Mijn jongere zusje en haar man zitten momenteel een een vreselijke grote huwelijksdip, zo erg zelfs dat zij serieus overweegt om weg te gaan bij hem en zelfs al een gesprek gehad heeft bij een advocaat. In het verleden heeft ze al vaker op dit punt gestaan maar bleef uiteindelijk toch maar weer bij hem. Nu trekt ze het dus echt niet meer en heeft hem dat ook verteld. Waarschijnlijk voelt hij de bui nu ook hangen dat het menens is en heeft haar voorgesteld om in relatietherapie te gaan. Aan de ene kant wil ze dit als laatste poging nog wel doen maar aan de andere kant denkt ze ook dat de heftige ruzies die ze hebben voor een groot deel in zijn karakter liggen en is ze er van overtuigd dat je dat dus juist niet kan veranderen. zelf heb ik ook de indruk altijd gehad dat je een mens nou eenmaal niet kan veranderen, gedrag valt nog bij te sturen maar karaktertrekken toch niet? Ik zou het zo jammer vinden als ze uit elkaar gaan. Mag m'n zwager ook heel graag, maar goed, ik hoef natuurlijk niet met hem samen te leven. Dus eigenlijk zou ik willen weten of er hier mensen zijn die ervaring hebben met relatietherapie en of dat kans van slagen heeft. Wat ik zo vaak hoor is dat uiteindelijk mensen toch uit elkaar gaan en ik wil haar zo graag laten lezen dat er ook een grote kans van slagen is. Er zijn ook nog eens 2 kinderen in het spel. Gelukkig is dat vooralsnog geen strijdpunt. Voor zover ik het van haar begreep zullen ze beiden wel tot een goeie oplossing komen op dat gebied maar het is toch heel wat voor die ukkies.
ik denk altijd, niet geschoten is altijd mis, ze kunnen het op zijn minst een kans geven, wie weet helpt het en leren ze elkaar beter begrijpen en communiceren. het is het proberen waard, of je zusje moet het echt al opgegeven hebben, dan kun je proberen wat je wilt maar dan lukt het niet meer natuurlijk.
Ze kunnen het idd wel proberen. Dan kunnen ze achteraf ook niet zeggen "hadden we maar...". Ik heb het hier van 2 kanten meegemaakt. Mijn ouders zijn na 26jaar huwelijk in therapie gegaan. Bij hun heeft het helaas geen baat gehad. Maar een vriendin van me heeft het 3 jaar geleden ook gedaan met haar man en bij hun heeft het echt uitkomst geboden. Ik denk dat het heel erg ligt aan de situatie en de personen zelf. Maar het is altijd het proberen waard.
Ik zou het ook zeker proberen. Het gewoon een kans geven. Alleen al voor de kinderen. Mocht het dan alsnog niet gaan, heb je er wel alles aan gedaan!
Zeker omdat er kinderen in het spel zijn, zou ik het doen. Het is altijd het proberen waard toch? Uit elkaar gaan kan dan altijd nog, maar dan wel met het gevoel dat ze er echt alles aan geprobeerd hebben!
Als ze er allebij voor openstaan (vooral je zusje) dan moeten ze het zeker proberen! Wie niet waagt wie niet wint.. En als het daarna nog niet goed gaat dan hebben ze het iig geprobeerd. Aan de andere kant, als je zusje al vaker heeft aangegeven weg te willen gaan weet ik niet of het ook daadwerkelijk nog gaat lukken dat ze hun leven samen oppakken. Ik zou ze toch aansporen voor een therapeut!
Wil jullie even bedanken voor de antwoorden (vind het zelf ook altijd vervelend als je van een TS geen response meer krijgt als je een reactie heb gegeven). Dat het mijn zwager menens is blijkt nu uit het feit dat ie gisteren bij de huisarts is geweest en een verwijzing voor een therapeut heeft gevraagd dus tot zover allemaal positief. Hoewel mijn zus nog niet helemaal overtuigd is of dit gaat helpen heeft ze op mijn advies en stiekum die van jullie, maar dat weet ze niet (ze is een echte digibeet, dus weet ook niet van het bestaan van ZP) om met hem toch de therapie te proberen, ook omwille van de kinderen. Ik heb haar ook gezegd, baat het niet dan schaadt het ook niet en mocht ze daarna alsnog besluiten om er een punt achter te zetten kan zo'n persoon jullie misschien ook nog helpen om het op een goede manier te doen zonder haat en nijd gevoelens en onverwerkte frustraties. Ik hoop zo dat het goed komt. Mijn ouders weten wel dat het niet zo lekker loopt bij m'n zus maar dat ze al in zo'n impasse zitten weten ze dus niet en het zal ook voor hun een schok wezen als ze uit elkaar gaan.
bij mijn ouders heeft het niet geholpen, maar voor mijn vriend en mij wel! zitten er nog niet heel lang (nu 3 gesprekken gehad) en merk nu al duidelijk verschil! nu volgens wij niet zo zeer relatietherapie maar meer communicatie-training, dus denk wel dat het van belang wat de reden is wat er fout gaat. bij ons lag het probleem voornamelijk door erg veel ruzie, bij mijn ouders was het ´houden van´ gewoon weg. wij maken nu veel minder ruzie omdat we elkaar beter leren begrijpen en respecteren, maar als je niet meer van elkaar houd is dat niet op te lossen door therapie. dat, en hoe gemotiveerd je bent om aan je huwelijk/relatie te werken maakt natuurlijk wel verschil in hoe succesvol het zal zijn!