Noah is gisteren gedoopt en na afloop hadden we een klein feestje thuis om het te vieren. We waren met maximaal 15 mensen (opa en oma's, familie) en hoewel ik me had voorgenomen dat hij NIET van de een naar de ander werd gehesen, gebeurde het toch zodra ik me omdraaide om koffie te halen :x. Gevolg: Noah de hele middag overstuur, niet willen slapen, krijsen van ellende . Zielig gewoon. Tenslotte heeft hij een uurtje of twee bij mij op de arm geslapen, waarbij hij steeds door spleetoogjes gluurde om te kijken of ik er echt nog wel was. Hebben jullie kindjes dat ook, dat ze niet goed tegen de drukte of teveel mensen kunnen? Og is Noah gewoon erg gevoelig? Hij is bijna 5 maanden...
yep onze dochter heeft dat nu al. Huilen zodra ze bij imand anders op schoot gaat. We doen dat nu ook minder omdat ze echt verdretig is en dat is voor niemand leuk natuurlijk. Wees duidelijk tegen je visite. Zeg gewoon dat hij het te druk vind als hij bij iedereen op schoot gaat. Zeg dat je begrijpt dat iedereen het leuk vind hem even vast te houden maar dat dat voor hem niet werkt. Het is ook niet leuk dat jullie daarna met een huilend kind zitten. Want wij merken het ook bij Emma dat ze bij veel bezoek gewoon moe is daarna. (eind van de week verjaardag daar ga ik ook duidelijk zijn hopelijk hahaha ben er ook niet zo goed in)
Hier ook.. We hadden het vaak ook de volgende dag nog. Maar dat trekt met de maanden wel bij. Met 5 maanden leven ze nog best wel in klein wereldje. Voornamelijk de dingen binnen handbereik. Dus zo'n visite geeft dan (te)veel prikkels. Maar als ze 8-9-10 maanden zijn, leren ze de omgeving steeds beter kennen, ze kunnen misschien kruipen, worden nieuwsgierig naar anderen etc. Dan trekt kunnen ze een stuk beter tegen die prikkels.
Hoi! Gefeliciteerd met de doop! Bijzondere gebeurtenis he. Wij hadden de doop van Anne vorige week zondag. Daarna was het bij ons ook een heel huis vol, maar we hebben'r op 'r kleedje laten liggen en daarna naar bed. Stom dat jullie bezoek dat niet door had dat zo'n kind met zoveel drukte niet van hand op hand kan gaan. Maar dan zit je inderdaad met de 'ellende' even. Anne heeft dat niet zo heel erg, maar in het begin als we weg waren gegaan toen ze 4, 5 maanden was (gecorr.) was het ook krijsen als we thuis waren. Even troosten en daarna was het wel over. Misschien is het een fase? Anne heeft het nu nl. niet meer zo sterk. Het zal per kindje wel verschillen. Misschien de volgende keer bij veel bezoek iemand van de familie vragen dat die er ook op let, zodat je er niet in je eentje voor staat, of je man natuurlijk vragen.
Hier was dat met Thirza ook hoor... Is gewoon ook een gevoelig kindje dus ik deed haar vaak lekker in de draagdoek, dan KON ze niet eens van de een naar de ander. Mijn schoonmoeder heeft er namelijk nog wel een handje van dat zij dan wel even gaat troosten. Wat uiteraard niet werkt, want ze ziet Thirza hooguit eens per maand, (we wonen niet zo dicht bij mijn schoonouders. Ook niet bij mijn ouders trouwens), dus Thirza raakt(e) dan alleen nog maar meer over de rooie. Wij zijn op een gegeven moment gewoon maar met 'r thuis gebleven en het thuis ook zo rustig mogelijk gehouden (dan maar geen verjaardagsfeestjes), want het was echt compleet drama na zulke drukte. Hele nachten in de weer en die waren/zijn sowieso al erg slecht.
Poe, ik ben blij dat we niet de enige zijn waar zich dit voordoet. Ik wist eigenlijk vooraf al dat het mis zou gaan. Noah is een tijdje vreselijk eenkennig geweest, wilde alleen maar bij een van ons en zette het steevast op een huilen bij alle anderen. Ik kreeg dan veel commentaar dat hij 'verwend' was en dat ik er blijkbaar op één of andere manier de hand in had. Ik wil gewoon rust voor ons mannetje, maar iedereen vindt het vaak zelf belangrijker om aan z'n trekken te komen met vasthouden/knuffelen ('daar moet hij maar aan wennen!') dan te denken aan of hij het wel allemaal zo aangenaam vindt. Grrrr. Mijn schoonmoeder die gisteren zo ongeveerd de 5e in een kwartier was die hem oppakte heb ik gezegd dat hij er niet tegen kon, waarop ze zei, ja, dat weet ik, daarom is hij nu bij mij. Aaaaaarrrggggghhhhh!!!
Hier was dat ook altijd zo, sterker nog, mijn zoontje is nu 2 jaar en we merken het nog als het een drukke dag met veel visite is geweest. Hij valt dan wel in slaap 's avonds, maar slaapt onrustiger en wordt dan vaak een paar keer wakker. Hier dus ook een prikkelgevoelig kindje.
Veerle kan daar ook niet goed tegen, van arm op arm gaan, maar inderdaad, daar trekt niemand zich iets van aan. Mijn moeder luistert niet eens naar me. Als ik zeg dat ze Veerle moet laten liggen, pakt ze haar toch. Ik ben een keer boos op haar geworden en toen kreeg ik opmerkingen als - "maar ik ben toch haar oma en oma's hebben een streepje voor", - "Je moet eens leren loslaten", - "op deze leeftijd zijn ze niet eenkennig" - "vroeger was dat juist goed voor baby's" (jajaja ik weet het, vroeger was alles beter...) Maar inderdaad, wij zitten vervolgens met een overstuur kindje terwijl de rest van de familie blij is, want ze hebben even mogen knuffelen...
Dat was met ons meisje ook zo. En idd, ook na de doop en alle visite weg, heeft ze het op een brullen gezet, wat niet binnen 5 minuten te stoppen was. Ik heb daar altijd veel rekening mee gehouden en haar ook niet 's avonds meegenomen naar verjaardagen ofzo. Zulke dingen komen vanzelf. Kijk naar je kind en je ziet, dat ze er van lieverlee overheen groeien. Nu is het een heerlijke ondeugende peuter, die totaal niet eenkennig is en het heel erg naar haar zin heeft op de psz. Volg gewoon je gevoel. Jij weet wat het best is voor je knul.
MIjn dochter is nu ruim 4 maanden en heeft hier ook 'last' van. Ze is na visite altijd onrustig en kan moeilijk in slaap komen. Blijft maar om zich heen kijken. Helpt altijd wel als we, zodra de visite weg is, de tv of radio uitzetten de lampen wat dimmen en gewoon even met haar gaan zitten op de bank mer haar speen en knuffel. Even een liedje zingen en ze is snel weer rustig. Mijn schoonmoeder is ook het ergste van allemaal (waar zou dat toch aan liggen?!) Vroeger bij haar kinderen ging alles perfect, die huilden nooit en waren nooit ziek of vervelend... met andere woorden; je doet het verkeerd! En mij natuurlijk een schuldgevoel geven als ze haar kleindochter nu niet zo lang bij zich op schoot heeft gehad. Maar goed ik dwaal af; ik denk idd dat het beetje bij de leeftijd hoort en het belangrijkste is dat jouw kindje zich veilig voelt, dus als er visite is; niet te veel van de een naar de ander maar zo veel mogelijk veilig bij jou!
Oooo, Ellen, wat ontzettend herkenbaar. Ik heb ook al 'je moet leren loslaten' gehoord. Ik vraag me dan altijd af wat er tegen kan zijn als je als moeder een goede band met je kind hebt en je kind zich veilig voelt bij jou. Beter kun je toch niet wensen? En zeker niet als ze nog zo piepklein zijn? Ik heb zo erg gemerkt dat mensen vooral met hun eigen ding bezig zijn als het om zo'n kleintje gaat. Mijn eigen moeder is gelukkig een en al begrip en zegt altijd dat het juist prima is dat Noah zich op zijn gemak voelt bij mij, en dat het wel komt dat hij wat makkelijker naar anderen (en dus ook naar haar) toe gaat. Maar mijn schoonouders vinden dat hij het maar moet 'leren' en bovendien gelden voor hun andere regels want zij zijn tenslotte opa en oma. Ik word er doodmoe van soms. Ik moet gewoon wat harder worden en ons eigen ding doen. Ik trek me nog veel te veel aan van wat anderen zeggen terwijl ik eigenlijk heel goed weet wat goed voor ons mannetje is. Heel fijn dat jullie allemaal je ervaringen delen, dat sterkt me weer enorm )