Helaas sommige uitspraken herkenbaar, maar ik ben ook met stomheid geslagen over bepaalde uitspraken die verschillende van jullie hebben gehad. Wat kunnen mensen toch gevoelloos en onnadenkend zijn. Heel triest. @ Suzanne68 Ook heel herkenbaar wat je zegt dat bij de 3e mk de mensen niet of nauwelijks nog reageren. Wij hebben 5 mk gehad en bij de eerste werden we overstelpt met kaarten, lieve mails en bloemen, wat ons heel erg heeft gesteund. Maar naar mate er meer miskramen waren, werden de reacties minder. Alsof het minder erg wordt als het de 3e, 4e of 5e is. Verwonder me daar nog steeds over.
Allemaal zo herkenbaar, met name de reactie: "Je weet ten minste dat je zwanger kunt worden!" Ik weet zelf ook wel dat dat iets positiefs is, maar zeg me dat niet op het moment dat ik net mijn kindjes heb verloren. Mensen willen zo graag een positieve oppepper geven, maar dat is op zo'n moment alleen maar kwetsend. Of deze: zat ik na mijn MA lekker in Brazilië, even bijkomen in de zon en de ellende even vergeten, krijg ik een sms van mijn pa dat mijn nicht zwanger is. Ik weer in tranen, terwijl ik het net allemaal voor even van me had afgezet. Bedankt, pa! Heb hem wel duidelijk gemaakt dat de timing van dit bericht k* was.... En deze opmerking slaat ook nergens op: dit is de natuur, wees blij dat het zo gelopen is, want het kindje was niet goed. Inmiddels weet ik van andere dames op deze site dat miskramen ook veroorzaakt kunnen worden door stollingsstoornissen bij de vrouw of door een progesterontekort. Niks dus, het kindje was niet goed....
Pffff meid, wat heb jij veel moeten doorstaan, en je zal niet de enige zijn die deze domme opmerkingen naar het hoofd geslingerd krijgt helaas..........een kindje is een kindje! Ook al zo klein en nog in vorming. Sterkte bij het geven van een plekje!
Of de mensen die als je weer zwanger bent vragen "moet ik je feliciteren" of zeggen "ik feliciteer je nog even niet"... Topicstarter, goed dat je het even allemaal van je afschrijft. Er achter komen dat je kindje niet meer leeft is op zijn zachtst gezegd kl*te...
Hey Ik wil iedereen even bedanken voor de lieve reacties en iedereen die hetzelfde meemaakt even een hart onder de riem steken. Er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet aan ons kleintje denk. Ik vrees dat het zal moeten slijten... We hebben wel beslist om na mijn volgende menstruatie er terug met volle moed aan te beginnen. Hopelijk mag er snel terug een beebje in mijn buik groeien (en blijven zitten !). Ik zal ons tweede kindje nooit vergeten en mijn man en ik hebben beslist beide een ring te kopen met een inscriptie ter nagedachtenis aan ons kleintje. Zo heb ik dan toch het gevoel dat hij/zij voor altijd mee aanwezig is in ons gezinnetje. Jammer dat mensen overal zo bot reageren. In elk geval bedankt voor het medeleven dat hier is getoond en voor de steun die ik in mijn omgeving niet overal vond
Net telefoon gekregen van mijn gyn. Uitslag van pathologie van de curretage was binnen : mola-zwangerschap. Ik moet nu 2x/week bloed laten trekken om de hcg-waardes te controleren. Maar nog veel erger : ik mag de eerste zes maanden niet zwanger worden! Nu was ik eindelijk een beetje aan het bekomen van de curretage, nu dit weer ! Zucht, ik voel me zo verdrietig nu.
Jeetje Vibeke alsof de MA nog niet genoeg was. Ik weet niet wat ik moet/kan zeggen. In ieder geval heel, heel veel sterkte. Liefs, Ilona
vibeke wat een baal bericht van je gyn. een curettage is al niet niets maar dat je daarna dit vervelende bericht daarop moet horen. Het is te begrijpen dat het nieuws van die 6 maanden heel hard bij is aan gekomen. Ik hoop voor je dat die 6 maanden snel voorbij voor je mogen gaan. Ik wens je heel veel sterkte een super knuf voor jou.
heb ook veel domme reacties gehad, maar wat ik hier lees slaat alles. een die ik ook erg dom vond (wel lief bedoelt, kwam ook van mijn eigen vriend): hou je goed. ik wil me helemaal niet goed houden, ik wilde heel hard huilen en schreeuwen en mijn vriend vasthouden, dat hij zou zeggen dat het allemaal geen waar was. (vriend was niet thuis, toen het gebeurde) toen we tegen mijn schoonmoeder vertelden dat ik weer zwanger was was ze in schok. hoe erg dat was voor leah?? en hoe hun dat nou moesten doen. (was echt heel boos daarna, nog steeds een beetje) toen ik een paar weken geleden iets zei in de trant van: wacht maar tot we er nog 1 of 2 hebben (kinderen) zei ze: wacht nog maar even hoor, straks is het weer niet goed en is vriend weer weg en kan ik er weer voor zorgen (dat heeft ze nu ook gedaan, omdat ik veel bloed verloren ben en in het zh gelegen heb 1nacht) toen begon ik weeral te koken. we beslissen zelf wel wat we doen. ben nu al bang dat als ik weer zwanger ben en we vertellen het wat ze dan weer antwoord?? (vast iets van: als dat maar goed gaat?) en ik kan er ook niet tegen dat je als je weer kan functioneren (na mijn bloedverlies en curretage kon ik niet eens stofzuigen zo slap was ik) en weer gaat werken dat alles gewoon voorbij is. dat mensen niet snappen dat het echt een kindje was (ookal hebben alleen de gyn. en ik het hartje zien kloppen) het is weg, dus we denken er niet meer aan. en dat ik geen zin heb in kerst, ik had het me iets anders voorgesteld (zou 26weken geweest zijn) en alleen maar zin heb in nieuwjaar, zodat we 2010 goed kunnen beginnen zonder al te veel zorgen en tegenslagen (en dat wens ik niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen die zwanger wil worden) en dan vind ik eigenlijk dat ik nog niet mag klagen, want ik heb een geweldige gezonde dochter en voor de rest zijn we ook gezond en gelukkig (ik af en toe iets minder omdat ik me nog steeds erg verdrietig voel met momenten) ik wil iedereen succes en sterkte wensen. en bedankt dat ik ook even mocht spuien
Heb niet alle reacties gelezen dus ik weet niet of hij al voorbij is gekomen, maar wat ik zelf ook een hele domme vond: Wees blij dat het is misgegaan, het kindje was anders toch niet goed geweest. Ja tuurlijk, ik ben zo blij met dit nieuws! Fijn hoor dat het is misgegaan en dat ik een in wording gehandicapt kindje in mijn buik droeg. Echt een hele troost! Not. Maar goed, ik heb altijd maar gedacht dat mensen dat soort dingen zeiden met de beste bedoelingen en ben er niet teveel op ingegaan.
ja die heb ik ook vaak gehoord. alsof dat op dat moment veel uitmaakt. ik werk zelf met verstandelijk gehandicapten en weet een klein beetje hoe moeilijk en zwaar het zou zijn als het je eigen kind is. maar dat maakt op dat moment niet uit voor jezelf, het is/was gewoon jou kindje.
hier het zelfde precies na mijn vroege mk kreeg ik ook van die walgelijke opmerkingen. gelukkig niet van mijn ouders of man kon wel vuurspuwen op die momenten.. ik wou met rust gelaten worden en afscheid kunnen nemen van mijn vruchtje, en lekker huilen bij mijn man.. de rest grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr weg weze,, na verloop van tijd ga je wel realiseren meeste mensen weten ook niet zo goed wat ze moeten zeggen en dan floepen de verkeerde dingen uit hun mond. maar zoals je schoonmoeder :x die had wel even haar mond kunnen houden tot dat jij je weer goed voelde.. dat is gewoon gemeen. xxxxxxxx
Hallo allemaal, zag nu pas dit topic en ook ik wil even reageren. Ik denk dat niemand ooit echt kan begrijpen wat je voelt als je je kindje hoe klein dan ook verliest. Ik heb tot nu toe 7 miskramen gehad en ben nu weer terug zwanger. Het gekke is dat het voor buitenstaanders inderdaad gewoon geen kindje was wat je bij je droeg. Ik heb op mijn werk zelfs 1keer laten zien hoe ontwikkeld het kleintje al was op het moment dat ik het verloor. Dan zie je ze naar het scherm kijken en zeggen he dat was al een inimini-kindje. Dan denk ik JAHAAAAA dat was het ook . het was niet niks, het waren mijn kindjes , mijn droom van mama zijn , mijn alles. Ik heb geen woorden voor alle foute reacties van mensen, maar ik weet wel dat iemand die het zelf niet heeft meegemaakt, niet weet waar hij / zij over praat. En daarom gaan alle stomme opmerkingen mijn ene oor in en andere oor uit. Mensen die echt van je houden en om je geven weten dat er gewoon geen woorden zijn om je te troosten. Daarom zijn ze er gewoon met een arm om je heen of een schouder waarop je kan uithuilen,gewoon bij je "stil"omdat ze weten dat woorden overbodig zijn. De rest van de mensen daar luister ik dus gewoon niet naar .
Jeeeeetje wat een gevoelloze, harteloze mensen! Ik heb er geen woorden voor... Heel veel sterkte meid met het verlies van jullie kleintje...
Ik heb in februari een miskraam gehad bij bijna 6 weken. Ik kreeg toen ook te horen dat het beter is dat het misgaat als er iets niet goed is. Daar kon ik helemaal niets mee, het klopt op zich wel, want liever met 6 weken een kindje verliezen dan met 20 weken erachter komen dat je kindje niet levensvatbaar is.... Maar ik had gewild dat die zwangerschap wél goed was gegaan! Toen ik een paar maanden later weer zwanger was en het wel goed ging, kon ik me er wat meer in vinden. Maar op het moment van de miskraam zelf had je alleen maar gewild dat dat kindje wel was blijven zitten... En ook in de opmerking dat je dan in ieder geval weet dat je zwanger kan worden... zit ook een kern van waarheid in, maar het zegt nooit of je de pogingen erna weer zwanger zult worden. Oftewel, het zegt uiteindelijk helemaal niets.... En enige opmerkingen die ik destijds had willen horen waren: - wat vervelend/verdrietig dat het mis is gegaan. - ik hoop dat je snel weer zwanger bent en het dan wel goed gaat. (al zal die laatste opmerking ook niet bij iedereen goed vallen denk ik)
Onze dochter loopt nu ook tegen die misplaatste 'goed' bedoelde opmerkingen aan. In de 14e week van haar tweeling zwangerschap is een kindje overleden door medisch ingrijpen. Dit was absoluut nodig om vooral het leven van mijn dochter te sparen en het andere kindje hopelijk te behouden. Beide kindjes zagen er gezond uit dus puur de ligging bepaalde de keuze bij de artsen. Het deed enorm veel verdriet en nog en dan komen er opmerkingen als : nou ja, je hebt er nog een dus niks aan de hand toch? Of deze: stel je krijgt een jongen/meisje en die andere was het geslacht wat je wenst da's ook k*t dan. Of stel dat deze wel een afwijking heeft dan denk je toch had ik die andere maar gehouden...... Er was geen keuze en er is geen voorkeur en toch deze opmerkingen zijn ronduit grof en pijnlijk. Onze dochter draagt nog altijd twee kindjes bij zich en van het overleden kindje houden we ook! Tenslotte heeft dit kindje zich min of meer opgeofferd en is daardoor extra bijzonder. Na de bevalling word dit kindje gecremeerd en uitgestrooid en dat is voor velen echt te veel van het goede om te begrijpen. Dat onze dochter zelfs een naam heeft voor deze kleine wordt zelfs belachelijk gevonden maar ach.......ze weten niet beter
Bezorgde, jeetje ik lees dit en voel heel erg mee met je dochter! HOE kunnen mensen dit nou zeggen tegen iemand? Ik vind het echt ronduit grof en kan me voorstellen dat het haar veel verdriet doet! Sterkte voor je dochter!!
Hier helaas ook een ervaringsdeskunde en alle opmerkingen die wij destijds gehad hebben zijn hier ook voorbij gekomen. Nu gaf iemand aan dat je dit soort dingen bespreekbaar moet maken en gewoon zeggen dat het je kwetst maar dat heb ik (die echt niet op haar mondje is gevallen) heel moeilijk gevonden. Op het moment dat er een vervelende opmerking geplaatst werd, was ik zo met stomheid en verbazing geslagen dat men zo'n kwetsende opmerking kon maken dat ik werkelijk waar niks wist uit te brengen. Ik zal jullie echt besparen wat wij allemaal te horen hebben gekregen maar mijn toenmalige teamleider was echt te zot voor woorden. Zoals jullie aan mijn banner kunnen zien hebben we anderhalf jaar later na syndroom van asherman het geluk (als alles goed blijft gaan) volgend jaar een stoeltje bij te mogen schuiven. En weet je wat het idiote is: Nu gaat dus de andere kant, de mensen van de stomme opmerkingen, heel zielig lopen doen dat ze het afgelopen anderhalf jaar niet wisten hoe ze met me om moesten gaan. Weer met stomheid geslagen!!! Het lag toch echt niet aan mij hoor!! Gelukkig ben ik nu zover dat ik kan zeggen: ja dat kan maar je wil niet weten wat voor lompe en kwetsende reacties mensen in hun eigen domheid hebben gegeven. ZO STEEK DIE MAAR IN JE ZAK. Het is een heel verhaal geworden en ja, weer met tranen. Tranen over hetgeen er met mij en helaas heel veel meiden en hun partners gebeurt is. Ik weet wat ik jullie echt allemaal gun: zwanger worden in 2010 en dat het ukje dit keer wel blijft zitten!! Liefs van mij