Hallo medeleden, Na veel spitten op internet kwam ik hier terecht en wil eigenlijk eens wat meningen en ervaringen horen. Ik ben 39 en ben er sinds afgelopen woensdag achter dat ik zwanger ben, wie had dat gedacht??? Ik ben nog nooit eerder zwanger geweest, was er ook altijd een soort van bang voor, in vorige relaties, daar had ik helemaal geen zin in. Ik ben altijd een type geweest, dat zich er ook niet mee bezig hield, dat was iets dat bij andere vrouwen gebeurde; ik heb nooit nesteldrang gehad, en dacht ook wegens het gebruik van vrij zware antigroeihormonen in mijn jeugd, dat ik "het" niet eens "kon"....zwanger worden. Sinds een dik jaar heb ik een hele lieve vriend, we hebben het er wel eens over gehad, maar ik heb altijd gezegd dat het van mij niet zo hoefde. En hij had het ook al meegemaakt, dus lekker makkelijk voor mij dacht ik. Hij heeft al 2 kinderen (9 en 14) die niet bij ons wonen, alleen in het weekend. Hij reageerde heel lief, en is net als ik een beetje 50/50. Ik voel me verder goed, af en toe een heel klein beetje misselijk, maar verder niks. Mankeer ook niks raars, dat is nu dus ook wel duidelijk haha. Zijn er onder jullie dames die hetzelfde dilemma hebben? Wat doen jullie in zo'n geval? Ik besluit het uiteindelijk samen met mijn vriend, maar hoor graag jullie visies en ervaringen. Groetjes Essepes
Ik heb niet hetzelfde meegemaakt. Maar wil wel even zeggen, een kindje van jezelf is zo mooi! Het maakt zoveel in je los en je bent zooo verliefd.... Dus zou het wel weten... Maar de beslissing maak je natuurlijk zelf of samen. Heel veel succes!!!
Ik denk dat bijna iedereen die voor het eerst zwanger is even een paar weken zich achter de oren krabt of je er nou wel zo verstandig aan hebt gedaan. Net als bij een huis kopen en een nieuwe baan krijgen. Tenminste, ik ben nu van de tweede zwanger en heb hetzelfde. Het scheelt denk ik ook wel of je je erg ziek voelt. Bedoel je dat je de beslissing gaat nemen houden of weg laten halen? In dat geval wens ik je veel wijsheid toe!
ben zelf 38 en zwanger van de tweede, bij de eerste heeft het een paar jaar geduurd en we dachten ook dat het bij 1 zou blijven, zeker gezien mijn leeftijd. Nu is het toch een spontane zwangerschap geworden en zijn we er allebei erg blij mee, zijn blij dat we dit nogmaals mee mogen maken. het zal inderdaad wel even duren voordat het besef er is, maar probeer er lekker van te genieten met z'n tweeen x bipi
ik kan alleen maar zeggen, voordat je iets drastisch beslist, wacht de 1e echo af, wedden dat je dan verliefd bent op je wondertje? uiteindelijk is het een hele persoonlijke keuze waarin wij je niet kunnen helpen,
Ik geloof wel een beetje in het lot. Ik vind het een cadeautje! Gefeliciteerd! Vanaf mijn 5e tot mijn 31e had ik géén kinderwens. Wilde het absoluut niet. Tot ik mijn partner leerde kennen en toen begon het opeens te kriebelen. En weet je ik had NOOIT gedacht dat moeder zijn zó leuk is. Succes met het maken van wat voor jou de juiste keuze is!
Allereerst gefeliciteerd! Kan me je gevoel helemaal voorstellen, zeker dat je schrijft dat je dacht 'dat je het niet kon, zwanger raken' kon ik zelf geschreven hebben. Ik had ook nooit gedacht dat ik het kon, dacht zelfs dat ik het nooit zou willen, laat staan doen. En moet je nu eens kijken Alle chichés zijn waar: het is het mooiste wat je kan overkomen. Laat het even bezinken en wen rustig aan de gedachte, het komt allemaal goed! (ben ook 'al' 35 trouwens...
Hoi hoi! Hier nog een "oma" die voor het eerst zwanger is. Ook ik heb nooit dat "moedergevoel" gehad en als ik daar op zou moeten wachten dan zou ik er denk ik nooit aan zijn begonnen Wij hebben vorig jaar besloten om de natuur z'n gang te laten gaan en een jaar later was ik zwanger. Nu krabben we vaak achter onze oren want er komt zoveel op je af maaaaaar het is zo speciaal dat er iets in je groeit dat van jullie beide is dat ik het nooit had willen missen. Lieve Essepes, geniet ervan! Het is een speciale tijd! Succes!!
Allereerst van harte gefeliciteerd Wacht idd je 1e echo af en je zweeft dan hoor Het is zooo prachtig, en het is echt het mooiste wat je overkomt. Ik zou het voor geen goud willen missen. Geniet ervan.. en uiteraard succes met het maken van een juiste keus. Wij kunnen namelijk hier van alles gaan typen, maar het is en blijft jouw besluit.
Lieve allemaal, Dank jullie wel voor je lieve reacties! Ik ben er nog niet uit hoor, de dualiteit blijft nog wel even duren, vrees ik. Enerzijds vind ik het idd wel erg leuk, het is ook een soort bevestiging voor mij dat alles in mij"toch "werkt". Mijn partner is net als ik, hij vind het ergens ook wel leuk, maar weet niet of hij nog een keer door de molen wil, na de twee eerste uit een andere relatie die nu al flink groter zijn. Daar hebben we het in het begin van onze relatie ook al over gehad....en ik stond niet te springen dus dat was makkelijk....dacht ik Anderzijds zijn er genoeg argumenten te bedenken om het af te breken, niet eens zo zeer mijn leeftijd (lees: gezondheid baby) hoewel ik het een vreemd idee vind om op 60jarige leeftijd een kind van 20 te hebben. Maar qua impact op ons leven, onze vrijheid, economisch, praktisch (we hebben een grote verbouwing op stapel staan komend jaar....nou ja goed, je snapt het wel. Ik laat het nog wel weten hoe en wat, en als je nog ideëen of meningen hebt, hoor ik ze uiteraard graag. Ik ga zo eerst naar de huisarts, en denk ik ook wel een keer naar de verloskundige, die heeft misschien ook weer een visie. Liefs en succes met jullie eigen kids en zwangerschappen Essepes
heyhey! Gefeliciteerd! Je moet natuurlijk zelf je keuze maken maar.. Ik was 20 toen ik door de pil heen zwanger werd. Gelukkig had ik een hele lieve vriend en we zijn er samen voor gegaan, afbreken was voor mij persoonlijk geen optie dus dat dilemma hadden we niet. We woonden nog niet samen, ik woonde op een kamer en hij had al een apartement. We zijn er samen tegenaan gegaan en hadden al snel een huis gekocht en zijn gaan samenwonen. In huis moest wel het een en ander gebeuren, maar vele handen maken licht werk Mijn studie heb ik niet onderbroken en nu ben ik bijna klaar. We zijn bezig voor de 2e Ik had het allemaal voor geen goud willen missen. Echt, tijdens de zwangerschap en toen ik uiteindelijk dat kleine hummeltje vast kon houden was het het allemaal waard, alle tranen, stress etc. De leeftijd verschilt natuurlijk, maar ook mijn leven is er erg door veranderd Succes met je keuze! Maak er een die voor jou het beste is, zodat je geen spijt krijgt!
Ten eerste, sterkte met de keuzes die je gaat maken. Ik ben ook op latere leeftijd ongepland zwanger geraakt, oke ik had al twee kids, maar had alles op orde, een vaste baan, meer vrijheid terug gekregen omdat de kids wat ouder werden etc. Nu zit ik thuis, vaste baan kwijt en vrijheid weg . Het is moeilijk voor te stellen als je een kindje 'krijgen' nog nooit ervaren hebt, enige wat jij weet is wat je nu hebt, daarom lijkt mij het moeilijk om een keuze te maken. Ik zou het voor geen goud terug willen draaien.