Vind het een goed idee hoor! Zeker als je eerste bevalling je zo tegen is gevallen. Je wilt toch een beetje controle hebben. Dus als jij je er fijn bij voelt, gewoon doen. In Amerika is het de normaalste zaak van de wereld Hier heeft de VK/GYN al gezegd dat we de wensen voor de bevalling en de nazorg nog uitgebreid zullen bespreken, dus ik neem aan dat ze wel wat wensen van mij/ons noteren.
nee maar ga er geen bij neerzetten .. tis toch wel ff anders als iemand het niet doet??/ ik heb het niet ik heb er niks over gehoord niemand heeft me er iets over verteld bij de verlos enzo,, nu in het ziekenhuis vroeg ik erna of ik dat niet moest maken ofzo en het geboorte praatje houden.. maar was allemaal niet nodig ze wilde alleen weten of ik thuis of in het ziekenhuis wilde bevallen 8)
Een plan??? Als er iets niet te plannen valt is het de bevalling wel. (en alles daarom heen). Als je op een bepaald gebied speciale wensen hebt, zeg je dat toch? Of bespreek je iig met je man (van te voren)? Het lijkt me allemaal zo stressvol als je de controle over alles wilt houden. En helemaal als het even niet volgens het boekje gaat. Ik laat alles maar over me heen komen en vertrouw op mijn man en de vk. En als ik ergens niet mee eens ben dan zeg ik dat wel.
Ook hier in het ziekenhuis wordt het aangeraden om een geboorteplan op te stellen. Je wensen worden uiteraard vantevoren wel besproken, maar verdwijnen in je dossier en zijn moeilijker na te kijken. Op het heetst van de strijd kan het erg handig zijn om de samenvatting aan de hand van de geboorteplan bij de hand te hebben. Het medisch personeel schijnt het erg prettig te vinden en ik kan me voorstellen dat ik en Treesman op zo moment compleet blanco zijn. Voor mij is het nog erg ver weg en heb nog nergens over nagedacht, maar de gyn gaf voorbeelden dat je zaken kon opschrijven over borstvoeding, aanleggen, kunstvoeding, wie knipt de navelstreng door, pijnbestrijding etc. Zaken zoals ik wil geen vacuumpomp waren volgens hem niet realistisch om op te schrijven. Als de medische noodzaak er is doen ze het toch (en ik denk dat je op dat moment zelf ook niks liever wilt).
Ik ben nu bezig met het geboorteplan, zijn een aantal dingen die ik toch wel graag vast wil hebben gelegd voor de VK en gyn (voor zover dat mogelijk is natuurlijk).
Hier geen geboorteplan, mijn vriend en gedeeltelijk ook mijn ouders weten precies wat ik wel en niet wil. En over heel veel dingen heb je toch niets te zeggen en loopt het zoals het loopt.
Hier bij mijn vorige bevalling een bevallingsplan gehad. Ik moet in het ziekenhuis bevallen en heb het plan ook op advies van m'n gyn gemaakt omdat mijn eerste bevalling in 2006 erg heftig is geweest (vooraf was al duidelijk dat ons kindje zou overlijden, dit is dus niet door de bevalling gekomen) Mijn bevallingsplan heb ik toen met ca. 34 weken bij de gyn ingeleverd en tijdens een controle besproken. Tijdens de bevalling heeft de dienstdoende arts het nogmaals met ons besproken en nog 1 "onmogelijkheidje" aangestipt. Bij mij stonden er dingen in over wat ik wilde tijdens de bevalling, vlak na de bevalling over de controles van de baby, dat ik de baby graag 's nachts bij me wilde houden en over hoe er omgegaan moest worden met risico's. Ook heb ik dingen weggeschreven over bv, navelstreng doorknippen en foto's/film. Het leek mij bijv heel bijzonder als de baby op bed nagekeken kon worden, zodat ik dat zelf ook kon zien. Helaas was het in deze verloskamer niet mogelijk, maar hebben ze m'n bed zo gedraaid dat ik alles kon volgen. Natuurlijk moet je je realiseren dat een bevallingsplan een richtlijn is, niemand kan nl. voorspellen hoe je bevalling loopt. Maar het is fijn als het medisch personeel rekening kan houden met je wensen. M'n man was in ieder geval druk met mij, dus ook voor hem was het fijn dat eea op papier stond. Al met al prima bevallen zo'n bevallingsplan en ga het deze keer zeker weer doen!
Ik stel niet echt een geboorteplan op maar mijn partner weet heel goed wat ik wel en niet wil! En we herhalen het bijna dagelijks, zodat ze niets vergeet
Ik stel die van mij ook meer op onder het mom van 'dan hoef ik dat met de bevalling zelf allemaal niet meer aan te geven, want ze kunnen het lezen in het geboorteplan'. Ik wil het onthouden van die punten ook niet bij m'n man neerleggen, voor hem - denk ik - ook fijner als hij zich daar niet mee bezig hoeft te houden (als in: er aan denken dat mijn wensen worden doorgegeven enzo).
is er op internet niet een lijst te vinden van een "standaard" geboorteplan? meen dat ik er laatst wat over las in een tijdschrift.
Ik heb vandaag overlegd over mijn geboorteplan. Was heel goed, de gyn belde meteen even naar de afdeling waar ik ga bevallen zodat ik daar ook kon overleggen (heb daar uiteindelijk een uur gezeten). Was echt heel fijn. Blijkbaar hebben ze een jaar geleden het beleid veranderd en was vrijwel alles wat in het plan stond nu standaard beleid (het had een naam: mother-friendly en infant-friendly oid).
Ik vind het een beetje zo'n hype, zal wel weer overwaaien. Zoals eerder al is gezegd, vaak gaat het anders dan verwacht. Dan is er niet eens tijd om zo'n heel verslag door te nemen, gezien alle drukte op de verloskamers, verpleegsters die van hot naar her rennen... De meeste dingen kan je heus wel van te voren te kennen geven (of je moet héél kieskeurig zijn, maar in zo'n geval kunnen ze toch niet aan al je/jullie wensen gehoor geven). Bij ons was niet eens meer tijd om de kleertjes klaar te leggen, laat staan dat ze ook nog eens zo'n bevalplan gingen doornemen. Ik vraag me ook wel af, stel dat er iets niet 100% naar wens gaat, wat ga je dan doen? Ruzie zoeken met het ziekenhuispersoneel? Nee daar zal je wat aan hebben zeg. Dan maak je het voor jezelf alleen maar vervelend, helemaal als je nog een nachtje (of meer) zou moeten blijven. Het is en blijft een ziekenhuis (ik ga nu maar even uit van (poli)klinische bevallingen voor 't gemak -thuisbevallingen zijn wat dat betreft toch anders, aangezien je je dan in je eigen huis bevindt waar jouw regels gelden-) en dan zal je je toch moeten aanpassen aan anderen, of je dat nou leuk vindt of niet.
Islah misschien dat je beter moet verdiepen in wat een geboorteplan is . Ten eerste is het juist niet een heel verslag en niet 100% bindend en tot op de komma beschreven zoals jij het schetst. Het feit dat veel gynaecologen het juist aanraden, omdat ook zij het makkelijk vinden werken zegt wellicht al genoeg of de zin en onzin van zo plan. Iedereen zijn eigen keus of je het wel of niet doet, maar volgens mij is dat niet de vraag van TS.
Sorry hoor, wat een rare reactie. Ben al 2x bevallen dus ik weet echt wel wat er in zou kunnen staan. Bovendien weet ik maar al te goed dat het vaak gewoon anders loopt dan gepland, een bevalling kan je niet plannen. 't Is misschien niet altijd leuk om te horen ja dat je rekening moet houden met anderen, maar niks aan te doen. Als je er allemaal dingen in gaat schrijven als 'ik wil een eenpersoonskamer' (mocht je nog moeten blijven) dan vraag ik me wel af of ze dat echt voor je kunnen verwezenlijken.
Er zitten voor- en nadelen aan een geboorteplan. Het grootste voordeel is dat je zelf een keertje goed nadenkt over de geboorte samen met je partner. De bedoeling is dat je je wensen op papier zet op een niet dwingende manier. Dus niet: Wij willen geen kunstvoeding maar: wij geven de voorkeur aan borstvoeding. Daarmee maak je je wensen duidelijk maar sluit je de deuren niet voor zaken die misschien noodzakelijk zijn. Het grootste nadeel van een geboorteplan is dat je een vooropgezet idee hebt van hoe het moet lopen. Helaas, een geboorte laat zich niet plannen en een 'open mind' is wel heel belangrijk. Zeker als je een traumatische bevalling hebt gehad of bepaalde levensovertuigingen hebt die heel belangrijk voor je zijn, is het verstandig om een geboorteplan te schrijven en dit door te nemen met je verloskundige / gyn. Ondanks mijn eerste makkelijke, prettige bevalling heb ik nu wel een geboorteplan gemaakt. Ik verander nu aan de start van het derde trimester van verloskundigepraktijk ivm verhuizing. De kans dat ik alle verloskundige goed leer kennen is klein en dus leek het me prettig als ze van papier kunnen lezen hoe ik naar de bevalling kijk en weten wat mijn wensen zijn. Mijn geboorteplan is behoorlijk vrijblijvend waarin vooral staat wat voor ons de voorkeur heeft (bij voorkeur bv, zo snel mogelijk aanleggen, op de borst blijven, manlief knipt navelstreng door. Alleen medisch ingrijpen wanneer strikt noodzakelijk inclusief verdoving). Er staat maar 1 ding heel duidelijk dat mocht ons kindje komen te overlijden, ons kindje nooit alleen gelaten wordt. Tja, dat klinkt raar maar voor ons heeeeeel belangrijk. In Amerika is een geboorteplan zeker gebruikelijk bij mensen die een natuurlijke bevalling nastreven. Dit is in Amerika geen normale zaak meer en dus moet je daar heel duidelijk over zijn... anders heb je voor je het weet een snee in je buik!
Veel dingen die er in staan snap ik sowieso niet zo goed, ik bedoel, ingrijpen doen ze naar mijn weten echt niet als er geen noodzaak is. En of je bv/kv wil geven, is toch gewoon een simpele vraag waar dan gewoon op geantwoord kan worden? Dat ik geen ruggeprik wilde heb ik ook gewoon tegen de verpleegster gezegd, was echt geen sprake van miscommunicatie o.i.d. Ik vind het jammer dat het hier allemaal zo 'veramerikaniseert'.
Hoezo zou je bij het gebruik maken van een geboorteplan geen rekening houden met anderen. Wat een rare conclusie. Zoals eerder gezegd een geboorteplan is niet bindend, maar een richtlijn. Richtlijnen zijn vrijblijvend. Het doel van een geboorteplan heeft trouwens niks te maken met het willen hebben van een één persoonskamer?! Ik vind jouw reactie juist erg vreemd en geeft mij het idee dat je niet begrijpt wat het doel is van een geboorteplan en wat je er wel/niet inzet. Dat jij het niet doet is prima, maar als anderen het wel willen doen om uitlopende redenen is dat ook prima.
Veramerikaniseren is in dit geval het ontwikkelen van consumentenbewustzijn in de zorg!! Daar is niets mis mee zeker niet wanneer de dienstverlener dit zelf adviseert. Ik ben blij om te lezen dat jij een goeie ervaring hebt gehad (had ik ook) maar als je dingen niet begrijpt is het misschien verstandig om er minder mening over te hebben. Ook in Nederland wordt steeds sneller ingegrepen bij bevallingen (dat is dus wel amerikaniseren) zoals bijvoorbeeld verdovingen aanbieden, knippen, infusen. Je kunt de grens van 'noodzakelijk' niet op één lijn vastpinnen... ook daar zit wat rek in! En het feit dat jij iets tegen de verpleegkundige hebt gezegd, dat kan je toch ook op papier zetten? Maar het HOEFT niet hoor. Je hebt niets verkeerds gedaan door geen geboorteplan te hebben.
Even een toevoeging. Het gaat niet alleen om het geboorteplan an sich, maar ook om het gehele proces van het opstellen van dit plan. In ons geval is dat minstens zo belangrijk. Mijn partner en ik hopen door het samen praten over de bevalling, het opstellen van een plan en dit vervolgens te bespreken met de gynaecoloog dat onze tot nu toe traumatische ervaringen met de verloskamers in het ziekenhuis weinig invloed zullen hebben op de bevalling. Daarnaast ook dat door deze slechte ervaringen de hieruit vloeiende angsten tot een minium beperkt worden. In ons geval is het reduceren van de angst zelfs het belangrijkste! Daarnaast sluit ik me geheel bij cygnet aan. Ik ben zelf een groot voorstander van het consumentenbewustzijn in de zorg. In mijn ogen leidt dit uiteindelijk vooral tot een betere kwaliteit van de geleverende zorg in Nederland. En uiteraard het maken van een geboorteplan hoeft zeker niet, maar het mag.