Ik denk wel dat je het kan beinvloeden op de één of andere manier.. niet dat jij die zaadjes kunt beinvloeden.. maar eerder dat je het onbewust tegenhoud... Je kunt ook denken dat je zwanger bent en dat je dan opeens heel veel kwaaltjes krijgt.. terwijl je helemaal niet zwanger bent.. heel apart!! Ik ben ook wel benieuwd of onze geest ons lichaam in de hand heeft.. alleen volgens mij komen we daar nooit echt achter.. hihi...
Ik heb precies hetzelfde hoor. Ik ben nu 2 weken gestopt met de pil en ben er iedere dag wel mee bezig. Ik snap het helemaal! Even nog een vraagje: Ik wil ook graag zo' n wiget wat aangeeft over hoeveel dagen je kunt testen enz. Hoe kom ik daaraan? Ik heb er al opgeklikt maar word dan weer doorverwezen naar de hoofdpagina en daar kan ik het niet vinden. Kan misschien 1 van jullie mij de link sturen? Groetjes
Dat vraag ik me dus ook af. Aan de ene kant vind ik het onzin, aan de andere kant staat je geest zeker in verband met je lichaam. Als je bijvoorbeeld zenuwachtig bent kunnen je darmen daar ook op reageren. Het schijnt dat je op die manier ook je NOD uit kunt stellen. Ik heb het zelf (meestal) vrij goed van mezelf af kunnen zetten, zo nu en dan een huilbui omdat ik het niet eerlijk vond dat we zo lang moesten wachten en ook nog een molazwangerschap + chemokuren hebben gehad. Toch heb ik geweigerd om er dag in dag uit mee bezig te zijn en soms moest dat heel bewust. Leuke dingen doen en genieten van de dingen die je wél hebt. Afgelopen maand was ik druk met m'n werk en hebben we een hondje gekregen, en wat blijkt, heb al 5 positieve testen... Ik zou nooit tegen iemand zeggen; "je moet er niet zoveel mee bezig zijn", het heeft mij wel door de 3 jaar wachten heen geholpen. Maar het is vreselijk als mensen zeggen dat je er niet te veel mee bezig moet zijn of het nodig vinden om te adviseren dat je lekker op vakantie moet gaan etc. Dat zeg ik ook wat van als iemand dat zegt.
Het is nou eenmaal lastig om uit je hoofd te krijgen. Wij zijn nu ook al twee jaar bezig en er gebeurt steeds maar niets. Alle onderzoeken tijdens de mmm hebben we gehad en we mogen nu voor IUI of IVF gaan omdat we kennelijk verminderd vruchtbaar zijn zonder dat er concreet een oorzaak is te vinden. Vanaf het moment dat ik met de pil stopte was ik er mee bezig. De eerste maanden is het allemaal nog niet zo zwaar maar als het langer dan een jaar gaat duren dan word je ongeduld behoorlijk op de proef gesteld. Om je heen lijkt iedereen wel zwanger, je ziet alleen maar kinderwagens, babietjes en kinderkleertjes in de warenhuizen etc. Ik heb hierover met mijn gyn gesproken met de vraag of dit "gedrag" abnormaal is of dat de meeste patienten in zijn praktijk dat hebben. Hij gaf aan dat dit een volkomen normale reactie/gedrag is. Zwangerschap lijkt namelijk heel vanzelfsprekend. Vroeger zei je altijd: "als ik later kinderen krijg...dan dit dan dat...," maar helaas is het gewoon niet bij iedereen vanzelfsprekend en de frustraties ontstaan juist daardoor. Waarom een ander wel en ik niet? Toen ik 28 was wilde ik al met de pil stoppen, maar mijn man was daar nog niet zo aan toe op dat moment. Je gaat er gewoon vanuit dat je binnen enkele maanden zwanger zult zijn. Uiteindelijk ben ik op mijn 29e gestopt en word begin volgend jaar 32... Het uit je hoofd zetten is naar de mening van de gyn geen oplossing om wel zwanger te kunnen worden. Deze gedachte is wetenschappelijk onvoldoende onderbouwd en wordt daarom ook niet aangenomen. Zeer extreme stress kan wel een oorzaak zijn, maar dan moet (door de stress) je hele hormoonhuishouding om zijn kop staan doordat je bijvoorbeeld niet meer ongesteld wordt oid, door extreme sport, angst etc. Als je cyclus gewoon normaal is heeft iedereen in principe, onder gelijke omstandigheden, evenveel kans om zwanger te kunnen raken, tenzij er gynaecoligisch bewezen is dat er iets niet klopt, aldus mijn gyn. Er is altijd een kleine hoeveelheid, de grijze massa (waar ik dus onder val), bij wie het uitblijven van de zwangerschap onverklaarbaar is omdat er niet iets concreets is gevonden. Ik heb ook een heleboel moeilijke momenten gehad. Ik haatte mijzelf, mijn lichaam en mijn omgeving die wel zwanger was. Ik had huilbuien, was kwaad, moe, gefrustreerd enz. enz. Ik ben er nu wel achter dat het geen zin meer heeft om jezelf zo over de zeik te helpen. Ik probeer sinds enkele maanden meer mijn gedachten op andere dingen te zetten. Vorig jaar ben ik bijvoorbeeld niet op wintersport gegaan, want ik dacht toen dat ik tegen die tijd zwanger zou zijn en dus niet zou kunnen skien. Ik heb mn wijntjes laten staan, kleding zodanig gekocht met de gedachte dat ik er tijdens mijn zwangerschap ook nog in zou kunnen. We hebben zelfs een dakkapel op ons huis laten plaatsen tbv babykamer. Kortom, ik was al bezig met het zwanger zijn terwijl ik het nog niet eens was.... Ik denk dat heel veel mensen dat zo doen, omdat het allemaal zo vanzelfsprekend is. Ik heb daarom voor 2010 wel een wintersportvakantie geboekt, ik heb kleding gekocht waarin ik mij tijdens een eventuele zwangerschap absoluut niet in kan wurmen en de dakkapel gebruik ik nu als wasruimte... Het is gewoon niet anders. Ik sport weer lekker, eet lekker waar ik zin in heb en neem zo af en toe een lekker wijntje. Ik probeer nu echt mijn zinnen te verzetten en mij concentreren op de dingen die leuk zijn. Bezig zijn met zwanger worden is voor mij helaas een (kunstmatig) project geworden en is gewoonweg niet leuk meer, dus ik wil van die gedachte voorlopig afstappen in de hoop dat er nog een wonder gebeurt.... Heel veel sterkte en succes iedereen! Liefs, Shareeza
Ik word er ook gek van... alles om me heen doet me eraan denken... reclames op tv, tijdschriften, en ik zie ineens alleen maar zwangere vrouwen om me heen! Pfff hihi, echt erg!!
Shareeza, Respect hoe je ermee om gaat. Ik herken dingen (hoewel ik nog niet zo lang bezig ben). Maar je leven gaat wel door. Hoop dat het ook voor jullie snel raak zal zijn! Gr. Cybi
ja idd zoals gister in voetbalvrouwen, iemand had n test gedaan en was dus zwanger, nou zelfs dan denk ik, nou wil ik ook!! erg he? Er minder meebezig zijn kan volgensmij alleen maar als je echt iets anders belangrijks hebt (bijv het plannen van je bruiloft) dan denk je even aan heel iets anders en bent daar druk mee. Maar zoals ik heb niet echt andere dingen waar ik echt mee bezig ben.. Ik wilde ook al eerder met de pil stoppen maar mn vriend wilde nog wachten... jaartje gewacht en gestopt en tja dan lukt het niet (meteen).. grrrr:x... tis soms oneerlijk!
Helaas pindakaas... het plannen van een bruiloft helpt niet. Zelfs niet als je tegelijkertijd ook volop aan het helpen bent met een verhuizing èn het druk hebt op je werk... Wij zijn in de zomervakantie verloofd en gaan vlak voor Kerst trouwen. We zijn nu dus volop bezig met regelen. De trouwlocaties lagen vrij snel vast, maar de ringen, kleding, uitnodigingen vragen toch meer tijd dan je zou verwachten voor een 'kleine bruiloft'. Vervolgens hebben m'n schoonouders in dezelfde periode de sleutel van hun nieuwe huis gekregen en hebben behoorlijk veel hulp nodig. Op twee fronten aan het klussen dus. Toch krijg ik het voor elkaar er CONSTANT aan te denken. De eerste twee en een halve week van de cyclus (tot m'n eisprong) gaan wel. Maar de twee weken daarna... Pfff. Maandag m'n NOD, zit me al weer helemaal gek te maken. Hielp zelf de trouwjurk die ik vandaah heb gekocht niet aan. (Want zou ie te vermaken zijn als ik 10 weken zwanger zou mogen zijn op mijn trouwdag???) Gek word ik van mezelf! En dat al meer dan een jaar.
Ik heb afgelopen week meerdere keren getest. Maar steeds negatief. Gisteren ook bij de huisarts een test gedaan. Ook deze as negatief. Ik hoopte dat dit voor mijn lijf de bevestiging zou zijn, zodat het mij niet meer voor de gek zou houden. Het is of dat, of de logeerpartij van een neefje en nichtje. In elk geval ben ik er niet heel erg mee bezig sinds gistermiddag en wat denk je... Het lijkt erop dat mijn ongesteldheid begint door te breken. Aan de ene kant natuurlijk balen. Maar op dag 40 van mijn cyclus ben ik ook wel weer blij dat er een nieuwe ronde kan starten. Ben benieuwd hoe het bij jou gaat zus01.