Ria Blom

als iem. het boek ook maar goed zou hebben gelezen dat weten ze dat er niet staat laat je kind maar 30 minuten bleren om vervolgens zelf weg te lopen.

er staat heel duidelijk dat mits er geen lichamelijke oorzaak van het huilen is, of honger je je kind de tijd moet geven om in slaap vallen. sommige kinderen hebben het dan nodig om 15 minuten heel hard te huilen. na deze 15 minuten zal het kind pauzes in het huilen hebben van rust om vervolgens vaak op het einde nog een harde krijs te geven waarna het in slaap valt. zo kom je dus ongeveer aan een half uur. wanneer je steed naar je kind toe gaat geef je hem opnieuw prikkels en zal het huilen langer duren. door het eenmaal volgens bovenstaande te doen, zal het huilende volgende keer een stuk korter duren en zal het sneller in slaap vallen. het heeft alles te maken met dat ze zich aan hun slaap moeten durfen overgeven en dat moeten ze echt zelf doen.

dus voordat we allemaal roepen hoe erg het is voor de hechting enzo, eerst eens echt goed het boek lezen. verder werk ik met kinderen die een hechtingsproblematiek hebben en dat komt echt niet omdat hun ouders ria blom hebben toegepast!!! die problematiek is vele malen erger!!!!!!!

 

Ik heb het boekje O (ofzoiets?) van mijn CB meegekregen toen mijn zoontje 3 maanden was.
Hier stond de hele denkwijze van RB in beschreven en ook de 30 minuten regel, de kookwekker en het afleiding zoeken.
Daarnaast heb ik het boek gelezen, waar ik huiverig van ben geworden.

En ik zeg niet dat de reden voor hechtingproblemen puur RB is maar er zijn wel deskundigen die vermoeden dat de gezinnen waar het fout gaat neigen naar deze manier van 'opvoeden' of deze manier gebruikt hebben.

 

En dan gaat het vooral om het laten huilen principe. Dus het om de 5 minuten heen gaan en troosten is dan een heel ander verhaal. Maar er zijn ook gezinnen die op advies van RB dag in dag uit hun kindje 30 minuten (of langer) laten huilen.
En dát is naar mijn mening niet goed voor een kind, helemaal niet voor een kleine baby.

Rust en regelmaat zal voor veel kinderen een optie zijn, en voor anderen weer niet. Dat is alleen niet iets wat ik zie als de RB methode, dat is iets wat al tijden lang bekend is en bestaat.

 

Wij hebben het ook toegepast icm inbakeren. De eerste week geen uitstapjes, en nu nog heel weinig. Uit bed = voeden, knuffelen, verschonen, knuffelen, naar bed. Alleen spelen kan Roan gewoon niet. Resultaat: NIKS! En geloof me ik ben echtal 4 weken bezig met dezelde rrr.

Hoe weet je zo zeker dat ze geen KMA of reflux heeft? Bij Roan was het niet aan de buitenkant te zien maar volgens de kinderarts heeft hij het wel degelijk. KMA is ook nog steeds niet uitgesloten, eerst kijken wat de medicijnen voor de reflux doen.

Mijn ervaring: Baad het niet dan schaad het niet maar mocht het na een serieuze poging niet werken is er misschien toch meer aan de hand.

 

Rust en regelmaat zal voor veel kinderen een optie zijn, en voor anderen weer niet. Dat is alleen niet iets wat ik zie als de RB methode, dat is iets wat al tijden lang bekend is en bestaat.[/QUOTE]

het laten huilen is een methode om kinderen die oververmoeid zijn, weer tot rust te laten komen en ze de ruimte te geven om zelf in slaap te laten vallen. dat is inderdaad iets wat bij je moet passen.

maar het principe van rust en regelmaat is iets wat in elke instelling en kdv wordt gebruikt, omdat door ervaring is gebleken dat kinderen daarin het beste gedijen. het is alleen vaak dat ouders die nog veel behoefte hebben aan hun eigen uitstapjes waarbij het kind steeds wordt meegenomen niet voor deze methode kiezen. voor de kinderen is het dan vaak wel de beste optie,maar helaas kiezen de ouders voor iets anders.

 

Inderdaad je eigen richtlijnen eruit halen waarbij jullie je in kunnen vinden.
Hier ook vanaf het begin de 3 R'en ingevoerd, vind dat voor mezelf ook erg fijn en mijn kind weet waar ze aan toe is merendeels.
Ingebakerd vanaf week 6 en dit precies zoals jij het beschrijft waarom ik toen er mee begonnen ben.
Wat een heerlijke uitkomst was dat zeg en voelde me achteraf nog schuldig ook waarom ik dit niet eerder had gedaan.
Zo ineens in een grote wereld na 9 maanden in de buik waar ze lekker warm en ''bepakt'' zat.
Was wel een paar dagen even wennen voor mijn dochter maar ook voor mij want na zoveel weken alleen in mijn armen/op mijn buik slapen ineens in doeken gewikkeld in bed was toch wel even anders.
Heb toen de regel ingesteld om na iedere 3 min even naar haar toe te gaan en hand op haar hoofdje te houden en zeggen dat het goed was en ze lekker moest gaan slapen.
Steeds dit gerekt en ben niet verder gekomen dan 5 min laten huilen en na 2 dagen ging het perfect.

Succes en laat je weten hoe het allemaal gaat?
Groetjes

 

ik ben het helemaal met je eens joyce.
ik durf het zelfs zo ver te stellen dat elk kind gebaad is bij rust en regelmaat. kinderen houden van altijd hetzelfde op de zelfde manier, herhaling en herkenbaarheid.
ik ben leerkracht basisonderwijs en merk dat de kinderen van mijn klas er gebaad zijn dat de stuctuur van de dag en de regels elke dag hetzelfde zijn.
veel ouders zeggen dat hun kind zo anders is op school. voor een klein stukje ligt dat aan het samen zijn in een groep maar voor een heel groot gedeelte geld dat op school alles duidelijk is voor ze en ze weten waar ze aan toe zijn.. kinderen die dat thuis niet krijgen hebben vaak een hekel aan weekend en vakanties omdat ze dan de regelmaat van de dag kwijt zijn.
dat wil niet zeggen dat het leven dan saai hoeft te zijn. binnen de regels en grenzen kunnen en mogen kinderen alles doen.
Als juf ben ik dan ook het liefst de lieve strenge juf. als kinderen dat over mij zeggen weet ik dat ik het goed doe..
thuis wil ik dat mijn kind weet waar hij aan toe is en dat alles duidelijk is en dat betekend ook idd dat ik hem zijn rust geef, grenzen stel en hem niet overal mee naar toe neem. ik bescherm hem daarin. binnen zijn wakkere tijden kan er inmiddels heel veel maar als hij moet slapen wil ik dat hij gaat slapen.. natuurlijk ben je dan veel beperkter dan ik was voor ik een kindje had maar ik weet ok dat hij over een paar maanden nog maar 1 slaapje heeft en we meer ruimte hebben om dingen te doen en over 3 jaar zit hij al op school en heb ik een heel stuk van mijn vrijheid weer terug. en mijn vrijheid 's avonds neem ik nu al door te zorgen voor oppas ook voor verjaardagsfeestjes waar ik onze zoon niet op tijd in bed kan leggen. als het feest pas om 8 uur of 9 uur begint gaat onze zoon niet mee.

bovendien kom ik in mijn werk helaas veel kinderen tegen met hechtingsproblemen en multiproblemgezinnen en dat ligt er idd niet aan dat een ouder er bewust voor heeft gekozen zijn kind te laten huilen voor zijn best wil. deze problemen komen door ouders die er helemaal niet over na denken wat goed is voor hun kind of echt niet weten hoe ze het moeten aanpakken. dit uit zich vaak in kinderen overal hun zin in geven...

 

bovendien kom ik in mijn werk helaas veel kinderen tegen met hechtingsproblemen en multiproblemgezinnen en dat ligt er idd niet aan dat een ouder er bewust voor heeft gekozen zijn kind te laten huilen voor zijn best wil. deze problemen komen door ouders die er helemaal niet over na denken wat goed is voor hun kind of echt niet weten hoe ze het moeten aanpakken. dit uit zich vaak in kinderen overal hun zin in geven...[/QUOTE]

Inderdaad!!!!!

 

Hoi,

ik heb bij het flesvoedingsforum ook een topic geopend ivm de principes van rust en regelmaat.

Bij mij lukt het heel moeilijk om regelmaat of structuur in te bouwen. Mijn zoontje is nooit het type geweest dat verschillende uren na mekaar slaapt en dus bij het wakker worden best dadelijk gevoed wordt, want dan zou ik hem nu kunnen rollen!
Ik ben al weken bezig om toch een vaste volgorde aan te houden, maar mijn zoontje gooit het telkens weer om.
Ik vind het allemaal mooi op papier, maar ieder kind is inderdaad toch weer anders, en volgens mij kan je zeker niet "standaard" elk kind in die regeltjes dwingen... Ik voel wel dat hij in de war is wanneer we alles opeens weer anders moeten doen, maar ja...

En ja, dat alleen spelen kan mijn kind ook niet hoor, heb me altijd afgevraagd waarom dat erin zit?

Groetjes,
Sunnyke

 

sorry heb nu alleen nog maar mijn mening gegeven,maar zal ook even mijn ervaring opschrijven.volgens mij heb ik er ook al wat over geschreven bij een ander topic waar jij ook bij zit,maar goed.

de eerste 3 weken na de geboorte kon mijn dochtertje heerlijk slapen. ik was bij mijn andere dochter ook al gewend op de 3 r-en toe te passen, dus met vol goede moed was ik hier weer mee begonnen. na die 3 weken veranderde ze ineens. ze deed hazeslaapjes, kon niet in slaap vallen zonder die speen om vervolgens na een half uurtje weer wakker te worden. na 2 weken was ik de wanhoop nabij. overdag kon ik 40 keer naar boven voor dat speentje, en na 17.00 kon ze helemaal niet meer slapen in bedje en had ik haar steeds op schoot of in de draagdoek. pas om 00.00 kon ik haar in haar eigen bedje leggen,maar nog was ze erg onrustig in haar slaap. veel knorren en uitrekken. ze moest dus echt moeite doen om in slaap te blijven. ik deed dus zelf geen oog dicht, en mijn man was al verhuisd naar de bank! het allerergste van die paar weken dat dit duurde was dat ik geen enkel idee meer had waar ik mee bezig was en voor dingen koos waar ik totaal niet achter stond om haar maar in slaap te krijgen. ik was oververmoeid en al mijn zelfvertrouwen als moeder kwijt. op een ochtend na een nacht van 2 uurtjes was ik het zat en heb haar in badcape gewikkeld als een inbakerdoek en madam sliep 4 uur achter elkaar! dus direct zo`n inbakerdoek besteld, maar om weer een beetje handvaten te krijgen mbt wat ik belangrijk vind heb ik het boek van ria blom ook besteld. hierin stond eigenlijk beschreven wat ik zelf voor dat het drama begon ook altijd al deed, maar blijkbaar had mijn dochtertje die doeken ook nodig. ik wist weer waar ik mee bezig was en kreeg mijn zelfvertrouwen terug. de rust die ik zelf voelde kon ik weer overbrengen op mijn dochter. het boek gaf me handvaten om mijn eigen ik weer terug te krijgen!!
soms heb jezelf dus ook wat extra`s nodig (zoals een boek) om weer terug te komen bij jezelf. je hoeft dus niet voor altijd ria blom toe te blijven passen,maar waarschijnlijk zal het als er niks medisch is met je kindje, het een stuk beter gaan als je je vast houdt een bepaalde methode. je zult waarschijnlijk dan heel snel in de peiling hebben wat je kindje nodig heeft en van je vraagt endan kun je daar ook zelf weer invulling aangeven en hoeft dat boek dat niet te doen.

succes meid!

ps deed je je kindje al inbakenen?

 

tjah..lastig dat laten huilen.
ik ben er geen voorstaander van. toen maddox net geboren was sliep hij heel moeilijk deed ook maar van die hazeslaapjes en iedereen ook maar zeggen van ach joh gewoon laten huilen nou dat heb ik een keer gedaan met mn domme hoofd en toen ik echt echt niet meer kon verdragen ben pakte ik hem op en hij spugde zo alle voeding over me heen. arm kind voelde zich niet lekker. hij huilen en ik huilen want ik vond het echt vreselijk. maar goed eerste keer moeder, baby net een maandje oud dus ik wist ook nog niet zo goed de geluiden van elkaar te onderscheiden. je hebt huilen van er scheelt iets en huilen van ik zeur gewoon.

nu herkennen we de huiltjes wel heel goed en we hebben gemerkt dat maddox zichzelf inslaap huilt, nou niet huilt eingelijk jammerd. dat duurt ongeveer 15 min daarna valt hij in een diepe slaap.

 

Heb met 7 weken het boekje "Inbakeren brengt rust" gekregen en het klopte als een bus.
Passen nog steeds rust en regelmaat toe.
Liet en laat nog steeds niet langer huilen dan een paar minuten; kan het niet, wil het niet. Hoor aan zijn huiltje of ik meteen de trap op moet rennen of dat het in slaap jammeren is, dat duurt hooguit 5 minuten. Na die 5 minuten ga ik zachtjes een liedje zingen, over z'n bolletje strelen etc.

 

Ha MamaMadelon,
Zoals je van het andere topic weet worstel ik met dezelfde problemen als jij. Vorige week hebben we een goed gesprek gehad met het CB en we zijn op hun advies wel begonnen met deze methode. Het CB vindt 30 minuten ook te lang en adviseerde zelf een moment tussen de 5 en 15 minuten te kiezen, net wat je aan kunt. Het allerbelangrijkste is de rust en regelmaat, dat je door een vaste volgorde van handelingen en een vaste plek voor voeden en slapen voor voorspelbaarheid zorgt. Ik heb erg getwijfeld of ik hier mee moest beginnen, mijn kind laten huilen vind ik vreselijk!!! Maar ze legde ook uit dat ons zoontje door het niet slapen en de onrust waarschijnlijk meer stress ervaart dan van een paar dagen met tussenpozen laten huilen. Bovendien doet het WKZ in Utrecht hier een groot onderzoek naar en de resultaten zijn erg goed. Het werkt! (trouwens, in de jaren '70 liet bijna iedereen zijn kind huilen, dat was goed voor de longen. Dat zou betekenen dat deze hele generatie hechtingsproblemen heeft... Niet dat ik dit een argument vind hoor, maar het niet laten huilen is ook de tijdsgeest)

We zijn op vrijdagmiddag om 3 uur begonnen, lieten hem max. 15 minuten huilen en dan troosten. Dat was heel zwaar! Maar de nacht die volgde was geweldig, we hebben allemaal tussen de voedingen door heerlijk geslapen. De volgende dag was hij 's ochtends onrustig, maar 's middags van 12 tot 18 verliep prima, net als de nacht. En sinds zondag gaat het een stuk makkelijker. We laten hem nu ook niet meer 15 minuten huilen, maar maximaal 5 minuten. Vaak valt hij dan al zelf in slaap (is het meer mopperen). Ik heb nu ook door dat zijn huiluurtje tussen 5 en 6 is, op dat moment laat ik hem helemaal niet huilen. Ook ga ik nu zijn huiltjes herkennen, waardoor het makkelijker is om een beslissing te nemen (laat ik hem mopperen, of ga ik er direct naar toe)

Kortom, hier heeft het goed gewerkt. We hebben sinds vrijdag nachten, overdag is er ook meer rust (en dus aandacht voor onze dochter). Maar het belangrijkste: op de momenten dat zoontje wakker is, is het een ander kind. Hij maakt echt contact, lacht en maakt geluidjes. Daaraan kan je zien dat hij oververmoeid was.

 

Wij hebben het met twee kinderen inmiddels toegepast.
De oudste heeft de eerste vier weken van zijn leven alleen maar geslapen en de volgende vier weken alleen maar gehuild. Op het laatst zat ik er naast te huilen omdat ik niet meer wist wat ik moest doen. Toen zijn we gaan inbakeren en heb ik dat boek via Ria Blom gelezen. Die 30 minuten hebben wij ook niet toegepast, wel steeds 5-10 minuten. En zelfs dat vond ik eigenlijk nog te lang, dus ik zat op de grond voor zijn kamerdeur op mijn nagels te bijten tot ik er weer heen 'mocht'. Vreselijk. Maar het hielp wel, na een paar dagen begon hij steeds sneller in slaap te vallen en na hooguit en week was het hele probleem voorbij. Maar het was niet de leukste week van mijn leven, zeg maar.

Bij de jongste wilden we er gelijk mee beginnen, dat ging ook best aardig, maar op de een of andere manier kwam de klad er al snel in. Die sliep overdag dus vrij slecht, maar na 8 weken sliep hij wel 's nachts door en hij deed het er goed op. Hij heeft een maand of 3 ingebakerd geslapen, toen werd het zomer en warm en vonden we het niet fijn meer. Het was toen ook niet meer echt nodig, dus in een paar dagen afgebouwd. Na 5 maanden werd hij 's nachts ook weer wakker en sliep overdag nog niet veel beter en toen ging het bergafwaarts. Ik zat in die tijd veel op een forum waar RB helemaal afgekeurd werd en mensen de baby's bij zich in bed namen en in draagdoeken. Hebben wij ook geprobeerd, de theorie erachter sprak me namelijk erg aan, maar het werkte bij ons niet. Het werd steeds erger, op een gegeven moment sliep hij echt nauwelijks meer. Toen hebben we toch het RB boek maar weer afgestoft en doorgelezen. Baby een nachtje uit logeren gestuurd om het patroon te doorbreken en zelf even bij te tanken voor de strijd. En eigenlijk was het weer binnen een week helemaal in orde. Een paar nachten hebben we nauwelijks geslapen, alleen maar naast onze krijsende baby gezeten en hem proberen te troosten, wat niet lukte. En daarna viel hij steeds sneller in slaap, ook na de nachtvoedingen, tot hij ineens na elke voeding direct doorsliep tot de volgende voeding. Wat heerlijk! We hebben wel wat terugvallen gehad, vooral na dagen met veel drukte of als we ons niet aan zijn schema konden houden, maar dan gaat het na een dag of wat ook vanzelf weer beter. En wat ook nu weer gold, net als bij de oudste: een baby die overdag goed aan zijn rust komt, slaapt ook 's nachts veel beter.

Hier dus ook 2 positieve RB ervaringen, maar idd, die 30 minuten waar je het niet meer over wilde hebben, daar ben ik het helemaal mee eens! Qua inbakeren: bij de oudste gebruikten we losse doeken, de jongste wist zich daar uit te wurmen en toen heb ik een Pacco gekocht, daar kwam zelfs hij niet uit.

 

Niemand laat zijn kind graag huilen (hoop ik). Maar soms kan helaas je niet anders. Net als luppy geloof ik ook erg in de theorie van je kind zoveel mogelijk bij je houden. Hij heeft immers 9 maanden in mijn buik gezeten, waarom zou hij dan nu alleen op een kamertje moeten liggen? Maar in de praktijk wordt hij erg onrustig als hij er heel de dag bij is in de draagdoek (om nog maar niet te spreken over onze dochter en mezelf). Sommige kinderen zijn nou eenmaal snel overprikkeld en met een rondrennende peuter gebeurt dat snel... Het CB legde uit dat voor zulke kindjes zelfs een brandende lamp al te veel kan zijn als ze moe zijn.

Hier gaat het nu 2 daagjes wat moeizamer, hij maakt veel hazeslaapjes en ik ben daardoor elke 2 uur aan het voeden. Misschien een regeldagje... Ook vannacht kostte het hem iets meer moeite om in slaap te vallen, alhoewel hij dat uiteindelijk wel deed (na lang jengelen, maar huilen was het ook weer niet).
Als dochterlief thuis is, is het ook wat moeilijker om de rr er in te houden, je moet toch telkens kiezen. En soms blijf ik een tijdje bij hem zitten, soms niet. Ik denk dat ik voor een consequente aanpak moet kiezen, niet dan weer dit en dan weer dat.

@mamamadelon: hou er in ieder geval rekening mee dat het even duurt voor je echt resultaat hebt. In principe moet je na 3 dagen verandering zien, zo niet: dan kan je er beter mee stoppen.

 

Hou je er rekening mee dat er rond 5 weken een sprongetje is waardoor baby's slechter slapen/eten en gehumeurd zijn? Vooral gevoelige baby's hebben hier veel last van! Ze zijn dan helemaal van slag omdat er van alles in die hersentjes gebeurt waardoor ze ook bang kunnen zijn en de ouders heeeel erg nodig hebben???

Ze heeft het niet nodig om 30 minuten te huilen, ze heeft jullie nodig...kom op zeg!!! Ze is 5 weken oud, het is een pas geboren baby, die laat je toch niet 30 minuten aan zijn lot over? Ze gaat er niet dood aan, daar heb je gelijk in..... Succes ermee, ik heb het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn meisjes zo lang te laten huilen...ze huilen niet voor niks, zeker niet als ze zo jong zijn, dan is er iets aan de hand. Op die leeftijd kunnen ze nog niet in een spiraal zitten of verwend zijn.....door huilen laten ze weten dat er iets dwars zit! Ik zal eerder eens kijken WAAROM ze zo huilt en niet wil slapen ipv zorgen dat ze gaat slapen zonder dat je weet waar ze last van heeft......