Hallo allemaal, Ik zit met een probleem, en kan dr zelf echt niet meer uit komen, ik hoop dat iemand hier mij kan helpen, of iig raad geven. ik zal bij het begin beginnen. jaren geleden had ik een vriend, we raakte zwanger en hij wou de baby gelijk al niet, we gingen uit elkaar en ik voede mijn zoon alleen op. Makkelijk was het niet, en ik verlangde enorm naar een echt gezin. 2 jaar geleden leerde ik mijn man kennen, na 4 maanden besloten we te trouwen en 4 maanden daarna was het zover. we paste geweldig bij elkaar, wilde alle 2 hetzelfde. maar vanaf het moment dat we getrouwd zijn ging het steeds slechter. toch besloten we samen te blijven en ervoor te knokken. 13 maanden na ons trouwen raakte ik eindelijk zwanger, en we waren dol gelukkig! alleen onze problemen bleven natuurlijk! zo niet werden ze alleen maar erger. op dit moment ben ik al meer dan een week van huis weg, en verblijf ik met mijn zoontje van 4,5 bij mn moeder. ik heb mn man gezegd dat ik pas terug wil komen zodra ik merk dat hij echt wilt verranderen. hij toont totaal geen liefde naar mij, zegt wel dat hij me mist, maar laat het niet voelen. ik krijg nu therapie omdat ik het niet meer zie zitten zo, en er werd mij gevraagd: wat wil JIJ nou eigenlijk?? en ik moet zeggen dat ik na meer dan een jaar kansen geven en opnieuw proberen het eigenlijk opgeef. ik ben doodop van dit leven, wil zo graag gelukkig zijn. geen ruzies hebben en elkaar niet begrijpen. ik wil liefde voelen, en het gevoel hebben gewaardeerd te worden. als ik zou denken dat we er wel uit zouden komen zou ik er gelijk voor gaan, maar ik ben zo bang dat het weer niet lukt, net zoals alle vorige keren... mijn moeder en vriendinnen steunen mij welke beslissing ik ook maak, maar ik kan niet beslissen. want tuurlijk hou ik van hem, maar is het nog genoeg....
Lastig meid, het is ook eigenlijk een beslissing die alleen jij kan maken... Misschien is het een idee om samen in therapie te gaan? Kijken waarom het precies misloopt op dit moment. Er samen voor vechten, en mocht het dan toch op niets uitkomen, dan weten jullie in ieder geval dat jullie er alles aan gedaan hebben.. Sterkte!
ja dat is door mn hoofd gegaan, relatie therapie. maar ik ken mn man te goed om te weten dat hij er met de pet naar gaat gooien. hij vind dat alle problemen aan mij liggen, ik loop daarom ook bij een therapeut, en voor ik zwanger werd had ik medicatie.. maar nu zie ik in dat het helemaal niet alleen maar aan mij ligt!
Een goede raad een man veranderd niet in dat opzicht hoe graag ze het ook willen, het lukt hen niet. Soms moet je hard zijn ook al is er nog veel liefde. Als je liefde en geluk wil mag je er niet om smeken als het niet van uit zich zelf kan komen is hij het niet waard. Dat is mijn mening en ervaring. Groetjes
Jeetje Yessica, (we kennen elkaar nog van het mei topic), wat vreselijk dat je tijdens deze bijzondere periode in je leven je zo alleen voelt staan. Het is inderdaad moeilijk om in deze situatie antwoord te geven op de vraag wat jij zelf graag wil. Ik denk dat je het liefst geniet van deze bijzondere periode samen met je man, je maakt immers niet zomaar de keuze voor een kindje van jullie samen. Het is niet eerlijk van je man dat hij jou de schuld geeft van de problemen die er tussen jullie zijn. Je zegt dat je daarom bij een therapeut loopt maar waarom gaan jullie niet samen in therapie?! Het ligt niet enkel aan jou dat jij je relatie niet meer ziet zitten, als jullie er voor kiezen om samen te blijven zullen jullie ook SAMEN moet werken aan je huwelijk. Ook hij mag zn steentje bijdragen. Heb je hem al eens gevraagd wat HIJ graag wil of verwacht van jullie huwelijk? Misschien dat je daarna de zaken op een rijtje kan zetten om een conclusie te kunnen trekken (ook al blijft het altijd moeilijk om een keuze te maken). Ik wens je heel veel sterkte.
jemig mid, wat een lastige situatie. als hij jou echt zo mist en zoveel van je houdt laat hem dat dan bewijzen door samen naar therapie te gaan. als hij er echt voor wilt gaan en wilt samen blijven dan zal ook hij ervoor moeten gaan. stertke meid en wees blij met alle steun in je omgeving die je krijgt.