elke paniekaanval is natuurlijk anders. Ieder beleefd het anders. Ben zelf ook nog nooit flauw gevallen. Maar ik krijg altijd heel vervelende flashbacks ( traumatische jeugd gehad ) En kan zelfs zo ver komen dat ik niet meer weet waar ik ben en echt denk dat ik weer bij de traumatische gebeurtenis ben. Ik kan daar ( als ik geen medicijnen neem ) dagen of zelfs weken nog na 'weeen' van houden. En dan ben ik echt zo angstig dat ik me ga verstoppen ergens en dagen niet tevoorschijn kom. Ben dan alle realiteit kwijt en ook de tijd. Dus ik neem altijd gelijk meds in op het moment dat ik de paniek voel komen.
Ik heb wel gevraagd ernaar, maar nog geen reactie gehad.... Dus net weer gemaild. Die lorazepam werd wat meer afgeraden inderdaad. Ook borstvoeding was minder wenselijk dan bij xanax... Ach tja, misschien is het helemaal niet nodig, maar wil toch graag het beste wanneer het wél nodig is.. Ben trouwens al wel wat rustiger in mijn hoofd ervoor. Dat scheelt natuurlijk ook wel. Overdag denk ik steeds kom maar, maar 's avonds en 's nachts ben ik zo moe dat ik denk wacht nog maar even! Haha... @ Bloem; sommige paniekaanvallen zijn zo heftig dat het helaas wat meer is dan alleen een vervelend gevoel en de vermoeidheid erna.... Maar flauwvallen heb ik ook nog nooit gehad tijdens een paniekaanval. Ben ik dan inderdaad veel te alert voor. Sta dan juist helemaal 'strak'.
Hoi Aukje. Ik begrijp dat je bang bent een paniekaanval te krijgen. Ik was ook ontzettend bang dat ik tijdens de bevalling in paniek zou raken. Ik kreeg daarna te horen dat mijn kindje in een stuit lag. Daarom koos ik voor een keizersnede. Juist omdat ik bang was om in paniek te raken. Maar toen kwam dat magische moment waarop je weet dat je aan de gang bent. Ik was zo opgewonden en vond het zo leuk, dat ik besloot om in ieder geval door te gaan tot de ochtend (weeen begonnen om 2 uur 's nachts). Ik dacht, misschien doe ik het toch op de natuurlijke manier en ben ik morgen alweer thuis. (ik lag al in het ziekenhuis ivm met bloedingen) Ik dacht helemaal niet meer aan de knip die je meestal al uit voorzorg krijgt omdat je kindje er met een stuit snel uitmoet. En ook niet aan alles waar ik daarvoor zo bang voor was. De tijd vloog echt voorbij en door goed te ademen, waren die weeën een eitje. om 9.00 uur 's ochtens kwam de gyn en mocht ik naar de OK. Ik was nog steeds blij en opgewonden. Ook de ruggeprik en de keizersnede heb ik als zeer positief ervaren. Dat gevoel wat je krijgt als je je kind bijna ziet is echt geweldig. Dus misschien een tip voordat je aan de kalmeringspillen gaat. Probeer er lekker van te genieten en denk eraan dat je bijna je kleintje in je armen houdt. Concetreer je op je ademhaling, want die is super belangrijk. En vraag aan je vriend of hij mee ademt als je toch even in paniek raakt. Even in paniek raken is heel normaal. Als je er maar op vertrouwd dat je er weer uitkomt. Succes meid! Het is echt een magische ervaring
@ Sillie, dank je wel voor je reactie. Ik ga inderdaad eerst gewoon zonder kalmeringsmiddelen proberen te bevallen. Ik zie het echt als laatste red middel, mocht er dus een paniekaanval komen en ik er echt niet meer zelf uitkom. Ga er ook wel een beetje van uit dat ik dan zo op ga in het bevallen dat ik geen paniek aanval krijg. En het inderdaad een mooie ervaring zal worden. En wat jij zegt, dat je dan snel je kleintje in je armen hebt, daar denk ik ook de hele tijd aan... Dan hoop ik ook weer dat het snel begint, want ik verlang zo naar m'n kleintje!
Ok, dan is het heel anders, ik wist niet dat dat ook bestond sorry! En voor alle dames, het vervelende gevoel wat ik schreef, tuurlijk voelt het heel anders dan een vervelend gevoel, ik kan erover meepraten je hebt het gevoel dat je doodgaat. Maar over het algemeen is het niet meer dan een vervelend gevoel en ongevaarlijk als je snapt wat ik bedoel, met uitzonderingen natuurlijk. Ik heb mijn bevalling ook gedaan zonder pijn bestrijding en ik heb er niet eens aan gedacht. Ook heb ik na mijn bevalling een knop om weten te zetten en die wil ik jullie als tip meegeven! Je moet denken: ik kan bevallen (is een hele zware maar supermooie taak) dus dan kan ik al helemaal (jouw angst) doen. Dit helpt mij zoveel, dat er heel veel angsten weg zijn en ik er soms niet eens meer bij nadenk! En altijd als ik iets moet doen waarvan ik bang ben een aanval te krijgen denk ik: ik heb een kind op de wereld gezet, dus dan kan ik dit ook. Misschien helpt het bij sommige van jullie ook