mijn dochter 14 maanden heeft een nieuwe fase de dieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee fase ze wil de hele dag die die die en die hebben. word nijdig als ik de verkeerde die geef. ze weten natuurlijk dondersgoed wat ze willen hebben alleen mama soms niet. soms gaat ze dan ook heel driftig huilen en vuisten gebald ik kijk haar dan aan en zeg zo rustig mogenlijk doe effe normaal zeg! dan lijkt ze nog nijdiger te worden pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff meiden........
Whaha, ik vind dit juist zo'n grappige fase (maar mijn dochter word dan ook niet nijdig, die wil gewoon graag alles aanwijzen). Zodra ik haar uit bed haal gaat dat vingertje de lucht in en zegt ze ka? (op een vragende manier), die zegt ze dus niet, alles is ka?
hihihi. Dat doet mijn zoontje van 10 maanden als hij weer naar de lamellen gaat of ergens aankomt wat niet mag. Dan zeg ik nee. En haal ik hem een paar keer daar weg. Op een gegeven moment wordt hij heel boos. En dan lijkt het net of hij gromt. hihihihi. Lekker afkoelen in de box is het dan. succes met deze periode.hihihi
Hahaha, hier ook zo één! Ze doet eerst nog Ooooooo en dan DIE! Ze zegt al een tijdje die, nu komen er ook andere woordjes achteraan, alleen kan ik nog niet ontcijfers wat ze daarmee bedoelt
Noelle is ook 14 maanden en alles wordt aangewezen en is die, die en nog eens die. Als ik haar niet de juiste 'die' aangeef dan blijft ze 'die' zeggen en aanwijzen tot ik het juiste voorwerp pak en aan haar geef. Ze wordt trouwens niet nijdig. Als ze iets niet krijgt is ze zo weer afgeleid door de volgende 'die'.
Noelle zegt ook al langere tijd DIE. En OOOOOO is ook al langere tijd favoriet. Voor de rest komt er nog niet veel zinnigs uit. Alleen Opa is Ooooo da. En Papa en Mama begint er nu ook wat gerichter uit te komen.
Jaaaaa DIE, nee DIE, ow DIE!!! Pffff hier nog zo 1. Vind het wel komisch. Wat hier helpt als ze begint te krijsen, is je net zo aanstellen zoals zij doet (oke een beetje zachter dan wel). Dan stopt ze gelijk en kijkt je zo aan van: wat doe jij raar zeg. Dan lacht ze ook meteen en is ze DIE even vergeten
moet ook wel eerlijk bijzeggen dat ze dat nijdige van mij heeft als ik een verhaal vertel en ik zeg je je weet wel die ene man van datendat en mijn man snapt me niet dan ben ik net mijn dochter zegt hij
hihi... En ik telkens maar proberen om echte woordjes te leren. In plaats van 'Tiieeeee!' - maar dan betrap ik mezelf er telkens weer op dat ik het wéér vraag : Wil je die of die? . Dus dat schiet ook niet op hihi...
Hahaha, herkenbaar! Hier is ook het woord "die" zeer favoriet. Als "die" dan niet snel genoeg haar richting opkomt kunnen er 2 dingen gebeuren : 1. ze wordt boos "die Die Die DIE DIEEEEEEE! gil huil", of 2. ze gaat op dramaqueen achtige wijze smekend en kreunend bedelen "die, ooowhh diehiehie owooohhh".
Je kan ook gebaren aan gaan leren. Een vriendin van mij doet dat. Het scheelt een hoop frustratie, want je kleintje kan aangeven wat hij/zij bedoelt, zonder dat je kind die moeilijke woordjes uit hoeft te spreken. Liefs Banjabes
Mijn dochter wijst alleen maar en zegt er niets bij. Ja misschien een 'uh', maar that's it. Nijdig wordt ze wel als ze het niet krijgt. Het enige woord wat ze zegt is 'bah'.
Hier ook eentje die de hele dag die diee dieeeee roept....of klaar Ik betrapte mezelf ook dat ik ook zeg wil je die of die....dat ben ik mezelf nu aan het afleren....
Ik moet hier echt om lachen, ik herken zoveel in jullie verhalen. En driftig dat Sem kan worden als hij DIE niet krijgt!
Idd DIEEEEEEEE!! en al het niet goed is is het NIEEEEEEEE! Moet er wel om lachen hoor Gelukkig komen er al een paar 'woordjes' bij: boem (bloem) ban(k) etc. Maar die en nie is en blijft favoriet.
Hier geen die, maar wel wijzen, wijzen, wijzen Gelukkig begint ze al aardig wat woordjes te zeggen, (mauw-mauw of mla-mla = de kat, boem als iets valt, dah-dah = dag/weggaan/zwaaien, uh (langgerekt) voor een koe). Papa en mama gebruikt ze al een tijdje gericht. Ze kan hier wel driftig worden, maar daar reageer ik stelselmatig op met een rustig 'nee' en hoofdschudden, om vervolgens te zeggen: wijs maar gewoon aan dan. En verder letten we erop dat we bij veel voorkomende dingen duidelijk benoemen hoe en wat. Dus als ze met d'r armpjes omhoog staat, vraag ik echt nadrukkelijk: Moet mama je tillen? Maar wij hebben dus wel de mazzel van een vroeg pratertje dat alle woorden wil weten. Ze zit dus ook met plaatjesboeken voortdurend te wijzen en vragend naar ons te kijken: we moeten dan dus zeggen hoe het heet. Dat kan ze echt eindeloos vol houden We hebben hier dus inmiddels een hele serie plaatjesboekjes
andro praat nog weinig hij begrijpt wel heel veel wat hij zegt is da, dies, dees, mamamama, papapa, baba, mmba(bumba), dit(dicht), oef(geen idee wat hij hiermee bedoelt), aoa(hallo) en dat was het wel zo een beetje
Nou, jongens kunnen er ook wel een houtje van hoor, niet alleen meisjes. Mijn oudste deed dat ook zo erg rond die leeftijd. Op een gegeven moment had ik er echt genoeg van. Dan zei ik: "Wil je drinken? Zeg maar: mama, mag ik drinken?" En pas als hij dan iets zei wat daar op leek, kreeg hij het. En dat leerde hij heel snel hoor, al na een half uur was het: "mama, ditte?" Heel wat beter dan dat gebrul en geschreeuw van "die! die! die!"