Hoe doen jullie het? Vorige vrijdag heb ik een curretage gehad en hebben ze "mijn kindje" bij me weggehaald. Het hartje is gestopt met kloppen op 9 weken. Ik heb veel ups en downs maar ik kan over mijn gevoelens praten en het lukt wel. Ik heb veel verdriet maar ergens normaal natuurlijk als je je kleintje op het scherm hebt gezien! Ondanks ik mij lichamelijk nog niet goed voel. Hoe licht ook maar ik heb écht last van de narcose duizelig, misselijk enzv. Ik zit met een volgende zwangerschap in mijn hoofd. Het enige dat ik me bedenk is "weer van nul", "weer afwachten", "weer geduld hebben of het nog kan lukken". Ik heb namelijk maar een paar eisprongen per jaar. Het kan bij ons dus best lang duren. De moed zakt me écht in de schoenen. Ik heb géén zin in het wachten. Ik wil zo graag zwanger zijn. Hoe doen jullie het? Herkennen jullie de gevoelens? Dat je wéér van nul moet beginnen? Er zit niks anders op dan "wachten" meer kan ik niet doen. We krijgen pas over 14 dagen terug groen licht. Het best is je eerste menstruatie afwachten maar dat kan bij mij eeuwen duren. Dus we hebben besloten na die 14 dagen gewoon de natuur zijn gang te laten gaan. Die 14 dagen lijken voor mij een eeuwigheid.
Ja ik herken die gevoelens heel goed. Toen mn miskraam nog niet op gang was gekomen had ik echt zoiets van voor mij hooft het voorlopig niet meer. Maarja je wens blijft, ook al heb je een miskraam gehad. Na mn eerste menstruatie zijn wij er weer voor gegaan. Wachten en de onzekerheid of je weer zwanger mag worden is slopend. En als je dan weer zwanger bent is het wachten op een echo... pff..
Ik herken het ook. Heb afgelopen donderdag curretage gehad. Bij ons is de wens ook zo groot maar moet er nu nog even niet aan denken om alweer te moeten klussen(komt ook vooral nog door de pijnklachten die ik nog heb). De angst alleen al dat het weer mis zou kunnen gaan..pfff het blijft vervelend en erg onzeker!
stom allemaal he dames. Dat we dit moeten doorstaan. Het ergste is. Ik begin nu ook nog eens lichamelijke ongemakken te krijgen. Ik heb dus last van de narcose ook al beweren mensen dat dit niet kan. Ik weet het uit ervaring. Maar bovendien heb ik nu weer steekjes daar beneden en dat maakt me alleen maar onzeker. Ik heb het vandaag al meermaals gezegd. Maar ik zeg het nog eens. Ik baal...
Je mag ook balen! Je kindje is overleden, je hebt een narcose en operatie gehad. Logisch dat je baalt en dat je je om het maar grof te zeggen k*t voelt.
Wij zitten met hetzelfde... Afgelopen donderdag heb ik een miskraam gehad. Sinds vandaag zijn de steken en het bloeden eindelijk gestopt. Wij zijn echter zo emotioneel en teleurgesteld dat we op dit moment niet weten of we wel 'gewoon' verder gaan. We twijfelen allebei hevig of we nu niet zwanger willen worden om dit kindje te vervangen... Ook zijn we erg bang dat het weer mis zou kunnen gaan en dat willen we allebei niet nog een keer meemaken Ik zit er zelfs aan te denken om tijdelijk weer aan de pil te gaan,tot we echt helder kunnen nadenken over dit alles.
Timiris, ik kan je hier zeker in volgen. Ik kan eigenlijk ook nog niet helemaal nuchter denken. Maar ik weet wel dat als we zwanger willen worden we ervoor moeten gaan. Mijn kans op een zwangerschap is sowieso niet groot. Ik heb maar een paar eitjes per jaar als ik geluk heb. We waren nog maar pas terug beginnen dus onze verbazing was groot toen ik zo snel zwanger bleek te zijn. Nog drie weken, nog een stomme drie weken en ik had voorbij die onzichbare grens geweest. :x Nu beginnen we van nul en ik voel me enorm onzeker. Ik zit al met verklevingen en al die toestanden in mijn hoofd. Waarom zou het goed gaan denk ik soms wel is. Ik heb al zo'n pech met mijn cyclus enzo. Ok, ik weet het. Dit is zelfmedelijden en helpt me niet vooruit maar ik kan er nog steeds niet over dat we ons kindje kwijt zijn. Wij laten de natuur dus zijn gang gaan. Deze twee weken gaan traaaaag voorbij. Ik heb écht nood aan innig contact met mijn vriend. Stom he. Nu(!) heb ik zin in vrijen. Maar ik ben verstandig en wacht. Mss gebruiken we nadien even het condoom maar in princiepe mogen we er zo tegenaan zeker met mijn vervelende cyclus. Een ei missen is voor mij een ramp.
Ik begrijp je helemaal,ik heb ook zo'n vervelende cyclus. En ik had/heb ook heel erg de behoefte om te vrijen,vooral ook om die warmte te voelen,en niet zozeer om zwanger te worden. Ik denk dat ik tijdelijk toch even aan de pil ga. Als ik nu meteen weer zwanger zou worden,met alle angsten erbij,weet ik niet of ik die achtbaan van emo's wel aankan in 1 keer. Probeer maar rustig te doen, ik probeer me altijd vast te houden aan de gedachte : als het lot wil dat wij een tweede krijgen,komt dit vanzelf op het moment dat wij er aan toe zijn... Probeer je daar aan vast te houden! Ook nog sterkte met jullie verlies...
een achtbaan aan emoties.. Hormonen vliegen je nog om je oren.. Ken het helaas maar al te goed. Liefst wil je zo snel mogelijk opnieuw beginnen en hoop je dat de 2 weken snel voorbij gaan.. aan de andere kant is even rust en alles een plekje geven ook goed. Het is maar net waar je zelf de voorkeur aan geeft. Die 2 weken kom je echt door meis, hoe zwaar het nu ook lijkt. Ik hoop dat je snel weer een mooie cyclus hebt. Liefs en sterkte!
Hoi dames, fijn dat jullie nog even reageren. Ik heb vandaag een slechte dag. Is dat bij jullie ook zo? Ook al is het niet zo toch heb ik het gevoel dat ik alleen ben. Zovele dames maken dit mee en toch voel ik mij alleen. Vandaag maakte het verdriet een beetje plaats voor woede. Ik kon zo afgaan. We hebben twee poezen in huis. Ik heb al zo'n medelijden met ze gehad. Niks mag verkeerd lopen of ik schreeuw het uit. Is dat nomaal zijn dat nog de emoties? Ik blijf maar denken dit kan toch niet waar zijn. Ik voel me ook nog zo zwanger. Ik weet niet hoe het loopt na een curretage. Maar vandaag had ik echt zo'n vage buikpijn en nog steeds een beetje. Dan begin ik al he. Is dit wel normaal? Kan het zijn dat ik nog wat buikpijn heb? De curretage is tenslotte nog niet zooo lang geleden. Vorige vrijdag dus... Ik ga die twee weken gebruiken om goed na te denken. Over hoe en wat... Pff meiden wanneer gaat dit over. Ik heb het gevoel dat ik hier maar niet kan overgeraken.
En nog 1 die ondanks alle zwangerschappen en miskramen weer zwanger wil worden. Lolieken Dat je nu juist wilt vrijen is een heel normaal gevoel want dichterbij elkaar dan dat lukt niet. Ik heb asherman gehad en wil je een tip geven hou je eventuele eisprong in de gaten want als je asherman zou hebben is 1 van de tekenen een eisprong maar geen menstruatie. Het weer snel zwanger worden ook dat willen we ondanks ons verdriet is het verlangen zo verschrikkelijk groot. ik wil iedereen heel veel sterkte wensen
Helaas kan ik me ook aansluiten bij jullie gevoelens. Morgen krijg ik een curretage. Ons kleintje is gestopt op 7 weken en 6 dagen (met 7 weken en 5 dagen een goede echo gehad ivm bloedverlies!). Vandaag zou ik 11 weken zijn. Bíjna voorbij de inderdaad zo belangrijke onzichtbare grens... Voor mij overheerst ook het gevoel "Ik hoop dat ik snel weer zwanger mag zijn en dat we die vreselijke 12 weken maar snel achter ons mogen laten en eindelijk eens kunnen gaan genieten". Tot nu toe waren het enorm onzekere weken, sinds de 6e week ben ik mezelf niet meer geweest door bloedverlies en onzekerheid en ik baal er van dat dat nog met een negatief bericht afloopt nadat iedereen zei dat ik toch echt eens moest gaan genieten en geloven... Sterkte allemaal meiden. Hopelijk mogen wij ook snel écht mamma (in spé) worden.....
minimius, zou je dan toch aanraden om ovulatietesten te gebruiken? Vorige keer ben ik op die manier zwanger geworden. Ik heb echt heel veel schrik voor het ashermansyndroom. Mijn cyclussen zijn al zo onregelmatig dus leuk is anders. Ik vroeg me af als ik dan toch mijn maandstonden blijkt te krijgen (later) is dat dan een goed teken? Stom, dat ik daar nu ook aan zit te denken.
Ik wens jou ook heel veel sterkte meid! Het is idd héél zwaar... Ik had ook al snel een voorgevoel en iedereen verklaarde me voor gek maar je ziet wel he! Mijn gevoel is meestal juist zeker als het spontaan opkomt. Ik ben altijd al een bange geweest als het op medisch vlak aankomt. Dus de angst voor eventuele complicaties na een curretage helpt me ook niet vooruit. Sterkte!!
Meestal is je gevoel goed teminste dat is mijn ervaring, Lolieken als je ongesteld word heb je geen asherman dus maak niet uit of je dan wel of geen eisprong heb gehad. Ik heb zelf ook een cyclus waar geen pijl op te trekken is de ene keer 18dagen en de maand erop ineens 31 dus ik temp meestal maar omdat we nu naar geertgen gaan en ik progesteron voorgeschreven ga krijgen zal ik wel ovtesten moeten gebruiken ik neem die van persona omdat ik het fijn vind om met ochtendurine te testen en vooral omdat ze 14euro voor 8 zijn moet er wel speciaal voor naar de apotheek omdat ze nergens meer te krijgen zijn, maar bij andere merken kan ik mijn ei niet vinden.
Lolieken ik herken de emoties komt denk ik ook door de hormoon wisselingen. Ik schrik vaak als ik iets zeg wat ik helemaal niet zo bedoel. met de eerste mk had ik ook heel erg ik wil nu weer zwanger zijn nu valt dat wel mee komt toch omdat er al een rondloopt. Loki jij komt ook uit het september topic ik weet het nog van je echo. Wat erg dat het dan toch verkeerd is gegaan. Mensen die dit nooit hebben meegemaakt weten niet wat ze zeggen probeer het niet te horen. knuffel minimuis weten ze bij jou al waardoor je een mk krijgt
wuppie, Mijn stolling is te hoog maar dit was volgens het emc geen probleem hoefde dus niet meer te spuiten en geen ascal te slikken dit heb ik deze zwangerschap dus ook niet gedaan en het rare is dat ik nu minder ver kom dat als ik wel spuit denk dat hier mee een grote vergissing is gemaakt, ik ga dit ook na vragen bij geertgen de vorige keer dat we alleen de spuiten zetten waren we tot 7w en 5d gekomen toen was er geen hartactie de 2de keer dat we moesten spuiten en de ascal erbij waren we tot 8w en 5d een tweeling met hartactie en nu 5w en 3d volgens de echo. Ik heb ook een lichte afwijking aan mijn baarmoeder.
Hoop dat ze snel weten wat ze nu echt moeten doen want zo schiet het niet echt op elke keer zo'n klap te verwerken krijgen.
Meid, ik heb het ook afgelopen Nov meegemaakt en kijk nu eens naar mijn banner., Ik heb ook in de put gezeten omdat mijn kindje ook 9 wk was, maar ik ben nu zwanger en ontzettend blij en gelukkig, en je moet positief blijven. Ik weet wat voor het verdriet het mee brengt maar het komt goed. En ik heb ook een menstruatie afgewacht want dat was voor mij het teken dat mijn lichaam hersteld was. Sterkte meid. Gr Belly34