Toen ik ong. 20 weken zwanger was kwam ik thuis van de 9 maanden beurs. 's Nachts uur of 12 (ik lag op bed) gaat de deurbel: politie. Of die en die auto van ons is... Ze hadden de sleutel in de hand. Een jongen (16 jr) had ze naast de auto gevonden en in de hele straat gevraagd van wie die auto was, maar ik woon daar niet. Ik zet 'm altijd achter en loop dan via een steeg naar huis. Uiteindelijk heeft hij ze naar de politie gebracht die het kenteken heeft nagetrokken Mijn man deed open en ik hoorde hem zeggen: Tja, ze is zwanger. Ze moesten alledrie lachen en ik kroop nog wat verder onder het dekbed... Ik heb de volgende dag zijn naam en adres gevraagd (en gekregen) en heb hem persoonlijk bedankt (en wat geld gegeven), vond het echt geweldig!
En zo hoort het ook! Jammer dat het zo zeldzaam is tegenwoordig. Ik heb een keer tijdens het fietsen op een eiland een mobiele telefoon gevonden. Ik had het laatst gebelde nummer gebeld om erachter te komen van wie hij was, zo wist ik de naam, diegene die ik aan de telefoon had was een kennis. Verderop op het strand hoorde ik zijn moeder toevallig zijn naam roepen dus ik erheen rennen. Had die jongen nog niet eens in de gaten dat hij zijn telefoon kwijt was hij stond met zijn mond vol tanden
Een paar maanden geleden kwam ik een oud vrouwtje tegen. Ze zat vast met haar rollator in de modder. Ze was echt aan het worstelen om er uit te komen. Moet nog stiekem lachen als ik er aan denk, maar ik heb haar wel even geholpen. Vond het wel heel zielig. Tja, ik vind zoiets meer als normaal, maar er zijn er ook genoeg die gewoon doorlopen. Gr. Marieke