man flauw gevallen en afgevoerd met ambulance

Moet dit even schrijven want ik voel me nu zo machteloos.

Ik lag boven een boek te lezen en mn man is beneden. Hij belt me dat ik naar beneden moet komen omdat hij niets meer ziet. Dus ik ren meteen naar beneden en hij ziet helemaal niets meer. Is alleen maar zwart voor zijn ogen. Ik laat hem in een stoel gaan zitten, maar zo eigenwijs als meneer is moet hij gaan staan.
Bijna meteen valt hij op de grond, zijn ogen helemaal wegrollend en hij schokkend. Ik was 112 al aan het bellen en er werd meteen een ambulance gestuurd.
De vrouw aan de telefoon was heel lief en begripvol en heeft met me gepraat tot de ambu er was (dat was gelukkig al met een paar minuten). De hele tijd bleven zijn ogen wegdraaien en telkens ging hij weer helemaal schokken. Ook bleef hij tegen zijn vader praten, die afgelopen mei is overleden.
Er werden allerlei metingen verricht maar ik kreeg niet echt een uitslag te horen. Omdat hij toch de hele tijd weg bleef vallen, een been niet voelde en laten ook lopen niet goed ging hebben ze hem meegenomen.

En daar zit je dan... thuis met je kleine... niemand in de omgeving die op kan passen. De overburen (die ik verder niet ken) hebben het wel aangeboden, maar als demi wakker wordt en er niemand die ze kent is zij ook paniek en bovendien zij de broeder dat als hij opgenomen moet worden, ik toch niets kan doen en weer naar huis moet. Mijn man wilde zelf ook niet dat ik de kleine uit bed ging halen.

Niemand woont dichtbij om even snel hierheen te komen. Heb wel gebeld meteen naar mijn en zijn ouders. Gelukkig belde hij net om te zeggen dat het wel goed ging. Had nog wel tintelingen in zijn been en tot nu toe houden ze het op overspannenheid.

Zijn stiefmoeder belde net nog wel dat ze onderweg was, maar heb haar naar huis gestuurd omdat zij telefoontje een beetje geruststellend was en zij had ook twee zware pijnstillers op en ik wil niet dat haar wat overkomt op weg naar hier.

Moest het even van me afschrijven voel me zo rot.

 

Hij belde net dat het nog wel even ging duren. Op zich ging het wel weer goed met hem, maar ze wachten zoiezo de uitslagen van zijn bloed af en dat duurt nog zeker een uur. En ze willen ook een longfoto maken want zijn longen klonken niet helemaal goed.

Wat hij tot nu toe uit de reacties van de dokter kon opmaken is dat het zware overspannenheid is (we hebben een hectisch jaar gehad, zijn moeder is nu bezig met de laatste chemo's voor borstkanker en het is nu de dertiende keer dat zij kanker heeft en zijn vader is afgelopen jaar overleden)

 

Ja voelt inderdaad goed. Ik zag zijn nummer en was zo bang dat het een arts zou zijn dat het niet goed was. Ik was zo opgelucht toen hij het zelf was.

Nee volgens mij geen scan of dat hebben ze nog niet gezegd tegen hem. Of hij wil mij niet ongerust maken, dat kan ook hem kennende.

 

Hey meiden,

Bedankt voor jullie medeleven.
Om twee uur vanacht is mijn mannetje weer thuis gekomen. Wat het is geweest weten ze nog niet precies. Zij bloeddruk was te hoog en zijn zuurstofgehalte en suiker te laag. Ze denken een epileptische aanval door de stress alhoewel zijn hartritme normaal was.