Hallo mama's daar ben ik weer met een volgende vraag! Luca is 8 1/2 maand en is ontzettend ondernemend en nieuwsgierig! Alles wat geen speelgoed is vind hij leuk en wil hij pakken! Maar als dit niet kan of mag en ik het dan afpak dan zet hij het op een krijssen en wordt zo boos! Ik probeer het maar te negeren en/of af te leiden met iets anders wat wel mag! Is dit normaal op deze leeftijd? Hebben meer mensen hier last van? En pak ik het goed aan? Hij is verder nl altijd een makkelijk en rustig mannetje maar ben zo bang dat hij straks zo'n driftig onhandelbaar manneke wordt! Ook bv tijdens het eten dan gaat hij "pruttelen" ... weet niet hoe ik het moet omschrijven maar hij spuugt/spettert het dan soort van spelender wijs uit! Alles zit dan onder! Ik maak hem duidelijk dat het niet mag! "Nee luca mag niet!" En als hij dan doorgaat, draai ik zijn kinderstoel wel eens om en probeer het weer opnieuw! Maar aan de andere kant hij is nog maar 8 1/2 maand! Doe ik hier wel goed aan!?? Wanneer begin je nu echt met corrigeren enz? En wat zou ik anders kunnen doen? Ben benieuwd naar de tips/meningen en ervaringen!!! Groetjes Do
Mijn dochter is nu 9 maanden geweest. Ik merkte ook een paar weken geleden dat het opvoeden nu echt is begonnen. Eten is bij ons ook niet altijd makkelijk. nu is ze ook wel veel verkouden enzo geweest, maar ze draaid haar hoofd weg of spuugd het uit, ook op de manier zoals jij beschrijft. Ik maak er met eten maar geen issue van. Ze zijn nu eenmaal aan het proberen en ik wil er geen drama van maken. We winnen de strijd aan tafel toch niet. Betreft de afstandsbediening, flessenwijn rek, sterio etc.. ik vertel ook dat het absoluut niet mag, maar ook altijd kort waarom (dit is geen speeldgoed, maar van papa en mama) Ze gaat nu wel eens vlak voor de flessen wijn zitten en dan mij lekker uitdagend aankijken. Ik zet haar niet in de box bij wijze van straf. Dat lijkt me geen goed idee, want dan wordt het zo'n strafhok terwijl ze er lekker moet kunnen spelen. Ik doe net als jij, afleiden, even weer ergens anders neer zetten met speelgoed en dus ook opvoeden door te zeggen dat het niet mag! Boos worden doet ze zeker, maar dat negeer ik door er niet te veel daarop in te gaan. Merk je dat zijn boosheid ook weer heel snel is weggeebt? succes!
Ik merk idd wel dat het maar even is dat hij boos wordt of gaat huilen! Maar het opvoeden is idd begonnen!! En jee dan moet je echt je hoofd erbij houden en bedenken van goh wat nu! Vaak doe je dingen op gevoel maar je moet nu gaan nadenken watvoor gevolgen het heeft! En of het effect heeft en goed is voor je kindje!! En wat ik ook aan mezelf merk is dat je echt geduldig moet blijven!! Soms word ik het best wels zat, dat heen en weer sjouwen, afleiden, vermaken, corrigeren enz enz... vooral als ik erg moe ben... en luca nu dus ook midden in een sprong zit en tandjes en verkouden... is hij wat lastiger dan normaal en sneller chaggerijnig en jengelig en boos... en tsja dan moet ik soms toch ook tot 10 tellen. Ik hou veel van mijn kleine man hoor en geniet er echt van! Maar aangezien ik er alleen voor sta is het soms best wel eens zwaar dan! Groetjes Do
Ja als ik de hele dag alleen met haar ben ben ik ook echt moe aan het einde van de dag. En dan heb ik nog een vent die me helpt met eten, bed gaan, opruimen etc. Gelukkig kan je nu ook nog je opvoedwijze beetje aanpassen als je achteraf toch nog denkt: dat had ik anders moeten doen. groetjes en succes met de kleine man! Gem.
ja, herkenbaar. Ze zitten in die leeftijd he, het nee-zeggen is hier iig begonnen. Gelukkig werkt afleiden wel redelijk, maar "grote-mensen-speelgoed" is hier ook favoriet .
hihihi heel herkenbaar. Mijn zoontje is 9 maanden nu en hij weet het dondersgoed als iets niet mag. Dan kijkt hij me aan en ik serieus nee mag niet. Gaat hij lachen. EN probeer dan ook maar eens je lach in te houden. Of iets afpakken wat hij heeft wat niet mag. Hup daar komt die pruillip weer en een hoop gebrul.
En heel vaak komen de mannen ook moe uit het werk maar ze verwachten dan wel van je dat je alles klaar hebt staan voor ze. En dan nog zeggen. Ja hallo ik heb gewerkt. Is hetgeen wat wij dan doen geen werken. Echt ik ben af en toe blij als mijn zoontje savonds eindelijk op zijn bed ligt. Hij maakt me soms echt helemaal kapot. hihihihi
Hier ook heel herkenbaar, mijn zoontje is 9 maanden. Wat goed helpt is hem/haar afleiden met "grote mensen" speelgoed. Ik geef hem een halflege frisdrankfles of een pan met een pollepel of iets in een bakje dat rammelt. Heel simpel maar hij vindt het geweldig en een leuke afwisseling met zijn eigen speelgoed.
Oh ja. Mijn zoontje heeft het ook regelmatig. Vandaag nog, net voordat ie naar bed moest. Werkelijk om alles ging ie nephuilen. Hij zag mijn glas wijn, ik zette hem weg, en meneer ging krijsen. Hij zag een papiertje, ik raapte het op, en weer krijsen. Vaak heb ik de neiging om hem na te doen en soms doe ik dat dan ook Dan kijkt ie me aan met een blik van 'mama, wat doe jij nou?'. Ach ja, dan is ie in ieder geval wel weer stil Ik negeer het meestal maar eerlijk gezegd werkt het 8 van de 10 keer niet. Dan raakt ie juist gefrustreerder en uiteindelijk gaat ie echt overstuur huilen. Het beste werkt om hem af te leiden, maar ook dat wil niet altijd lukken. Dus uiteindelijk pak ik hem dan toch op om hem te troosten.