ik heb een vraag over mijn dochter.Als ik vraag wat ze vandaag op school gedaan heeft, antwoord ze steevats : weet ik niet: na lang aandringen komt er soms een standaard antwoord uit zoals tekenen of in de zandbak, maar verder niet.Ik weet dan bv dat ze op maandags gym heeft maar ze weet dan niet meer dat ze dat gedaan heeft.Als ik erna vraag zegt ze dan soms dat ze dat gedaan heeft,maar soms weet ze dat dus ook niet meer.Ze is zo ongeconcentreerd, soms roep ik haar en hoort ze me totaal niet, of ik vraag haar wat ze antwoord met ja maar meer niet ze doet niet wat haar gevraagt wordt als ik dan zeg tegen haar, ik vroeg je wat weet ze het niet meer.Soms komt er dan na wat gedrentel toch een antwoord,soms is dat antwoord totaal iets wat ergens anders op slaat, iets wat ik daarvoor bv gevraagd had. Het wordt steeds erger naar mijn gevoel of ik ga er meer op letten of ga hogere eisen stellen naar ate ze ouder wordt dat kan, maar wordt er soms gewoon boos door merk ik en emotioneel.Ik wil iig de juffrouw erop aan spreken om advies. Hebben jullie hier ervaring mee?Is dit toch normaal gedrag of niet en hebben jullie tips?Kan het zijn dat ze ineens wat jonger gedrag vertoont omdat ze sinds 3 maanden 2 broertjes heeft?Maar eigenlijk was het daarvoor ook al wel aanwezig maar in mindere mate. Graag tips/advies want ben momenteel na zovaak dingen vragen,geen antwoorden krijgen of totaal andere antwoorden even knap verontrustend en emoitioneel.
Ik zou inderdaad even contact opnemen met de leerkracht. Zij kent jouw dochter en weet waar ze over praat. Ik ben zelf ook leerkracht en het is lastig om van een afstand in te schatten wat het is. Het kan zijn dat ze wat jong in haar gedrag is, of dat ze na schooltijd geen zin heeft om te praten, dat ze haar prikkels op haar eigen manier verwerkt. Het kan ook met haar korte termijn geheugen te maken hebben, kan ze bijvoorbeeld liedjes onthouden of niet, kan ze memory, etc. Misschien dat ze dat deel nog wat extra moet trainen. Het kan van alles zijn, vandaar dat ik je aanraad naar de leerkracht te stappen, zij kan je vertellen of je dochter "normaal"gedrag vertoont of dat zij zich ook zorgen maakt. Dan kan je dit samen aanpakken. Dus blijf niet met de zorgen rond lopen, en schiet de leerkracht morgen even aan, voor het maken van een afspraak. Succes!
Mijn dochter was ook zo op die leeftijd.Later bleek dat ze taalachterstand had en ook niet kon concentreren. Met logopedie en thuis veel oefenen was dit na een jaar opgelost. Wil natuurlijk niet zeggen dat het bij jou dochter ook zo is,mijn dochter heeft gewoon een korte spanningsboog maar kan toch heel goed leren.
Zou van alles kunnen zijn en zou niks kunnen zijn, dus idd eens met de leerkracht gaan praten Mijn stiefzoon van bijna 7 heeft dit trouwens ook hoor. Vragen we wat ie opd e zondagsschool gedaan heeft en vaak weet ie het niet meer. Is ook wel vaak om te zeggen: Geen zin om daar nu over te vertellen. Wat we dan wel benoemen, zodat ie leert dat ie het gewoon kan zeggen als ie geen zin heeft om te vertellen... Verder: als je dochter merkt dat jij er boos om wordt, zal het ws alleen maar erger worden, dus probeer rustig te blijven en de lat niet te hoog te leggen. En ik vroeg me nog even af: hoe geef je opdrachten? Op deze leeftijd is het namelijk nog moeilijk om meerdere opdrachten achter elkaar te onthouden he? Dus 1 ding tegelijk, misschien 2 en dan is het wel genoeg. En zorgen dat je kind oogcontact met je heeft op het moment dat je de opdracht geeft. Bij moeilijke opdrachten kun je even checken door te laten herhalen...
dit doet mijn dochter van 5 ook!! Als ik vraag wat ze gedaan heeft op school zegt ze ook "weet ik niet meer" maar een vriendinnetje van haar doet het dus ook hoorde ik pas van haar moeder. Vreemd he. Maar als ik dan boos doe en zeg dat ze gewoon normaal kan vertellen wat ze gedaan heeft verteld ze het wel. Net of ze nu al iets voor haarzelf wil houden ofzo.... Mijn dochter heeft geen taalachterstand ofzo en kan goed leren en is goed in memory etc, dus ik denk niet dat het daar ergens door komt. Ik denk eerder wat Prinses al zei: veel prikkels en dat ze het na school eerst rustig zelf wil verwerken. Wanneer je dr eerst ff met rust laat, komt ze later dan niet met verhalen? De mijne wel.
Kelsey (mijn oudste) had dat ook. Ze is nu 7 en vertelt me nu wat meer. Bij Kelsey ligt het aan concentratie problemen. Lichtte vorm weliswaar maar toch. Zodra ze 1 voet buiten de klas had gezet zat haar hoofdje al weer helemaal vol met "wat ga ik straks doen", met wie ga ik spelen?", enz... School was niet meer een onderwerp haha Dus ook ik kreeg heel vaak te horen: "weet ik niet meer". Mijn middelste van 4 zegt gewoon: "vertel ik niet" hahaha Maar als ik het in bijzijn van hem of haar vraag aan een klasgenootje, dan hebben ze wel ineens de behoefte om alles te vertellen. Kinderen zitten soms vreemd in elkaar
Is helemaal niet zo heel raar hoor! Doen heel erg veel kinderen, ... mijn broertjes en zusje deden dit ook. En is na een tijdje ook weer voorbij, met hen is niets aan de hand.
Hier ook precies het zelfde...mijn zoontje van 5 zegt ook standaard weet ik niet of hij zegt binnen gespeeld, buiten gespeeld en weer binnen..en ik hoor het van meer ouders dat ze niets vertellen..volgens mij heel normaal
Ik ben pedagogisch medewerker en ben werkzaam op een buitenschoolse opvang.. mijn ervaring is dat kinderen die uit school komen vaak moe zijn en even moeten verwerken wat ze die dag hebben gedaan. Misschien herken je het wel bij jezelf, drukke dag gehad en als dan thuis iemand gelijk tegen je begint te "tetteren", kan je dat eigenlijk niet zo goed hebben.. je moet dan eerst even bijkomen. Ik weet zelf nog wel van vroeger, dat ik het heel vervelend vond als m'n moeder gelijk uit school vroeg wat ik had gedaan, terwijl ik vaak onder etenstijd wel uit mezelf ging vertellen. Je hebt ook kinderen die vertellen helemaal niks, of pas na een paar dagen komen ze ineens met een verhaal.. soms zelfs weken. "Pushen" om erachter te komen hoe hun dag is geweest, werkt in ieder geval averechts. Wat bereft het "oost-indisch doof" zijn, dat heb ik toevallig ook met een kindje op de opvang, heel irritant, haha, maar dat komt ook vaak doordat hun hoofd "vol" zit. Hij moet mij echt aankijken als ik wat tegen hem zeg, speelgoed neerleggen etc. en ik vraag ook vaak terug wat ik heb gezegd.. regelmatig krijg ik dan ook een vaag antwoord.. heel vermoeiend, vraagt ontzettend veel geduld, maar vaak gaat het vanzelf weer over. Het is sowieso goed om eens aan de juf te vragen wat haar ervaring is met je dochter. Misschien kan zij je nog tips geven. Succes! Liefs Huismus
Ik weet niet wanneer je het vraagt maar zoals mijn voorgangsters ook al zeiden, misschien even wachten. Mijn zoon was precies zo terwijl mijn dochter meteen begon te kleppen over haar dag. Nu heeft mijn zoon wel ADD dus kan prikkels zowiezo moeilijker verwerken. Maar het zit ook in zn aard. Pas nu (bijna 10) begint ie zelf wel eens wat te vertellen over school... Toch is wel mijn ervaring dat je als ouder het idee hebt dat er 'iets' niet klopt, dit vaak wel klopt. Dus twijfel je over dat er iets met haar aan de hand is dan kan je daar natuurlijk naar laten kijken door bijv de intern begeleider van de school.
Voor mij heel herkenbaar maar dan van mijn zoontje van 5. Hij zit dan vanwege een leerachterstand op het speciaal onderwijs, en belbangrijke dingen staan dan in het schiftje. Hij zegt ook heel vaak "weet ik niet meer" en dan ook op de toon: leave me alone! Als ik dan daarna met hem aan het voetballen ben, of hij is met zn broer aan spelen dan hoor je zo hier en daar wat. Je kan voor geruststelling natuurlijk altyijd even naar de leerkracht gaan
Ik ken het precies. Waar wij heel veel aan hebben gehad is een info avond van de kleuterklassen. Kun je wat gerichter vragen, omdat je weet hoe de dagen eruit zien. Bijv: welk werkje heb je vandaag afgemaakt of welke speelhoek heb je gekozen? Nog geen garantie voor succes, maar wij krijgen veel vaker antwoord. Dus misschien een idee om eens naar de daginvulling te informeren bij de juf?
Mijn is zoon was ook geen prater, Proberde ook in het begin om hem uit te vragen, hielp niet later ben ik voor het bed gaan begonnen over zijn dag en was hij opener. En konde we de dingen samen door praten. Mijn zoon is ook een dromertje zit vaak in zijn eigen wereld je en heb altijd al gezegt mijn gevoel dat dat er wat was zelf heb ik ook op het speciaal onderwijs gezeten ook van wegen dat soort dingen, Mijn zoon wist het gewoon kon de gewonen basisschool niet aan en gelukkig zit hij nu op speciaal ja ik zeg gelukkig waarom om dat hij daar beter op zijn plek zit en meer in zijn waarden gelaten word hij is een kind dat wat later rijp is en dat zijn er wel meer en je hoeft je daar voor niet te schamen uit eindelijk komt het van zelf wel goed. Met hoop gedult en liefde dat is het belangrijkste. Dus laat je kind in zijn of haar waarden en als je als moeder het gevoel hebt er klopt iets niet ga idd praten met de juf of meester. Niet iedereen is een prater toch!
Hier EXACT dezelfde ervaring . Gewoon even wachten, op een gegeven moment komen de verhalen vanzelf los, bv. onder het eten of tijdens de afwas, of een ander ontspannen moment. En bij voorkeur als je net zelf iets zit te vertellen aan je partner
Mijn zoontje van bijna 5 is net zo. Als ik vraag was het leuk op school Ja.....wat heb je allemaal gedaan op school? Weet ik niet..... volgens mij is het de leeftijd ofzo want me zoontje van bijna 3 die naar de peuter gaat verteld altijd honderd uit, en dat deed die van bijna 5 op de peuter ook altijd wel maar nu sinds een jaar op de basisschool dus niet meer......