Milan is geboren

Zondag 21 januari om 08.50 was het dan zover. Onze zoon Milan werd geboren.

Na dagen lang met weeen gelopen te hebben en 4 nachten geen oog dicht gedaan te hebben mocht het dan eindelijk zo zijn, ik had 4 cm ontsluiting en kreeg te horen dat ik officieel aan t bevallen was. Van de 4 naar de 8 cm ging super snel maar die laatste 2 cm wilde totaal niet vlotten en bij de 8 cm begon ik al last te krijgen van persweeen. Ik heb hier dikke 3 uur mee gelegen toen ik eindelijk te horen kreeg dat het zover was.

Maar doordat ik al die dagen/nachten niet had kunnen slapen had ik niet echt super veel kracht meer om te beginnen maar hij moest er toch uit, na 2 uur flink persen kreeg ik ineens de vraag wanneer de laatste echo gemaakt was, dat was een week daarvoor en daar konden ze al niets meer op zien omdat hij te groot zou zijn, toen ineens vloog ze weg en kwam terug met een andere gyn, en toen ging alles ineens snel ... ik hoorde van alles gebeuren maar niemand die mijn vertelde wat er gaan de was. Ik bleek al een spuit gekregen te hebben wat ik niet gevoeld had en ik scheen ook een flinke knip gehad te hebben ... en ineens voelde ik wat kouds naar binnen gaan .. de gyn had de tang erbij gepakt en dat ging er hard aan toe, na 2 flinke pijnlijke kreten van mijn kant lag dan eindelijk me zoontje op me buik.

Ik was zo boos omdat er vanalles gebeurde zonder dat mij iets verteld werd maar toen die kleine eenmaal op me buik lag was me boosheid zo verdwenen.

Acheraf bleek dat ik eigenlijk een keizersnede had moeten hebben want hij was te groot om door het geboortekanaal heen te komen, maar omdat hij al zover was was er geen weg terug en hebben ze die tang gebruikt.

Als ik terug kijk vind ik zelf dat ik een super zware bevalling gehad heb en als ik dan weer naar me zoontje kijk dan kan ik alleen maar zeggen "de pijn is echt de moeite waard geweest"

Groetjes Miranda

[/img]