Ik moet even mijn verhaal kwijt. Ik heb een zoontje van 20 maanden en heeft altijd al de voorkeur voor zijn vader gehad wat ik best leuk vond. Nu is opa het helemaal, hij kan er alles mee doen en onze zoon knuffelt en speelt het liefst met hem. Als ik alleen met mijn zoon ben is er niets aan de hand en komt hij bij me zitten en spelen we samen maar............ zodra papa of opa er is tel ik echt niet meer mee. Als hij verdriet of pijn heeft gaat hij naar papa en als ik hem optil roept hij PAPA TOE of heel hard NEEEEE. Is dit een fase of heb ik echt iets verkeerd gedaan. Jullie snappen wel dat dit pijn doet en ik niet goed weet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik hoop dat jullie een tip voor me hebben.
Dat is een fase. Heel veel kindjes hebben een periode dat ze naar 1 ouder toe trekken. Ik kan begrijpen dat je dat heel veel pijn doet. Dat zou ik ook hebben. Probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen als jullie met z'n 2-en bent.
Heel herkenbaar, maar dan andersom. Ons dochtertje moest niks van papa weten, is rond haar 1e jaar begonnen. Ze is nu 2j en 2 mnd en de afgelopen maand is dat aan het veranderen. Het kan dus wel ff duren..
Hier ook.. Als papa er is, dan hoeft mama niks te doen. Maar als papa weg is. Dan is het heel gezellig, en niks aan de hand. 't zal wel een fase zijn. Hier gebeurd het sinds het jaar dat hij af en toe 1 tot 2 weekjes een uitdrukkelijk voorkeur heeft. Al houd deze laatste nu al iets langer aan..
Hoi hier ook precies hetzelfde. Mijn dochtertje is altijd al redelijk een echt papa's meisje geweest, en ook ik vond dit erg leuk. Ook is ze helemaal dol op mn vader en ook dat vind ik geweldig. Wat mij een beetje frustreert is dat ze ook zo aan mijn schoonmoeder hangt. Laat ik eerst even duidelijk maken dat ik een hele lieve schoonmoeder heb en ik ben dan ook dolblij met haar maar ik kan me er behoorlijk aan irriteren dat wanneer we daar zijn mijn dochtertje constant aan haar hangt en niets maar dan ook helemaal niets van mij wil weten. Ik word er soms best verdrietig van en eerlijk gezegd soms ook wel een beetje boos, want dan denk ik ja kom op zeg ík ben je moeder hoor niet oma! Maar ik ga er vanuit dat dit een fase is (al duurt ie wel erg lang, ze is nu 1,5 en dit duurt al een jaar)
Hallo, Nou het is fijn om te horen dat ik niet de enige ben die dit heeft. Ik ga er maar van uit dat het een fase is en dat het goed komt. Bedankt voor jullie reactie
Mijn dochter had dit ook, juist in het begin heel erg. Zodra pappa binnen kwam wist ze spontaan niet meer wie die andere enge vrouw was die in de kamer stond... Pappa was het helemaal! Nu andersom haha, zodra mijn vriend thuiskomt en haar optilt is het leuk en vind ze hem lief, tot ze mij ziet, dan duwt ze hem weg en is mamma helemaal in. Ook als ze huilt en hij wilt haar troosten, gaat ze harder huilen tot ik haar troost. Laatst had ze een nachtmerrie, het was zijn beurt om eruit te gaan dus ik bleef liggen. Hij heeft een half uur geprobeert om haar stil te krijgen, troosten, flesje enz enz. Daarna kwam ik even om het hoekje kijken en klemde ze zich helemaal aan me vast en ze was stil. (stiekem wel heerlijk dit hihi aangezien het eerst andersom was en ik me best wel een buitenstaander voelde) dus ik weet hoe je je voelt. maar zal idd wel een fase zijn. Als je echt iets fout had gedaan had je dat zelf ook wel geweten hoor!
Ik herken je verhaal helemaal. Hij wil gewoon niets van me weten en ik ben er alleen maar goed voor en doe leuke dingen met hem. Ik forseer het ook echt niet want ik kan hem niet dwingen. Na jou verhaal heb ik echt een beetje hoop en ga ik er maar vanuit dat het een fase is die hopelijk snel over is!!!!!!!!!
Mijn dochter is al vanaf het begin een papa's kindje en dit is nu nog steeds niet veranderd (ze is nu bijna 3) Bij alles roept ze eerst om papa en dan om mij. Heb het inmiddels geaccpeteerd. (het lijkt er trouwens op dat mijn zoontje een mama's kindje wordt).
Oh meis, dit is zo herkenbaar! Mijn zoon heeft dit dus ook een hele tijd gehad. Hij wilde alleen maar papa... Maar als ik alleen met hem was, was ik wel goed! Ik was er ook soms echt verdrietig van... Maaarrrr, het is blijkbaar echt een fase want nu is mama wel weer goed! Naja, hij heeft nog altijd een voorkeur voor papa, maar daar kan ik mee leven hij is nou eenmaal een 'papa's kindje' Succes ermee! Hopelijk is het snel over (en je hebt helemaal niks verkeerd gedaan hoor, moet je niet denken!)
Ik trek mijn verhaal weer in.. Sinds vanavond wordt mijn man weggeduwt, en krijg ik alle knuffels en kusjes van de wereld.. Zo in een dag is het hele verhaal omgedraaid..
heel herkenbaar. hier een dochter met de mama fase. zodra ik er ben is het alleen mama mama mama en niemand mag iets doen. ze is zelfs instaat als een ander bijvoorbeeld als ze gevallen is haar opraapt dan laat ze zich zo weer vallen en roept mama doen!! Soms lachen we ons rot! als mama niet thuis is dan is er niets aan de hand en kan papa alles doen, maar o wee als mama weer in beeld is......................................
Hier ook hetzelfde probleem!! durf er met niemand over te praten, maar als ik men zoontje moet afzetten bij oma en opa (schoonouders) wilt ie niks meer van me weten..hij wilt dan zo graag naar hun toe..begrijp er dan niks van! voel me ontzettend aan de kant gezet dan.. thuis is er niks aan de hand, als papa komt dan wilt ie wel naar hem toe, maar dat vind ik niet zo erg
alyssa heeft ook van die buien dat ze erg naar papa trekt, maar als ze echt verdriet heeft komt ze wel bij mij. wel vervelend vind (zoals hierboven ook al iemand zei) dat als we bij mn schoonouders zijn ik niet meer meetel in alyssa dr ogen. tis dan oma, opa, papa of tante (als die er is). gisteren aten we bij mn schoonouders en mn schoonzus was er ook. alyssa wilde op dr loopauto en ik wilde haar helpen, maar nee, ze sleepte het ding naar tante en die moest haar helpen. dat doet best pijn op dat moment. sterkte ermee en ik hoop dat die periode snel afgelopen is en er een beetje evenwicht in komt. liefs doris
Ik zou er verdrietig van worden moest mijn zoontje niets van me willen weten als we bij schoonouders zijn. Doen ze dat alleen als oma/opa regelmatig oppassen? Ik bedoel kunnen ze voorkeur hebben voor iemand waar ze alleen op bezoek gaan/komen?
Als oma hier is zijn wij ook (bijna) niet meer in beeld, maar wij vinden dat niet erg. Vinden het alleen maar leuk dat ons meisje zo gek is op oma. (aan de andere oma heeft ze niet zoveel, contact is niet wat je verwacht van een oma). Afgelopen weekend waren ze hier, oma hier en oma daar. Maar toen ze naar bed gebracht moest worden vroeg ik of oma dat moest doen maar dat wilde ze toch niet. Moest mama doen.