Sinds een week of 4 is Merel overal bang voor. Meestal geluiden, koeien geloei, de sirenes van vanmiddag, piano van haar zusje, deur of raam open of dicht bij de buren....ik kan het zo gek niet bedenken of ze is er bang voor en kruipt bijna in me en slaat handjes voor de ogen en kruipt helemaal in elkaar. Herkenbaar bij 2,5 jaar? Hoe gaan jullie hiermee om en is het een "normale" ontwikkeling voor deze leeftijd?
Quinn kreeg rond die leeftijd last van nachtmerries. Echt gillend wakker worden en bevend als een rietje onze kamer op komen. Het schijnt leeftijds gerelateerd te zijn. Hij had die periode ook meer moeite met afscheid nemen als we hem bijv naar het kdv brachten. Ik heb geprobeerd te vragen wat er aan de hand was en getroost waar nodig maar heb er niet een te grote issue van gemaakt. Uiteindelijk is het overgewaaid. Succes!
Hoi, Justin had dit bij sirenes en de vuilnisauto. Nu is hij meer bang van krokodillen en monsters en liedjes waarbij wolven of heksen voorkomen.
Ja inderdaad ook "enge" beesten oid. De coca cola reclame heeft een gek poppetje en die vindt ze ook eng worden. Jip en Janneke boek deel 2 mag ik ook niett meer voorlezen, daar staat ook iets engs in.....heel vervelend vind ik het. Ik probeer er ook zo luchtig mogelijk mee om te gaan, maar haar wel het idee te geven dat ze niet gek is en dat bang zijn mag. Ze slaapt nu ook helemaal onder haar dekbed sinds 2 dagen.... sneu vind ik het ook. Maar goed te horen dat het wel weer over zal waaien.....
Quinn heeft het nog steeds over dat er op zijn kamer een leeuw of een tijger zit. Als hij overdag naar boven gaat om iets te pakken komt hij nog steeds hard terug gerent. Ik heb hem een aantal keer wel duidelijk gemaakt dat wij er altijd zijn om hem te beschermen en dat lijkt hij wel een heel prettig idee te vinden.
Om soms gek van te worden.. Gelukkig neemt het af, maar er zijn nog plekken waar ze echt bijna een paniekaanval krijgt en heftig begint te trillen. Dit is bv de kapper.. Gelukkig is mijn dochter en niet mijn zoon, hou niet zo van lang haar bij jongens Maar ik vind het ook moeilijk om mee om te gaan. Bekrachtig in ieder geval het gedrag niet, zo laat je namelijk zien dat hetgeen waar ze bang voor is, niet eng is. En door haar te gaan "beschermen" zeg je indirect dat het haar gedrag normaal is en bekrachtig je haar angst. lastig, ik weet er alles van. Het gaat straks vast beter en het zal allemaal afnemen.
Hoi! Onze dochters zijn nagenoeg even oud. Ik was namelijk Marijntje (moeder van Fleur, ze is van 1 juli 2007) maar moest mijn naam even veranderen toen de site vernieuwd was! Fleur heeft dit ook en eigenlijk al heel lang. Ze is voor heel veel bang, grote vrachtauto's maar zelfs ook ander verkeer zoals moeders met kinderwagens!! Echt een angsthaas dus. Sinds een week ook dat ze snachts bang is in het donker en dus meer aandacht nodig heeft bij het inslapen. Het is weer een fase denk ik, ze worden zich nu nog bewuster van de grote wereld om hen heen. Ik verwacht wel dat het op een gegeven moment beter gaat maar ja, ze is overal bang voor, vliegtuigen, en vooral scooters en brommers en ook als ze stil staan!! Ha ha. Groetjes, Charlie (Marijntje)
Ha, ik ken je nog wel ja..... Vanochtend kwam ze helemaal bezweet uit bed, ze had namelijk de hele nacht helemaal onder het dekbed gelegen met haar hoofd ook. Om 22.00 was ik nog even gaan kijken en wilde dekbed van haar afhalen....nee hoor! Die moest er helemaal overheen. Klinkt wel logisch ja, dat ze bewuster van alles worden....weer een stapje verder .
Super herkenbaar! Nikita is ook 2.5 jaar en nu gaat het wat beter. Ze is alleen nog bang voor het luchtalarm. Maar hiervoor pff alles 'eng', vliegtuigen, soms zelfs de vogels buiten. Toch een fase denk ik , of misschien gehoor die beter wordt en er bepaalde klanken bij komen? Ze heeft ook een enorme fantasie, ziet echt Swieber de Vos (lees; dora...) in de tuin lopen. Advies gekregen om hier zoveel mogelijk in mee te gaan. Maar misschien dat het toch iets met elkaar te maken heeft.
Mijn zoon is wat jonger maar ook echt bang voor vanalles! Goed te lezen dat meer kindjes dit hebben (en dat het ook weer overgaat) want we krijgen steeds maar te horen van iedereen dat hij wel erg bang is voor veel dingen En dan ga je toch wel twijfelen of het normaal is hihi.
Hier ook enorme fantasie en steeds vaker alleen kunnen spelen en in haar eigen wereldje. Dat hele 'doen als of' dus wel grappig om te zien. Zitten hier regelmatig op de trap achter het traphekje want dan zwemmen er krokodillen in de gang...ja ja lachen hier hoor! Charlie
Ja geweldig die fantasie! Merel verzint ook de gekste dingen, soms lig ik inwendig helemaal in een deuk. Kan zo snel geen voorbeeld bedenken....helaas. Een paar weken geleden vroegen ze op de psz of Merel al dingen anders gebruikte als waar ze oorspronkelijk voor gemaakt waren en dat deed ze niet.... Maar nu.....alles krijgt ineens een ander doel.
op zich wel hekenbaar! valentijn is nu 2jaar en 8,5maand en hij is bang voor de donker, draken monsters enz enz..
mja ik ben laatst ook eens gaan kijken hoe dat nou zat. dochterlief raakte namelijk accuut in paniek als het licht uit ging en paar dagen later begon het al als ik zei dat ze naar bed moest... dus het moest niet veel verder gaan anders hadden we toch een soort van probleem maar toen werd ik er door iemand opgewezen dat kindjes van rond de 2 jaar... een hele levendige fantasie hebben maar bovenal. het verschil niet weten tussen verhaaltjes en werkelijkheid. hun fantasie is gewoon echt. dus dat beest onder de kast.. (ja hij zit onder onze commode bleek) dat zit er wat haar betreft ook echt. wij lossen dat overigens op door het gewoon weg te sturen (je moet toch wat.... ) en daarna samen te kijken of het weg is. en deze week.. heeft ze alweer 2 dagen geslapen zonder het grote licht aan te doen hele overwinning dus.. want sinds eind september doet ze elke avond zelf het grote licht aan. (schemerlamp is niet genoeg!) oh en niet onbelangrijk.. alle enge verhaaltjes lezen we gewoon niet. (dus ook roodkapje niet bijv.... )
Ook hier een heel bang meisje. Ze is bang voor het donker, een vliegtuig, een knetterende brommer, een auto die er hard aan komt rijden, pappa die aan het klussen is etc. En ik vind het zo moeilijk hoe je hiermee om moet gaan? Advies van anderen over het algemeen "niet op reageren, dan bevestig je het", maar als ik niet reageer gaat ze werkelijk door het lint. Ze zegt ook zelf "bang, spannend, eng" etc. Vanmorgen zag ze beren lopen in de tuin... Haar fantasie begint zich blijkbaar te ontwikkelen, maar is dat al zo jong? Eind januari wordt ze pas 2. Ik vind het zo zielig, zowel voor haar als voor ons, want ze wil dan alleen maar getroost worden en zoekt duidelijk veiligheid. Hoe doen jullie dat? Stom he? Als het je eigen kind is is het toch anders....
aahh hier ook beren in de tuin..pandaberen! ik ga dan samen met valentijn naar het beruchte bosje toe en speel het spelletje mee en vertel ik hem dat hij zooo lief is en straks gaat spelen mat andere pandabeertjes en dan begint hij het spel leuk te vinden en word zn fantasie nog groter en dan wil hij dat we emt zn 2en in de rij gaan staan omdat ze langslopen en dan lachen we er hard om.. hij zegt momenteel ook veel..tis niet donker hè, tis niet donker hè.. ik pak zn handje dan altijd vast er staat hier een grote boom op de hoek van de straat en die is in het midden dik begroeid en de rest kaal, hij zegt altijd dat het een draak is..dus dan leg ik hem uit dat het gewoon een boom is en wat monsters betreft onder het bed en in de kast onder de meubels enz enz..ik laat hem gewoon zien dat ze er niet zijn, ik zeg altijd dat ze of slapen of met anders monstertjes buiten spelen hij roept vaak dat er een muis aankomt, dan gaan we zn denkbeeldige muisje gewoon aaien en zeggen dat hij zo lief is.. tot nu toe werken mn methodes gelukkig goed misschien heb jij er wat aan gewoon een gek verhaal er van maken en proberen er een spel van te maken groetjes
Dat is een goeie! Wist alleen niet dat die fantasie zo jong al zo op hol kon slaan ... Maar hoe doe je dat dan als de tranen over haar wangen biggelen omdat ze het eng, spannend etc. vindt? Ach, zal wel een fase zijn...
Als de tranen over de wangen biggelen, dan troost ik haar altijd. Als de tranen dan gedroogd zijn ga ik met haar naar datgene wat haar bang maakte en leg uit wat het is, waarom enz. Merel is de laatste tijd ook heel bang voor geluiden die de buren maken (deuren en ramen die krakend open en dicht gaan, schreeuwen van de buurman enz.) en zeg dan gewoon dat het de buren zijn die....aan het doen zijn. Na een aantal keren werd het minder en nu is het al zover dat ze zegt:"mama, de buurman is een beetje boos" of "mama, buurvrouw is aan het vegen, tegen de kast, tegen de tafel, tegen de deur enz". Ze herkent het nu en de angst is dan weg. Ik heb ook wel eens gehoord dat bij troosten de angst alleen maar erger wordt.....maar ik ga Merel toch echt wel troosten als ze zo huilt en overstuur is. Als je zelf bang bent vindt je het toch ook wel fijn als er iemand even een arm om je heen slaat of je uitleg geeft oid? Dus ik denk altijd maar zo....wat zou je zelf willen op zo'n moment. En als het mogelijk is naar de plek des onheils toegaan en van dichtbij laten zien....
ik denk ook niet dat je te diep op het gaan troosten moet ingaan..denk dat je idd de angst daarmee op wekt ( kan t mis hebben hoor) tis een stukje vertrouwen dat je moet krijgen van haar en dan komt het allemaal wel goed, dat kan je straks gewoon lachen om hetgeen wat ze eng vind net als valentijn en mij..