Ik heb soms het gevoel dat ik echt overspannen word ofzo. Mijn zoontje is 5 weken en wil opeens overdag en 's avonds niet slapen. Alleen maar huilen, niets helpt; oppakken, bij me houden niets!! Mijn dochter is 2 jaar en ik kan niets met haar doen op deze manier. Ook zij heeft een ontiegelijke zeurperiode! Dus ik zit overdag met 2 huilende kinderen, gek word ik ervan. Met als resultaat dat ik gewoon niet leuk meer ben, niet tegen mijn man, niet tegen mijn dochter. Zo wil ik niet zijn!!!! Hoe doen jullie dit? En waarom is mijn zoon zo veel wakker en huilt hij?? Ik kan er echt niet meer tegen af en toe. Eerst sliep hij goed en nu is het verschrikkelijk? Is het een periode en zo ja, hoe lang duurt die?
Ik denk dat dat van je zoon inderdaad een periode is... Ons zoontje maakt ook een sprongetje met een week of 5, en dat was na een paar dagen weer over... (heeft hooguit een week geduurd). Ik zou goed overleggen met je partner, en zo nu en dan even een moment voor jezelf pakken als je partner thuis is... Bijvoorbeeld heel lang douchen (haha dat doe ik ook wel eens... dan hoor en zie ik even lekker niks ) Daarnaast je zoontje ook zo nu en dan maar even weg leggen als het jou niet meer lukt om rustig te zijn... Hou daarnaast in je achterhoofd dat hij nog heel klein is en jou nog heeft, en het maar een periode is... Misschien nog eens een draagdoek proberen?? zodat hij wel bij je is, maar je je handen vrij hebt voor je dochter? Succes ermee!
Oei die 5 weken sprong ken ik, wat een doffe ellende. Oh meid jankend boven de ledikant gestaan hier hoor. Ik ga nu 1 keer per week een avondje lekker alleen weg. Vriend thuis bij zijn dochter en ik ben lekker op stap even iets anders doen. Ik vind mijn dochter eerlijk hoor maar even een break is ook belangrijk helemaal als de moeilijke periode zich aan dient.
Ben blij dat ik het niet alleen heb, wat vermoeiend zeg. Nu is het even rustig en eigenlijk moet ik strijken en poetsen, maar ik kan me er gewoon niet toe zetten. Ben doodmoe van alles! Mijn man heeft wel zo iets als hij thuis komt: ik wil ook wel even rust want ik heb de hele dag gewerkt! Dat snap ik ook wel, maar met 2 huilende kids word je gewoon bijna gek! Dat vind ik moeilijk, want dan heb ik dadelijk ook nog ruzie met mijn man.
Dan heeft je man maar even pech. Hij is de hele dag buiten de deur geweest en heeft niet 2 huilende kinderen op moeten vangen. Hij wil ook niet dat zijn vrouw gek wordt dus dan moet hij maar even helpen. Desnoods zijn dochter bij zich nemen en een boekje lezen met haar zodat jij je aandacht op je zoon kan houden en maar 1 huilerig kind hoeft te troosten. Ach ik kreeg dinsdag ook een opmerking hoor toen ik weg ging. Moet je luisteren, ik vind mijn dochter helemaal het einde en kan me niet voorstellen dat ze er niet is maar ik wil ook wel even wat anders dan de hele dag luiers, voeding en slaapjes.
Ik hou ook van allebei mijn kindjes, maar ik moet gewoon even weg af en toe. Mijn moeder zegt ook regelmatig, breng ze maar. Maar ik voel me er toch schuldig over dat ik dan iets anders ga doen en mijn man gewoon moet werken overdag. Nu gaat mijn dochter wel op woensdagochtend naar de psz, maar dat is maar een paar uur, als ik thuis ben moet ik haar weer ophalen onderhand. Normaal (als ik werk, nu heb ik nog verlof) gaat ze 2 dagen in de week naar de oma's. In mijn verlof gaat ze 1 dag in de week naar de oma's zodat het ritme een beetje blijft. Ik wilde ze niet 2 dagen wegbrengen. Maar het is gewoon moeilijk. Mijn zoontje is ook niet te troosten als hij zo huilt, ik kan hem wel vastpakken maar hij huilt nog. Doen jullie kindjes dat ook? Ik voel me dan ook schuldig dat ik hem niet eens kan troosten.
het is zonde om hier ruzie om te gaan maken. Tuurlijk is je man moe na 8 a 9 uurtjes werken...maar jij werkt 24 uur!! en dat met 2 huilende kinderen midden in een sprongetje waarschijnlijk. wat je kan doen: lekker met dit heerlijke weer gaan wandelen naar de speeltuin...hopen dat de baby rustig blijft en je peuter kan lekker spelen!! mij vliegt het ook vaak genoeg aan hoor...ik bof dat mijn partner wisselende diensten werkt, zo kan ik vaak op dag effe de stad in / shoppen / of boodschappen doen zonder de kids.... en de ene dag kan ik er beter tegen dan de andere dag, dat moet ik eerlijk zeggen. Vandaag weer een dag dat ik er tegen kan!! gister ook trouwens...Ik moet ook wel, want woe+don zijn de dagen dat ik alleen ben met 2 kids...
oh meid ik kan soms op mijn kop gaan staan en dan nog krijg ik haar niet stil. Tja het is moeilijk en als ik echt dreig gek te worden dan leg ik haar in haar bedje en loop dan even weg. Ik kan shacken baby syndroom soms wel voorstellen als je met je handen in je haar zit maar ik wil en zal mijn kind nooit iets aan doen. Ik loop dan liever even weg om op adem te komen. Mijn mannetje is ook gewoon aan het werk en ik laat hem vrij om zijn hobby ut te oefenen dus dan zal hij ook even moeten schipperen naar mij toe. Ik ben straks 5 maanden alleen met haar en dan werk ik ook weer dus dat is helemaal wennen.
Net even snel gedweild hier en de wc gepoetst, moet eigenlijk strijken. Maar ik wacht maar even tot de vloer droog is Vanavond krijgen we ook nog visite om 19.00 uur! Wel leuk maar ik maak me nu al druk; wat als mijn zoon dadelijk net dan huilt!! Wat moeten ze dan wel niet denken!!
Dat je een heel normaal kind hebt en dat het er gewoon bijhoort... Zonder gekheid, je kunt er soms aardig wanhopig van worden... Hier heb ik het de laatste dagen ook niet breed. Jelle is zit al een paar dagen tegen iets aan te hikken, wil niet eten enz... (heeft vanmorgen alles onder gespuugd in zijn bed) en Jitte heeft vandaag de derde reeks prikjes gehad, is doodmoe en wil niet slapen. Ze ligt nu net even te spelen maar daarvoor was ze vanaf 10.30 aan het huilen... Pffft... Dat ben ik helemaal niet gewend, ze huilt bijna nooit... En nu begint ze weer.... Ik ben van ellende (ja ellende ) gisteren maar een stukje met ze gaan wandelen... Ik heb echt een schurfthekel aan wandelen, maar de hele dag binnenzitten met 2 huilende kinderen is ook niks... Kortom: Aan mij heb je niks, alleen herkenning...
Ik word af en toe ook gek hier. Hele dagen thuis, met twee kleintjes. Zoonlief die aan het puberen is en een kleintje die alweer wil drinken. En van het huishouden komt ook niet altijd wat terecht. Dan is de een wakker als de ander slaapt, en andersom en kun je nog niet even snel vanalles doen. Ik ga vaak op zaterdag naar mijn moeder (vriend werkt op zaterdag) zodat ze lekker oma mag spelen en ik even niet alleen voor 2 kindjes hoef te zorgen.
zoo herkenbaar wat je schrijft; Ik had finn met 4 weken in bed gelegd, en wilde de strijk doen. Totdat hij begon te huilen, ik was gewoon boos dat ik niet kon strijken. Omdat ik dacht dat finn veel honger had,mocht ik overstappen op nutrilon forte en ben ik dezelfde dag ook gaan bakeren. En ..echt waar, alsof ik met vingers knipte, hij huilde niet zo veel meer, omdat ie uitgerust was van zijn slaap, hij was rustiger in totalliteit en dus tevreden, misschien een idee?
Ik denk dat het voor elke mama wel herkenbaar is, ik heb ook van die dagen! Ik probeer gewoon niks meer te plannen en af en toe ff bij opa en oma parkeren doet wonderen trouwens
idd erg herkenbaar, hier soms ook 2 jankende kindjes en omdat jij je dan ook klote in je vel voelt, voelen zij dat haarfijn aan en janken dan nog meer..(kan het nog meer??) maar dit is echt een fase en wat heel heel moeilijk is maar echt werkt is positief blijven, maar zo denken dat het allemaal goed komt en je niet gek laten maken..(weet het is heel moeilijk) en als het even kan gewoon even alleen de deur uit, ff afkoelen zeg maar..even weer wat energie opdoen.. ik weet dat het je vreselijk gek kan maken..sterkte..
Bedankt voor jullie berichtjes, die helpen echt ff! Mijn moeder kwam vanmiddag precies op het juiste moment; mijn dochter wakker, mijn zoon wakker. Ik mijn dochter aankleden, mijn zoon schreeuwde de longen uit zijn lijfje. Mijn moeder is toen gaan wandelen met mijn zoon en ik met mijn dochter even gezellig gaan winkelen. Dat helpt wel even, maar nu ligt hij b.v. weer te huilen, hopelijk gaat dit snel voorbij en huilt hij niet meer en is ALTIJD lief!!!
ja moeilijk en zwaar soms he! Helemaal met 2 lijkt mij, want ook de 2 jarige heeft dr aandacht nodig! Ik heb hier ook echt wel eens met dr mee gehuild hoor! En dan had ik ook nog een baby die wel stil werd als ik met dr wiegde enzo! Maar ze is 2 x echt ontroostbaar geweest en toen moest ik ewoon mee huilen! En ze sliep in het begin ook heel weinig! Soms van 11 uur sochtends tot 10 uur savonds niet, en ik was echt op! En dan niet lichamelijk! Maar geestelijk was ik dan op! Ik merk nou nog als Marin weer een terug val heeft dat ik dan ook heel anders ben die dag! en als het met haar goed gaat ben ik ook een vrolijk mens! Maar ik hoop voor je dat de kleine straks niet meer zoveel huilt! En dat je er lekker van kunt gaan genieten!
Heel irritant, hier vaak rustige dagen, dan denk je: het gaat lekker zo en dan komt er ineens weer zo'n dag of periode dat het weer helemaal mis en wordt ik soms echt knetter. Vooral idd als ze tegelijk gaan janken!!!!!!! Pff dan heb ik de neiging om te gaan gillen of oordopjes in te doen In het ergste geval leg ik Thijs in de wagen en ga ik met beide jochies buiten lopen, meestal worden ze daar wel stil van. Ik heb trouwens wel gemerkt dat Thijs af en toe echt heel ff moet huilen om in slaap te kunnen vallen. Hij gaat anders gewoon niet slapen, terwijl hij duidelijk wel moe is. En als hij dan niet in slaap valt, is hij veel te moe voor z'n volgende slaapje en is het dus helemaal mis.
Lol!! Dat heb ik daarstraks nog gedaan... Jelle was aan het zeuren om een koekje, inclusief drammerig gedrag omdat hij zijn zin niet kreeg... (het eten stond al op tafel) Ik heb hem nagedaan en hij lag helemaal in een deuk... Weg zeurderige bui...
Herkenbaar Ik laat de jongste van 4 weken daarom gewoon brullen in haar bedje als ik weet dat er niks aan de hand is..Zo heb ik ook tijd voor mijn dochter van net 2. Als ik 10 minuutjes met haar heb gekleurd of dergelijke, zeg ik even weer naar boven te moeten om de jongste te troosten en ben dan ook echt zo terug....soms moet de oudste wachtten en soms meot de jongste wachtten..Je kunt ze niet de gehele dag aandacht geven aan allebeide... wat goed helpt, is vertellen dat je nu even met .... bezig bent als de jongste aan het huilen is, en dat de jongste dan maar even moeten wachtten...Als je dan wel met de jongste bezig bent, kun je dit ook zeggen tegen de oudste dat zij nu even moet wachtten...Werkt erg goed hier