Mosa, bij mij duurde het herstel ook vrij lang, mn moeder vertelt altijd dat ze na de geboorte van mn zusje gewoon het bezoek voorzag van beschuiten met muisjes ed. Nou ik echt niet hoor! De eerste week ben ik nauwelijks mn bed uit gekomen: alleen voor een douche en een wankel uitstapje naar beneden (en daar zat ik weer als een pasja ). De tweede week ging het iets beter, maar ik was nog steeds snel duizelig en moe. Het beste is goed luisteren naar je lijf en proberen je over te geven aan de situatie. Hoewel ik nogal een controlefreak ben, lukte mij dat aardig. Maar Jan had 3 weken vrij, dat scheelde ook enorm. En hij vond het heerlijk dat hij Mirre de eerste dagen exclusief kon verzorgen (en ik kon tiet geven, dus had ook mn momentje ) Sheann, hou jezelf goed in de gaten he meid. Hopelijk zijn het gewoon kraamhormonen, maar als het heftiger wordt / niet afneemt: contact opnemen met je huisarts ivm mogelijke postnatale depressie. Dat kan best heftig zijn en je kunt er maar beter zo snel mogelijk bij zijn. Maar nogmaals, ik zat de eerste weken ook echt in een emotionele rollercoaster ... misschien uit zich dat bij jou in angst? Melisa, vervelend dat jullie het nog niet hebben uitgepraat. Ik heb helaas geen gouden tip voor je. Ik zou exploderen, heeft niet altijd het juiste effect ...
Cijfertjes update (mijn 5 kilo van gisteren is al weer achterhaald) + 7 kilo + 12 cm buik + 12 cm tiet Maar ik pas nog prima in mn broeken, dus de kilo's lijken zich vooral in de goede zones 'op te stapelen'
Dat is mazzel hebben! Ik heb nog positiebroeken aan. Zitten zo lekker. Bij mij zit er ook nog 7 kilo te veel aan. Brrrrr.
Herstel: ik pas nog prima in mn positiebroeken die ik al vanaf 8-9 weken aan heb ... wel een flinke maat kleiner dan de positiebroeken die ik droeg bij Mirre . En ik heb ook nog vrij lang mn positiebroeken (moeten) (ge)dragen ... Toen ik weer ging werken paste ik net wel of net niet in mn gewone broeken (zat iig 'goed' om mn lijf). Hier ging het afvallen onwijs langzaam. Ik denk dat ik pas na een maand of 9 richting mn gewone gewicht ging (maar bleef wel afvallen trouwens )
Hallo meiden, Vandaag heb ik inderdaad even een baaldag genomen. Hoewel mijn humeur duidelijk beter is leek het me goed om een dag flink te rusten/slapen. Vannacht waren we pas om 2.30 thuis! Heb vanmorgen maar met een smoes afgebeld (toch makkelijk dat mijn teamleider al weet dat ik zwanger ben). Lig nu dan ook met mijn laptop op de bank. Om even op jullie te reageren; ik heb nog geen ervaring met krampjes ed dus daar kan ik geen zinnig woord over zeggen. Nijntje; helemaal fantastisch die echo (ik ben jaloers) MP; aankomen ik heb geen idee, op dit moment ben ik dan gelijk aan mijn startgewicht en dan 0,5 kg zwaarder. Maar schommelingen van 2 kilo in de week zijn voor mij normaal. Ik mag hopen dat ik niet meer dan 2 kilo aangekomen ben tegen de tijd dat ik 16 weken ben. wat betreft het stoeien met je partner als die snel weer in zijn oude doen vervalt. Ik weet in elk geval al dat mijn mannetje er zeker weinig zal zijn de eerste twee tot drie maanden. Ik denk dat het wel belangrijk is voor ze om bijvoorbeeld 1 avond of middag even alleen op pad te zijn en te sporten of wat anders. Wij lopen al maanden met een mensje in ons lichaam en vinden het vrij normaal dat daar voor gezorgd moet gaan worden (moederinstinct?!) De man daarentegen beleefd de zwangerschap toch heel anders en misschien wordt het pas echt als er echt een nieuw mensje in hun leven is. Dat kan best overweldigend en eng zijn. En als stoere man ga je dat natuurlijk niet meteen toegeven maar vlucht je misschien liever in de wereld die je wel vertrouwd is. Misschien een deal om ook zelf er even tussenuit te gaan en je mannetje tijd met het kind te geven zonder dat je steeds over zijn schouder meekijkt en aanwijzingen (goedbedoeld, maar voor de man erg belerend) geeft. Maar dames ik weet het ook niet en probeer maar mee te denken!! De rest ben ik vergeten maar dat zullen jullie me wel vergeven!!
Hoi dames @melisa balen dat het nog niet is uitgepraat zeg! hier blijft het af en toe ook modderen met ruzietjes. @sheann he meid vind het echt rot voor je dat je je zo voelt, wat mosa zegt ook al komt het door je hormonen, het is gewoon alsnog rot! wel fijn dat je vriend nog even vrij is, en dat je het er met hem over kan hebben. ik zou zeggen er goed over bijven praten, en wat salapio ook zei, mocht niet niet minder worden dan ff langs de h.a. gaan, beter het zekere voor het onzekere toch? @hanna ja die mannen die denken da ze maar weer gewoon zomaar verder kunnen met hun "normale" leventje, lekker sporten dit en dat, maar er is toch echt heel veel veranderd.. vind dat die mannen dat af en toe ff niet zo goed in zien! @mosa ow jou vriend wil ook al gaan sporten aghhh! en gaat ie het ook echt doen? mijnes is gister weer gaan trainen, en nu gaat ie vanavond ook al weer weg!! terwijl ik gister juist echt niet een te beste dag had, maar er zijn te weinig mensen bij de zaalvoetbal...(net alsof ik daar wat om geef) maar goed! hahaha @all feli is al een paar dagen wat mopperig en huilerig.. echt niet leuk wie weet heeft ze ook wel krampjes, ik kan alleen echt niet zien dat ze ze heeft, want als ze gewoon gaat huilen gaat ze ook echt keihard huilen en kronkelen en doen....:S ook slaapt ze steeds echt maar korte slaapjes, steeds maar huilend wakker.. en vooral savonds als wij gaan slapen, dan ligt feli helemaal te kreunen en te doen... wat kan dat nou weer zijn?? zeg mosa, heb jij dat boek van oei ik groei? staat da daar in met die sprongetjes?? heeft feli misschien ook een sprongetje? ik moe dat boek toch echt ook maar es aan gan schaffen @bubsie veel plezier bij je echo, weet ff niet meer of het nou vandaag of morgen was, maar in iedergeval veel plezier! @positiebroeken, ik ben ook benieuwd wanneer ik weer in mn oude broeken zou passen, ga binnekort es ff kijken haha, en ik hb geen weegschaal.. dus weet eigenlijk nietw at er nog te veel aan zit...maar goed.. te zien is het wel hahah dusdr moet wat af! hahaha al heb ik nog nooit gelijnd of echt gesport om af te vallen(zowiso haast nooit gesport) dus ben benieuwd hoe met dat af zal gaan
Sanne: die man van jouw lijkt op de mijne haha. Maar probeer het wel aan te geven als het je dwars zit hoor! Ik wil je situatie niet met de mijne vergelijken. Maar doordat ik veel heb geaccepteerd zitten wij nu echt in een moeilijke situatie. Chelsey gaat over een uurtje al weer naar de oppas. Moet om 2 uur weer werken. Heb aan de oppas gevraagd of ze wat eerder mocht komen dan half 2, kan ze daar nog even spelen en dan slapen. Anders moet ik haar uit bed halen. Alles went dus haha! Kan ik nog even snel boodschappen doen etc.
hey melis heb net ff op je andere topic gereageerd en joh kijk zo snel went het dus al chelsey weg brengen naar de oppas! hier is het tijd om feli eten te geven enal groetjes!
Dank voor je berichtje, wilde jullie er hier niet mee lastig vallen, vandaar een ander topic die ik hier niet had genoemd.... En ik denk echt dat de oppas went, heb zelfs gister gevraagd of ze eind december nog een dagje kan oppassen, ik heb dan zo veel vrij dat ik lekker met iemand kan afspreken. Zonder kindje. Goed he? We moeten haar toch betalen.
Broeken, omdat ik zo misselijk was in het begin vand e zwangerschap had ik al snel zwangerschapsbroeken aan, die zaten zo lekker losjes Ongeveer 5 weken na de bevalling kon ik mijn gewone broeken weer aan. Mijn man ging gewoon 1 dag nadat Svinthe was geboren al weer even hardlopen. De kraamhulp was er toen wel hoor, hij heeft me niet alleen gelaten.... Hij heeft erg veel tijd voor zichzelf nodig vind ik. Soms wel een strijdpuntje hier. Sanne, het eerste sprongetje is geloof ik met 5 weken. Dan denk je.... huh wat doet mijn kind raar en anders?? En dat heeft ie dus last van het sprongetje. Het boek Oei ik groei is een echte aanrader. Leuk en herkenbaar om te lezen. Tjonge wat een snertweer zeg! Gelukkig heb ik de boodschapjes binnen en hoef ik er niet meer uit. Svinthe ligt te slapen in haar wiegje boven. Alle poezen liggen ook te slapen. Heerlijk even rust hier!
@melisa nou je valt mij er in iedergeval niet mee lastig hoor, al zou je het hier zetten ik zet hier ook alles wat ik beleef neer, val ik misschien ook wel mensen mee lastig maar ach.. vind het gewoon lekker om van me af te schrijven en wat heerlijk dat je gewoon ook gevraagd hebt of ze dan ook kan oppassen, en dat je dan lekker wat voor je zelf gaat doen! wat je zegt, je betaald er toch voor, ik denk dat ons meisje misschien soms ook wel naar het kdv zal gaan terwijl dat mama of papa vrij is, je betaald er toch voor en ookal ben je anders vrij, zit je toch nog met de kleine dus heb je anders ook geen tijd voor jezelf maar, vind het erg knap van je! fijn ook dat je je zo goed voelt bij deze oppas! @hanna oww oke pas met 5 weken, pfoe zou soms denken dat ze nu al een sprongetje heeft maar mosa zei dat veda op dag 10 al een sprongetje maakte?? ik ga dat boek toch es aanschaffen, of als er nog mensen vragen wat ik voor het kraamfeestje wil, kan ik dat altijd nog zeggen wel leuk dat je dan echt kan zien van owww dat is het fijn voor de geruststelling denk ik hahha. hier is het nog net geen rot weer, ging net even met feli en zora lopen, wou even langs hai zn neef zn vriendin, maar die was niet thuis, maar moest ook nog langs de brievenbus, dus al met al weer een lekker wandelingetje, maar hier was het dus wel nog droog...voor hoelang? dat weet ik niet maar nu zijn we weer lekker binnen. nu ff snel wat eten en dan hup weer kolven, dan echt nodig strijken want anders heeft feli geen kleertjes morgen hahaha, zeg wat strijken jullie eigenlijk allemaal? ik hou er helemaal niet zo van, al vind ik feli haar spulletjes niet zo erg hoor, maar dat is ook we echt het enige wat hier gestreken word
hoi meiden Ff geen pouf om alles bij te lezen. Lig al 2 dgn in bed met migraine aanval!! Gaat niet echt over nu ik mijn meds niet mag pakken!! niks blijft binnen en koppie doet zo'n pijn. twinny
Sanne, met 10 dagen zijn er regeldagen: veel drinken om BV op te krikken. Maar die sprongetjes kunnen eerder/later beginnen, langer/korter duren etc. Ik kan me herinneren dat Mirre met een week of 3 ook moeilijker sliep en mopperig was. Hier werkte de draagdoek heel erg goed. Verder zou je kunnen kijken of ze misschien gebaad is bij wat meer voorspelbaarheid (ik haat woord regelmaat ) en niet te veel prikkels geven (muziek/tv uit). Wie weet helpt dat? En verder mopperen baby's heel vaak en slapen ze ook vaak slecht zonder dat je er ooit achter komt wat het is. Krampjes kan heel goed, maar kan ook mamahonger zijn. Is ze stil als ze bij jou ligt? "Mannen", in mijn vriendenkring vooral veel zeer betrokken en actieve papa's. Maar zie en hoor ook wel eens anders. Sommige mannen hebben idd meer behoefte aan me-time (maar mama's hebben dat ook) en andere papa's zijn onzeker over hun nieuwe rol. Verder zijn sommige mannen ook gewoon gemakzuchtig en als je dat opvangt als vrouw dan hou je dat denk ik ook in stand. Ik zou dus vooral ook je eigen avond plannen als je daar zin in hebt of afspreken dat bijvoorbeeld woensdagavond papa avond is. Mama mag dan lekker op bank met pepernoten en thee . Maar goed ... ik heb makkelijk praten ... Eerste keer oppas, moeilijkmoeilijkmoeilijk. Met tranen in ogen weggefietst. En ik heb het nog steeds wel eens hoor. Nergens voor nodig want Mirre heeft geen oog meer voor mij als ik haar bij opa en oma breng Djaar, lekker zo'n baaldag! En vervelend dat je man/vriend zo veel moet werken als je bent bevallen. Zowel voor jou als voor hem. Idd zo mogelijk vaste momenten inplannen: papa met baby in bad (huid op huid contact is heel goed voor hechting). Kleine momentjes pakken ...
Twinny, he getsie wat vervelend. Hopelijk is het snel over! Strijken, heb ik best lang volgehouden (weet niet meer hoe lang) en ik streek echt alles! En dat voor iemand die voor de rest nooit strijkt. Nu dus ook niet meer . Bij Jochie zal ik het denk ik niet zo lang volhouden: Mirre slaapt niet veel meer en dat is dan meestal mijn rustmoment ...
ja!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! hier ben ik! hihi. echo was goed! zit nu op 8 weken en een dag. en als het goed is is het er 1.zover ze nu kon zien. het liep verschrikkelijk uit, dus zaten we een uur te wachten voor we mochten. en vannacht had ik onwijze pijn in mn buik tot huilens toe. dacht echt nu gaat het nog mis. maar het hartje klopte en we hebben het zelfs horen kloppen! ze zag wel een kleine bloeding. dus moet over 2 weken terug om te kijken of dat er nog zit en voor een echo. maar kan ook zijn dat het de 2e eisprong was, maar dat het niet verder is gegroeit. maar dat weet ik over 2 weken waarschijnlijk. maar niks om me zorgen om te maken zei ze. dus gaan we nu genieten! en iedereen die het wil horen vertellen we het gewoon!
Ik heb even tijd gehad om mijn bevalling op te schrijven. Het is een behoorlijk verhaal dus als je het niet wilt lezen geeft het niet. Ik heb de echt rottige dingen weggelaten. Maandag 2-11: 07.30: Ik loop al de hele week met krampen en steken. De VK heeft aangeraden om te kijken of het blaasontsteking is maar ik heb dit niet gedaan. Ik ben al een paar keer voor niks naar de HA geweest maar die maandagochtend besluit ik toch maar te gaan. Bij de HA blijkt het toch een blaasontsteking te zijn en krijg een kuurtje mee. Ik ben opgelucht, de kleine zal wel nog even blijven zitten. Gelukkig, ik ben mijn buik nog lang niet zat. 10.00: Afspraak bij de VK. Ik vertel over de blaasontsteking en de rest lijkt routine. Dan blijkt mijn bloeddruk niet goed. Ze kijkt mijn urine na maar daar zit niks in. Ze verwijst me voor de zekerheid door naar het ZH. Roy heeft v.w zijn verjaardag en zijn nieuwe auto die die dag komt vrij en gaat mee. 11.00u: In het ZK word ik aan de CTG gelegd, urine en bloed worden naar het lab gestuurd en mijn bloeddruk word constant in de gaten gehouden. Iedere keer is mijn bloeddruk te hoog. De VK van het ZH weet al te vertellen dat we die week papa&mama gaan worden, met deze bloeddruk willen ze me niet verder laten lopen. Na een klein uurtje zijn de uitslagen van mijn urine en bloed binnen. Dat ziet er wel goed uit maar zitten op het randje. 12.30: De Gyn komt en verteld dat ze gaan kijken hoe het met mijn baarmoedermond is om te kijken hoe ze me gaan inleiden. We vragen nog of we niet mogen wachten tot het vanzelf begint, ik ben toch al bijna 40 weken maar dat risico willen ze niet nemen. Ze toucheert en blijk ik al 1 cm ontsluiting te hebben. Ik word direct gestript...auw auw. We mogen weer naar huis en als de bevalling 's nachts niet uit zichzelf begint moeten we ons de volgende ochtend om 08.00u weer in het ziekenhuis melden. 13.00: Roy moet naar de tandarts en ik ga mee. 14.00: We zitten bij de bank, de verzekering van de auto's moeten omgezet worden. Ik begin wat krampen te krijgen maar wijt het aan de blaasontsteking. 15.00: We zijn weer thuis en wachten tot Roy's nieuwe auto komt. Als die er is drinkt de man die hem gebracht heeft nog een kop koffie en dan brengt Roy hem weg naar het station. 15.30: Ik ben eigenlijk van plan om even onder de douche te springen maar dan komt de broer van Roy met zijn zoontje langs voor de verjaardag van Roy. Ondertussen worden de krampen erger en loop ik af en toe naar de keuken om ze weg te puffen. Ik hoop met alles dat Roy snel terug komt en als hij terug komt heeft hij natuurlijk niks in de gaten en laat nog uitgebreid zijn nieuwe auto aan zijn broer zien. 17.15: Roy's broer vertrekt en ik duik snel de douche in. Ik verwacht eigenlijk dat de krampen weg zullen trekken (achteraf stom natuurlijk) maar in plaats daarvan volgen ze elkaar snel op. Roy begint te timen want hij komt met het idee dat het weleens weeen kunnen zijn. Ze komen om de 5 minuten en duren bijna een minuut lang. We bellen het ZH en mogen komen als we willen. 19.15: We komen in het ZH aan en de weeen komen snel en zijn best pittig. Ik word voorgesteld aan een stagiaire die vraagt of ze er bij mag zijn. We hebben daar geen problemen mee. Er word even wat afgewacht en dan word er gekeken naar de ontsluiting. Die is pas 2 cm. Doordat ik de nacht ervoor heel slecht geslapen heb ben ik al doodop. Er word gevraagt of ik pijnstilling wil voor de nacht en ik wil eigenlijk een pompje maar na overleg met de VK van het ZK (mijn eigen VK mag mij niet meer begeleiden v.w de beginnende zwangerschapsvergiftiging) word er besloten dat ik een ruggenprik krijg. Dit word echt een ramp. Roy waarschuwt ze al dat het niet makkelijk gaat bij mij maar de VK en stagiaire proberen het toch zelf. Na een keer of wat misgeprikt te hebben wachten ze toch maar op de anesthesist. Ook die heeft flink moeite maar het lukt hem. De ruggenprik zelf moet ook 3 keer opnieuw omdat hij constant op mijn bot zit, wat hij ook doodleuk zegt... fijn om te weten. Gelukkig werkt de ruggenprik snel en kunnen we gaan 'slapen'. Na 1.5 uur word ik wakker... met weeen! Ze zijn niet zo heftig als in het begin en ik voel aan mijn benen. 1 kant blijkt niet verdoofd. Dit kan ook volgens de VK en zolang de weeen te hebben zijn probeer ik toch maar te slapen. Dinsdag 3-11: 08.15: De Gyn komt kijken en dan blijk ik al 8 cm ontsluiting te hebben, joepie. Ik lag 's nachts al te hopen dat als ik er al 5 zou hebben ik al blij zou zijn. Ze breken mijn vliezen en de weeen worden erger. Ze komen ook behoorlijk snel achter elkaar. 10.30: De weeen veranderen ineens, ik heb het idee dat ik persdrang heb. Roy waarschuwt de VK en de statiaigere. Ik ben bijna zover, nog een klein beetje en dan mag ik mee persen. Maar de sfeer veranderd. Het gaat niet zoals het moet en de VK heeft blijkbaar niet zo'n goede zin. Ze doet me onnodig pijn als ze de stagiaire dingen uitlegt en/of laat zien. De ruggenprik staat nog wel aan maar de pijn komt er gewoon dwars doorheen... helaas. 10.50: Ik mag persen maar iets gaat niet goed. Waar is die poepdrang waar iedereen het over heeft? Ik voel alleen wat persdrang in mijn buik en probeer uit alle macht mee te persen maar het gaat niet. De VK word boos en mopperd op mij. Ik moet helemaal plat gaan liggen, zelf mijn benen pakken en Roy moet mijn hoofd en nek naar voren duwen als ik moeten persen. Ik vind deze houding zéér onprettig en wil rechtop. De VK zegt dat het niet mag maar verteld niet waarom. Achteraf verteld mijn eigen VK dat dit was omdat ze zo beter zicht had op wat er gebeurde omdat het gewoon niet goed ging. Het lukt gewoon niet en de VK zegt boos tegen mij dat waar ik mee bezig ben, niks voorstelt. Ik voel me enorm rot, ik lig daar te persen met alles wat ik heb. De sfeer is zeer onprettig en Roy probeerd me zo goed als hij kan te helpen. Ze zetten mijn voeten in hun zij en als de VK mij weer pijn doet schrik ik en duw ze per ongeluk weg. Ze zegt dat als ik haar weg ga stampen, zij dan echt boos gaat worden. Ze duwt/port in mijn buik en ik zeg nog tegen haar 'mens wat doe je toch allemaal!'... Ze komen ineens met een enorme spuit aan, alvast om te verdoven van onder want dat ik uit ga scheuren lijkt al duidelijk te zijn. Ook dit gaat helemaal mis en het bloed spuit alle kanten op. De VK zit helemaal onder en de verloskamer is een grote bloederige bende. Dit komt ook niet ten goede van haar humeur. 11.24: Eindelijk, het hoofdje is eruit en al snel volgt de rest. De baby word op mijn buik gelegt en we kunnen onze emoties even helemaal laten gaan. We janken een potje en Roy word er zelfs even niet goed van. Dan gaan ze de baby nakijken en zie ik als eerste dat het een jongen is. We hebben een zoon! Ik dacht toen dat we het gehad hadden maar toen kwam de placenta niet los. Pas na 40 minuten sjorren, trekken, in mijn buik duwen en de weeen weer opgewekt te hebben via het infuus, kwam die los. Roy ging kijken en ik gaf aan hem ook te willen zien maar de VK gooide hem zonder pardon weg. Ik heb de placenta dus niet gezien en was hier achteraf heel erg boos over. Op dat moment weet je gewoon niet wat er allemaal gebeurd. Ik moest gehecht worden en de VK was erg ruw. Ze deed weer heel rot tegen me en zei boos dat ik met mijn kont naar beneden moest komen, (ik krooop namelijk naar boven op het bed) en zei dat ik moest ontspannen met een boze stem en blik...maar ontspannen ging dus niet echt op die manier. Ik had het mens bijna gezegt dat als ze me helemaal dicht zou naaien ze er zeker van was dat ik nooit meer (bij haar) zou bevallen! Ik had haar er bijna zelf uitgezet. Iedereen liep op z'n tenen en toen ze klaar was met hechten (eindelijk!) liep ze weg en zei dat ze nog nooit zo'n troep had meegemaakt. Ik was blij toen ik op mijn kamer lag en de VK weg was, wat een naar persoon. Gelukkig was de stagiaire enorm lief en heeft zij het nog enigszins dragelijk gemaakt. Woendag 4-11: Door de beginnende zw-vergiftiging moest ik nog een nachtje blijven. Roy is naar de VK toe gegaan om te zeggen dat we het een hele nare ervaring hebben gevonden hoe dat zij deed. Ik heb de bevalling ook als heel negatief ervaren daardoor en heb hier erg veel moeite mee. Ze bood haar excuses aan en legde uit dat ze blijkbaar enorm baalde van de stagiaire. Ook bleek Noah niet goed te liggen, hij lag in een kruinligging en dit hadden ze niet in de gaten gehad waardoor het zo'n chaos is geworden. Normaal gesproken was het een keizersnee geworden, bleek ook nog de navelstreng 2 x strak om zijn nekje te zitten en ben ik minstens 1 liter bloed verloren. Gelukkig was Roy mijn rots in de branding. Ik ben zo trots op hem en hem énorm dankbaar hoe hij me heeft bijgestaan. Mijn lieve mannetje, dan besef je toch wel hoeveel je van iemand houd! Mijn andere mannetje doet het super goed. Hij was 3330 gram en 50 cm bij de geboorte waar hij nu, 3 weekjes later dik boven zit. Het is een pittig ding en weet precies wat hij wel en niet wil maar is bovenal een heel tevreden kindje. Als ik moest, zou ik alles zo weer doen.
Hoi dames, Djaar, toch een baaldag genomen lees ik Maar pas om 2.30 uur thuis, jeetje zeg! Ik denk dat je wel gelijk hebt in je stukje over mannen! Sanne, mijn vriend doet nu echt alles in huis (en echt helemaal zonder er iets over te zeggen, de hele dag is hij in de weer met wassen draaien enzo ) en veel voor Veda, dus dan gun ik hem z'n sportavondje wel, maar ik dacht wel van: begin er dan gewoon volgende week ofzo weer mee. Maar ik snap wel dat het heerlijk voor hem is. Maar het gaat dan maar om één avondje, meerdere zou ik niet leuk vinden. En dat is het nadeel van teamsporten natuurlijk, dan heb je toch wat meer verplichtingen. En ik kan me voorstellen dat vooral nu Feli al even een beetje huilerig is, dat je ervan baalt. Ik heb idd het 'Oei, ik groei' boek, maar nog geen tijd gehad om in te kijken. Als ik vanavond of morgenochtend even tijd heb, dan zal ik even kijken voor je of ze in een sprongetje kan zitten, maar zou heel goed kunnen hoor! Ik zie dat Hanna al geantwoord heeft. Met dag 10 is er geen sprongetje, maar en regeldag, dus dat babies dan meer willen drinken en huileriger kunnen zijn. Hier nog niets van gemerkt, maar dat zou op dag 10 zijn. Positiebroeken, nu nog wel maar ik ben eigenlijk niet ontevreden over mijn buik. Hij is wel slapper, maar ik vind hem wel hard kleiner worden gelukkig. Maar ik ben ook in totaal 9 kilo aangekomen, dus min Veda en vruchtwater/placenta enzo valt het ook wel mee. Ik heb alleen zelf geen weegschaal, dus zou niet weten hoeveel ik nu weeg. Maar voorlopig wacht ik nog even met het passen van mijn 'normale' broeken tot de hechtingen minder gevoelig zijn. Melisa, vandaag alweer werken, hopelijk ging het je vandaag weer wat makkelijker af! Ik weet niet waar je andere topic over gaat, maar wat het ook is, je valt ons er echt niet mee lastig hoor! Dus gewoon bespreken hier wat je wilt bespreken! Hanna, klinkt heerlijk, een slapende Svinthe en slapende katten! Twinny, wat vreselijk dat je al 2 dagen migraine hebt Beterschap, hopelijk knap je snel op! Bubsie, gefeliciteerd met de goede echo!! Wat vervelend dat je zolang moest wachten, wat zullen jullie zenuwachtige geweest zijn! Maar heerlijk hoor! Nu lekker gaan genieten en idd vertellen tegen iedereen die het maar wil horen Sterre, meid toch, wat een verhaal! Maar wat een belachelijke vk zeg :x Ik vind het gewoon al vreselijk om te lezen, laat staan hoe je je voelde op dat moment Ik kan me voorstellen dat het nu een hele nare ervaring geweest is, en alhoewel je sowieso geen makkelijke bevalling had, is het zo wel helemaal uit de hand gelopen door de vk. Dikke knuffel, want ik kan me voorstellen dat het moeilijk was om op te schrijven en ik denk dat het misschien nog wel een tijdje duurt voordat je het verwerkt hebt! All, moet er nu vandoor, tot later!
Bubsie, wat fijn dat je een goede echo hebt gehad!! Sterre, he bah wat een rot-VK! Ik zou zeker nog een brief naar haar sturen waarin je schrijft hoe je je voelde (als je dat al niet gedaan hebt...) Hoe kan je nu zo doen vraag ik me dan af.