Beste Eliesja Ook als klinkt het zo cru, De beste wensen wensen in de Nieuwe Jaar, komt alles goed, alleen het heeft tijd nodig.Jou Papa is nu veilig, niets en niemand kan hem nog pijn of kwaad doen. Hij waakt over jou, en jij heb nu de beste bescherm engel die jij kan wensen. Het is zeer moeilijk om te begrijpen - het was zeer plotseling - maar hij is nu gelukkig, en wil vast en zeker dat jij niet ten onder gaat. Ik weet niet of jij in geloof, maar als het zo is, probeer - in de gedachten - met hem praten, vraag hem of hij kan je helpen die zware periode door te komen.Hij hou nog steeds van jou, en zou zeker jou helpen. Ik weet dat het makkelijk te zegen is - voor de omstanders, dan te doen (voor de betrokkene), maar probeer maar. Ik heb 5.5 jaar geleden mij oom en tante verloren in zeer bizarre omstandigheid: zij waren 3 weken op vakantie bij mij ouders, op vrijdag avond rond 21 uur hadden zij besloten om terug te gaan naar hun huis in Duitsland. Zij hadden een bedrijf en wouden per se zaterdag thuis zijn om boodschappen doen en administratie nakijken.Voor hun was het lange reis van 1200 km, dus zo min 11-12 uur te reiden. Mij vader vond dat niet echt goed idee, zij moesten eerst met de snel weg me, maar laatste 250 km voor de Duitse grens moest het door de gewone weg en dan wel in bossen - die bekend zijn dat het voor buitenlanders s`nachts gevaarlijk kan zijn (vrachtauto's overvallen, auto`s etc) "ZWARE JONGENS" dus... maar mij oom en tante besloten toch gaan.... Zij kenden de weg, zij hadden snelle auto, mij oom weest dat hij niet moest stoppen als iemand de weg op zou gaan... hij kende de gevaren dus. Het was altijd een gewoonte om als we/zij aankomen , bellen meteen dat jij al thuis was/ben... maar het kwam geen telefoon bij mij ouders. Had toevallig mij mama gebeld, en zei: ah, mam, zij bellen zeker later, eerst boodschappen doen... Om 16 uur ging de telefoon, het was mij neef: waar zijn zijn ouders? Hun mobil staat uit? Mij vader: vertrokken, gisteren s`avond, zij zij nog niet thuis? Toen dachten we nog dat zij misschien bij de kennissen zij langs geweest.... Politie weest van niets, geen meldingen over ongelukken, etc..... van de aarde boden verdwijnen - VERMIST. Na 48 uur, kwam telefoon van de politie: alle bij dood ( 200 km voor de Duitse grens - in die klote bossen dus), geldbedrag verdwijnen, en van hun nieuwe mercedes waren alleen maar 2 nummerplaten over... Na 2 weken warren lichamen vrijgegeven, alleen p de voorwaarde dat zij niet open mogen worden (kisten waren verzegeld).We konden dus ook geen echte afscheid kunnen nemen (God weet alleen of zij echt in de kisten lagen). Die 48 toen zij vermist waren, heb mij zeker 20 jaar van mij leven gekost. Het kan niemand zich voorstellen die dat zelf niet meemaakt heeft - ik weet nu wat voelen die mensen bij wie iemand dierbaar vermist is... dagen, weken , jaren...het is onvoorstelbaar. Zij waren als 2-de ouders voor me, en kwamen heel vaak op bezoek in NL, we hadden een goede band met elkaar, en ik was als dochter voor hun... Elke keer, als ik naar mij ouders ga, moet ik zelfde weg nemen - door die k** bossen.... en ik ben enorm bang... maar dan vraag ik HUN of zij kunnen me beschermen - dat ik veilig bij mij ouders aankom.Ik weet en voel dat zij op mij en mij kids waken. Als ik moeilijk heb, praat ik met hun, ik kan hun plotse dood ook nog niet helemaal verwerken, ook al word het nu iets minder... ik weet dat zij nu alle rust hebben, en niemand of niets, kan hun nog pijn doen... en die gedachten geeft mij verlichting om mij pijn te dragen. Hoop dat ik jou niet boos heb gemaakt met mij "praatjes". Ik weet dat jij nu heel moeilijk heb, maar geloof me, het kom allemaal goed... Neem de tijd. Veel sterkte, en geef de moed niet op. We, denken aan je, en leven met je mee.Schrijf gerust alles van zich af, dat help. Warme groetjes en aai over de bol.
hey meis, natuurlijk maak je me hier niet boos mee, vind het juist weer heel lief wat je schrijft... Vind het voor jou ook heel erg zeg en idd jij heb zelfs daarna geen afscheid kunnen nemen, verschrikkelijk...wij hebben gelukkig nog zeker 8 dagen afscheid van zijn lichaam kunnen nemen en wat heel onvoorstelbaar was is dat hij ook die 8 dagen zo goed bleef..zeg het nog tegen me ma, het is een soort goedmakerdje..want zolang blijft je lichaam niet aantoonbaar en vooral niet als ze gereanimeerd zijn..de begravenisondernemer vond het ook onvoorstelbaar..maar goed, jou woorden hou ik zeker in gedachten, want zijn rust heeft hij nu zeker...dat weet ik...hoop ook zeker dat hij nog op 1 of andere manier bij me is..het voelt nog niet zo, maar mischien dat dat nog komt..geloof er wel in, maar heb er zelf helaas niks mee.. Soms vraag ik hem wel eens of hij een teken wil geven dat hij er nog is, maar heb dan ook weer het idee dat mijn vader daar te nuchter voor was..man van weinig woorden..dat was hij en zal hij denk ik altijd blijven..maar ik heb geduld.. dus wie weet.. hoe gaat het nu verder met jou en je kids, nog lopende naar het ziekenhuis voor onderzoeken?? Al uitslag?? knuff elies
Goede Dag Een tastbare teken heb ik ook niet echt gekregen van mij overleden familie, wel als ik aan hun denk - voor al als ik ergens bang voor ben, of onzeker - krijg ik een rust, ontspannende gevoel, rust bij mij hoofd zou ik zegen. Dat beschouw ik als een teken, dat zij bij me zijn. Ook kwamen zij paar keer in mij dromen, en hebben zij me gerust gesteld, en paar dingen opgeklaard voor me, vooral over hun gruwelijke dood. Hier gaat het redelijk goed. Wel 10 nachten achter elkaar heeft mij jongste vreselijk gespookt, maar gelukkig sinds paar nachten gaat het iets beter. Ik heb gisteren pas beseft, dat mij jongste in september naar school zou gaan (over 8 maanden dus) en dan heb ik meer vrijheid en meer tijd voor mij zelf en om werk te zoeken. Ben nu al aan het kijken en bekijken vacatures, maar echte haast heb ik niet. Wil vooral iets gaan doen, die mij voldoening zou doen, en totaal iets anders dan verpleging en schoonmaak. Heb voor de lol naar de kringloopwinkel gestapt en me opgegeven om te gaan helpen als zij druk zouden hebben om te sorteren of een chauffeur zouden nodig hebben... ja, het laatste lijkt me het leukste.... rijden. Hoop, dat zij me wel zouden bellen, want ik heb dan een goede excuus om naar NL te rijden... elke dag. Bovendien ben ik nu op zoek naar een andere huis... hoop het laatste voor de periode dat ik hier moet blijven. Mij vriend begin nu bij te draaien, en zit niet meer zo tegen op. Het zijn weer 6 maanden voorbij, dus ik heb nog maar 60 maanden om vol te houden. Aanstande 2 weken zou het druk worden: volgende week word ik jaar ouder, en de week daarna de jongste Lucin word al weer 2 ... feestje dus ! Aanstande zondag gaan we met zijn allen naar Piraten Land bij Gorinchen. Jongens vinden het geveldig en worden ook lekker moe, dus niet alleen leuk maar ook praktisch. Is je man weer thuis, of op een missie... ik dacht dat hij naar Uruzgan zou gaan. Hoe is het met jou kids? en met je werk? Heb je je therapeut al gesproken over wat je megemaakt heb? Probeer met hem te praten, en gun je zelf de tijd. In mij vaderland zegen mensen: tijd lik alle wonden... het klink erg cru ,maar het is echt waar. Groetjes!
hey meis, die rust voelde ik erg toen ik iedere keer bij me vader ging kijken, beetje tegen hem praten enzo en het was net of hij me wel hoorde..tja of ik wilde het graag dat kan natuurlijk ook.. maar over hem dromen heb ik nog niet gehad, wat ik trouwens wel afgelopen maandagochtend vroeg had is dat ik half sliep en half wakker was, droomde wel, maar weet dus echt niet wat, maar opeens rook ik een sterke mannenparfum..schrok er wel wakker van, dacht eigelijk gelijk aan me man..die was opweg naar zijn werk en kreeg gelijk een angst dat me man iets was overkomen..maar dat was niet zo, dus wie weet was het me pa wel die ik rook..was wel heel apart.. Dus die kleine van jou was ook al aan het spoken, de jongste van mij ook, gaat de laatste week wel weer aardig, maar was daarvoor iedere nacht raak, om gek van te worden.. je kent het dus ook.. fijn dat het wat beter met je gaat en wie weet mag je rijden in NL, dat zou wel fijn zijn toch..het werk zoeken komt vast wel goed met jou. en dat je vriend eindelijk een beetje bijdraaid is ook super joh, zal tijd worden haha.. en ook nog eens op zoek naar een ander huis, ook alleen maar mooi zeg..als je binnen die 60 maanden een huis vind, mag je daar dan wel heen?? En bijna jarig..alvast van harte meis, binnenkort 2 feestjes dus.ook alvast voor Lucin. Mijn man is nu op bivak, training op het harskamp..mijn man moet half juli naar uruzgan tot met begin december, dus heb hem nog ff hier gelukkig, moet er nu niet aan denken nu wat er met me pa is gebeurt, heb er nu toch wel almeer moeite mee dan eerst, ben zo bang dat ze straks ook aan mijn deur staan met slecht nieuws..dat trek ik dus echt niet dan hoor...maar daar moet ik maar niet aan denken.. Heb mijn therapeute nog steeds niet gesproken, ze had de laatste keer afgebeld omdat ze ziek was, maar heb tot heden nog niks gehoord, dus moet zelf er maar ff achterheen bellen, heb alleen de kans nog niet gehad..dus heb er nog niet over kunnen praten, ja met me man, die weet wat ik doormaak.. dat de tijd alle wonden likt weet ik maar al te goed, en dat is maar goed ook, anders blijf je er in hangen en dat is natuurlijk niet goed..de scherpe kantjes gaan er vanaf, maar vergeten doe je het nooit..heb gewoon momenten dat het ff verdrietig is, maar heb gewoon veel afleiding van de kids.. als ik je niet meer lees, fijn weekend en veel plezier in Piratenland! liefs elies
Hallo Eliesje Hoe gaat het? Hier gaat het redelijk.Ben laatste tijd meer "opgefokt" en meer prikkelbaar, maar ja, zou het zeker aan het aankomende volle maan zitten. In Piraten Land was super, jongens vermaken zich daar echt geweldig. Wij waren daar van 11 tot 16 dus 5 uur bij elkaar, maar zij werden helemaal niet moe, alleen ik sliep in de auto op terug weg. Ik ben vandaag aan het bakken, gisteren heb ik hele huis schoongemaakt, helaas kan niets meer van merken. Kinderen hebben alweer alles over de hoop gehaald .... volkomen zinloos dus. Lucio heb laatste tijd ook een "bengel"onder zijn huid. Zondag avond heeft hij mij lieveling vaas kapot gehooid. Die stond op de kast, maar ja, hij pakte een klein kussen en gooide het tegen aan... glas splinters door hele kamer, vandaag heb ik nog paar stuks gevonden. Maar maandag op school hij heeft zijn TOPPUNT bereikt: hij ging naar de wc plassen, heeft een stopper in de wastafel gestopt en kraan opengedraaid, en toen ging hij weer naar zijn klaas.... hele wc ruimte en gang onder water, tot de klaslokaal toe. Zijn juf kreeg schrik van haar leven en daarna werd zij boos, maar dat is begrijpelijk...Hij moest in de hoekje zitten en dat was zeker milde straf, ik weet niet of bij me zou hij zo onderuit komen . Ik zou razend worden en zou zo echt woede uitbarsting krijgen... god sta me naar bij, zou ik zegen. Arme juf, ik heb zo een bewondering voor die mensen die met kids werken, ik zou het niet kunnen en niet willen, ook niet voor een topsalaris van ....20000 euro, nooit in mij leven. Toe mij vriend hem ophaalde bij zijn school en dat te horen kreeg, werd hij ook niet vrolijk van, hij kwam eigenlijk boos terug en vertelde me dit verhaal, zakte ik door me knieën... ik kreeg maar een conclusie in mij hoofd: kinderen zijn massa vernietiging wapens.... alles moet stuk, net tsumanie & aardebeweiging & brand in Een... Ik weet nu al zeker.... in mij volgende leven heb ik geen kinderen.... never ever....Ik zou hun nu niet kunnen missen, maar in volgende leven... beter voorkomen dan genezen.... maar nu moet voorlopig 20 jaar volhouden. Nog niets van mij kringloop winkel gehoord, vind ik echt jammer, heb me eigenlijk zo op verheugt. Hoe is het met jou? alles goed met jou kids? Groetjes! Sima ps: ik laas net op het forum dat het berichten met meer dan 1000 antwoorden worden automatisch gesloten, dus als mensen verder willen kletsen , moeten nieuwe topic open met zelfde onderwerp maar dan bij deel 2 erbij. Ik denk dan als jij zou het lezen, onze topic ook al zou gesloten zijn.
Hallo dames, Ik meld me hier ook even aan, lees later wel alle berichtjes in dit topic. Misschien word ik hier wel begrepen. Liefs
Christy, welkom hier. Ik ben mama van 5 kinderen, heb depressie, woon bij Turnhout, mij vriend is vrachtwagen chauffeur en 4 dagen van huis. Mij oudste zoon heeft ASS met mentale handicap.Ben werkloos, moet werk zoeken in B, ook al zou ik het liefs in NL werken en wonen, maar voorlopig is het niet mogelijk door alle problemen. Groetjes! Sima
hey, @sima, dat opgefokte en prikkelbare dat heb ik dus ook, gaat de laatste tijd dus helemaal niet goed..door dit hele gebeuren ben ik echt weer terug bij af en zelfs verder..denk dat het nu geen lichte depressie meer is, maar meer tegen het zware aan..heb echt nergens geen zin meer in, vind niks leuk meer en zie niks positiefs meer, kan alleen maar janken en baal van alles en iedereen. wel fijn dat jouw dagje in piratenland is geslaagd, mishien een idee om vaker te doen? dat van het schoonmaken dat is hier ook idd, net gedaan en dan wil iedereen weer een koekje en alles zit er weer onder..soms denk ik wel eens waar doe ik het voor!? Nou zeg dat was ook een verschrikkelijke streek van Lucio, ik zou ook in alle staten zijn..idd respect voor de juffen hoor, zou mijn beroep ook zeker niet zijn.. denk dat ik gelijk overspannen thuis zou zitten... ik kan nog steeds hier reageren, dus als het zover is dan openen we een deel 2, zou wel fijn zijn als dit zou blijven.. ook zoiets, had 17 december mijn laatste gesprek (van therapie) en die had zij afgebeld omdat ze ziek was..en zij zou mij terug bellen voor nieuwe afspraak..ik wachten..wachten..wachten..hoorde maar niks, dus heb vorige week donderdag maar gebeld, het doorverbinden lukte niet en er werd gevraagd of het goed was dat ze mij terug zou bellen, ik naam en tel achtergelaten en zit nu dus weer te wachten op haar telefoontje..vind het echt niet normaal hoor, morgen maar weer bellen en er zeker wat van zeggen, vind het niet kunnen !! Vooral nu ik het zeker nodig heb!! @christy, welkom hier meis, wat zijn jouw klachten? Vertel eens wat over jezelf.. De mijne zijn een lichte burn-out met lichte depressie, ben ervoor in therapie..maar door het verlies van mijn vader en het geouwehoer met met moeder ben ik dieper aan het zinken.. Hier zal je zeker begrepen worden, tenslotte zitten we in hetzelfde schuitje.. liefs elies
oh heb trouwens ook de uitslag van de oudtse, eindelijk weet ik wat hij allemaal heeft.. dacht eerst dat hij alleen adhd had, maar twijfelde altijd erg of hij niet iets anders had en heb dit dus laten onderzoeken en hij heeft dus PDD-NOS met trekken van ADHD.. krijgen straks ouderbegeleiding, eindelijk wordt er dus iets aan gedaan..fijn..
hey, ...ga trouwens ook een reading laten doen. me schoonzusje heeft iemand aanbevolen en ik wil voor mezelf en de jongste een reading. voor mezelf ivm me pa en de jongste omdat hij de nachten zo hysterisch wakker wordt..die jongen weet dus niet wat doorslapen is..heb er eigelijk niet zoveel mee, maar mischien dat zij iets kan zien bij hem..kan geen kwaad denk ik maar zo en het is helemaal niet zo duur.. liefs elies
Hallo Eliesje Sorry dat ik zo weinig kom te schrijven, had wel druk afgelopen week, 2 verjaardagen - vandaag de laatste gelukkig, veel afspraken, druk met de kids, jij kent het wel. Ik vind het heel erg voor je, dat jij zich slechter voel, en die therapeute:x.... is waardeloos, onprofessioneel, en zeker niet te vertrouwen. Kan jij niet een andere zoeken? Ik weet dat het niet leuk is, omdat jij weer alles moet vertellen en uitleggen en dat neem weer kostbare tijd in beslag. Ik voel me ook niet zo geweldig, kinderen doen het redelijk rustig (vergeleken met vorige maanden), maar ik zit meer met me zelf in de grote knop. Het zit niet me met werk te zoeken, thuis loop ook niet alles zoals ik zou het willen, voel me totaal geïsoleerd, eenzaam, verlaten. Oudere kids hebben eigen leven, met de kleintjes kan jij alleen gesprek voeren over Bob de Bouwer & Kabouter Plop, dus dat is ook zo uitzichtloos. Mij vrienden werken over dag, s`avonds hebben wel tijd, maar dan ben ik bek af, en geen poef meer om ergens naar toe te gaan... ik kan van die k** cirkel maar niet uitkomen, en dat maak me zo depri . Zijn dagen dat ik de hele dag huilt, zonder reden, ik zaak gewoon door elkaar, en dan is het gedaan, kan niet eens naar buiten wereld gaan, want mij ogen zijn zo rood als van een albino konijn. De hele situatie zou ik omschrijven: ik sta in de moeras en ik zaak elke dag meer erin... elke "reddende voorwerp" breek af al bij begin (wil niet lukken met werk zoeken, oppas zoeken , huis zoeken etc). Vroeger kon ik genieten van de zon, bomen, vogels... van alles kon ik energie putten... nu ben ik zelfs dat kwijt. ik heb zo mooi kinderen, maar van hun kan ik ook al niet genieten, en dat is mij grootste persoonlijke val.Ik heb zo veel schuld gevoelens tegen over hun, ik haat me zelf elke dag meer. Zo K**, waardeloze moeder hebben zijn niet verdiend. Ik kan me zelf niet in de spiegel kijken, ik walg van mij zelf. Als het niet ophoud, zou ik moeten andere , drastische maat regelen nemen. Ik wil dat zij gelukkig zijn, net als andere kinderen, en daar hebben zij recht op. Ik vind het goed dat jij naar die mw gaat voor de reading. Als zij goed is, dan zou het jou zeker helpen... ook voor je zoontje. Wanneer ga jij daar naar toe? Of ben jij al geweest? Mij jongste slaap nu iets beter gelukkig.Ik weet niets wat er was, maar nu is even over. Ik ga nu nog een taart bakken voor Lucin, mij schatje is vandaag 2 jaar. Moet nog kamer versieren, en cadeau inpakken. Vanavond gaan we feestje bouwen. Groetjes en sterkte Eliesje. Als jij zich slecht voelt, schrijf alles van zich af, dat helpt soms ook. Ik ga voor ons beiden kaars aan zetten... we hebben dat zeker nodig. Ik snap het niets, hoe anderen dat doen.... dat bij hun alles op de rolletjes loop, en als dat niet zo is, dan stoort hun dat niet. Misschien hebben zij iets ,wat we niet hebben? maar wat is het? Is het genetisch bepaald, of hebben we "het"in de loop van jaren verloren?Lig dat aan hun persoonlijkheid of aan de omgeving? Wie kan die vragen beantwoorden? een psychiater? Sorry voor die filosofische gedoe, maar die vragen knagen me al zo lang op. Sterkte !
Hey meis, tja een ander zoeken (therapeut) zal mischien nog wel komen, maar vooralsnog heb ik weer een afspraak staan, heb zelf dus gebelt en ff goed gezegd dat ik het heeeel slecht vind dat ik dus niet wordt terug gebeld. Ik krijg nu ik de 5 gesprekken heb gehad toch meer gesprekken en mischien zijn die wel al met iemand anders en hoef ik geen ander te vragen..ben benieuwd wat haar excuus was, want heb haarzelf niet persoonlijk nog gesproken.. dus dit balletje rolt gelukkig weer.. Heb nog geen afspraak met die mevrouw van de reading gemaakt, heb er eerlijk gezegd nog niet echt de kans voor gehad, mijn kids zijn echte energievreters, ben ook de hele dag zo moe.. Gelukkig heeft danny de afgelopen 2 nachten doorgeslapen..joeppie, maar nu kwam alyssa steeds, zou ze dan toch van zijn gehuil lekker slapen??? Dus nu kwam danny niet maar alyssa weer, dus weer niet echt kunnen slapen..we houden hoop, dat is het enige wat me nog beetje op e been houd! Dus met jou gaat het ook niet zo lekker, weet helemaal hoe je je voelt hoor..thuis gaat het wel, maar met je zelf in de knoop liggen is aardig klote..je bent de enige die het jezelf naar de zin kan maken en als je gewoon niet lekker in je vel zit dan lukt dat gewoon weg niet..en als het werk zoeken ook al niet lukt en je geen vrienden hebt waar je ff langs kan gaan, ja dan blijf je echt in die cirkel hangen.. hoe anderen dit doen?? tja dacht ook altijd wel dat anderen er beter bij zaten dan ons en die zitten er ook zeker bij, maar weet ook dat er mensen zijn die zitten er ook zo bij als ons, alleen dat zie je van de buitenkant niet net als bij ons..denk ook niet dat veel mensen weten hoe klote ik me voel, want tja als je een boodschap gaat doen of weet ik het wat dan heb ik gewoon mijn masker op... Denk ook wel dat het een beetje komt door wat iemand mee heeft gemaakt in zijn leven, dat maakt wel tot wie je nu bent.. Tja vraag mezelf soms wel af wie ik nou ben..wordt alleen maar geleefd door alles en iedereen..ken niet eens alleen schijten.. iets pakken boven..alleen als me man er is, kan ik dat ff doen, alleen staat er wel altijd een kind aan de deur te hangen en gillen.. ...maar goed ben heus wel blij hoor met me kindjes..het is alleen zwaarder dan ik dacht..maat ja wij hebben dan ook wel byzondere kindjes erbij..die vragen ook nog eens speciale aandacht... Tijd heelt alle wonden, weet je nog, dus dat moeten we maar in onze achterhoofden houden en dat we echt wel goede moeders zijn, we doen onze kindjes geen kwaad, we mishandelen ze niet en noem maar op van die verschrikkelijke dingen wat mensen met hun kindjes doen..we geven ze liefde, alleen zitten we gewoon met onszelf in de knoop en denken dan dat we geen goede mama's zijn..maar dat zijn we wel...echt..we moeten alleen weer hetgeen vinden wat we gewoon leuk vinden..en dat we weer van alles en iedereen kunnen genieten.. nou meis sterkte ook en denk aan je he.knuff liefs elies
Hey meis, hoe gaat het ermee? hier aan het voorbereiden voor bijna 5 weken alleen..zie er als een berg tegenop, voel me al zo down..maar moet maar ff doorzetten en verstand op 0..ben dan net een zombie.. alles doen zonder gevoel..tja moet wel, anders stort ik terplekke in en dat gaat net met de kids natuurlijk..
Beste Eliesje Alweer zo lang geleden... maar afgelopen week liep alles in de soep, hier. Donderdag heb ik mij auto naar de garage gebracht voor de onderhout , werd ik naar huis gebracht, en 15 min later belde school, dat Lucasje was aan het overgeven, en moest ik hem komen ophalen. Het was niet erg, alleen ik had geen vervoer meer, dus moest ik gaan lopen... 1km op en neer:x en dan nog met zieke kind. Toen ik bijna thuis was - was sleutel aan het zoeken voor mij voor deuren - belde oppas van de jongste dat Lucin heeft... waterpokken... Ik kon hem niet ophalen, want het was zo 2 km op en neer lopen en mij auto was nog steeds niet klaar... Zaterdag avond blijkt dat mij verwarming doet niet meer want de stookolie was op... dus tot vanmiddag in de koude huis gezeten:x:x:x.Ik kon het niet voorkomen want op die oude k** kachel ziet geen meter/sensor , die aangeeft hoe veel mazout er nog in zit. Verder voel ik me redelijk. Vole maan is gelukkig afgelopen, dus het valt best me, nu. De vraag is natuurlijk voor hoe lang8). Hoe is het me jou? Ben jij al bij de helderziende geweest? Hoe is het verder met jou kinderen?Slaap de jongste nog steeds door? Ik heb gisteren avond naar "baby fluisteraar"gekeken- David Ogerfild - of hoe die ook mag heten.. ben benieuwd of het echt zo is dat iemand kan kinderen gedachten lezen... ik vraag me af , wat zouden mij kids vertellen. De kinderen van zijn programma, klachten over eten, soms drinken, gespannen sfeer thuis... Het is best interessant, ik kijkt elke zondag na. Heb jij er over gehort? O... 5 weken alleen... dat is zeker lang.Gaat jou man naar Uruzgan?Maar denk er over, dat het bijna lente is, dagen zijn/worden langer, komt zeker meer zon te voorschijn, binnenkort gaan de krokussen bloeien.... nog even doorbijten, en zijn we die donkere winterse dagen voorbij. Ik word langzaam en beetje weer vrolijk van de "kleine dingen". Heb hyacint op de raam staan die bloeit nu, en ik kijk heel graag na. Gek eigenlijk, dat jij van zo iets kan genieten. Qua werk , helaas nog niets verandert. Ik zou heel graag een cursus willen doen... alleen daar voor moet ik naar Antwerpen, en dat is zo 45 km hier vandaan, en met de file - die zijn er altijd - zo 1.5 tot 2 uur uur onderweg.Niets echt motieverend dus. .. en dan nog 5 dagen per week. Groetjes, en hou je taai.
hey meis, nou fijn dat het gelukkig alweer beter gaat en je toch wel van kleine dingetjes weer kan genieten. dat gevoel proberen vast te houden!! Nou dat was ook een drama dan dat je geen auto had, pfff, gelijk je sport gehad zeg!! He bah de waterpokken, hoe gaat het nu met de twee zieken? En ook nog eens die kachel..pff houd nooit op zeg!! jammer dat het werk zoeken nog niet zo lukt, tja je heb gelijk dat je niet zo langin de file gaat staan alleen voor een cursus, dat is gekke werk natuurlijk. is er geen cursus dichter bij huis dan? Ik ken derek ogilve wel, kijk ook geregeld naar zijn programma en heb idd ook wel eens gedacht, wat zou hij uit mijn kids kunnen krijgen. ook ivm dat slechte slapen van de jongste. vandaar dat ik dus ook een reading wou. ben nog niet geweest, vind het toch wel eng om dat te doen, je weet nooit wat voor dingen ze gaat zeggen waar ik eigelijk niet op zit te wachten. danny heeft de laatste dagen wel zijn goede nachten, dus vandaar dat ik het ook nog niet heb gedaan..maar wie weet komt het er toch nog wel een keer van.. Mijn man gaat ook naar uruzgan, hij gaat half juli tot begin december, dus voor ruim 4 maanden. Ben dr helemaal niet blij mee, maar yah kan er weinig aan doen.. Probeer er nog niet aan te denken..nu is hij voor 3 weken naar duitsland en dan is hij een weekend thuis en is hij weer 2 weken weg.. Verder heb ik gelukkig ook weer wat momenten dat ik van kleine dingetjes blij wordt, mischien idd omdat we toch weer richting lente gaan en de dagen weer gaan lengen..hoop het maar. Heb zelf de 15 de weer een afspraak, dus ben benieuwd hoe verder daarmee.. volgende week heeft de oudste 2 weken vakantie, hoop dat ik het beetje ga redden alleen..vind het fijner als hij op school zit, maar ja..mischien maar eens naar een speelhal gaan. liefs elies
Hallo allemaal, Ik zal mij even voorstellen. Ik ben jenna, 26 jaar en moeder van 2 heerlijker ventjes. Een van 3 en een van 5 maanden. Ik studeer HBO psychologie en ben na een tijdje er tussenuit geweest te zijn weer begonnen per februari. Ik heb alleen een beetje een probleempje, waarvan ik in paniek raak. De kindjes gaan nu sinds 2 weken naar de opvang en dan dacht ik:dan ga ik lekker studeren. Wat is nu het geval?Op die dagen stort ik helemaal in en kan helemaal niks anders dan liggen en slapen. Nou slapen?Ik ben echt doodmoe maar kan mij slecht ontspannen en slapen, echt heel vervelend. Verder ben ik om de haverklap ziek en dan vaag ziek: nekpijn, hoofdpijn, misselijk, duizelig, telkens zo griepgevoel. dan denk ik: zit t tussen de oren of heb ik echt iets onder de leden. Ik denk zelf dat nu de kinderen 3 dagen id week weg zijn ik opeens heel erg moet wennen aan het alleen zijn. ik weet niet wat ik met mezelf en de tijd aanmoet en voel dan opeens van alles aan mezelf: hoe uitgeteld ik ben. De reden hiervoor oa is een uitermate druk kind van 3 jaar. Om gek van te worden. De hele dag ´mama, mama, mama´, en moet de een niks dan moet de ander wel wat. Zit geen seconde stil, omdat er altijd wel wat moet ofzo.Ik ben het eerlijk gezegd helemaal zat. Begrijp me niet verkeerd, ik ben de kids niet zat, ben dol op ze, maar ben zooo moe. en ik weet wel zeker dat ik verkeerd omga met de dingen ofzo, en dan de grote vraag ´heb ik een burn out. en wat is het verschil met een gewone depressie. hoe weet ik of dit normaal is en wanneer het echt te gek wordt??? kunnen jullie me hierin helpen? jenna PS kamp wel al jaren met depressies, sik hier ook medicijnen voor.
Hoi Jenna, allereerst welkom hier. Klinkt wel heel bekend in de oren wat jij opschrijft, alleen bij mij gaan nog niet alle kinderen naar school en heb dat drukke nog iedere dag, behalve op mijn werkdag, dan heb ik even een dagje rust, ben dan wel druk bezig met werken, maar dat is totaal iets anders dan met de kinderen bezig zijn. Ik verlang heel erg naar die dagen dat ze naar school gaan, maar tevens ben ik bang dat ik net als jij instort op de dagen dat ik alleen ben, ben zo bang dat ik niet weet wat ik met die rust en stilte moet doen. Dus wat jij beschrijft zou heel goed een depressie kunnen zijn. Zoals je al schreef kamp je al jaren met een depressie. Je onderdrukt het doordat je druk met de kindjes bezig bent en als je dan alleen bent dan komen die (lichamelijke)klachten naar buiten. Mischien om jezelf te geruststellen dat het niet echt iets lichamelijks is, zou je naar de dokter kunnen gaan voor eventuele kleine onderzoekjes, zoals bloedprikken, om dat uit te sluiten! Mischien is het een idee om de dagen dat je kindjes naar de opvang zijn om dan te gaan sporten? Dit schijnt ook goed te zijn voor een depressie. Als je denkt dat je er niet uit komt, zou ik zeker eens gaan praten met iemand, die kan je toch wel weer wat meer vertellen hoe en wat. Mischien vind je het ook wel fijn om hier lekker van je af te kletsen, zou zeggen kom maar op, we zitten tenslotte in hetzelfde schuitje.. in ieder geval sterkte meis liefs elies
Hi eliesja, dank je wel voor je berichtje. zou sporten echt helpen, ook al ben zo moe dat ik het liefst in bed wil kruipen?vraag me af of dit ooit nog goedkomt...ben van mezelf een persoon die altijd wel snel moe raakt hoor. heb vandaag tot half twee geslapen en vanavond de kids om 19 uur naar bed gegaan. ik dacht echt: zoek het allemaal maar uit, ik duik me bed in. heb zo onrustig en diep geslapen, nachtmerries enzo. had zo tot de volgende dag kunnen slapen als niet aangeklopt werd. ik weet dat het aan mezelf ligt. ben gewoon een stresskip en vrij neurotisch.ik kan de dingen niet los laten en vooral de kinderen niet. ben echt overbezorgd, vooral naar de baby. hij gaat naar de creche, en eigenlijk vind ik dat niet kunnen van mezelf, vind ik mezelf een slechte moeder, ga daar de hele tijd mee zitten, ja daar wordt je wel moe (en gek van). na de bevalling zat ik steeds al aan te hikken tegen complete instorting en dat komt er nu allemaal uit nu er rust komt. t enige wat ik kan doen, is die rust nemen en overgeven eraan en de boel de boel laten, iets wat ik niet kan, want dan verlies ik de controle ofzo. ga ik piekeren en me een slecht mens voelen, miss ewas ik er helemaal niet klaar voor om nu al gescheiden te worden van mijn zoontje van 5 maanden, maar ja, als je werkt ofzo dan kun je niet anders. t is ook zo druk in me hoofd lijkt t wel. ben heel moe en heb het steeds koud, heel vreemd. miss moet ik mijn medicijnen maar eens ophogen ofzo. fijn dat ik hier mee mag praten. sterkte voor iedereen. dit is echt niet leuk. kennen jullie ook, het moeten huilen, maar het niet kunnen?volgens mij heb ik mezelf echt helemaal aan de kant gezet, omdat ik zo druk was met de kids. maar wat doe je eraan, als ze elke minuut vd dag aandacht willen, vooral de oudste van 3, is daarin zo erg geworden sinds de baby er is. daarvoor was ie zo rustig en op zichzelf. iemand nog tips daarvoor? alvast bedankt. jenna
Hey Jenna, nou fijn dat je mee komt kletsen, je weet maar nooit wat je hier nog opsteekt toch!? wat sporten betreft, ja juist omdat je je zo moe voelt is het goed, alleen het doorbreken ervan vergt heel veel disipline en dat is dan heel moeilijk omdat je je zo rot voelt. Mischien toch eens de eerste stap zetten en doorzetten en dan krijg je vast en zeker meer energie en gaan dingen ook weer wat makkelijker. Zat ook nog te denken, heb je geen last van postnatale depressie? Toch net bevallen en alles zo perfect willen doen en toch je zo slecht voelen zijn ook wel symtomen hiervan en het denken dat je een slecht moeder bent zijn ook tekenen. (geloof mij dat ben je absoluut niet hoor) De meningen zijn altijd erg verdeeld over het brengen naar een opvang. Het is zeker niet slecht voor je kindje, het heeft ook veel voordelen, maar de vraag is gewoon wat je zelf hierin wilt. Proberen los te laten dat je een slechte moeder bent is het enige wat je kan doen of niet meer naar de opvang brengen, maar dat is denk ik ook niet wat je wilt. Blijft moeilijk.. Ben zelf niet zo happerig op medicijnen, het onderdrukt alleen het gevoel, maar haalt niet je problemen weg. Of het verstandig is om het te verhogen??? Zou het met de ha bespreken. Het gevoel te moeten huilen, maar niet kunnen, heb ik ook, idd heb mezelf denk ik ook teveel weg gecijferd, heb soms het idee dat ik geleefd wordt en niet eens meer weet waar IK nou van hou, wie IK nu eigelijk ben..ik ga maar door en door en door, maar het houd echt een keer op..alles stapelt zich op en op een dag loopt die bekende emmer helemaal over..en daar ben ik dus bang voor als ik straks mijn rust heb en de kids naar school zijn.. daarom ben ik nu al in therapie om hopenlijk dit niet te krijgen. Denk ook wel dat de oudste van 3 anders reageert als er een baby bij komt, je kan het allemaal nog zo goed voorbereiden, maar het ligt toch aan het kindje zelf hoe het erop reageert. Ze kunnen zoals jij schrijft, dus totaal veranderen!! Het enige wat ik hierop kan zeggen is, doe dingen met elkaar en als je met de baby bezig bent, betrek de oudste hierbij. Denk dat je dit vast al doet en verder is het een fase (hoop ik ook) waar ze vast wel uit komen. Heb het hier dus ook, de middelste die is ook 3 en de jongste is 17 maanden en ze zijn over en weer heel jaloers. Vind ook dat die van 3 heel anders is als ik haar bv alleen heb, veel stiller en liever, als ze samen zijn, vechten ze soms echt met elkaar..en pesten ze elkaar..ook niet leuk natuurlijk..soms kunnen ze ook lief spelen hoor, maar moet toch vaak politieagentje spelen.. Als de jongste wat ouder gaat worden, zal hij ook weer wat meer met de baby kunnen doen en wordt het voor hem vast ook leuker. Maar tegen die tijd...tja..toch proberen om iets leuks te gaan doen en proberen dingen van je af te zetten, positief denken (heel moeilijk) zoals een slechte moeder zijn, dat ben je echt niet.. sterkte liefs elies