf. Overigens kijk ik totaal niet naar leeftijdsverschil; het klikt tussen broer en zus of niet en ik zelf en mijn broertje sloegen altijd elkaars harses in. En nu gaat het toch ook goed tussen ons. Dus nummer 2 is hier meer dan welkom en wij alletwee zijn er helemaal klaar voor!
Hallo moeders.. Tot dusver bedankt voor al jullie eerlijke reacties. Ik vind het fijn zoveel verschillende gedachten te lezen... maar nog steeds wel een beetje in twijfel hoor haha Wat betreft leeftijdsverschil denk ik ook dat het niet echt veel uitmaakt..ze kunnen evenveel aan elkaar hebben of juist niet. Feit is wel dat mijn zoontje momenteel dol is op baby's, maar dat kan natuurlijk over 9 maanden ook anders zijn. En inderdaad als er niet veel tijd tussen je 2 kindjes zit, zit je nog in de luiers,slaapjes etc. Aan de andere kant als er veel tijd tussen zit, is de oudste weer al wat zelfstandiger,luistert als het goed is beter etc. Mijn vriend is afgelopen weekend tot de conclusie gekomen nu graag aan een tweede te beginnen. Mijn zoontje is een makkelijke baby geweest alleen nu het laatste jaar is hij erg onderzoekend en doet alles wat niet mag, interesseert zich ook voor alles wat niet mag of niet veilig is..Ik kan hem dus geen tel uit het oog verliezen. Vraagt ook veel aandacht en kan moeilijk alleen spelen en heeft weinig interesse voor speelgoed. Maar ik moet wel zeggen dat het steeds beter gaat, omdat hij sinds 3 weken enkele dagdelen naar het kinderdagverblijf gaat. Dus ik denk dat dit over 9 maanden ook wel beter zal gaan. Maar ik voel ook wel iets voor de gedachte: twijfel blijft altijd, het is toch een hele stap en als de 2e er eenmaal is wijst alles vanzelf en komen oplossingen er wel. Ik moet alleen wel iets makelijker worden, ben erg precies in huis en heb geen rust eer alles schoon is en op z'n plek ligt, wat vaak ten koste gaat van mijn rust en mijn relatie met mijn vriend. Kent iemand dat? Ook nog tips voor?haha Nieuwe recties op mijn topic zijn van harte welkom..ik lees ze graag!