Hoi allemaal, Heb pas ontdekt dat zwanger ben en ben heel erg blij maar pieker me ook suf ! Heb last van een menstruatie achtig gevoel is dat normaal? En wat mag ik nu allemaal precies niet meer eten? Heb in het verleden ook clamydia gehad en weet ook niet zo goed wat ik daar nu mee moet.! Voel me soms echt een beetje paniekerig! Wie herkent dit en of weet een antwoord op mijn vragen ? Liefs Nana
Ik herken het wel een beetje, die eerste paniek. Wat je het beste kunt doen is nu lekker achter de PC kruipen en gaan googelen. Er is zoveel bekend en geschreven over zwangerschap. Bij bijvoorbeeld voedingscentrum.nl staat allemaal etenswaar wat je beter wel of niet kunt eten. succes en gefeliciteerd met je zwangerschap,
Met de chlamidia hoef je niks. Prijs je gelukkig dat je zwanger bent! want veel vrouwen die dat krijgen worden onvruchtbaar! Maar nu heb je het gehad en is er volgens mij geen gevaar mee! Over eten kun je hier op site vele topics vinden en idd google doet het ook goed. Relax en geniet er van Nana! Liefs natas
Hoi Nana, Ik herken je verhaal precies! Ik ben net zo ver als jou wat betreft zwangerschap en ik heb ook menstruatiekrampjes, dus dat zal wel normaal zijn! Ik wilde zo graag zwanger worden (waarschijnlijk net als jou) en nu ik het ben, voel ik me een beetje depressief-achtig! Ik schaam me ervoor om het te zeggen, maar het is ineens zo'n raar idee en ook eng. Er komt zoveel op je af, wat moet je allemaal weten en doen? Had ik misschien niet toch beter nog ff gewacht? enz.. Ik wil zo helemaal niet denken maar het gebeurd! Zou het ook kunnen komen door de hormonen. Als ik vroeger menstrueerde voelde ik me ook altijd een paar dagen down. Wie herkent dit gevoel?
Hoi Bobbie, Ik herken je verhaal.Moest een uur na de zwangerschapstest al huilen omdat ik bang was dat ik het alemaal niet kan ! Gelukkig hebben we negen maanden om er aan te wennen ! Het ene moment ben ik heel gespannen en dan denk ik weer het vind zijn weg wel.Heel veel vrouwen hebben het voor ons gedaan, wij kunnen dit ook ! Liefs Nana
Heel herkenbaar allemaal, wisselende stemmingen en niet weten wat je moet doen! ik heb aan het begin heel veel gelezen, vooral van het internet, daar is veel te vinden, dat gaf mij meer vertrouwen, omdat ik goed wist wat er binnen gebeurde en waar ik aan toe was, wat ik kon verwachten, wat wel/niet normaal is...dan gaat dan onzekere gevoel ook minder worden (verdwijnen doet ie niet hoor) maar blijf adem halen en probeer het rustig aan te doen, je hoeft nu helemaal niks te doen, dus benut je tijd goed, neem je rust en luister naar je lichaam
Gelukkig herkennen jullie dit. Mijn vriend dacht door al mijn stomme geklets dat ik niet zwanger wilde zijn! Dat is natuurlijk niet zo. Maar mijn vader is een half jaar geleden overleden en hij was echt mijn maatje. En nu ben ik best wel bang dat het te snel gaat. Dat ik beter eerst een paar jaar had gewacht om het te kunnen verwerken? Maar aan de andere kant verwerken doe ik het denk ik nooit en zo'n kleintje houd me misschien juist op de been en laat de zon weer schijnen? Affijn de tijd zal het uitwijzen...