Eigenlijk is Hugo (3,5) al sinds Julian's geboorte (hij is net 1 geworden) al jaloers. In het begin ging hij voornamelijk stoute dingen doen op het moment dat ik even met Julian bezig was. Schone luier, voeden, in bed stoppen... Erg vervelend, maar het deed geen pijn zeg maar... Sinds Julian kan kruipen (een maand of 4 ondertussen), gunt Hugo hem totaal geen ruimte. Overal waar Julian is, is Hugo. Hij gaat bovenop hem liggen, duwt hem weg, gaat even "per ongeluk" op zijn vingertjes staan en ga zo maar door. Nu Julian met steun kan staan en lopen langs de tafelrand, is er niets leuker dan zijn broertje achteruit duwen, waardoor Julian echt al wel 100 keer achterover op zijn hoofd is gevallen. Ook als Hugo zelf ergens mee aan het spelen is, komt hij Julian meteen irriteren zo gauw hij ergens mee speelt wat volgens Hugo niet mag. Ik word er echt gek van! Op mijn vrije dagen zit ik zowat de hele dag tussen die 2 in op de grond om te zorgen dat er geen "gewonden" vallen. Het gekke is dat Hugo harstikke gek is op zijn broertje. Als Julian een keer niet mee is ergens naar toe, dan vraagt Hugo meteen waar Julian is. Laatst zag hij zijn broertje weer na een middag en zegt ie: "ik ben blij dat je er weer bent Jujan". Julian ligt ook in een deuk om de grappen van Hugo, dus de liefde is wederzijds. Ze zijn dus wel echt gek op elkaar, maar ik kan ze geen minuut alleen laten. Als ik naar de wc ga, dan laat ik Julian even op de gang kruipen ipv in de woonkamer. Kent iemand dit probleem? Ik vraag me af of dit een periode is (duurt al zo lang...) of dat Hugo gewoon een erg jaloers karakter heeft (en wat kan ik daar aan doen?). Liefs Nala
Helaas...get used to it....ikhoop van niet voor je, maar hier is het vanaf het moment dat Chris echt ging bewegen prijs. Nick (nu 3) duwt Chris ook regelmatig om of wil hem de weg versperren, pakt speelgoed af en ga zo maar door. Inmiddels is Chris ook niet meer voor een kleintje vervaard en pakt net zo hard speelgoed af van Nick. Chris is 18 maand. Tja ze willen ook graag allebei tegelijk het alleenrecht op mama's schoot etc etc. Nu is Chris inmiddels ook redelijk gehaaid en pakt precies de boekjes waarvan hij weet dat Nick ze graag heeft en geeft Nick dan ook nog een grote big smile waarna het gelijk weer bal is. Ze zijn gewoon allebei hun eigen territorium aan het afbakenen en soms dulden ze elkaar er in, maar vaker niet. Klinkt alsof Hugo daar ook wat mee bezig is en tja zo gaat het. HIj moet zijn alleenrechten gaan delen en dat valt niet mee voor peuters die het graag allemaal zelluf willen hebben. Overigens laat ik ze soms gewoon ruzie maken en Chris heeft regelmatig een bult doordat hij omgeduwd is, maar goed hij valt ook uit zichzelf.... Tja ik ben het soms ook spuugbeu, maar heb me er wel bij neergelegd dat het waarschijnlijk nog wel een tijdje zo zal blijven. Gelukkig is Chris hier heel verbaal, wat maakt dat je hem al wel dingen kan verbieden en hij daar ook naar handelt. maar je hebt gewoon een tijd dat het samenspelen nog niet in het woordenboek van kinderen staat. Dat leren ze over het algemeen pas op zijn vroegst ergens in het 3e 4e jaar. Ik probeer af en toe bewust tijd apart met elk van de kids te organiseren om ze weer even echt tijd voor hunzelf en mij/ons te geven zodat ze alleenrecht ervaren, maar verder zullen ze toch moeten leren delen. Nick is het daar zeker niet altijd mee eens en kan dan soms ook nog heel brutaal worden. Tja dan kan hij op de gang na gaan denken.... Ik hoop voor jou dat het minder is....wil je ook niet afschrikken....maar denk niet dat het heel snel over is....Mijn vriendinnen hebben oudere kinderen met ca. 1,5 jaar verschil (4 en 6)en die maken ook nog zeer regelmatig ruzie. Gelukkig zijn die niet constant meer politieagent aan het spelen....
Hier was dat in het begin ook wel dat mijn dochter dan haar kleine broetje om ver ging duwen of even snel een zetje gaf. Nu is mijn zoontje 18 maanden en loopt dus alweer een tijdje en nu is het alweer een stuk minder. Soms pest ze hem nog wel eens en ze weet ook dat ze groter en sterker is en dat haar broertje niet veel kan doen. Maar het is dus wel veel minder geworden. Ze zijn trouwens ook dol op elkaar! dus ik denk niet dat het er om gaat om hem pijn te doen ofzo maar miss laten zien dat zij de baas is ofzo ???
hoi, wat vervelend. hier is het andersom. we hebben 2 jongens en er zit anderhalf jaar tussen. hier gaat het echt heel goed, heel soms geeft de oudste de jongste een tik of pakt iets af. dan wordt hij ook gecorrigeerd. wij hebben van begin af aan de oudste, als hij wilde, ons laten helpen met zijn babybroertje. hij mocht dus een luier pakken, flesje pakken etc. dat vond en vindt hij nog steeds geweldig, het geeft de oudste een heel trots gevoel. tenminste dat straalt hij uit. misschien dat dit je zou kunnen helpen, dus de oudste lekker mee laten helpen en hem de hemel in prijzen als hij het doet. komt vast goed!!! liefs joyce
Wat herkenbaar! Wij hebben een zoon van 2 jr en 10 mnd en een dochter van 10 mnd. En inderdaad, sinds ze is gaan kruipen en nu gaat lopen langs randen blijkt er voor onze zoon ineens veel meer reden om jaloers te zijn. Ze is ook wel een pittige tante hoor, ze pakt speelgoed van hem af - maar dat doet hij ook bij haar - en duwt hem soms zomaar van zijn stoel af - wat hij gek genoeg toelaat om daarna heel hard te gaan huilen. Maar steeds vaker geeft hij haar een duw zodat ze soms omvalt. Of houdt haar vast zodat ze niet verder kan kruipen of lopen. Of verspert de weg. Pakt speelgoed af dat ik juist aan haar heb gegeven. Blaft haar af. Trekt haar weg als ze bij een van ons zit of staat. En rijdt met zijn loopauto of met de blokkenkar over haar handje of voetje of tegen haar aan. Van die lieve grote broer is soms weinig meer over. Maar andere keren spelen ze weer heel erg lief, knuffelt hij haar vaak, is hij heel erg bezorgd als ze huilt of geeft hij haar haar flesje of een hapje eten. Dus het is heel wisselvallig. Dingen met hem alleen doen lijkt alleen maar averechts te werken, zodra het voorbij is begint hij weer te jengelen en te klieren. Negeren heeft tot gevolg dat hij alleen maar doorgaat, waarschuwen en soms op de keukenmat resulteert vrijwel altijd in een driftbui. Laten helpen doen we zoveel mogelijk, maar ook dat lijkt niet echt te werken. Help me hopen dat er snel makkelijker tijden komen, want pfff... wat vermoeiend is het omgaan met zo'n opstandige en jaloerse peuter. Groetjes, Wendy
Vandaag ook weer een dag met veel jaloezie. En dan hoor je overal 'je moet elke dag dingen met hem alleen doen'. Nou, we hadden vanmorgen 2 uur Quality Time omdat zusje heel lang sliep. Eerst samen gezellig Teletubbies en het Zandkasteel gekeken, daarna nog wat nagepraat en -gespeeld daarover. Toen een half uur rondjes gerend door het huis en tikkertje gespeeld. Vervolgens samen koppeltje duiken en gekke dansjes toen. Hij heeft mij daarna geholpen met het opruimen van de vaat. En tot slot samen lekker rustig boekjes gelezen. Erg leuk en zijn humeur was prima. Maar zodra de eerste kreet door de babyfoon kwam en de naam van zijn zusje viel, begon hij gelijk weer te klieren. Wilde persé mee haar uit bed halen maar ging dan vervolgens op de trap - naar boven als je haast hebt omdat ze ligt te huilen en naar beneden als je met een toch alweer 10 kg zwaar meisje op je arm loopt - enorm te treuzelen. Gooide dingen die ik net nodig heb bij de commode - luier, luierdoekjes, broek, sokken - doodleuk weg zodat ik eerst mijn dochter van de commode moest tillen om de spullen op te rapen voordat ik weer verder kon. En dat was nog maar het begin van de middag. Het is gewoon nooit genoeg. Hoeveel 1-op-1 aandacht ik hem ook geef, wat we ook doen, hoeveel ik hem ook bij het huishouden en de verzorging van zijn zusje betrek en hem laat helpen, zodra het niet meer naar zijn zin gaat of hij even niet de aandacht heeft lijkt het vergeten. Pfff, ik ben weer leeg voor vandaag... Groetjes, Wendy
@ wenniepenny Hier wel geen jaloezie, maar wel af en toe een dwarse peuter. Wat hier dan werkt is haar dingen zelf laten doen. Waar ik geneigd ben om het zelf te doen (schoenen aan, ritsen dicht, boterham smeren etc.), kan ze dat al best zelf. Alleen dat duurt wel langer. Maar als ik haar ruimte geef, merk ik dat ze helemaal opfleurt. Misschien werkt dit bij jou ook. Pim