je hoeft je niet te schamen hoor de een wil jaren wachten, de ander wil meteen weer, hangt er denk ik ook vanaf hoe je zwangerschap/bevalling/herstel is gegaan, en het moet ook nog lukken natuurlijk, garanties heb je nooit. ik was zo blij dat het zo snel weer raak was! ik heb eigenlijk alleen maar leuke reacties gehad! ook van mijn vk, die had ze zelf ook zo snel op elkaar nooit rare opmerkingen gehad, je zag mensen hooguit een beetje rekenen als ze mijn dikke buik zagen en dan in de wagen keken hihi , ik was (en ben) juist altijd ontzettend trots! Ik heb toch in korte tijd 2 prachtige kindjes op de wereld gezet ik ben zo blij dat ik weer zo snel zwanger mocht zijn, ik hoop dat het bij jullie ook weer snel raak is!
maar bij mij is het ook nog anders, ik ben een alleenstaande moeder dus zou ik weer op zoek moeten gaan naar een donor. Ik vind het niet erg als ik weer vlug zwanger zou raken, maar daar heb je toch echt een man voor nodig hihi. maar het was wel mijn grote wens om mijn kinderen vlug achter elkaar te hebben, dus ja wat zal ik doen dat vraag ik me af. en het is zo als je het met ZI doet is het ook maar de vraag hoelang het zal duren. XXX Gusam
ohja... een tweede.. graag!! maar ja.. nog ff geduld hebben.. ik moet eerst helemaal hersteld zijn van de KS.. Daar staat een half jaar voor.. Biologische klokje tikt gewoon door.... Nu mn buurvrouw in verwachting is van de tweede begint t bij mij toch ook al weer te kriebelen.. een brusje voor gijs... Dat zal wel 2011 worden..
nou vanmorgen een test gedaan ahum..... helaas negatief... ondanks dat ik niet bewust bezig ben met zwanger raken had het een prachtig kadotje geweest... maar helaas ik vrees dat na 3 cyclussen uit mezelf de pco weer heeft toegslagen... over de 40 dagen nu geen ongie.... manlief vond het stiekem ook jammer... het was weer dat spannende verwachtensvolle gevoel... nu weten we het zeker... in feb gaan we er weer voor!!! jihoe gr Jose
Vinden jullie dat niet vervelend dan voor jullie werkgever en collega's dat je dan zo snel weer zwanger bent en weer met verlof gaat/dus niet kan werken??
Ja hoor, ook hier al weer druk bezig voor een tweede! Voornaamste reden inderdaad dat ze dan lekker dicht op elkaar zitten en veel aan elkaar hebben. Ook ben ik al 37 dus hoe sneller hoe beter wat betreft medische risico's en afwijkingen. En ja, ik vond mijn zwangerschap ook super (bevalling iets minder: kruinligging en subtotaal ruptuur) en wil graag nog een keer een kindje in mijn buik voelen groeien. Was vorige keer zwanger in ronde 3 en zit nu te wachten op ongi ronde 2. We hebben ook een zeer makkelijk meisje dat met 5 weken al doorsliep en supervrolijk is, anders stond ik er misschien wel minder positief tegenover (we zijn dus wel erg verwend, als dat bij een tweede maar niet tegen gaat vallen, hahaha) Heb nu alleen na twee normale cyclussen een hele lange, inmiddels dag 35 en nog geen ongi inzicht, gisteren weer wel wat labiel als in zwangerschapshormonen.
hier ook eentje, wij gaan er ook rond eind 2010 voor. lijkt nog heel ver weg maar als ik kijk hoe snel het afgelopen jaar voorbij is gevlogen heb ik er absoluut geen moeite mee om tot eind volgend jaar te wachten. maar dan moet het er ook wel van komen want ik wil niet langer wachten. want we willen een niet al te groot leeftijdsverschil tussen hebben. nou dat we allemaal weer heel gauw zwanger mogen worden
Ik denk dat het heel erg verschilt per persoon! Ik moet er nu echt niet aan denken, maar ik sprak van de week iemand die een kindje van 3 maanden heeft en ook wel weer zou willen. Ze zei hetzelfde als jij, ze zou het heel graag willen maar vond het niet verstandig! Ik denk dat je gewoon lekker naar je eigen gevoel moet luisteren, iedereen is hierin anders!
Hoe langer mijn bevalling geleden is hoe minder de drang om zo snel mogelijk weer zwanger te raken is. Ik wil absoluut heel graag een brusje voor mijn zoontje maar ik wil er nu zeker nog even mee wachten. Ik denk dat de hormonen ook langzaam mijn lichaam aan het verlaten zijn want tot een week of 3 geleden was ik echt aan het rekenen wanneer we zo snel mogelijk weer konden beginnen. Nu vind het helemaal niet erg om nog een poosje te wachten. Ik geniet met volle teugen van mijn kleine man en ik ben ook blij dat ik me weer grotendeels mezelf voel. Zoals het er nu voor staat denken mijn lief en ik erover om tegen de tijd dat ons zoontje 2 wordt weer eens te gaan proberen.
Ooooh ik wil ook! Ik wil zo graag een tweede kindje... Mijn zwangerschap verliep medisch gezien prima, maar ik had erg veel last van kwaaltjes en kon de laatste maanden bijna niets meer en de laatste weken was lopen naar de wc al een drama. Maar eerlijk gezegd weet ik daar nog zo weinig van! De bevalling was ook hel, er ging van alles fout, maar ik kreeg wel een pracht zoon! En ik wil er nog een! (Of een prachtdochter, hebben we van allebei eentje) En trouwens, wie zegt dat de volgende zwangerschap net zo zal verlopen. Misschien voel ik me nog beroerder, maar misschien ook helemaal niet! Gisteren heb ik het balletje eens opgegooid, maar mijn vriend is er nog niet aan toe... Hij heeft geen idee hoe lang het nog gaat duren totdat hij er wel aan toe is, maar voorlopig niet. En ik wil juist zo graag, vind het heel erg moeilijk nu. Het verlangen is zo sterk en dat wordt dan door iemand anders tegengehouden. Al snap ik hem ook wel, dat ik anderhalf jaar geleden zwanger werd, hadden we namelijk helemaal niet op gerekend... Ik moet dus nog even wachten, maar of dat 1 of 3 jaar is? Ik weet het niet. Heel erg jammer, want ik heb er altijd van gedroomd dat mijn kindjes kort na elkaar geboren zouden worden, zodat ze samen opgroeien. Dat vond ik vroeger ook prettig met mijn 1 jaar en 9 maanden oudere broer.
grappig begon mezelf bijna raar te vinden door erfelijke pco zijn we vanaf t eerste ziekenhuis bezoek tot aan de bevalling op een paar dagen na precies 5 jr bezig geweest de zwangerschap ging niet lekker, de bevalling was ellende en had eerst iets van no way, mssn over een jr of 3 4 voor een 2de Maar nu we in ons ritme komen..... t kriebelt gewoon alweer en ik dacht bij mij alleen, maar vanochtend bleek mn man met dezelfde kriebels te lopen We zullen zien hoe mn lichaam herstelt en of we de mmm dan weer nodig hebben (vrees van wel) en op jacht naar een groter huis
Dat zou ik persoonlijk wel vervelend vinden want ze waren zo begripvol tijdens mijn verlof dat ik straks eerst even een tijdje weer mijn best wil gaan doen op mijn werk want mijn baas wordt gillend gek van zijn invalassistent! haha Verder heb ik dat gevoel ook wel. Maar ik schrijf het toe aan de hormonen die nu nog in volle glorie aanwezig zijn. Wij wilden het atlijd bij 1 houden dus dat ik dit gevoel heb is al heel apart. We gaan in juli 2010 trouwen en verhuizen en mocht dat allemaal spoedig verlopen dan beginnen we aan een tweede. Nu maar even de drang verdelgen door veel met mijn lieve pasgenoren zoontje te knuffelen. Maar wat ik wel raar vind is dat ik het echt niet altijd geweldig vindt en ook mijn zwangerschap niet van een leijen dakje ging. Toch raar dat ik nu al aan een tweede denk terwijl Julien best wat probleempjes heeft.
hier nog een met een onwijs verlangen naar een tweede kindje Ik heb een vreselijke bevalling gehad, mn hechtingen wilde niet oplossen en de wond is geïrriteerd geraakt.......mn aambeien moeten operatief verwijderd worden....... Ons meisje heeft ook nog een slechte start en is al geopereerd en toch kan ik bijna niet wachten om te gaan voor een tweede
Zal het op dit moment niet door de hormonen komen, dat verlangen? Misschien denk je er over een jaar heel anders over. Hier kriebelt het ook, maar ga dr nog lang niet aan beginnen. Eerst optimaal van dit mensje genieten.
Toen Caitlin een dag oud was wist ik al dat ik een tweede wilde. Ik probeer er niet teveel met mannetje over te praten want die wil voorlopig toch echt geen tweede en ik ook niet. Pas als Caitlin oud genoeg is, een jaar of 2 ofzo. En dan het liefst ook wat ruimer wonen. Het is wel fijn om te zien dat meer mensen dit hebben.
Ha, hier ook een. En dat voor iemand die geen kinderen wilde Lichamelijk zware zwangerschap gehad (BI, hoge bloeddruk vanaf het begin, astma), hele zware bevalling met flinke pre-eclampsie. Mijn man is mij en onze dochter bijna kwijtgeraakt, het ging opeens zo hard verkeerd... en toch heb ik zowel de zwangerschap als de bevalling als heel prettig ervaren. En meteen toen mijn dochter geboren was, op mijn borst lag terwijl ik gehecht werd riep ik: "Again! Ik wil er nog een!". Mijn man wil hier voorlopig mee wachten en ik kan hem geen ongelijk geven. Ons bijna verliezen is echt verschrikkelijk voor hem geweest, hij wil dat risico voorlopig niet lopen. Ik ben dol op mijn dochter, geniet met volle teugen van haar en ze eist al mijn tijd en aandacht op. Een tweede kindje erbij zou niet praktisch zijn. Maar ik mis denk ik vooral het zwanger zijn. De happy hormones. Ik voelde me geestelijk beter dan ooit. Ik ben ook al 32, dus als ik voor een tweede wil gaan, moet ik er niet te lang mee wachten.
meiden ik snap jullie volkomen mijn dochter is nu 15 maanden en ben al 21 weken weer onderweg liefst wou ik eerder maar manlief was er nog niet aan toe
Hier na de geboorte van mijn meisje maar meteen helemaal geen anticonceptie gebruikt: een 2e was direct alweer welkom geweest! Heb (vermoedelijk door bv) wat langer op een cyclus moeten wachten, maar nummer 2 is in aantocht! Er zal anderhalf jaar tussen zitten.
Mijn zoontje is bijna 16 maanden en ik ben inmiddels 18 weken zwanger... Maar goed, we hebben ook niet veel tijd om te wachten (ik ben inmiddels 37) en wie weet komt er nog een derde ooit! We hebben wel gewacht totdat zoontjelief ging lopen (dat deed hij gelukkig met 12 maanden) en het was in één keer raak. Dat lopen is voor mij belangrijk ivm reuma.