Heel erg herkenbaar! Ik kan ook niet tegen de onzekerheid. Toen ik deze ronde ging tempen was het nog veeeeel erger! Daarom heb ik halverwege de cyclus mijn templijst verscheurd. Ik ben er even klaar mee! En ik moet zeggen ik voel me sinds een week ontzettend goed. We laten het even voor wat het is en in 2010 zien we wel weer.
he elisa Ik wilde toen teunisbloemoliepillen gebruiken. Ik dacht tenminste dat deze voor je cyclus zijn...
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Dat is niet lullig bedoelt hoor, maar je denkt echt dat het aan jou ligt dat het maar niet lukt. Ook ik dacht deze maand dat het nu een keer raak was, maar helaas ben ik weer ongesteld geworden. Die onzekerheid is zo slopend. Ik heb besloten dat ik morgen de dokter ga bellen, wie weet lucht dat wat op. Meiden, sterkte en maar duimen dat we snel aan de beurt zijn
Manlief en ik zijn 'bezig' voor onze eerst. Als ik jullie verhalen lees over onzekerheid enzo, nam ik eigenlijk automatisch aan dat jullie ook voor de eerste bezig zijn. Maar net las ik de bijdrage van Jelisa (die geeft aan graag een 2e kindje te willen.) Nu realiseer ik me ineens dat het natuurlijk bij een tweede weer spannend is. Jelisa, ben je nu minder onzeker omdat je al een kindje hebt? Of ben je tijdens (de voorbereiding op) een tweede zwangerschap meer ontspannen? Zijn er nog meer onzekere meiden die voor een tweede kindje bezig zijn?
Ik herken dat! Wij hebben vorige maand besloten om ervoor te gaan. Mijn moeder was van mij en mijn broertje meteen zwanger. Omdat vriendlief niet rookt en drinkt (ik wel) had k de ijdele hoop dat het hier ook meteen zou lukken. De eerste keer is natuurlijk altijd superspannend en romantisch maar liep op niks uit. Nu ben ik in afwachting van de tweede ronde en moet nog 8 dagen wachten tot mijn NOD. En ik ben vreselijk ongeduldig en zie er nu al tegenop dat we straks weer een maand verder zijn. En dat terwijl ik pas zo kort bezig ben. Moet er niet aan denken dat het wel een jaar kan duren! En inderdaad, de twee weken na je eisprong zijn killing. Je zit er steeds mee in je hoofd!
Idd herkenbaar.Zijn inmiddels 8jaar bezig voor de 2e(wel met pauzes)en het wordt steeds deprimerender,ondanks dat ons leven een stuk aangenamer is geworden sinds we uit NL vertrokken zijn. Ik ben inmiddels 35 en hoor die klok steeds harder tikken... We hebben besloten om medische hulp in Australie te zoeken,als ik nog niet zwanger ben.
He hoi, Het is voor mij net weer zo spannend als bij de eerste. Ook nu denk ik weer: kan ik wel weer zwanger raken? Hoe lang gaat het nu duren? Ik probeer het wel meer van me af te zetten en te genieten van mijn dochtertje. Maar dit is soms wel moeilijk hoor (niet om van haar te genieten, maar om het van me af te zetten). En soms voel ik me zelfs schuldig tegenover mijn dochtertje dat ik er zo veel mee bezig ben dat ik haar 'vergeet'. Dus ik ben net weer zo onzeker hoor
Hier echter hetzelfde kan er ZOOOOO over mee praten! wij zitten in ronde 8. dag in dag uit ben ik er mee bezig!!! wordt gek van mezelf! de eerste 2 weken niks aan de hand maar idd de laatste 2 weken waar alles van afhangt, de eisprong, de innesteling! AAAAAAAAAAAAAAAAAH! die spanning! wordt er gek van! mensen zeggen dan tegen je : je moet er niet zo mee bezig zijn! komt vanzelf! JA TUURLIJK! als je schoonzusje dat zegt die zwanger is, en 2 vriendinnen waarvan de 1 net bevallen is en de ander net op knappen staat. "je mag van geluk spreken dat je al 1 hebt" wordt ook vaak gezegd! maar dat maakt het er nog steeds niet makkelijker op dat we al 9 maanden bijna voor een 2e bezig zijn! net op de wc, had ik rode bloedslijmdraadjes, ik begin diep in me hart de hoop alweer voor mezelf op te geven dat het WEER niet raak is.! terwijl ik eergister pas me innesteling gehad heb. wordt er soms echt heel erg moe van, omdat mijn vriend vrij nuchter is. we zijn al druk aan het tempen, aan ovulatietesten uitvoeren werkt prima. maar strax alle moeite voor niks geweest.. Zucht.. afwachten dus liefs xxx