Ik ook! En weet je wat ik zo oneerlijk vind? Als je ongewenst zwanger bent, kun je je tot 14 weken (als je al eens een kindje hebt gebaard) laten aborteren, door middel van - jawel - een curettage. Maar als een zeer gewenst kindje van net 13 weken oud niet meer blijkt te leven, dan moet je ook nog eens door de emotionele hel van een natuurlijke bevalling. Ik vind dat meiden in deze situatie zelf moeten kunnen kiezen: óf een curettage óf een natuurlijk bevalling...
tranen in mijn ogen wat een moeilijke tijd en wat een hel dat je echt moet gaan bevallen de zoveelste dikke knuffel maar hopelijk helpt het een beetje je kunt altijd bij ons terecht!!! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ach meid lijkt me heel moeilijk voor je zo`n bevalling. zo zie ikalthans.'wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen maandag. jennefer
Lola, ik denk eigenlijk dat de meeste vrouwen toch wel een natuurlijke bevalling zouden willen. Dan kun je je kindje tenminste nog zien en zelf begraven. Bij een curretage blijft er niets van over, dus dan mag je het ook niet meer zien, en kun je het niet zelf begraven.
Nee in dat op zicht vind ik het idd "fijn" om het zo te doen. Wilde vandaag op zoek naar een kistje maar is er niet meer van gekomen dus dat doen we maandag ochtend.
Ik denk dat het ook in dit opzicht wel fijner is om te bevallen... je kan het wel zelf doen.. en een stukje afsluiten. Het is allemaal wat minder 'klinisch' dan een curettage vermoed ik... Maar ongelooflijk heftig...
Lieve Kaatje, Wat een ontzettend verdrietig nieuws... Ik wil jullie heel veel sterkte en kracht toewensen om dit te kunnen dragen. Veel sterkte de komende dagen, wat zullen die heftig zijn. Lieve knuffel, Snoozie
Ik ben nog steeds heel erg blij dat ik bij mijn mk niet gecurreteerd ben. De pijn was vreselijk, vooral omdat het ruim een week heeft geduurd en je krijgt er helemaal niks voor terug. Ja een enorme klont in een jampot Maar ik heb het zelf gedaan, ben er zelf doorheen gegaan. Het kan toch ook nog vanzelf op gang komen Kaatje? Of is de kans klein? Fijn dat je zo goed begeleid wordt wel.
Dat heb ik gevraagd aan de gyn.Dacht misschien als je lichaam weet dat het fout zit dat het dan vanzelf begint maar eigenlijk zien ze het zo goed als nooit dat het vanzelf komt.
Ik had toen geen keus, er kwam niets op gang. Maar gelukkig heeft de gynaecoloog niets meer terug gevonden, alleen een leeg vruchtzakje. Het kindje was als het ware weer in mijzelf 'opgelost'. Ik vond dat toen een heel fijn idee...
Ik denk eigenlijk ook niet dat het nog vanzelf op gang zou komen, het heeft immers al een maand de tijd gehad... Op zich wel fijn dat ze op zijn minst nog iets tegen de pijn kunnen geven, maarja de emotionele pijn wordt er toch niet minder van, en die staat in geen enkele verhouding met de lichamelijke pijn...
Ik heb trouwens naar aanleiding van ons gesprek gisteren Sem* ook op mijn hyves gezet. (maar dat had je al gezien zag ik) Het geeft me toch een beter gevoel als iedereen weet dat ik ook 2 kindjes heb.