Ik vroeg me af of iemand hier wat mee te maken heeft gehad. Ik durf na de geborte geen sex meer. De geborte was een vreeselijke ervaring voor mij en ik kan nog steeds de misselijkheid en de pijn voelen. Als mijn vriend een poging onderneemt lijk ik wel in 1x terug te flitsen naar de tijd voor de geborte dat de weeen het ergst waren. Ik werd in het ziekenhuis niet serieus genomen en vaker terug gestuurd, maar natuurlijk kwam het wel en heb ik dus erg lang of iig langer dan nodig zonder enige hulp moeten doorbrengen. Heeft iemand ook last van die angsten? Waarschijnlijk ook de angst om het weer te moeten mee maken. Ik zou graag willen weten wat andere hier mee hebben gedaan. Heelveel liefs, Helene
ik ken die angst wel dat je het nog een keer moet meemaken maar bij mij vertaalde zich dat niet naar sex. die paniek over de bevalling is wel herkenbaar. vreselijk. kun je er een beetje met je partner over praten? misschien langzaam aan, geen druk, jij bepaald?
ik ken het gevoel wat bij mij hielp was de oren van mijn partners hoofd af praten en knuffelen en pas verder gaan wanneer jij er aan toe bent bij mij heeft dat 4 maand geduurd heel veel sucses ancie
Hier ook iemand hoor! Ik heb echt een hel van een bevalling gehad, het had eigenlijk een keizersnee moeten worden maar door roblemen met mijn status en stollingsproblemen moest ik het zelf doen ..... Mijn meisje overleed bijna en ik ben dubbel in geknipt en uitgescheurt .... We hebben een poging ondernomen en dat deed zo'n pijn dat ik nu niet meer durf. En we hebben besloten dat we wel willen gaan voor een tweede dus....... Uh hoe? Ik moet gelukkig nog op regelmaat in m'n cyclus wachten maar ik hoop wel dat ik snel niet bang meer ben. Ik wil wel maar als we dan zeg maar beginnen dan verstijf ik gewoon ..... heel vervelend! Wij praten heel veel en m'n vriend laat het helemaal aan mij over hij heeft veel geduld en pushed me niet en dan ga ik ervan uit dat het wel goed komt
Hier ook een traumabevalling achter de rug (kind 9,5 pond en zat vast met schoudertje). Heb een grote knip gehad en ik zag er na de bevalling aan de onderkant uit als een rollade . Ik dacht dat het nooit meer goed zou komen en dat sex er niet meer in zou zitten. Uiteindelijk is het toch goed gekomen. Een beetje te goed zelfs, want het lijkt wel of ik zenuwbeschadigingen heb opgelopen door deze bevalling want ik voel dus niet veel meer. Mijn tip, lekker borreltje nemen van tevoren, fles glijmiddel erbij en gaan met die banaan . Enne die 'banaan' van je man is een stuk kleiner dan het kind wat je eruit geperst hebt, dus het moet kunnen. Als je verstijft komt dat eerder door de angst voor de pijn dan dat het echt pijn doet. Succes er mee.
Ach meid, de bevalling is nog geen 2 maanden geleden. Niet teveel druk op jezelf leggen. Gewoon lekker even wachten. Er zijn ook nog andere manieren om van elkaar te genieten. Het komt allemaal vanzelf weer, als het wat minder vers in het geheugen ligt. Wat maakt het uit als dat nog een paar maanden duurt..?? Praat er wel over met elkaar, want hij moet natuurlijk wel weten hoe je er tegenover staat. En waarschijnlijk is je man bij de bevalling geweest en heeft hij dus wel een beetje meegekregen hoe dat voor jou moet zijn geweest. Hier waren de hechtingen na 2 maanden nog niet eens genezen, dus mijn mannetje heeft veel langer moeten wachten hoor (en ik dus ook)!
Jeetje zeg arja da's echt heftig. zo erg was het gelukig niet bij mij. Ik praat idd met mijn v riend erover en het was zijn idee om het hier te vragen. Ik heb het hem verteld wat ik hier gelezen heb en hij begrijpt het. We doen het gewoon heel erg rustig aan Heel erg bedankt. Knuffels, Helene
Het is 2 maanden geleden, als je over 10 maanden nog steeds zo voelt JA dan zou ik me zorgen gaan maken... nu nog lang niet, heb gewoon wat geduld met jezelf en je lichaam! Het is nog aan het genezen (lichamelijk EN mentaal!) Ik had een totaalruptuur en het kwam bij mij (en mijn man) geeneens op om binnen 3 maanden daar in de buurt te komen, zoiezo waren we teveel bezig met het nieuwe ouderschap maar mijn man stelt mijn gezondheid op de eerste plaats en ook al had ik hem gesmeekt had ie het nog niet gedaan, sommige dingen kosten gewoon tijd, ik denk dat het belangrijk is om gewoon even niets te doen, maar WEL intimiteit zoeken zoals samen douchen, gezellig met kaarsje eten dat soort dingen, je merkt dan vanzelf wanneer je uberhaupt gaat denken aan dat soort dingen, spreek af met je man dat JIJ aangeeft wanneer je zin hebt, zo voorkom je teleurstelling en schuldig voelen, jij bent de baas want jij hebt immers de lichamelijke en mentale stress van je bevalling.... maar dat houd niet in dat je geen verplichting hebt aan je man om wel aan je relatie te werken op andere manieren (je zult zien dat je relatie hier alleen maar hechter word en dieper gaat) Veel succes!!
Was Isademi ook zegt, daar sluit ik me volledig bij aan. het is nog maar zo kort terug.. En ja, het is erg eng de 1e keer vrijen na een bevalling, ook voor je vriend. Tenminste, de mijne vond het ook eng, was bang me pijn te doen. Het is ook niet niks allemaal! Sterkte!