Hallo allemaal, Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd ik ben gelukkig dat alles goed is en nog een zoon is helemaal prima en leuk!! We hebben de 20 weken echo achter de rug en alles was goed, ze kon zien wat het werd en het is weer een jongen, prachtig alleen zat mijn gevoel er dit keer helemaal naast! En dat voelt raar. Ik had deze zwangerschap zo het gevoel dat dit een meisje was. Het was zelfs zo dat moeder en schoonmoeder in het begin vroegen: 'denk je dat het een meid is?' 'nee hoor, waarom?' vroeg ik dan... 'nou je zegt telkens ze en d'r broer!' en dan had ik dat echt niet bewust gedaan. Voor mij alleen maar bevestiging dat mijn gevoel goed zat... Dom he? De echoscopiste is echt een geoefende, het was een 2-D echo en de baby lag er niet helemaal makkelijk voor want nog overdwars met zijn kontje schuin in mijn bekken. dus voor mij was het ook gewoon niet duidelijk, ook niet op de foto. Ze heeft met kleurtjes de bloedsomloop van de naveltreng gecontroleerd en zei 100% een jongen, liet het ook zien en zei: 'met me eens?' Ik knikte maar maar kon er eerlijk waar niks van maken.... maar dat het een jongen is staat wel vast. Ik ben echt zielsgelukkig met mijn zoon en een broertje voor hem is geweldig, nog een zoon is ook geweldig alleen dat mijn gevoel me zo in de steek liet voelt zooo gek. Ik ben gewoon 20 weken overtuigd geweest een dochter te krijgen. Ik voel me ook echt een beetje een ondankbaar kreng en verontschuldig me ook telkens tegen mijn buikje dat ik echt wel heel blij met hem ben en van hem hou! Voel me gewoon een beetje raar! Moet alleen even omschakelen.... Iemand ook meegemaakt?
jep hier hetzelfde verhaal, alleen ik was overtuigd van een jongen.. en sterker nog, ik wilde een 3d echo, met geslachtsbepaling... zo gezegd zo gedaan.. met 27 week een 3d echo, en tot onze verbazing: ja, zie je wel! duidelijk een jongen! mijn gevoel liet me dus niet in de steek.. dus ik vertrouw niet zo meer op een 20 weken echo met geslachtsbepaling... wil niet zeggen dat het bij jullie net zo is, maar als je het de moeite waard vind,en het geld er voor over hebt, kun je altijd een 3d echo laten doen, en het beeld in 3d liegt er niet om.. duidelijker kan naar mijn idee niet.. maar ik snap je gevoel, erg verwarrend.. bij mij toen ook, en helemaal als je net aan t idee gewend bent dat t dan toch iets anders is, vertellen ze dat je toch gelijk had.. das helemaal vreemd hoor! maar goed denk wel: IK WIL JE GEEN VALSE HOOP GEVEN! bij mij bleem de20weken echo fout te zijn, maar misschien klopt het bij jou wel, dus denk nu niet meteen ja het is wel een meid, puur om evt teleurstelling te voorkomen! succes met je besluit om evt een 3d echo te doen, en geniet nog maar van je zw-schap!
Héél herkenbaar, het kan nog erger geloof mij . Toen ik zwanger was van mijn oudste, was ik er van overtuigd het het een jongen was. Heilig van overtuigd. Ik heb op een dag de babykamer he-le-maal blauw geverfd, veel kleertjes in lichtblauw gekocht en met alle aankopen rekening gehouden met het feit dat het echt niet meisjesachtig mocht zijn. Het was voor mij gewoon echt niet mogelijk dat het een meisje zou worden. Met 36 weken kreeg ik een extra echo in het ZH ivm iets ( geen idee meer wat ) De gyn vroeg of wij wilden weten wat het wordt. " Hoeft niet " zei ik " Ik weet dat het een jongen is " Waarna de gyn stil viel en toen zei: "Ik zie hier toch écht een meisje" . Ahum. Ik was niet teleurgesteld, maar gewoon zéér geschokt dat ik er ZO erg langs zat met mijn gevoel. Twee weken later is mijn dochter geboren ( Blauwe kamer hebben we zo gelaten maar er alleen sterren en een maan op gesjablonneerd ). We hebben een hele goede band, ze heeft er gelukkig niets aan overgehouden . Ik heb die 'fout' daarna nooit meer gemaakt, maar heb er iedere zwangerschap nog langs gezeten wat het geslacht betreft Blijkbaar ben ik niet zo intuitief haha
ik was overtuigd van een meid, wist het echt 100% zeker. met 23 weken een pretecho, en idd een meid, ik was heel blij. met 30 weken nog een echo, met een prachtig piemeltje in beeld je gevoel kan je zo voor de gek houden, en jongens vergissen ze zich bijna nooit in. dus ik denk toch echt dat je een zoon krijgt.
Hoi, ja andersom schijnt vaker voor te komen, dat een jongen voor een meisje wordt aangezien bedoel ik. Wel leuk dat jouw gevoel wel klopte!! Op onze foto zie je wel iets tussen de beentjes hoor, maar je ziet meerdere dingen tussen de beentjes, tis ook schuin genomen, bij onze eerste zoon zag het er gewoon heel anders uit bij de 20-weken echo, dat was duidelijk een piemeltje. 3-D echo willen we sowieso nog doen hoor, gewoon voor het leuke. Ik hoop dat ik over een week of 4 terecht kan want ik denk dat ik het dan pas geloof. Ondanks dat ik weet dat ze echt heel zeker geweest moet zijn want ze zei kijk dit is het zakje en hier zit het piemeltje, ze wees het helemaal aan. En met die kleurtjes controle van de navelstreng ben je natuurlijk zekerder, dat heb ik bijv. in 2007 niet gehad. Ik ga er gewoon vanuit dat het een jongen is en dat is ook goed, het zal mijn stomme gevoel wel zijn......
Geschokt is inderdaad het goede woord. Teleurstelling is niet juist want ik ben blij dat alles oke is en ik zie ook wel 2 broers door de tuin schooieren! Een zoon is geweldig, dat weet ik want ik heb er een!! Alleen dacht ik tot gistermiddag kwart voor 5 dat ik nu echt roze zou gaan shoppen. Mijn nichtje hebben ze trouwens wel tot 6 weken voor de bevalling voor een jongen aangezien maar das al 8 jaar geleden, dus dat tel ik niet mee
Nog even een update, ik ben wel blij hoor met mijn kleine 2e knulletje in mijn buik! Zaterdag 5 december hebben we een 3-D echo dus dan zie ik hem sowieso weer! Hoop stiekem toch wel op een duidelijker beeld want dat is ook nog zoiets, die rare scheve foto, je kunt niet eens duidelijk zien hoe de beentjes lopen. Ik wil zo'n "wc-shot" haha net als bij de eerste!
De vorige keer dacht ik dat het een jochie was maar het bleek een meisje. Bij haar heb ik wel altijd het gevoel gehad dat ze op 19 juli geboren zou worden, dat is gelukt Nu weet ik gewoon zeker dat het een jochie is dus als het een meisje blijkt te zijn ben ik echt totaly shocked !
Ja vaag is dat he. Heel toevallig ik heb bij mijn eerste ook de bevallingsdatum voorspeld.... Ik heb ergens halverwege de zwangerschap gezegd, kom maar op die datum en hij kwam die datum! Ik moest echt even wennen maar inmiddels ben ik al een beetje gewend aan een knulletje hoor en natuurlijk is hij heel welkom!! Ik kan alleen maar niet stoppen met die echofoto bekijken, de foto die maar niet echt duidelijk laat zien dat het echt een jongen is.... Omschakelen is natuurlijk voor je gevoel raar maar een stuk makkelijker wanneer je er niet omheen kan. Ach het kan me ook niet echt schelen, ik geniet van mijn druk schoppende beebje!
Ik had bij de 2e heel sterk het gevoel dat het een meisje was. We hebben nooit met een echo gezien wat het geslacht was, omdat we daar meer een nummertje waren dan mens helaas. Toen de kleine geboren was en de gyneacoloog zei gefeliciteerd met je zoon was het eerste wat ik zei; Heuh alweer een jongen??? De gyneacoloog zat me aan te kijken van ben je niet blij ofzo?? Ik was enorm blij met me 2e mannetje echt wel, maar ik was zo stellig dat het een meisje was, dat ik gewoon even moest omschakelen haha. Bij de derde net zo, manlief heeft altijd gelijk gehad met het geslacht. Bij de 20weken echo was duidelijk te zien dat ze een meisje was. Hardstikke leuk natuurlijk was het een jonge geweest was ik net zo blij geweest want ik vind het wel leuk een huis vol met stoere mannetjes haha. Maar de echo;s waren enorm duidelijk, zelfs met 36 weken nog gezien dat het een meisje was, maar ik kon er echt niet bij. Ik zei steeds maar, nee hoor als het er uit is straks zullen jullie zien dat het een jongen is en jullie er allemaal naast zitten. Dus na de bevalling was het eerste wat ik zei, is het echt een meisje???? Jahoor het is echt een meisje, toen drong het pas echt tot me door haha..... Mocht er hier ooit een 4e komen dan weet ik haast wel 100procent zeker dat het een jongen word, waarom weet ik niet, maar dat gevoel loopt nu al zo sterk en dan zijn we nog niet eens aan het klussen haha......
Ik was er ook heilig van overtuigd dat Kyra een jongen zou zijn. En als ik de dvd van de pretecho terug kijk hoor ik mijzelf nog steeds heel verbaadsd uitroepen: Een meisje?!? Echt waar?!? En die blauwe shirtjes en broekjes heeft ze gewoon aan gehad hoor, gewoon gecombineerd met wit. Maar inderdaad als je er zo van overtuigd bent dat het een jongen/meisje is is het eventjes omschakelen als je gevoel niet klopt. n dat zegt echt niets over of je wel of niet om je kindje geeft want ik hou ook zielsveel van mijn kleine meid!
haha Devy wat herken ik dat. Toen de man het zei dat ze wel degelijk een meisje is, schreeuwden me moeder en ik beide waaaatttt een meisje echt waar ahhhhhhh. Dat staat ook op de dvd vreselijk om jezelf terug te horen haha en de dag erna stond ik weer met beide voeten op aarde en zei ik nee hoor, het word een jongen mijn gevoel zegt nog steeds dat het een jongen is.
Haha wel grappig hoor dat hardnekkige gevoel. Ik ben nu wel gewend hoor aan een jongen en natuurlijk ben ik blij met hem! Maar toch kijk ik elke keer weer naar die 'geslachtsfoto'. Over een maandje zie ik hem weer, mag toch hopen dat dat gevoel tegen die tijd helemaal overgedreven is!!
Ja hoor, hier ook zeer herkenbaar! Ik ben blijkbaar ook enorm slecht in het van tevoren juist voorspellen van het geslacht. Bij de eerste was ik overtuigd dat het een meisje werd: ik kreeg een zoon. Bij de tweede had ik eigenlijk geen voorgevoel; het bleek een meisje. En je zou toch denken: ik heb nu een jongens- en een meisjeszwangerschap achter de rug dus ik zal het nu wel herkennen. Maar nee hoor. Deze hele zwangerschap was ik ervan overtuigd dat het een meisje zou zijn. Ik voelde me precies hetzelfde als bij de tweede zwangerschap en meerdere mensen in mijn omgeving hadden zelfs gedroomd dat het een meisje was. Je raadt het al: het is een jongetje! Daar heb ik ook even van moeten omschakelen. Inderdaad, niet omdat ik teleurgesteld was (ik vond het zo prachtig ons baby'tje daar gezond en wel te zien op de echo en was op dat moment alleen maar daar mee bezig!), maar wel omdat mijn gevoel me dus weer zo in de steek had gelaten. En ik vind het natuurlijk hartstikke leuk, weer zo'n kereltje erbij. Maar ik herken je gevoel dus zeker!
Ik vind het wel fijn om op 5 december wel even die zekerheid te hebben, gewoon voor mezelf ookal denk ik nu allang weer aan het hebben van twee ventjes. De echo en foto zijn ook zo onduidelijk, bij mijn eerste zag je echt een zakje en piemeltje dat konden we zelf ook makkelijk zien en nu niet. En ze moest ook zo wroeten en duwen voor ze het in beeld kon krijgen, 'het lukt wel hoor' zei ze, en na een paar minuutjes had ik zoiets van, nou volgens mij is het er nu een die het niet wil laten zien. 'Nee nee' zei ze, 'ik kan het echt wel zien hoor', dus nog even draaien en doen en toen zei ze 'ja het is weer een jongetje' 'kijk maar hier zit het zakje' dit was niet echt duidelijk maar dat kan een beetje verfrommeld zitten. '100% een jongen, echt hoor' zei ze. Nouja oke, blij dat alles goed is, blij dat onze kleine man een broertje mag krijgen alleen even omschakelen. Maar ik blijf een raar gevoel houden, ik benoem honderd keer, je krijgt echt nog een zoontje. Ik zie al helemaal weer zo'n klein frummelig jongetje in zijn wiegje liggen en ik vind jongens echt heel leuk! Ik ben ook niet echt van het getut met alles roze en strikjes en Barbies. Alleen dat rare gevoel, alsof het toch niet helemaal klopt, alsof er toch straks nog iemand gaat zeggen van 'nee hoor, het is toch geen jongen' gaat maar niet weg!! Dus voel ik me best een beetje slecht, zeg ik honderd keer tegen de kleine man dat hij echt heel erg welkom is, ik van hem hou, want dat doe ik!! En dat het prima is dat hij een jongen is. Het zullen de hormonen wel zijn maar ik denk toch echt dat ik gewoon dat bewijs even nodig heb met de volgende echo, dat mijn eigen ogen het kunnen zien. raar he?
Heel herkenbaar. Bij onze eerste was ik er heilig van overtuigd dat het een meisje was. Mijn vriend wist zeker dat het een jongen was. Ik wilde eigenlijk niet van te voren weten wat het zou worden, maar zowel bij de 20-weken echo als bij de 2 pretecho's hebben we gevraagd of ze het op papier wilde zetten en in een dichte envelop wilde meegeven. Kon ik nog van gedachten veranderen. Toen ik 33 weken was beviel een meisje van de zwangerschapsgym en die had 'onze' jongensnaam. Inmiddels zo vol van hormonen besloten we te kijken wat we zouden krijgen. En ja hoor, een jongen. Ik was in totale shock. Heb echt een week nodig gehad om 'afscheid' te nemen van de dochter in mijn hoofd. Was super blij hoor, maar als je zo zeker van je zaak bent is dat even wennen. Het kan erger. Mijn moeder was er zo van overtuigd dat ik een jongen zou zijn dat ze, toen de gyn zei 'gefeliciteerd met je dochter', zei weet je het zeker? Gr Heel
Bij mij ging het een beetje anders. Ik had helemaal geen voorgevoel maar de hele wereld (overdreven natuurlijk) vond dat het maar een meisje moest worden. Mijn moeder had een leuke naam bedacht "Merel". En voor een jongen? Nee, geen naam. Mijn oma (90!)... "Meisjes zijn echt leuker dan jongens..." Daarbij wilden mijn zus en beste vriendin graag een meisje om leuke jurkjes bij aan te trekken. Ik had het gevoel dat de wereld op mijn schouders drukte en dat het een meisje MOEST worden. Tja, en dat heb je echt niet zelf in de hand Met ruim 35 weken heb ik toch nog een 3D echo gehad (oefenen voor buitenlandse echoscopisten in het VU in Amsterdam)... en wat bleek... een KNUL! Ik heb echt even moeten wennen maar toen ik bedacht dat dit MIJN knul was en dat het voor mijn mans kant van de familie een stamhouder zou worden, ben ik lekker gaan winkelen en mooie blauwe kleertjes gekocht! Dit keer wil mijn man het graag weten... dus vlak voor kerst zullen we het weten. Als ze zeggen dat het een meisje is, laten we een paar weken later een pretecho maken. Dan wil ik het wel graag zeker weten. Bij een jongen doen we misschien ook de pretecho wel maar meer om 'gewoon even te kijken'
Ik kan me heel goed voorstellen dat het omschakelen is! Maar priscil daar hoef je je toch niet schuldig om te voelen naar de kleine? want die hoort echt wel hoe je hard op hol slaat als je aan em denkt Hopelijk krijg je 5 december een onwijs mooie echo en duidelijk "beeld".
Toen ik zwanger was van de eerste, nu al 7 jaar geleden bijna kregen we geen 20 weken echo en geslachsbepalingen. Tuurlijk had ik een pretecho kunnen doen. Toch was ik er heilig van overtuigd een jongetje te krijgen. Waarom: geen idee. Toen de baby op mijn buik werd gelegd en ze zeiden dat het een meisje was, was mijn eerste reactie: dat kan niet!! Hoezo niet vroeg de vk, wist je wat het zou worden dan? Ikke: nee, maar ik dacht toch echt een jongen te krijgen. Maar hebben jullie wel een meisjes naam? Ja, tuurlijk, ze heet Sterre. Ik heb echt een uurtje nodig gehad om om te schakelen.