angst na miskraam voor verloop evt volgende zwangerschap

Hallo Catheleine,

Wat naar, twee miskramen na elkaar, en zaten jullie ook nog eens bij een arts.. Je verhaal is wel herkenbaar.

Ikzelf heb in mei 09 een vmk gehad, heel naar, we hadden er een jaar over gedaan, dus was zeer welkom. Helaas is dit misgegaan en zijn we alweer 4 rondes verder. Nu moet ik zeggen dat ik wel tijd nodig had om mijn mk te verwerken, het is niet niks, Je verwacht het mooiste geschenk ter wereld over 9 maanden te krijgen, en opeens spat de luchtbel uiteen. Zo onwerkelijk...
Maar ik ben ook bang. Ten eerste waren wij niet snel in verwachting, dus hoelang gaat het nu weer duren, en lukt het uberhaupt nog wel? Ten tweede, zoals jij ook al zegt, hoe kom ik die eerste tijd door? Ligt het aan mij? Ontspan ik niet genoeg? Heel veel dingen gaan er door mijn hoofd, maar de wens wordt alleen maar groter.. We blijven hopen.
Ik wens jou in ieder geval heel veel sterkte en succes voor de komende tijd.
Liefs van Joeke.

 

ik ook. net 3 weken geleden een curretage gehad vanwege een missed abortion. 11 maanden over gedaan om zwanger te raken, en nu..............ik weet het niet. Zoveel onzekerheid.

 

Hoi Cathelijne,

Ik herken het heel goed. Wij willen heel graag een tweede kindje. Ik heb in januari een miskraam gehad (zou toen 12 weken zijn, met de echo bij 10 weken erachter gekomen dat het vruchtje na 8 weken en 4 dagen gestorven was) en in mei nog een met 7 weken.
We hebben even een time-out genomen omdat ik het even niet aankon allemaal. Een paar weken na de tweede miskraam zat ik er ineens helemaal doorheen.
Ik ben gisteren weer ongesteld geworden en we hebben besloten om er deze maand weer voor te gaan. Ik vind het wel moeilijk hoor, want enerzijds is de wens voor een tweede kindje heel groot, maar anderzijds is de angst ook heel groot.
Ik weet ook echt niet hoe je daar mee om moet gaan.

liefs,

Mir

 

Beetje off topic misschien, maar mk is inderdaad iets wat je niet 123 verwerkt.
2 jaar geleden (was niet bezig voor beebje) gehad, door pil heen. Mijn man zei dat het geen mk kon zijn (vanwege voor t zingen de kerk uit+pil), dit maakte het nog pijnlijker voor mij.

Je moet echt de tijd nemen om dit te verwerken.

 

neem de tijd om het te verwerken meisje, hier ook een mk gehad, in 2007 en eind 2008 weer, heel veel moeite ermee gehad zeker omdat me vriend niet op me reageerde, een arm om me heen was al te moeilijk. inmiddels nu wel een plekje gegeven door veel schrijven, maar elke keer weer bang als het raak is, dat ik het weer kwijt raak. Een kennis had die angst ook, die heeft met de 4e zwangerschap zichzelf opgesloten in huis tot de bevalling, dit heeft meer kwaad dan goed gedaan, nu heeft ze wel een gezonde dochter, maar nog komt ze amper buiten met de kleine.

Als je geen steun bij je man kan vinden probeer dan op een andere manier ergens steun in te vinden, mijn hond heeft me enorm geholpen en ook veel schrijven van gedichten.
Verder hoop ik dat je spoedig een gezonde zwangerschap tegemoet gaat, en een gezond kindje in je armen vast mag houden.

 

Hoi Catheleine,

Helaas herken je angst en onzekerheid heel goed. Deze gevoelens zijn volgens mij volstrekt normaal en je moet ze er ook gewoon laten zijn.

Wij zijn bezig voor een tweede en ik heb in mei een miskraam gehad bij 7 wkn.

Aan de ene kant wil ik zo snel mogelijk weer zwanger zijn (volgens mij dé manier om mijn miskraam helemaal te verwerken) maar aan de andere kant ben ik doodsbang weer zwanger te raken. Hoe kom je inderdaad de eerste maanden door??? Ben ik dan niet veel te gestresst en gaat het daardoor misschien weer mis?

Het is heel moeilijk, maar probeer je aandacht zoveel mogelijk op positieve dingen te richten. De pijn wordt er niet minder van, maar je bent er wel iets minder mee bezig. Tenminste dat geldt voor mij wel.

Ben de laatste tijd echt bewuster aan het genieten van ons zoontje (2,5). Heb onlangs een dagje alles op zijn tempo gedaan je doet uuuuuuuuren over een boodschapje maar het zo mooi om te zien hoe hij ervan geniet. Meestal ben je toch aan het rennen en vliegen.

Sterkte en succes!

 

Die onzekerheid en angst heb ik ook....ik heb ook al 2x een vmk gehad, vorig jaar december en afgelopen juni.....
Afgelopen donderdag een ( veels te vroeg eigenlijk DPO 10 ) een test gedaan, want ik had allerlei vage klachten....en ja hoor, een heeeel vaag streepje verscheen....
En nu ben ik ook weer bang dat dit mis zal gaan......Ik wil morgen ff opnieuw testen, kijken of het streepje er nog wel is en of die duidelijker is.....
Maar de angst overheerst de blijdschap.....Ik wil me niet te veel verheugen, want straks word ik weer teleur gesteld....Ik heb me daarom maar voorgenomen dat ik alles op z`n beloop laat.....ga mij niet eerder verheugen, pas als ik een "goede" echo heb gehad.....

 

Ik heb 1 vmk gehad. Waarschijnlijk zal ik me bij dat volgende blauwe streepje wel ontzettend veel zorgen gaan maken. Maar op dit moment kan ik nog niet voorbij dat blauwe streepje kijken. Ik zit alleen vol spanning te wachten of ik weer zwanger wordt. Het heeft bij ons best een tijd geduurd namelijk.

 

hier ook 2 mks verder, een met 9 week 1 met 13 week, erg moeilijk vond/vind ik het , soms wil ik echt niet meer, bang enzo, maar me vriend zegt ook, straks komt vanzelf een zonnestraal door de duistere periode en weet je weer waarvoor je het doet.Na de laatste mk kon ik niet meer, alleen kreeg ik een droom, dat me oma tegen mij zij, elke miskraam is een kindje, houd jezelf voor dat je je kindjes een broertje of zusje wilt geven en weet dat je kindjes waken over je toekomstige kindje.
( mijn oma die dat zij is al 13 jaar dood) vreemd dus dat ze in een droom kwam.

 

Zo herkenbaar Catheleine , Wij gaan ook voor een derde kindje ..Bij ons is zwanger worden het probleem niet , ben nu vanaf vorig jr juni 3x zwanger geweest , alleen het zwanger blijven blijkt nu na mijn bbz ineens niet meer te lukken ..Afgelopen weekend heb ik weer een vmk gehad , ik ga het allemaal eens rustig laten bezinken en eens kijken of ik verder onderzoek wil .................

En iedereen zegt wel probeer te genieten van wat je hebt , tuurlijk doe ik dat , volop !! Maar ik mis nog iets .............

ik hoop dat het voor ons allemaal snel goed komt !!!

 

Ik ben al 18 maanden bezig en afgelopen mei voor het eerst zwanger, in juni helaas MK.
Het is niet makkelijk en zeker niet leuk.
Erger nog, mijn vriend is vreemdgegaan en zij is wel zwanger.
Ik ben super verdrietig met alles.
En weet echt niet hoe verder.

Probeer voor mezelf nu een time-out te nemen wat alles betreft, kind, relatie enz.

1 ding weet ik zeker, je verheugd je zo op dat baby en dan POEF het is weg.

Ik wens je veel sterkte.

 

Hallo allemaal,

die gevoelens zijn inderdaad heel herkenbaar. Ik heb na bijna drie jaar klussen op 11 maart een miskraam gehad. Was 11 weken zwanger en kon mijn geluk niet op.

Ben nu ook verschrikkelijk naar af en toe en ben vooral erg bang voor een nieuwe zwangerschap, hoe graag ik dat ook wil. Ik stress er nu al om, laat staan als het weer eens raak is ooit. Want dat is angst nummer twee; dat het misschien weer zo lang moet duren.

Heb vandaag de stoute schoenen aangedaan en heb weer een afspraak gemaakt bij de gyn. Dat kon als ik na een half jaar nog niet zwanger zou zijn, wat nu bijna het geval is. De vorige keer dat ik een afspraak gemaakt had was ik ineens zwanger, dat zou wel weer mooi zijn.

Laat je vooral af en toe gaan, want opkroppen heeft echt helemaal niemand wat aan, en jij al helemaal niet.

Sterkte x

 

Hoi meiden,
Wat naar dat jullie een miskraam hebben meegemaakt. Ik herken de angst en de onzekerheid heel goed, maar wil jullie ook een hart onder de riem steken. Ik kreeg na 1,5 jaar proberen een miskraam en was ontzettend angstig en onzeker voor de toekomst. Ging er helemaal vanuit dat het weer zo lang zou duren en was ook bang voor een nieuwe zwangerschap.
Toch ben ik twee maanden na de miskraam weer zwanger geraakt en na een hele goed zwangerschap heb ik nu een gezonde zoon van 6 maanden.
De angst en onzekerheid waren er zeker in de eerste drie maanden, maar het is wel goed gegaan!
Veel sterkte allemaal en blijf hopen en vertrouwen!

Groetjes, Marit

 

Ja, dat soort reacties herinner ik me ook, en ik denk dat ze goed bedoeld zijn, mensen willen je sparen voor nieuwe pijn. En dat is lief, maar de enigen die kunnen beslissen of je verder wilt op dit pad zijn jullie zelf.

En tuurlijk geniet je ook van wat je hebt, maar dat staat los van die wens!

Toen wij graag een vierde wilden kregen we eerst met een tussenpoos van een jaar ook 2 miskramen te verwerken, dat is kei en keihard en onbezorgd zwanger zijn is er dan echt niet meer bij.
Ook na de laatste miskraam duurde het weer een poos om zwanger te raken (ik was dan ook bijna 40, dan nemen de kansen sterk af).

Maar ongeveer 7 maanden later was ik dan toch weer zwanger. Dat voelde echt als een laatste kans, het móest goed gaan... En gelukkig deed het dat ook, het resultaat daarvan is nu bijna 2 en huppelt hier vrolijk door de kamer.

Het kan dus wel, en je hebt 2 kinderen las ik... dus dat je lichaam zwanger kan worden en een zwangerschap kan uitdragen heeft het wel bewezen. Hou vol, hopelijk wordt ook voor jullie de droom waar. En 3x is scheepsrecht...

 

Heel herkenbaar meid.

Bij de eerste keer ging het mis bij 9 weken en de tweede keer bij 7 weken waarvan dat een bbz in mijn eierstok was. Omdat ze er niet op tijd bij waren is deze geexplodeerd en dmv een operatie weggehaald.

Ik was zo bang om weer zwanger te raken als dat uberhaupt nog ging, want ze wisten niet hoe lang het zou duren.
Wij waren er dus helemaal niet bezig en 6 weken na de operatie was ik dus weer zwanger.
En nu heb ik een gezonde dochter van 7 maand
Maar heb tot het einde toe niet kunnen genieten en alleen maar stress gehad

Je kan niet veranderen hoe je denkt of voelt helemaal en ik heb hier dus ook helemaal geen tips voor.

Nu zijn we weer bezig voor een tweede, maar het blijft toch in mijn achterhoofd spoken "wat als het allemaal nog een x gebeurt"

Sterkte met het verwerken en succes meid!

 

ik heb net een miskraam gehad met 9 weken morgen gaan ze kijken of alles af is gekomen.

we hebben er twee jaar over gedaan om zwanger te worden mijn angst nu is dat we er weer zo lang over gaan doen en dan inderdaad hoe kom je de eerste maanden door?

van de ene kant ben ik sterk ik weet nu eindelijk dat ik zwanger kan raken en van de andere kant heb ik zo veel verdriet waar ik nu nog niet aan toe geef.

gr puck