@Luuske Vreselijk ook dat wachten hè! Kijken ze bij die bloedtest hoe hoog je HCG is? En wat wil dat zeggen? Dat je dan niet meer zwanger bent? @Helena In welk ziekenhuis was jij? Want ze geven niet overal medicijnen. Dat lijkt me wel het fijnst, want dan ben je gewoon 'lekker' thuis. Hier voel ik verder nog niets, op wat buikpijnkrampjes na. Voel me alleen erg verdrietig. 17 maanden na vorige miskraam eindelijk weer zwanger en nu is het weer mis. @Silly, Je hebt gelijk. Ik loop hier ook al waarschijnlijk een week mee rond. Maar heb er nu nog geen last van. Misschien over een paar dagen, maar dan wil ik inderdaad eerst nog een echo voor de zekerheid. En als het kan het liefst medicijnen.
Hallo Meiden @Luuske, Ja, vervelend he dat wachten tot het vanzelf loskomt, dat heb ik ook hoor... Nee, hier voel ik ook nog steeds niets jammer genoeg, heb trouwens nog wel veel last van witverlies, is dat wel gebruikelijk als je vruchtje niet meer leeft???? Ja, ik loop hier ook al weer een tijdje mee rond met een dood vruchtje in je buik, en dat is een vervelende gedachte of niet dan. @Agaath, Nee ik heb ook nog steeds geen last jammer genoeg, maar hoop wel over een paar daagjes last te krijgen en dat het er dan uit komt. Ik weet nog niet precies wat ik wil, morgen belt de vk weer om te vragen hoe het met me gaat hebben jullie ook msn groetjes silly
Hey Agaath! Wat vreselijk voor je, ik wens je veel sterkte! Ik heb ook een MA gehad...dacht 11 wkn te zijn , maar was ook al 3 wkn niet levend meer...ik heb nog 1 week gewacht...maar ik voelde niets...voelde me nog heel zwanger (pijnlijk)....dus kon het wachten niet langer aan...heb voor curretage gekozen... Ik las namelijk heelveel op inet...dat sommige meiden echt zo lang hadden gewacht...dat wilde ik mentaal gewoon niet... Die pillen heb ik te veel vervelende dingen over gehoord...daarom ook daar niet voor gekozen! Succes ne heeel veel sterkte meid! liefs!
Wat en rot nieuws he, ik weet wat je doormaakt. Ik had 3 november een echo en daar was te zien dat het hartje niet meer klopte en ik was 9 weken maar was gestopt bij 7 weken en 4 dagen. 6 november is het bij mij los gegaan en door heel veel bloed verlies ben ik met spoed naar het zk gereden en ben ik daar geholpen omdat ik 2 liter bloed verloren was en dus met spoed geholpen ben. Ik werd daarna netjes weer op dag 28 ongesteld. Maar ben door omstandigheden (bloedverlies) ruim een maand thuis geweest om aan te sterken. Was erg heftig allemaal. Maar nu gaat het gelukkig alemaal goed en hopen dat dit wel ons jaar mag gaan worden. Sterkte meid. Knuffel sun
hey meiden, wilde even zeggen dat vannacht de mk heeft doorgezet....dus vanaf dinsdag tot nu heb ik moeten wachten!
ook ik heb deze week een miskraam gehad....bij mij is alles heel snel gegaan.....voelde me maandag nog op en top zwanger, dinsdagochtend werd ik wakker met een heel naar gevoel, kon het toen niet plaatsen. 2 uur later begon ik te bloeden en heb ik gelijk de verloskundige gebeld, die me vertelde dat het 50/50 was, dus er was nog hoop. 's middags werden bloeden en krampen heviger, dus toen zei vk dat we uit moesten gaan van een miskraam. die nacht is het vruchtje naar buiten gekomen en na 2 dagen waren bloed en krampen weg, dus bij mij heeft het bij elkaar nog geen 3 dagen geduurd.
Hoi Agaath, Wat rot joh! Vooral ook omdat je zo lang op een nieuwe zwangerschap moest wachten, dat lijkt me echt een behoorlijke teleurstelling! Ik heb zelf ook een miskraam gehad in november. We hoorden dat het vruchtje met 7 w 6 d gestopt was met groeien en kwamen er een dag of twee later achter bij echo. Dat was op 2 november, uiteindelijk ben ik op 11 november gecurreteerd. Ik was in het begin erg bang, voor een miskraam maar helemaal voor een curretage. Het is zo'n rotwoord en ik had er allerlei beelden bij, en ik ben niet echt stoer aangelegd als het om artsen en ziekenhuizen gaat. Maar na een week wachten werd de spanning te groot, elk wc-bezoek stond in het teken van "is er al bloed?". Ook het idee dat ik met een dood kindje rondliep drukte erg zwaar. Op internet las ik dat het soms wel 8 weken kan duren, of soms nog langer. Soms kan zo lang wachten zelfs leiden tot allerlei complicaties bij de vrouw. (Dat las ik ergens, ik weet niet of het klopt) Toen was ik om; ik wilde mezelf dit niet langer aandoen. De volgende vraag dus was pillen of curretage. In principe leek het idee van pillen me veel aantrekkelijker, tot ik er wat meer over ging lezen. Zoals een eerdere reactie al aangaf, de ervaringen van vrouwen die die pillen nemen zijn niet onverdeeld positief. Het kan soms veel heftiger zijn dan een "gewone" miskraam, je kan veel meer bloed verliezen en meer pijn ervaren. Toen ik wat meer over de curretage las heb ik besloten die te ondergaan. Dat kan onder volledige narcose dus dat heb ik ook gedaan. Ik heb er niks van meegekregen, het infuus was het ergste qua pijn. Het gebeurde 's ochtends en ik was s middags alweer thuis Ze houden je nog even in het ziekenhuis ter observatie ivm de narcose en eventuele nabloeding. Ik heb ongeveer twee dagen nagebloed, wat meer de eerste dag, de tweede dag was het verwaarloosbaar. Het leek op een ongesteldheid zonder buikkrampen. Na ongeveer 5 dagen kreeg ik nog wel wat kramp - best pijnlijk, maar niet onverdraagbaar - en verloor ik wat stolsels (er zit toch een wondje vanbinnen, maar dit gebeurt lang niet iedereen) en dat duurde een dag of 2 of 3. Ik vond het een opluchting om van die spanning af te zijn. Er zijn wel nadelen aan een curretage; je kan - vooral als je vaker een curretage ondergaat - het syndroom van Aschermann krijgen. Dat is een verkleving van de baarmoeder en die kan tot permanent verminderde vruchtbaarheid leiden. Het komt niet vaak voor, maar is wel een risico. Maar ik zou een volgende keer als het nodig mocht zijn waarschijnlijk weer voor een curretage kiezen. Het leek mij de meest vriendelijke methode als het kindje niet vanzelf komt. De opmerking van mijn verlos dat het voor jezelf beter is om het natuurlijk te laten gebeuren kan ik niet onderschrijven... ik vond het een helse periode om te moeten wachten in onzekerheid met een dood kindje. Op een gegeven moment begon ik zelfs weer hoop te krijgen dat het misschien tóch goed zat. De voordelen van een natuurlijke miskraam heb ik nog niet duidelijk gehoord.... ik kan ze ook niet bedenken. Wat je ook besluit, heel veel sterkte! Ik hoop dat je snel een nieuwe start kan maken en je verdriet een plaats kan geven. Na het fysieke deel komt er nog heel wat mentale verwerking op je af (best te doen, maar niet leuk, maar goed, dat weet je al van je eerste miskraam). Ik hoop dat 2010 een heel goed jaar voor en je toekomstige kindje gaat worden! Sterkte!
Bij mij duurde het ruim 8 weken voordat ik toch besloten heb een curretage te ondergaan. Ingreep zelf stelde weinig voor maar ik heb dus het syndroom van Asherman opgelopen. al met al een heel vervelende nasleep waar ik pas bijna anderhalf na de mk van ben genezen!!
@ Zilvervosje, De eerste dagen vond ik het nog niet erg dat ik een levenloos vruchtje in m'n buik had. Ik denk dat ik het eerst nog moest verwerken. Nu voel ik me al iets beter en ik heb maandag het ziekenhuis gebeld en heb een afspraak staan voor maandag de 18e. In de eerste instantie wou ik graag medicatie, want ik ben ook niet zo'n held in ziekenhuizen en al helemaal niet met prikken... En vooral als ik het verhaal van Bramtim lees. Maar ik zal inderdaad ook nog even wat gaan googelen en mezelf goed laten voorlichten in het ziekenhuis. Maar ik begreep al wel van de receptioniste dat de voorkeur daar toch wel uitgaat naar een curretage. Brrr... En 8 weken wachten zie ik nu ook niet echt zitten. Weer 2 verloren maanden denk ik dan @Bramtim Wat erg zeg! Maar wel fijn dat je nu weer zwanger bent. Was je erg onzeker in het begin?
Hallo, Ook ik ben in afwachting van een miskraam. Bij de eerste echo was er al twijfel of het goed zou gaan ivm de grootte van het vruchtje. Afgelopen vrijdag wederom een echo gehad en ook dit keer geen hartje te horen en het vruchtje is niet gegroeid. Dit is onze tweede keer. De vorige keer heb ik een curettage ondergaan. Voor mij persoonlijk vond ik de onzekerheid voor wat er komen zou gaan, en de emotie van het dode vruchtje in mij heel erg zwaar wegen. Nu heb ik wederom nergens last van en voel mij nog steeds zwanger. Vrijdag naar het ziekenhuis en overleggen wat te doen; pillen of curettage. Welke keuze wij ook maken, het blijft toch een verlies en een verdrietige gebeurtenis, maar van de andere kant ook wel weer een opluchting als het voorbij is. Na de curettage in 2008 heb ik geen pijn gehad, wel een slap gevoel en bloedverlies. Eerlijk gezegd is er ook best veel langs mij heen gegaan en kan ik het niet meer tot in de details herinneren. Iedereen succes met de persoonlijke keuze!
@ Agaath, ja dat gevoel van die verloren maanden ken ik. Vooral als je daarna niet ongi wordt. je vraag of ik in het begin niet onzeker was: eerlijk gezegd ben ik elke dag nog steeds heel onzeker. denk dat je na een mk nooit meer kunt genieten van zwanger zijn. Althans dat is mijn ervaring.
Hoi meiden, Wat een nare berichten allemaal. zelf heb ik maandagavond gehoord dat het mis was nadat ik zondag veel krampen had en ook wat bloedverlies. Woensdag is het dan allemaal gekomen, om 15 uur het vruchtje en de vruchtzak verloren en om 22.00 de placenta. Hiertussen heb ik wel stolsels en bloed verloren maar vond het zelf vrij weinig. Gister bij de gyn zei hij dat het allemaal schoon was voor zover hij dat op de echo kon zien. Het gekke is dat ik vanaf vandaag weer krampen heb en ook weer stolsels en bloed verlies, bijna nog meer als van de week. Ben nu bang dat er toch nog wat zit. Weet iemand hoe lang je nog kan vloeien na een miskraam en zijn de krampen en stolsels normaal. Hoop dat iemand mij kan helpen. Natuurlijk ook iedereen succes met het verwerken en dat het voor ons allen een volgende keer goed mag gaan. groet